Dit is het laatste deel van de blogserie ‘Nu nog?!? ‘ die ik heb geschreven over mijn beugeltraject.
Sinds een week of wat heb ik nu een nachtbeugel voor mijn bovengebit. Voor het ondergebit hoeft dat niet, daar heeft Martijn een spalkje geplaatst.  De beugel voor ’s nachts is gemaakt van hetzelfde materiaal als de bitjes die ik hiervoor droeg, maar hij is 0,2 milimeter dikker, waardoor hij niet zo snel stuk gaat. Ik merk niet eens dat ik hem in heb….

En hiermee is dan het beugelverhaal afgelopen.
Het duurde lang (1 jaar en 11 maanden), maar het is wel heel mooi geworden.
Men heeft mij ervan overtuigd dat het vooral op latere leeftijd van groot belang is dat je je gebit goed schoon kunt houden.
Ik zie het als een investering (tijd, geld en energie) voor mijn oude dag.
Mijn vader had al voor zijn vijftigste een kunstgebit en hij heeft me op het hart gedrukt om toch vooral mijn best te doen om mijn eigen gebit zo lang mogelijk te houden.

Dinsdagmiddag was ik voor het laatst bij fysiotherapeut Jarco, waar ik regelmatig kwam voor de behandeling van mijn schouderblessure.
Op 7 juni blogde ik daar al over onder de titel Eén bijverschijnsel.
Het is nog niet helemaal over, maar we houden op met masseren en ‘de pijn opzoeken’. Vorige week was de pijn al bijna weg, maar na Jarco’s  behandeling had ik er de volgende dag weer veel last van…… een beetje de omgekeerde wereld.
Advies: langzaam de dingen als haken, breien en accordeon spelen weer oppakken en de dingen afwisselen, dus niet uren achter elkaar dezelfde beweging maken.
Ja dokter.

En hiermee begint voor mij een (hopelijk) wachtkamerloze periode.
In de blogserie ‘Voeg leven toe aan de dagen’ was de titel van deel 8 ‘Hulpmiddelen. Ook voor jou!‘
Ook in mijn leven zijn er in de loop van de jaren al wat hulpmiddelen binnengeslopen, daarover schreef ik al verscheidene blogs.
Je las over de staaroperatie en de bijbehorende nieuwe bril en over de beugel.
Verder draag ik al een aantal jaren steunzolen, gebruik ik dagelijks medicatie voor mijn hart en ondersteunt een ring mijn baarmoeder, die in de overgang voor problemen begon te zorgen.
Maar…..nog geen rollator en ook nog geen hoorapparaat!

Daarbij prijs ik me gelukkig dat ik in Nederland woon, waar je met een ouder wordend lijf langzamer aftakelt, omdat er nog ‘zoveel aan te doen’ is.
En ja, daar betaal ik zelf wat voor, maar het leeuwendeel wordt vergoed door mijn ziektekostenverzekeraar.
Tel uw zegeningen.