In deel 1 van Disney in Groningen beloofde ik het al: er komt er nog eentje. In lijstjes aan de wand hingen de tekeningen die gemaakt waren tijdens de voorstudies. Daar ontdekten we dat Sneeuwwitje eerst blond was. Huh? Iedere sprookjesliefhebber weet:

neeuwwitje was haar naam. Ze had lippen zo rood als bloed, een huid zo wit als de sneeuw en haar zo
zwart als ebbenhout.

De Sneeuwwitje in de Disneyfilm is inmiddels iconisch geworden. Niemand denkt bij die naam aan blond, maar op de tekening hiernaast rechts zie je één van de eerste voorstudies voor film.
Ook haar stiefmoeder met die strenge blik ik kan zo voor mijn geestesoog halen, maar ook daar waren eerste meerdere versies van. Zonder die zwarte kap om haar gezicht kon het maar zo je tante of je buurvrouw zijn.

Zo had je ook een wand met tekeningen van Pinokkio.
Wij kennen hem als het kleine, mollige ventje, maar op de eerste tekeningen was hij langer en slungeliger, meer een jongetje van een jaar of 11. In één van de vitrines stond de marionet-pop Pinokkio, die in de jaren ’40 werd gebruikt als promotie voor de film.

We stonden met z’n vieren uitgebreid stil bij één van de eerste versies van Hades, de heerser van het dodenrijk uit de film Hercules.
Hades was vanaf het begin van zijn optreden één van onze favorieten; dat komt natuurlijk vooral door de stem van Pierre Bokma, die door zijn vileine intonatie van Hades een geweldige slechterik maakt.
Aan de rechterkant van deze tekst zie je de eerste versie van hem.
Let ook even op de aantekeningen die er bij staan:
– entrance to Hades
– smiling skull
– death enfolds
– batwing ears
Je zult zoiets mogen bedenken en vormgeven!
De Hades die we inmiddels zo goed kennen en regelmatig quoten ( ‘Is dit publiek of een mozaïek?’) ziet er toch wat anders uit.
Met name zijn haar dat bestaat uit hellevlammen is een belangrijk onderdeel in de film, maar is op de eerste versie niet te zien.

Wij liepen van de ene verbazing naar de andere.
Eén van de meest favoriete films in ons gezin is de ‘de Kleine zeemeermin’. Eindeloos hebben we die zitten kijken.
Onze dochters kwamen uit het water als zeemeermin met een washandje om hun voetjes. In het zwembad speelde ik Ursula, de zeeheks die onder water zwom en die de meerminnetjes achternazat en aan het einde van de film waren we altijd met vader Triton even in tranen als hij zei: “….hoe erg ik haar ga missen!” terwijl Ariël als mens met haar prins meeging.
ZUCHT!
Ook zeekoning Triton zag er eerst wat anders uit. Hij deed me denken aan een viking of een germaanse krijger; vierkant en vooral onverzettelijk.
In de versie hier links zie je een vader die zich grote zorgen maakt om zijn dochtertje.

Ik schreef het al eerder* : ‘A childhood with Disney is a joy forever’.
Sweet memories.

De afbeeldingen op dit blog zijn allemaal foto’s die ik heb gemaakt tijdens de tentoonstelling. Als je er op klikt komen ze groot in beeld.
Ook naar Disney in Groningen? Hierbij een link naar hun website

* zie: Anneke Tanneke Toverheks