Op ons dagje uit in Ost Friesland* was Norden de tweede plaats die we aandeden.
Cor had van te voren al op internet gevonden dat daar een standbeeld van Bismarck (Duits staatsman/belangrijk voor de Duitse eenwording) stond. “Kunnen we daar dan ook even heen?”
Zeker. Toen we Norden binnenreden had hij het al gevonden!
We maakten een foto van hem en ‘de IJzeren Kanselier’ voor het thuisfront en gingen op zoek naar die Stadtmitte.

Verder was Norden eigenlijk niet heel bijzonder.
De stad is in de 2e Wereldoorlog gespaard gebleven voor bombardementen, maar er was geen sprake van een indrukwekkende Altstad.
Het leukst vonden wij de Italiaanse ijssalon en een Fantasy-winkeltje in de winkelstraat waar de (ons zeer bekende) piraat Klaus Störtebeker de wacht hield bij de ingang. (zie het blog over Klaus uit 2019).

Daarna zetten we koers naar Aurich. Daar ging het ons niet om de stad, maar om het hunebed dat daar te vinden is.
Cor is (net als ik) een liefhebber van deze oude grafmonumenten en heeft er in Nederland al heel wat gezien.
Dit was voor hem het eerste Duitse hunebed dat hij ging bezoeken.
Dit Großsteingrab is een ganggraf uit de Trechterbekercultuur; dit zijn de enige hunebedden in Ost Friesland die er nog zijn.
Het zijn restanten van wat ooit hunebedden waren. Van de één zijn nog drie stenen zichtbaar: dat heet in de volksmond ‘Brot, Käse und Butter’. Van het andere dat er pal naast lag was niet veel over. Er is daarom een aantal jaren geleden besloten om van het ene hunebed een educatief hunebed te maken. De paar stenen die er nog waren zijn als basis gebruikt en dat heeft men aangevuld met grote stenen uit Mecklenburg Vorpommern.
Langs het hunebed is een pad aangelegd met informatieborden over de Trechterbekercultuur en de bijbehorende hunebedden.
Op één van de bordjes stond: ‘die originalen Steine der Großsteingräber in Nord Deutschland und der region Groningen wurden zerschlagen, geraubt, oder für andere Bauwerke verwendet, oftmals warscheinlich auch für Kirchen.’
Waarschijnlijk ook voor de Catharinakerk in Roden dus.
Waar we in Greetsiel en Norden geluk hadden met het weer (het begon te regenen als wij in de auto stapten), hadden we nu pech.
Het plensde, maar gelukkig niet heel lang.
De educatieve wandeling werd aan weerszijden gemarkeerd door een afbeelding van een man een vrouw uit de steentijd, je ziet ze hier naast de tekst staan.
Onderaan het blog zie de foto die ik maakte van het gerestaureerde hunebed vlak na de regenbui. Meer weten over deze locatie? Hierbij een link naar een artikel hierover op de website ‘Hunebed Nieuwscafé’.

Na deze hunebedden stelden we onze navigatie in op ‘Leer’.
Op zoek naar een Schnitzel.

* Klik hier voor deel 1 over Greetsiel.