Vandaag roep ik even het blog in herinnering dat ik schreef over de bruiloft van Rick en Anouk op donderdag 5 juni.
Daarin schreef ik deze alinea:
Verder zong de hele zaal heel blij en overtuigend mee met een lied dat ik nog nooit gehoord had; over dat het warm was en dat de zon weer ging schijnen? Zoiets. Ik stond aan de kant het allemaal aan te zien en voelde mij als mijn ooms en tantes op onze bruiloft.
Wat ik hoorde was TIS …. WARM…. en dan iets onverstaanbaars en dan ZON GAAT SCHIJNEN.
Ik kan dan niet uitstaan dat werkelijk iedereen zo’n liedje mee staat te zingen en dat ik het nog nooit gehoord heb.

Gisteren op mijn werk hoorde ik het liedje bij Daniël Dekker tussen de middag op Radio 5.
De radio staat altijd heel zacht aan, want anders heb je er last van, maar ik herkende het onmiddellijk.
In mijn middagpauze zocht ik op de playlist hoe het nummer nou heette.
Er stond ‘Blikkendag’.
Dat kon in mijn beleving niet kloppen, maar ik zocht die titel toch even na via Google en wat schetst mijn verbazing: dat was dat liedje.
Ze zingen niet TIS …. WARM…. maar TIS ….VAN….DAAG BLIKKENDAG!

Mijn nieuwsgierigheid is bevredigd, mijn vraag is beantwoord en ik weet nu wat ze zingen.
Maar ik ga geen link op dit blog zetten; als je het wil horen, zoek je het zelf maar even op.
Ik zal het nooit meezingen.

‘Blikken’ ken ik eigenlijk vooral van het gezegde ‘zonder blikken of blozen’.
Daarover schreef ik in 2016 een verhaal onder de titel ‘Onan de duif’.
Vandaag in de herhaling. Omdat dit blog over blikken-dag gaat.
Geniet er van!

Op dinsdag 28 juni 2016 schreef ik over het afscheid van iemand van de cliëntenraad waar ik ook aanwezig was. Daar hoorde ik een humoristisch verhaal dat ik mijn lezers niet wil onthouden.
Naast de gebruikelijke boekenbonnen en bloemen kreeg de vertrekkende voorzitter ook een klein belletje met een spiegeltje. “Voor je kleine vriendje dat ik altijd op de achtergrond hoor als ik met je telefoneer”  verduidelijkte de gever.
Het vriendje  bleek een tortelduif te zijn die Onan heette.
“Wie noemt zijn duif nou zo?” dacht ik.
De enige Onan die ik ken is een personage uit de bijbel (Genesis 38). Hij was de tweede zoon van Juda (zoon van Jakob). Zijn oudere broer Er was overleden en de Joodse wet schreef voor dat diens broer dan voor nageslacht bij de weduwe moest zorgen. Onan vertikte dat. “Hij verspilde zijn zaad op de grond” staat hierover in de bijbel.
Het woord onanie is gebaseerd op zijn naam.

onanDe bewuste duif was inderdaad naar die Onan genoemd.
“Waarom?” vroeg ik de vertrekkende voorzitter.
Hij vertelde zonder blikken of blozen het bovenstaande verhaal. De duif bleek een rommelige eter te zijn. “Als we vogelzaad in zijn bakje doen dan pikt hij daar zo wild in om dat het zaad alle kanten opvliegt. Hij verspilt dus zijn zaad op de grond.”

Zelden zo’n originele naam voor een dier gehoord…..