Met voorbedachte rade hadden we zaterdagmiddag de tafel en de stoelen in onze woonkeuken zo neergezet dat er acht mensen omheen konden zitten om een bordspel te doen.
We vierden namelijk zaterdag met onze ‘vriendengroep Hoogersmilde’ de jaarlijkse spelletjesavond en er zijn van zulke avonden geweest dat we niet aan wat voor spel dan ook toekwamen omdat het gewoon veel te gezellig was.
Niet dat het nu niet gezellig was, maar we hebben wél een spel gedaan; twee zelfs.
We begonnen met Dixit*.
Bij dit spel geef je een subtiele hint bij een kaart met een afbeelding, waar anderen dan zelf een kaart bij moeten zoeken.
Daarbij gaat het vooral om associëren, de afbeelding goed bekijken en interpreteren.
Het is de bedoeling dat er niet te veel gepraat wordt tijdens de speelrondes.
Gerard legde zijn eerste kaart gedekt op tafel en zei daarbij; “Droog je tranen” waarop iemand spontaan inzette: “Droog je tranen, Pierrot, ow Pierrot!’
Toen alle kaarten werden getoond was er één met een Pierrot, dan weet iedereen gelijk welke van Gerard was……
Niet dat het de hele tijd zo ging, maar ‘niet te veel praten’ is een onmogelijke opdracht met deze groep.
“Kameraden, maar dan vrouwelijk” zei iemand bij het opleggen van een kaart.
‘Hand in hand, kameraden!’ tetterde vervolgens iemand door de keuken.
‘O, gaat het over Feyenoord?!’
Zucht.

We speelden het hele spel uit en het ging ondanks de ietwat chaotische omstandigheden eigenlijk best goed.
De winnares was zo blij met haar overwinning dat haar echtgenoot zich wat zorgelijk afvroeg of zij dat spel nu ook moesten aanschaffen…
Ondertussen stond de tafel vol met lekkere dingen die iedereen had meegenomen.
Als we nóg een spel wilden doen, dan moest dat iets zijn wat niet veel ruimte innam.
‘Heb je van die Post-It-briefjes? Dan gaan we ‘Wie ben ik?’ doen” werd er geopperd.

Een paar minuten later zaten we allemaal met een geel briefje op ons voorhoofd, waar onze linkerbuur iets op had gezet.
Voor dikke lol hoef je dus helemaal geen dure spellen aan te schaffen; hilarisch was het.
“Dus het is voor buiten…” bleef iemand maar vragen die SNEEUW op z’n hoofd had staan.
“Ja, binnen kan niet. Ja, kan wel, maar…..”
Hints waar je helemaal niks aan hebt.
Zijn vrouw was een mannelijk persoon.
“Dus ik ken hem ook?”
“Jazeker.”
“En het is geen bekende Nederlander?”
Het duurde echt even voordat ze door had dat ze SLAGER OORTMAN was.

En zo was het kringetje weer rond; de vriendenavond is immers niet geslaagd als slager Oortman niet in ieder geval één keer voorbijkomt in de gesprekken.
Al vijfenveertig jaar trekken Gerard en ik met dit vriendengroepje op; later dit jaar gaan we met z’n achten een week naar Kreta om dit jubileum te vieren.
Het lijkt zo simpel en gewoon allemaal, maar we weten zelf ook maar al te goed hoe bijzonder het is.

* Geen idee? Lees dan nog eens het blog ‘Blijf spelen’ uit juni 2021

Overzicht van voorgaande spelletjes-avonden met dit illustere gezelschap:

Uno  uit 2015

Ik hou van Holland uit 2016

Dertig seconden uit 2017

Stamppot uit 2018

Hints uit 2019

Het Billen Bloot spel uit 2020

Shit happens uit 2022

Monopoly Assen uit 2024