Praten over geloof en politiek.
Eerlijk gezegd…… praat ik liever over gezellige dingen, zoals daar zijn brei- en haakpatronen, muziek, wat we hebben beleefd, ik noem maar een paar zijstraten.
Afgelopen donderdagavond zat ik op een avond georganiseerd door de Taakgroep Vorming en Toerusting van onze PKN-gemeente in een groepje te discussiëren over geloof en politiek.
Volgens één van de aanwezig mochten we het geen discussie noemen, maar een dialoog.
Wat is het verschil? Ik zocht het op: een discussie is gericht op het overtuigen van de ander en het ‘winnen’ van een argument, terwijl een dialoog bedoeld is om samen nieuw inzicht en begrip te verkrijgen door echt te luisteren.
Op voorhand was er wat twijfel geweest over het al dan niet organiseren van deze avond.
Bekvechten de aanwezigen elkaar niet te tent uit?
Wordt het onaangenaam door grote meningsverschillen?
Moeten we dat als kerk wel willen?
Die zorgen waren wel logisch, maar achteraf niet nodig geweest.
Op tafel lagen briefjes waarop 6 vragen stonden waar we met elkaar over konden praten.
De gesprekken verliepen in harmonie, maar dat wil niet zeggen dat iedereen het met elkaar eens was.
Als je als PKN-kerk iets wilt ‘vinden’ in de media, dan moet je je realiseren dat de gelovigen die bij die kerk horen soms lijnrecht tegenover elkaar staan.
Een goed voorbeeld daarvan is de oorlog in Gaza; binnen onze kerk zijn mensen die het voor Israël opnemen, maar ook mensen die voor de Palestijnse zaak staan.
Wat we als kerk kunnen doen is het leed veroordelen wat mensen wordt aangedaan en proberen hulp te bieden aan de slachtoffers.
Wat kwam er zoal ter tafel?
– Wat bepaalt jouw keuze? Het partijprogramma of de lijsttrekker? Een vrouw of een man? Vanuit je christelijke traditie?
– Wat zijn dilemma’s bij het bepalen van jouw keuze?
– Zijn wij gevoelig voor de beeldvorming in de media? Men is wel heel erg uit op de ‘rel-del-del’; een misstap of een verkeerde uitspraak kan zomaar leiden tot een diepe val.
– De vraag werd ook gesteld of wij ons konden voorstellen dat mensen met dezelfde geloofsovertuiging tot een andere politieke keuze komen.
Dat bracht mij terug naar mijn jeugd in Hoogersmilde.
De christelijke basisschool waar wij naar toe gingen was van oudsher gereformeerd en daar stuurden rechtgeaarde hervormden hun kinderen niet naar toe. Die kinderen zaten dus niet bij ons op school, maar wel bij ons op de catechisatie en clubs. Mijn vader heeft mij toen geprobeerd uit te leggen hoe groot vroeger het verschil was tussen hervormden en gereformeerden en dat sommige hervormden zelfs niet op de CHU stemden, maar op de de Partij van de Arbeid.
Dus ja, ik kon me dat heel goed voorstellen.
Maar ik realiseerde mij ook hoe ons Nederlandse kerkelijke én politieke landschap is veranderd na 50 jaar.
Conclusie van de avond?
Het geloof geeft ons waarden die als kompas kunnen dienen voor politieke beslissingen, zoals gerechtigheid, barmhartigheid/mededogen en bescherming van de zwakkeren.
Gebruik dat kompas.
Janny
Ik hoop komende woensdag op het stembureau te zitten om zo mijn steentje bij te dragen aan het voorrecht dat wij vrij kunnen stemmen.
Ik hoop dat zo veel mogelijk mensen van dat stemrecht gebruik zullen maken.
Ik hoop en bid dat door de verkiezingen ons land een Tweede Kamer bezetting en een regering zullen krijgen die niet rollebollend over de straat zullen gaan, maar rustig en moedig aan de slag zullen gaan, binnen de regels van ons land, om de vele uitdagingen die er zijn het hoofd te bieden. En dat ze zullen zoeken naar oplossingen die recht doen aan het kompas wat jij met ons deelde.
Willem
Dit jaar zal voor het eerst zijn dat ik niet ga stemmen, of beter gezegd niet kan stemmen wantmijn zicht is abominabel. Deze reactie kan ik alleen maar typen omdat je op het scherm de letters gemakkelijk kunt vergroten. Maar stel je gerust; vrouw Helena is gevolmachtigd om voor mij te stemmen en aangezien we al meer dat 55 jaar getrouwd zijn weet ze mijn (politieke) voorkeuren wel, net zo goed als ik de hare onderhand ook wel weet al zijn die niet hetzelfde. Maar wat ik veel belangrijker vind is dat we beiden 100% eens zijn op wie we beslist niet willen stemmen en het liefst zelfs van het politieke toneel zien verdwijnen. Al zal dat laatste wel een utopie zijn.
Ondanks dat ik dus niet in staat ben om persoonlijk mijn stem uit te brengen weet ik toch dat mijn stem niet verloren gaat, al is de kans er dat ikzelf anders gestemd zou hebben, maar mijn stem gaat wel naar een partij die er niet opuit is om met de democratie een loopje te nemen.