De PKN-viering was vanmorgen een ‘Ik-zie-jou’-bijeenkomst: een laagdrempelige viering speciaal voor het jongere segment van onze gemeente.
We hoorden het overbekende verhaal van David en Goliath, waarin de ogenschijnlijk onoverwinnelijke reus het af moet leggen tegen de kleine en onbetekenende David.
Toen de dienst begon keken we al naar een klein toneelstukje waarin dat gegeven ook centraal stond: twee brallende en opscheppende automobilisten deden wie het snelste was en moesten vervolgens met al hun branie stilstaan voor een rood stoplicht en wachten op een fietser die hen vrolijk bellend toezwaaide: “Daaaaag lawaaipapegaaien en druktemakers! Ik ga voor….”
De schreeuwende grootmacht tegen de kleine underdog.
In het spiegelverhaal dat Tineke Braspenning vertelde hoorden we over een draak waar iedereen bang voor was en die verslagen werd door slimme gesprekjes en onverwachte wendingen.
Je zou denken dat de draak in dit verhaal het griezelige aspect was, maar ik vond het gegeven dat de vrouw van de hoofdrolspeler ineens 100 kinderen had een horror-scenario.
Maar ze leefden gelukkig nog lang, zoals dat gaat in sprookjes.
Spelende vrouw, wat heb je nu geleerd?
Iedereen heeft last van draken in zijn leven; dingen waar je erg tegen opziet, die moeilijk zijn.
Heb vertrouwen en ga het gevecht met de draak aan op je eigen manier: benut je sterke kanten en ga niet zomaar de kant.
De draak die vanmorgen in de kerk aanwezig was heette ‘het afscheid van Tineke Braspenning als opbouwwerker’.
In januari 2023 was deze opbouwwerker bevestigd in haar ambt; misschien leuk om nog even het blog te lezen dat ik daar destijds overschreef onder de titel ‘Ooggetuigen‘.
Tineke is getrouwd met Walter Meijles, één van onze predikanten en zij verrasten de gemeente vorige week met de mededeling dat zij vertrekken naar Arnhem; zij hebben daar beiden ander werk gevonden.
Hoe ze gemist zullen worden bleek vanmorgen tijdens de viering.
Er was een leuk overzichtsfilmpje met foto’s van activiteiten waar Tineke haar stempel op heeft gedrukt, er waren (soms emotionele) toespraken en de drie overgebleven pastores zongen een gevoelig ‘uitzwaailied’ dat we als gemeente uit volle borst meezongen.
Het zingen was vanmorgen een genot voor wie niet zo van psalmen met 12 coupletten houdt: we zongen een aantal laagdrempelige kinderliedjes.
Je kon zien dat de aanwezige kinderen die liedjes goed kenden en hun enthousiasme was aanstekelijk.
Fotograaf Han Post heeft vanmorgen foto’s gemaakt; het zou mij niet verbazen als daar een paar exemplaren bij zijn van een vrolijk zingend kind.
Tip: houd onze PKN-website in de gaten, binnenkort verschijnen daar de foto’s op die vanmorgen gemaakt zijn.
Geef een reactie