22 november: Krans & gevulde kalebas.

Je kent ze vast wel: die herfstkransen die je op de markt of bij de supermarkt koopt
Ik kocht of kreeg ieder najaar zo’n krans, waar ik dan een dikke kaars middenin zette: mooi op de salontafel.
Sinds ik van Dea Smith leerde hoe gemakkelijk je zelf met bloemen en struiken uit je eigen tuin zoiets in elkaar kunt zetten koop ik nooit meer zo’n krans. Ze worden trouwens ook ieder jaar duurder.

Zolang het niet vriest blijven de hortensia-bollen die nog aan de struiken zitten bij ons in de tuin mooi op kleur. Eén flinke nachtvorst en ze zijn na een dag allemaal slap en bruin, dus ik pluk er regelmatig een paar mooie exemplaren uit voor een bloemstuk. Deze keer een krans dus.
In de schuur lag nog een oude, ronde oasis-steekschuimring; die drenkte ik in een bak water.
Van de steeltjes van de hortensia-bollen haalde ik blaadjes af en knipte ze zo’n 2 à 3 centimeter onder de bloem af. Als je zo’n bol dan in de oasis drukt, valt de hele bloem over het steekschuim heen.
Een paar plekjes op de ring liet ik leeg: daarop prikte ik skimmia en sedum. Zo krijg je een mooie afwisseling.
Van onze rozenstruiken haalde ik een aantal grote rozenbottels, die prikte ik in de sedum aan de rechterkant en de paarse besjes van de schoonvrucht prikte ik aan de linkerkant.

Onder deze alinea  vind je twee detailfoto’s.
Daar zie je de bottels geprikt in de sedum en de besjes op een basisbedje van een hortensia-bol.
Als je op de foto’s klikt komen ze groter in beeld,

Toen ik deze week op bezoek ging bij oude vrienden wilde ik voor hen ook iets van bloemen meenemen.
Er lag nog een mooie grote kalebas van Astrid. Daarvan heb ik van de bovenkant een rondje uitgesneden, de kalebas uitgehold en gevuld met oasis. Daar prikte ik één hortensia op die ik op dezelfde manier versierde als ik met bovenstaande krans had gedaan, maar nu deed ik er ook een paar takjes vuurdoorn in en aan de zijkanten prikte ik wat schaduwkruid en skimmia.
Hieronder wat afbeeldingen van de voorbereidingen en het resultaat.