Met het blog van gisteren was wel duidelijk: ik ben er weer.
Dat wil zeggen, ik kon er het weekend lekker bij zijn en heb genoten van de gezelligheid met ons gezin.
Vrijdagmiddag moest ik nog regelmatig even zitten en waren er gelukkig andere handen die Gerard hielpen.
Verder zat ik het weekend regelmatig lekker met m’n breiwerkje en was ik blij dat koffiezetten/vaatwasser uitpakken/tafel dekken door anderen werd gedaan. Twee ochtenden heerlijk uitgeslapen en zaterdag en zondag konden we in een lagere versnelling; zo gleden we ontspannen het weekend uit.

Van de sneeuwbalstruik die in Westerbork in de tuin staat nam ik een paar takjes mee voor op tafel én we kregen een bijzonder cadeautje van Harriët omdat de voorjaarsklus in Casa Grada klaar was: een gehaakte bloem. Het is een bloeiende lelie mét een bloem in de knop er bij.
Ze had al eens foto’s laten zien van waar ze mee bezig was. Zo had ze al eens een roos gemaakt en deze lelie was dus voor ons; wát een origineel cadeau! Het bloemetje kan alleen niet in Westerbork blijven staan want
a. dan zien we hem bijna niet
b. dan wordt hij misschien door de schoonmaakploeg meegenomen, want ‘hoort niet bij inventaris’.
De lelie staat nu bij de sneeuwbalbloemetjes te ‘shinen’ op onze keukentafel als aandenken aan ons Casa-Grada-weekend.
Even leuk om te delen: zaterdagmiddag zaten de drie dochters naast elkaar aan de thee. Eentje was aan het borduren en de andere twee waren genoeglijk aan het haken. Ik zat met mijn breiwerkje een paar stoelen verderop en maakte natuurlijk een foto.
Het heeft even geduurd, maar inmiddels houden ze alledrie van verschillende vormen van ‘nuttige handwerken’.

Vanmorgen stond voor het eerst sinds twee weken weer een wekker: 06.25 uur.
De plicht roept.
De familievideobanden kunnen vooreerst de kast weer in.