Onze PKN-gemeente organiseert ieder jaar een ‘Preek van de leek’.
Niet bekend met dit fenomeen? Hierbij een link naar informatie over dit concept op de landelijke PKN-site.
Dit jaar verzorgde Rob Oudkerk deze viering: gistermorgen ging hij voor in de Catharinakerk in Roden.
Oudkerk is oud kamerlid, was wethouder voor de PvdA in de gemeente Amsterdam en voormalig huisarts.
De laatste tijd stond hij in de belangstelling door de tv-serie ‘De Joodse Raad.’
Die serie gaat over zijn grootvader David Cohen die voorzitter was van de Joodse Raad en zijn moeder Virrie Cohen die werkzaam was in de Joodse crèche en daar heel veel kinderen heeft kunnen redden van deportatie.
Als thema voor deze preek van de leek heeft Oudkerk ‘Vrijheid en Bevrijding’ gekozen. (Foto: Heleen Minderaa)
Wij waren niet in de gelegenheid om naar de kerk te gaan zondagmorgen, maar we hebben natuurlijk wel teruggekeken via Kerkomroep.
Aan het begin van de dienst benoemde Oudkerk de vele verschillende vormen van vrijheid en de mensen in de kerk werden in de gelegenheid gesteld om het met elkaar te hebben over de vraag: ‘Wat is vrijheid? Wat betekent vrijheid voor jou?’
Thuis aan de keukentafel dacht ik aan de Russen, die werden opgepakt omdat ze bloemen legden bij een monument bij de dood van Navalny.
En aan mijn moeders verhaal over haar 2e Wereldoorlog*
Onze generatie vindt vrijheid iets vanzelfsprekends, maar dat is het niet.
Het begrip ‘vrijheid en bevrijding’ werd gekoppeld aan ‘vergeving’.
Als je niet kunt vergeven, belemmert jou dat in het gevoel van bevrijding.
Verder trof me het beeld van het slachtofferschap.
“Niemand kan jou slachtoffer maken. Die keuze maak je zelf; welke rol speel je? De slachtoffer rol?
Daarbij gebruikte hij een prachtig voorbeeld: je kunt niet je hele leven in iemands schaduw blijven lopen en op het eind van je leven zeggen dat je geen zon hebt gezien.
Verder werd ik geraakt door wat hij zei over vrijheid van meningsuiting.
Zijn moeder was daar geen voorstander van; waarom moet je altijd maar roepen wat je vindt als je daarmee een ander krenkt?
Oudkerk was het daar vroeger niet mee eens, maar nu kijkt hij er toch anders naar.
Hij noemde ‘het onbelemmerd uiten van je mening’ een ziekte.
“Het mag schuren” wordt tegenwoordig vaak gezegd, maar moet dat ook?
Moet je hele bevolkingsgroepen wegzetten omdat jij iets vindt van hun huidskleur? Of hun religie?
Moet je mensen bewust kwetsen en beledigen omdat zij zich niet zo gedragen als jij?
Oudkerk vond dat het tijd was voor een ‘Staakt het schuren’.
Dat ben ik roerend met hem eens.
Ik was het niet met hem eens over de uitvoering van ‘Ne me quitte pas’.
Dan kies je toch niet voor Frank Lammers…..!
Deze viering terugkijken?
Dat kan op kerkomroep.
* Het verhaal van mijn moeder vind je in het blog ‘Hoe vrij ben je‘ uit 2022.
Benieuwd naar voorgaande ‘lekepreken’? Hierbij een overzicht met links naar blogs die ik daar destijds over schreef:
2021 Harm Dijkstra
2022 Anne Doornbos
2023 Daniël Rouwkema
Willem
De vrijheid is sowieso een groot goed en de vrijheid van meningsuiting bijna net zo groot. Maar beiden kennen wel de grens van het betamelijke; grenzen van fatsoen en wellevendheid.
Vrijheid is echt een heel moeilijk begrip dat we vaak veel te vanzelfsprekend vinden en waar vaak gedachteloos mee omgegaan wordt.
DE beeldspraak over altijd in de schaduw lopen en dan mopperen dat je geen zon hebt gezien is een prachtige, maar de praktijk is dat je het bijna dagelijks wel eens meemaakt.