In het voorjaar moet Casa Grada weer ‘zomerklaar’ gemaakt worden.
Horren er weer in,  kastjes van de kant, spinnenwebben weg en de stofzuiger er door.
Vrijdagmiddag stapten we met een vis-broccoli-ovenschotel, schoonmaakmiddelen er een stapel oude poetsdoeken in de auto.
De afgelopen maanden was Gerard al een paar keer voor klussen op het Timmerholt geweest en dan blijft het huisje natuurlijk niet schoon.  Maar nu zijn alle geplande werkzaamheden klaar en konden we de voorjaarsschoonmaak doen. Eind maart komen de eerste gasten al weer,  daarna wordt de schoonmaak weer gedaan door de servicedienst van het park.

…..madeliefjes….

Maar er bleef gelukkig afgelopen weekend naast het schoonmaken nog genoeg tijd over voor leuke dingen.
Een verjaardag bij vrienden, borduren, lezen en een wandeling langs de Börkerstroom.
De grote bomen zijn nog kaal, maar bij sommige struiken waren er al groene puntjes zichtbaar.
Kleine bloemetjes zelfs…..
In het gazon voor ons huisje stonden al weer madeliefjes!
Het is  bijna lente; over twee weken gaat de zomertijd weer in.

Zondagmiddag gebruikte ik voor het maken van kaarten: irisvouwen met theezakjes.
Met de oortjes op luisterde ik eerst naar het nieuwe album ‘Nou’ van Daniël Lohues.
Vroeger kocht ik dan zo’n CD, maar tegenwoordig heb ik Spotify en kan ik het hele album gewoon downloaden.
Mooi man. Drie kwartier genieten.
De muziek van Lohues leent zich niet voor achtergrondmuziek, je moet er echt bewust naar luisteren.
De tekst tot je door laten dringen.
Ook nu hoorde ik weer bekende, Drentse dingen.
‘Asof der gien wark in de wereld is’ bijvoorbeeld.
Een uitspraak van mijn schoonmoeder die vond dat mijn schoonvader (al met pensioen) niet zomaar overdag een boek kon gaan zitten lezen.
‘Het komp de Hondsrug niet over’ is een zin uitgesproken door mijn oma Vrieswijk. Opa en oma waren schipper en leefden met het weer.
Tante Trijn weet nog dat oma ook altijd zei: “Het onweer komp niet over de Ems hen”.
Ook nu weer een lied begeleid door hemzelf op een ouderwets harmonium, zo’n traporgel: ‘Dan red ik het wel’:
‘ik heb worst an de balke en wien in de kelk, as ik niet argens hen huuf, dan red ik het wel…”

Daarna luisterde ik naar de Saar-podcast.
Dat doe ik tegenwoordig niet meer iedere week; ik luister eerst welke gast er is.
Het gaat me veel te vaak over botox & fillers, over drugs & pillen en over onderwerpen die te ver van mijn belevingswereld afliggen (lees: randstedelijke poeha).
Gisteren was Franciska Kramer te gast.
Zij is schrijfster en psychotherapeute; ze schrijft af en toe een artikel in de ‘Saar’* (ben ik op geabonneerd) en ze is de zus van onze PKN-scriba Nettie.
Wat een verademing; geen ‘ik-vind-ik-wil-ik-denk-ik-ik’-actrice of bekende Nederlandse maar ik zat een uur geboeid te luisteren naar een goed interview over relaties.
Zondagmiddag welbesteed.
En vier kerstkaarten klaar.

Wat ik vind van de Saar?
Lees dan het blog ‘Saar en Aaltje‘ dat ik schreef in 2022.