29 maart : Verduistering.

Zaterdagmorgen.
Heerlijk; even geen wekker, tied an mijzölf.
Pas na 09.30 uur thee, fruit en een sudoko.
En de krant even doorgebladerd.
“Vandaag is er een zonsverduistering, hè?”
Gerard is in de ochtend altijd wakkerder dan ik.
O?
Wist ik niks van?
“Ja, schrijft Herman.”

Het is voor mijn brein nog te vroeg om mijn hoofd te breken over ingewikkelde vraagstukken, dus ik ga eerst een half uurtje zumba doen.
Losgedanst en in de kleren kom ik weer beneden.
Gerard heeft op internet gevonden dat het spektakel om ongeveer 11.00 uur begint.
“En jij weet waar die eclipsbrilletjes liggen?”
Ja, dat weet ik.
Ongeveer.
En eigenlijk is het nog te vroeg om uit te zoeken waar precies ‘ongeveer’ is, maar ik ga toch maar vast zoeken.
Na twee plankjes en één kastdeurtje van ons computerbureau in de woonkeuken vind ik ze in een zakje: twee eclipsbrillen en drie 3D-brillen.

Wat gebeurde er nou precies met de zon en de maan?
Tussen 11:17 en 13:04 uur vond een gedeeltelijke zonsverduistering plaats.
De maan schuift dan vanaf de aarde gezien precies voor de zon langs.
Het was helder weer, dus de hele verduistering was zichtbaar.
Je zag de eclips als hap die in eerste instantie uit de rechterkant van de zon wordt genomen en steeds groter werd.
Halverwege de verduistering bevond die hap zich aan de bovenkant en tegen het einde van de eclips verdween deze aan de linkerkant van de zon.
Het hele gebeuren duurde 1,8 uur. Het bewegende plaatje hiernaast en bovenstaande informatie haalde ik van de website ‘Hemel.waarnemen.com’ uit dit artikel.

Was dit nou mijn waarde van de dag?
Ja, onder anderen.
De zonverduistering vind ik al prachtig om waar te nemen met zo’n maf brilletje, maar ook het simpele gegeven dat ik weet waar die brilletjes liggen is voor mij van waarde. Dat weet ik, omdat ik probeer om één keer per jaar de inhoud van alle kasten in ons huis er uit te halen, de planken schoon te maken en de ontstane zooi te ordenen: wat kan weg en wat moeten we bewaren. Dit proces heb ik in 2017 al eens beschreven in het blog ‘De diepere laag van je huishouden‘, waarin het fenomeen ‘een kastje per dag’ wordt beschreven.
Simpel maar zeer doeltreffend.
Het maakt dat je op zaterdagmorgen met je duffe hoofd al vóór 11 uur weet waar die brilletjes liggen.