Gistermorgen hadden we in de kerkdienst van onze PKN-gemeente een bijzondere gast: Daniël Rouwkema, organist, dirigent en componist.
Hij was uitgenodigd in het kader van ‘De preek van de leek’, een jaarlijks evenement waarbij een inspirerende spreker van buiten wordt gevraagd om een viering in te vullen.

“Waar gaat je preek eigenlijk over?” had iemand hem van te voren gevraagd.  “Thank you for  the  music” had hij bedacht.
Hij las vanmorgen eerst het verhaal van Daniël in de leeuwenkuil en daarna een gedeelte uit de toespraak uit Mattheus 6, waarin Jezus iets zegt over hoe we moeten bidden.
De daarop volgende preek raakte me in mijn hart.
Het ging over zingen in de kerk, zingen over het geloof en over het dubbele gevoel dat je hebt als je als dirigent/zanger in de schijnwerpers staat, dat je geniet van de muziek en het zingen, terwijl de woorden van Jezus ons leren ‘doe dan niet als de huichelaars die graag in de synagoge en op elke straathoek staan te bidden zodat iedereen het ziet…’
De religieuze ervaring die je beleeft als zanger in een koor werd vanmorgen prachtig door Daniël beschreven.
Augustinus zei het al: ‘Qui bene cantat bis orat’: wie goed zingt, bidt tweemaal.
Als je zingt en/of musiceert deel je wat je beleeft met de mensen die naar je luisteren, die troost kunnen putten uit de teksten en de melodieën.

Rouwkema liet zich in deze bijeenkomst van zijn kwetsbare kant zien.
Door de coronapandemie was hij als ZZP-er beroofd van zijn inkomsten en zijn moeder is aan corona overleden; verder is hij op weg naar de vijftig.
Al deze factoren zetten zijn leven de afgelopen jaren op de kop en hij gaf aan dat hij ‘nog zoekende’ was.
‘Ontheemd in en met mezelf’, noemde hij het vanmorgen.

Hij wilde ons laten kennismaken met een aantal nieuwe kerkliederen, maar dat lukte niet helemaal, want op de beamer kwam wel de tekst, maar niet de noten.
Dan wordt het wel moeilijk om nieuwe muziek te zingen….
Wat wel heel goed ging waren de liederen die werden uitgevoerd door een aantal gastzangers van Choral Voices (waaronder ‘onze eigen’ Jacolies) die een mooie bijdrage leverden aan de viering.
Verder hoorden we een uitvoering van ‘het Onze Vader’, uitgevoerd door Vocaal Ensemble Magnificat uit Emmen, waarvan Daniël dirigent is.
Hierbij een link naar die uitvoering op  You Tube.

Je kunt de bijzondere viering van gistermorgen terugkijken: hierbij een link naar het YouTube kanaal van onze kerk.
Ik zou het doen!

Na afloop sprak ik nog een aantal cantorijleden en zei wat ik tijdens de dienst al dacht: “Deze dienst was voor ons, koorzangers! Wat fijn dat iemand onder woorden brengt wat wij wekelijks met elkaar beleven.”
Afgelopen donderdag zongen we nog met elkaar in de rouwdienst van onze bas Joop, waarin de emotie tastbaar was.
Toch stonden we daar met elkaar te zingen en waren we ‘de andere lippen’ die het lied zongen dat ons door de nacht draagt.
Dat is een regel uit het lied ‘Zolang wij ademhalen’: hierbij de volledige tekst.

Al is mijn stem gebroken, mijn adem zonder kracht,
het lied op and’re lippen draagt mij dan door de nacht.
Door ademnood bevangen of in verdriet verstild:
het lied van Uw verlangen heeft mij aan ’t licht getild.

Daniël: bedankt.

Klik hier voor een link naar Daniëls website.