Categorie: Kerk & gemeente Pagina 36 van 50

Kerkdiensten, bijeenkomsten van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde

30 april: Maar weer gewoon aan het werk.

Door Ada

Op 30 april 2017

In de viering van vanmorgen stond een gedeelte uit Johannes centraal.
De discipelen zijn ontheemd en onthecht na het overlijden van Jezus. Hoe moet het nu verder? Ze gaan maar weer gewoon aan het werk; vissen in hun geval. (hele verhaal lezen? zie Johannes 21 >>>).
Woensdagavond was er een bibliodrama-avond geweest die ik had gemist waar dit verhaal werd ‘beleefd’. Dat vond ik vanmorgen ook echt een gemis, want tijdens zo’n avond beleef je de schriftlezing heel intens en is de preek daarover altijd erg herkenbaar.
Wij kregen vanmorgen de boodschap mee om niet te blijven hangen in wat was, niet wegzakken in gemis, maar actief op zoek te gaan naar het positieve, naar sporen van licht, hoop en liefde. Een nieuwe morgen, nieuwe kansen. Gooi het maar eens over een andere boeg. En vooral: deel het met elkaar. Vertel elkaar de verhalen die je leven hebben veranderd en deel wat je hebt ‘opgevist’ aan positiviteit.

Het zingen was vanmorgen erg plezierig, we zongen mooie liederen en Erwin Wiersinga was organist; altijd goed. Wel werd mijn stelling ‘altied laidjebouk mit’ weer onderstreept, want één lied verscheen niet op de beamer. We sloten de viering af met het Wilhelmus; vanwege de 50-jarige Koning en de 4&5 mei viering. Dan kriebelt bij mij altijd even de emotie naar boven. Van anderen hoor ik dat ik daarin niet de enige ben.

Na de dienst was er aandacht voor Dirk, die na 19 jaar afscheid nam als hulpkoster. Er was een foto overzicht van wat een hulpkoster zoal doet en de kosters Didi en Nienke zongen een lied, (aangekondigd als “the Cöster-singers”) dat ik mocht begeleiden op de gitaar. Voor we begonnen probeerde ik de gitaar nog even stemmen, maar met meer dan honderd paar ogen op me gericht had ik daar wat te weinig geduld voor, ik liet het bij de bovenste drie. Maar de vierde was niet zuiver. Maar hopen dat niemand het hoort.
Bij koffie kreeg ik een advies van Erwin Wiersinga: hij wees mij erop ‘dat ik die ene snaar in het vervolg ook nog even moest stemmen’. Fijnbesnaarde oren……

Bij de koffie sprak ik iemand die wel naar de bibliodrama-avond was geweest; in het nieuwe seizoen haak ik beslist weer aan. Verder vertelde ze dat ze in mei naar een voorstelling van Daniël Lohues gaat, omdat ze door mijn blog kennis had gemaakt met zijn muziek.
Maar dat is leuk om te horen!

Reageren

29 april: Gesolliciteerd.

Door Ada

Op 29 april 2017

In Kerk & gemeente

Vorige week solliciteerde ik op een advertentie in Kerknieuws. Dit werd gevraagd:

Met spoed gevraagd: rondleiders in de vernieuwde Catharinakerk.
Taak: belangstellende bezoekers iets vertellen over de historie en de bijzonderheden van de Catharinakerk.
Profiel:
– affiniteit met de historie van een middeleeuwse kerk
– Goed met mensen kunnen omgaan en iets kunnen vertellen nav veel beschikbare informatie over de geschiedenis en bezienswaardigheden in de kerk
– In de maanden juli en augustus 4 á 5 woensdag- of zaterdagmiddagen tussen 14.00 – 16.30 uur beschikbaar zijn.

Ik las het en dacht: “Dat ben ik!”
Donderdag stuurde ik een mail dat ik wel belangstelling had, zaterdag voerde ik aan onze keukentafel al een sollicitatiegesprek.
Gistermiddag werd er een groep rondgeleid door voorzitter Hidde van de Stichting Hinz-orgel en ik mocht ter introductie aanhaken.
Samen met de groep hoorde ik het verhaal over de geschiedenis van de Catharinakerk.
Na een algemene inleiding kregen de mensen de gelegenheid om de kerk te bekijken en vragen te stellen. Eigenlijk zou ik me wat afzijdig houden, maar ik kwam aan de praat met iemand die van alles wilde weten over onze PKN-gemeente, over de geschiedenis van Roden, over de bijbel en over de heilige Catharina. We voerden een geanimeerd gesprek; niets anders dan wanneer je na een viering aan de praat komt met een gast-bezoeker in onze kerk.

Natuurlijk moet ik me nog beter ‘inlezen’; ik weet helemaal niets van bouwstijlen, tongewelven en gotische bogen. Maar het begin is er en het smaakt naar meer.
Op zaterdag 15 juli begin ik; 5 middagen sta ik deze zomer ingeroosterd voor de rondleiding. De kerk is in de maanden juli en augustus iedere woensdagmiddag en zaterdagmiddag open voor bezichtiging.
Als je komt kijken vertel ik je alles over de eeuwenoude Catharinakerk >>> op de Brink in Roden.
(voor alle informatie over deze kerk: neem een kijkje op de Catharinkerk-pagina>>> van de website van onze PKN-gemeente.)

Reageren

25 april: Kwintet; gelegenheidskoortje van PKN-gemeenteleden

Door Ada

Op 25 april 2017

In Kerk & gemeente

Gisteravond hadden we bij ons aan de keukentafel ‘kwintet-repetitie’.
Op 7 mei is er een Vesper die wordt georganiseerd door de ZWO en wij zijn gevraagd of wij met een gelegenheidskoortje mee willen werken aan die viering.
Al drie keer deden we dat als kwartet, maar niet altijd in dezelfde samenstelling.
(zie 21 maart 2016 >>>)
Vaste bas Jaap kon niet op 7 mei, maar gelukkig was Joop bereid om zijn plaats in te nemen. Verder vroegen we beide sopranen die al eens hadden meegedaan: Nienke en Piety. Die konden allebei, dus nu zingen we met z’n vijven, want Gerard zingt tenor en ik alt.

Vier repetitiemomenten hebben we afgesproken, gisteravond was de derde.
Het thema van de vesper is ‘Sterk en dapper’ en daarbij zingen we een aantal liederen.
Het moeilijkste en het mooiste is Gabriëla’s song uit de film As it is in heaven.
Dat hebben we al eens eerder gezongen; we vinden het een prachtig lied.
(Op internet heb ik gezocht naar het stukje uit de film waarin Helen Sjöholm het zingt, ik kon het alleen vinden met een Duitse ondertiteling, klik hier >>> voor die uitvoering.
Heb je die film nog niet gezien? Foei.)
Het is een moeilijk lied om in te studeren. We oefenen met een keyboard en een blokfluit; vooral in het begin is het zoeken. Niemand van ons is dirigent, maar we kunnen allemaal noten lezen, dus samen komen we er wel uit.

Het kost een hoop energie, het zingen met een klein groepje, maar het is ontzettend leuk!
We zingen veel, maar we hebben ook plezier samen. Gisteravond betichtte ik Gerard ervan dat hij de verkeerde partij zong. “Je zingt met mijn altpartij mee, maar je moet lager!” Was niet zo…… ik zong de tenorpartij met hem mee!
Gisteravond hebben we alle liederen die we zingen helemaal doorgezongen en het ging al heel behoorlijk. Het is een afwisselend repertoire dat we brengen; de gospel “Go down Moses’ zingen we bijvoorbeeld, maar ook het mooie Taizé lied “Laudate Dominum’, waarbij Piety en ik gitaar spelen en Nienke een mooie bovenstem zingt.

Benieuwd naar het resultaat van onze inspanningen?
De vesper is op zondagavond 7 mei om 19.00 uur in kerkelijk centrum Op de Helte in Roden. Welkom!

Reageren

17 april: Een trompet!

Door Ada

Op 17 april 2017

In Kerk & gemeente

Zaterdag had ik het over een ‘over-dosis’ Catharinacantorij, gistermorgen tijdens de viering op Eerste Paasdag overviel mij een ‘paas-cyclus-moeheid’.
Eigenlijk was het allemaal wat te veel van het goede.
Vier diensten op vier dagen achter elkaar, door het zingen met de cantorij voorafgegaan door repetities en veelvuldig zingen van dezelfde liederen.
Vieringen, die allemaal net iets te lang duurden door ‘opgerekte’ liturgieën.
Steeds meer rituelen worden er toegevoegd in deze Stille week.
Op Witte Donderdag het Heilig Avondmaal én een voetwassing, op Goede Vrijdag bloemen leggen bij het kruis, op Stille Zaterdag het Heilig Avondmaal én het herdenken van je doop bij het doopvont: steeds momenten waarbij de hele gemeente langsloopt, waardoor de vieringen stuk voor stuk langer worden.
Vrijdagavond zongen we een lied van maar liefst 20 coupletten en gistermorgen zongen we een hele lange bewerking van Psalm 118; een Glorialied voor de Paasmorgendienst.
Veel te lang en veel te moeilijk. Er zaten best veel kinderen in de kerk; voor hen was het volgens mij ook niet heel spannend om naar te luisteren….

Wat wel spannend was was het prachtige verhaal dat dominee Meijles aan de kinderen vertelde over Magnus en Opus, twee Romeinse soldaten die met elkaar praatten over de gebeurtenissen bij het graf van Jezus.
Daaraan voorafgaand was er trouwens nog een hilarisch moment in het gesprek met de kinderen.
“Wie heeft er vanmorgen eitjes gezocht?”
Eén jongetje stak zijn vinger op.
“Hoeveel eitjes heb je gevonden?”
Hij had nul eitjes gevonden.
“Ik had wel gezocht, maar papa en mama hadden geen eitjes verstopt….”
De voorganger vond dat de kinderen maar eens een goed gesprek met hun ouders moesten hebben in de trant van “Papa en mama: wordt het niet eens tijd voor een nieuwe traditie? Chocolade-eitjes verstoppen met Pasen!” Wat een wereld-idee.

Er was ook iets waar ik heel blij van werd in de viering van gistermorgen: een trompet!
Eerst werden we al verwelkomd door een aantal blazers van Oranje die bij de deur stonden paasliederen te spelen. Bij het orgel stond vervolgens een trompettist die bij drie liederen meespeelde. Bij het laatste lied: “U zij de glorie” bezorgde hij me kippenvel.
Dit slotlied verdreef de Paas-cyclus-moeheid; de boodschap van gistermorgen in een notendop.

U zij de glorie, opgestane Heer,
U zij de victorie, nu en immermeer.
Alle menselijk lijden, hebt Gij ondergaan
om ons te bevrijden tot een nieuw bestaan.
U zij de glorie, opgestane Heer,
U zij de victorie, nu en immermeer.

Reageren

15 april: Zingen in de Stille Week.

Door Ada

Op 15 april 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Donderdagavond zongen we met de Catharinacantorij in de Witte Donderdag viering. Dinsdagavond hadden we een extra repetitie om het allemaal nog even door te nemen. Vanavond zingen we ook nog in de Paaswake om 22.00 uur, daarvoor hadden we vanmorgen om 10.00 u een extra repetitie. We kunnen dus rustig spreken van een overdosis cantorij in deze Stille Week.

Maar overdosis of niet: ik geniet er van. Voor de Catharinacantorij is dit namelijk de laatste keer dat we meewerken aan de Paascyclus. Daar staan we niet constant bij stil, maar het is mijn hoofd wel aanwezig.
We hebben nog steeds de gebruikelijke (on)gein onder elkaar tijdens de repetities.
‘Tenoren! Jullie waren niet geprepareerd.’ zei cantrix dinsdagavond bijvoorbeeld.
Bij geprepareerde tenoren zagen collega-alt en ik de beelden al op ons netvlies.
Bij één lied hebben de tenoren en de sopranen de solo.
‘Tenoren, kom hier maar bij de sopranen staan’
Het klonk goed, dat zou in de viering ook zo moeten; maar hoe doen we dat dan? “Misschien met een transportband?” opperde één van de leden. “Of een tillift?” suggereerde iemand anders.

Donderdagavond was Erwin Wiersinga de organist.
Hij kwam voorafgaand aan het inzingen schuldbewust melden dat hij de muziek voor deze viering op zijn nachtkastje had liggen, maar dat de envelop plotsklaps was verdwenen. Cantrix leende hem haar muziek. Een sopraan vroeg zich af wie er dan allemaal toegang hadden tot Erwin s slaapkamer…..maar Erwin liet zich daar verder niet over uit.

Vanmorgen zagen we elkaar dus weer.
De alten hadden het zwaar. Bij één lied was een inzet moeilijk.
Als we het alleen met de mannen zongen ging het goed, maar zodra de sopranen meededen werd het lastig.
“Jullie moeten je oren naar achteren richten!” was het advies.
Gaan we doen.
Zoals altijd is het hele cantorij-gebeuren in deze week voor Pasen een wonderlijke combi van gewijde muziek, ginnegappen om rake opmerkingen, mooie vieringen die bol staan van rituelen en samen zingen op ongewone tijden.
Dat is de charme van het zingen bij een cantorij.

Reageren

10 april: Onze Vader met de kinderen.

Door Ada

Op 10 april 2017

In Kerk & gemeente

Gistermorgen zaten Gerard en ik rond 10 voor 10 in de kerk. Op de beamer verschenen de namen van de mensen die iets zouden doen in de viering; onderaan stond “Ada Waninge, gitaar”.
Huh? Maar dat zou toch niet? Was toch afgeblazen?

Navraag bij voorganger Walter leerde dat er sprake was van een misverstand. Twee weken geleden had hij gevraagd of ik het Onze Vader (de versie van Elly en Rikkert) wilde begeleiden op gitaar als de kinderen van de nevendienst dat zongen. Later mailde hij dat het Onze Vader met een filmpje zou worden gedaan, maar hij bedoelde daarmee dat de kindernevendienst het met een filmpje zou instuderen. Niet te lang over nagepraat, ik heb m’n gitaar alsnog opgehaald. Voorbereiden hoefde niet, ik kan het wel dromen.

Voor ik weer naar binnen ging liep ik voor de zekerheid nog even langs bij de leiding van de kindernevendienst. Die waren met heel veel kinderen heel druk om een Palmpasenstok te maken. Het gesprek verliep in lichte paniek van de kant van de leiding.
“Moeten de kinderen dat meezingen? Filmpje? Oefenen? Nu?”
Dat ging hem niet worden. We overlegden dat ik het gewoon ging zingen. “Wie het kent zingt het dan wel mee.”

Het was heel mooi. De kinderen stonden allemaal met hun Palmpasenstok op het podium en wie het kende zong het mee. De grootste verrassing was dat ook de hele gemeente meezong. We zingen met de cantorij ook wel eens een Onze Vader. Moeilijker. Maar deze versie is mooi om zijn eenvoud. Wat mij betreft zingen we deze nog eens; voor kinderen is deze uitvoering heel goed te doen. Hieronder een uitvoering van dit Onze Vader door het Oecumenisch Kinder- en Tienerkoor Roden van de CD ‘Zing zolang je leven mag’, uitgebracht in 2003. De kinderen op deze opname zijn nu allemaal al volwassen. Gistermorgen had ik even een ‘deja-vu’…..

Door het ophalen van de gitaar miste ik een heel stuk van de viering. Dan kom je er ook niet echt goed in; zelfs het pepermuntje heb ik niet gehad. Ook van de preek kreeg ik niet alles mee. Gerard, voetbalkenner, trok op een gegeven moment z’n wenkbrauwen op toen de voorganger refereerde aan die keer dat Nederland Wereldkampioen voetbal werd. “Europees kampioen!” Dat heb ik onthouden. Erg hè?

Foto’s van deze feestelijk Palmpasenviering zijn te bewonderen op de website van onze PKN gemeente: klik hier>>>
Benieuwd naar de hele viering? Klik op Kerkomroep >>> (Roden, Op de Helte, 10.00 uur.)

Reageren

28 maart: Het werd even stil op de jaarvergadering.

Door Ada

Op 28 maart 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

In februari houden we met de Catharina-cantorij op een reguliere repetitie-avond na de pauze de Jaarvergadering.
Dat zijn altijd genoeglijke bijeenkomsten; er zijn notulen, er is een jaaroverzicht, een financieel verslag, de cantrix doet een evaluatie en we bespreken wat huishoudelijke dingen zoals het jaarlijkse instapje. Niet heel spannend natuurlijk, we drinken samen een kop koffie/thee en hebben het vooral gezellig.

Op 23 februari, nu al weer meer dan een maand geleden, hadden we weer zo’n jaarvergadering. Wel genoeglijk, maar wat al een tijdje in de lucht hing: het was onze laatste jaarvergadering.
Cantrix Erica heeft aangegeven dat ze na Pinksteren stopt met het dirigeren van ons koor.
Dat wisten we al vanaf september 2016. Het bestuur is nog naarstig op zoek gegaan naar een vervang(st)er, maar dat is niet meer gelukt.
Dat betekent dat wij op 21 mei voor het laatst meewerken aan een viering. Na die viering zullen we afscheid nemen van Erica en zal de Catharinacantorij worden opgeheven.

Toen onze voorzitter deze mededeling deed bleef het lang stil.
Dat is op ons koor zeer ongebruikelijk.
Hij vroeg om een reactie.
Ja, wat moet je dan zeggen?
Ons oudste lid zei'”Ik ben het er niet mee eens. Ik wil niet dat de cantorij stopt. Het is iets waar ik iedere week erg naar uitkijk en ik geniet altijd heel erg van het samen zingen.”
Zij vertolkte de gevoelens van ons allemaal.

Maar we moeten wel reëel blijven. We zijn een kwetsbaar clubje geworden.
Er zijn te weinig mannen, het is moeilijk om de bezetting op peil te houden.
Daarbij worden we met elkaar ouder, de stemmen worden minder sterk en (zoals iemand tijdens de jaarvergadering zei) we kunnen beter stoppen een zelfgekozen moment.
Het is nog veel triester als een koor langzaam uit elkaar valt en je dan gedwongen wordt om het bijltje er bij neer te leggen.

de Catharina-cantorij, Pinksteren 2015

Voorzitter Jaap en secretaris Essina vonden het een moeilijke avond.
Met z’n tweeën hebben ze vanaf het begin de Cantorij-kar getrokken.
“Jaap is mijn zelfbenoemde broer die ik graag had willen hebben” zei Essina hierover.
Zo trokken ze jaren samen op. Met plagerige opmerkingen over en weer en een stevige portie humor loodsten ze ons koor door bijna 34 jaar repetities en vieringen.
Hier is een groot compliment op zijn plaats.
Ook cantrix Erica die 13 jaar de Catharinacantorij heeft gedirigeerd wil ik hier graag even in het zonnetje zetten.
Zij heeft er voor gezorgd dat het koor op een acceptabel niveau is blijven zingen.
Ze legde de lat niet te hoog en zei vaak: “We kunnen beter voor ‘iets minder moeilijk’ kiezen en het dan goed uitvoeren.” Zo zongen we de laatste tijd wat vaker éénstemmig en waagden we ons niet meer aan ‘heel hoog’ of ‘heel complex’.
En als we al wel eens een moeilijk stuk hadden, dan oefenden we thuis en waren trots als het dan met alle hens aan dek toch lukte.

We sluiten een tijdperk af.
Tien jaar heb ik deel uitgemaakt van dat tijdperk.
Het was mij een aangenaam genoegen.

Reageren

27 maart: Wat de beamer niet laat zien.

Door Ada

Op 27 maart 2017

In Kerk & gemeente

Zondagmorgen. Ontbijt in huize Waninge.
“Waar hebben we vanmorgen eigenlijk kerk?” vroeg ik aan Gerard.
Hij had het kerkblad al geraadpleegd en wist dat we naar Op de Helte gingen.
Hij had ook al gezorgd voor collectebonnen.

Tijdens onze wandeling naar het centrum vroeg ik: “Wie gaat er eigenlijk voor vanmorgen?”
“Nou, je hebt je wel weer goed voorbereid” diende hij me van repliek. En dan te bedenken dat ik zelf de pagina ‘a.s. zondag’ op de website van de kerk bijhoud. Maar het is op zondag al een week geleden dat ik dat heb ingevuld, zo lang onthoud ik dat niet…..
Toen de voorganger tijdens de preek de vraag stelde: “Hoe bereiden we ons voor; op de zondagse viering bijvoorbeeld” kreeg ik een veelbetekenende blik van rechts toegeworpen.

David door Samuel tot koning gezalfd.

Gistermorgen hoorden we dat David tot koning werd gezalfd door Samuel. (zie basisbijbel 1 Samuël 16 >>>). Zeven zonen zaten met vader Isaï rond de tafel tijdens het offerfeest.
Samuel liet zich leiden door wat hij zag: grote, sterke kerels.
Uitermate geschikt om koning te worden.
Maar, hoorden we, God ziet het hart aan.
Daarom werd herder David, de jongste en achtste zoon, uit het veld gehaald; hij werd de nieuwe koning van Israël.

Hoe kijk je? Wat zie je? Kijk je naar de mens achter de buitenkant? Gisteren werd nog weer eens benadrukt dat God niet ver weg is, maar dicht bij ons hart is.
Als we ons hart laten spreken is God er bij.

Het slotlied was lied 534. “Hij die de blinden weer liet zien”. Mooie, aansprekende melodie.
Mijn oog viel op een gedicht op de pagina ernaast.
Het is geschreven door Gerrit Achterberg.
De titel is “Deisme “. Wel drie keer heb ik het gelezen; het duurde even voordat de betekenis er van tot mij doordrong.
Wat ik gistermorgen had gehoord vanaf de kansel, vervat in een gedicht.
Jezus wordt hierin “koopman in oud roest” genoemd.

Klik hier Gedicht Gerrit Achterberg voor een PDF met de tekst van het gedicht.

De tekst hield me na de viering bezig. Op internet vond ik de site ‘Over poëzie’ waar een mooie beschouwing staat over dit gedicht.
Ook lezen? zie>>>

Het is fijn dat we een beamer hebben, waarop de tekst en de noten van een lied worden geprojecteerd. Maar dit is een van de redenen dat ik altijd mijn eigen liedboek meeneem.
Dat heb ik op zondagmorgen altijd in mijn tas. Hoezo niet goed voorbereid……

Reageren

26 maart: Gastblog Gerard. Spelletjes-fanaten!

Door Ada

Op 26 maart 2017

In Gastblogs, Kerk & gemeente

Vandaag een gastblog van de hand van Gerard:

Tijdens de activiteitenmarkt van de ZWO had ik naast ‘Wandelen praten’ (zie>>>) ook een spelletjes middag aangeboden. De belangstelling was zo groot dat ik het in het jeugdcentrum De Bijkeuken heb gehouden. Met ieder had ik de datum van afgelopen vrijdagmiddag 24 maart geprikt.

Een paar deelnemers namen op mijn verzoek een eigen spel mee, omdat ik het niet zelf had en omdat ze het graag wilden spelen. Het doel van deze middag was ontmoeting en plezier beleven aan een spelletje. Voordat we van start gingen kon iedereen iets over zichzelf vertellen en wat zijn of haar favoriete spel is. Al snel bleek dat ik een groep échte spelletjes-fanaten bij elkaar had. De één speelde het hele weekend samen spelletjes met haar man en de ander vertelde dat ze wel dertig jaar iedere week ging rummikub spelen met haar moeder.

Kijk die houding! Niet meer! Je houdt geen brikken meer over!

Harm Jan vertelde dat bij hem thuis iedere zaterdagavond de sjoelbak op tafel kwam. En dat zijn vader (hoe kan het ook anders nogal flink-fanatiek), hem de houding bij het sjoelen had bijgebracht. Iets gebogen en de benen wijd. De kokosmatten waar z`n vader dan op stond krulden helemaal door de kamer en moesten voor de volgende sjoeler eerst weer op hun plek worden gelegd. Met veel plezier werd er naar elkaar geluisterd en vaak waren de verhalen zeer herkenbaar.

De groepjes vormden zich vanzelf. Zij die graag sjoelden wilden die mooie verhalen wel eens in daden omgezet zien, of er misschien niet al te veel visserslatijn was gesproken.
Een andere groep ging het spel Stapelwoord spelen. Voor de meesten een nieuw spel, maar ze leerden het snel. Of “Uitbroed” wel een woord was? En of een Tos met 1 S was? Of is het Toss is met dubbel S? Jammer; met dubbel en dan kon het niet, ze had maar één S.

Ook werd er gerummikubd en werd het kaartspel Fase 10 gespeeld. De sjoelers hadden het meeste lawaai en daarom speelden ze dat in een zijkamer zodat de rest niet werd afgeleid. De werp-houding werd nog eens gedemonstreerd en spreekwoordelijk stonden de beste stuurlui aan wal te coachen; hoe je de brikken moest gooien en waar je ze moest raken. Het resultaat mocht er zijn en ja, er kon er maar één de beste zijn hij had niets te veel gezegd. Klik hier score sjoelen voor de scorelijst van de sjoelers.

Na 2 ½ uur werden de laatste rummikub-stenen gelegd en was er een stapelwoordwinnaar en een sjoelwinnaar. Al was meedoen belangrijker, toch blijft winnen altijd leuk. Geen prijzen, dan maar eeuwige roem!! Tot slot praatten we nog even na. Het is zeker voor herhaling vatbaar. Wie een keer willen komen rummikub spelen die is welkom bij een van de deelnemers en dat geldt ook voor het leuke en eenvoudig te leren kaartspel Fase 10. Laat het maar weten, ik koppel spelletjes fanaten graag aan elkaar. Hierbij zeg ik alvast toe: bij de volgende activiteitenmarkt bied ik weer een spelletjesmiddag aan.
Een leuke vorm van ontmoeting en we hebben samen er veel plezier aan beleefd.

Reageren

20 maart: Wees hier aanwezig.

Door Ada

Op 20 maart 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Op 10 maart >>> schreef ik onder de titel ‘Unieke samenwerking van twee cantorijen‘ dat ik mij ontzettend verheugde op de liedmiddag met de twee cantorijen en nu ik dit schrijf is het al weer voorbij…..! Maar wat was het mooi.

Het eerste deel van middag stond in het teken van ‘alle stukken doorzingen’. Bij deze repetitie gebeurde hetzelfde als bij ‘onze’ cantorij: cantrix Erica stelde suggestieve vragen als: “Tenoren, hebben jullie wel allemaal dezelfde muziek voor je?”
Maar toen we om half vier aan de thee gingen zaten alle stukken er in.
Cantrix Thysia deed in de pauze met ons een muzikaal spel. Met een groepje moesten we met boomwhackers (gekleurde kunststof buizen die een muzieknoot vertegenwoordigen) liedjes spelen, de andere groepen moesten dan raden welk liedje het was. Dat viel nog niet mee, maar het zorgde wel voor een hoop lol en hilariteit.

Na de thee was Arjan Schippers, de organist/pianist, al mooi op tijd aanwezig en zongen we alle liederen nog eens door. Arjan is van de muzikale grapjes. Sta je allemaal klaar voor de inzet van een lied, speelt hij het intro van Bohémian rhapsody. Ik hoorde een enkele bas zelfs “Mamaaah….” zingen. Huh? Allemaal op het verkeerde been.
En bij het slotlied speelde hij het intro ritmisch net even anders, zodat het leek alsof we “deze vuist op deze vuist” gingen zingen. Cantorij-lol.

Om half zes was er soep. En zelf meegebrachte broodjes. Het was de bedoeling dat we voor het eten eerst met elkaar de canon “Dank U dat wij samen eten” zouden zingen, maar dat was niet goed gecommuniceerd. Voordat de tekstblaadjes waren uitgedeeld zat menigeen al aan de heerlijke soep. De canon zongen we na het eten; een bas stelde nog voor om eten in aten te veranderen. Piet Lut. Dat deden we natuurlijk niet.

Alles wat we ’s middags hadden ingestudeerd zongen we in de vesper om 19.00 uur. Als voorbereidingscommissie hadden wij naast zingen ook een andere rol in de viering; wij lazen de teksten die we hadden geschreven bij de lezingen. Dat vergt veel van je concentratie. We moesten het hoofd er goed bij houden; ik merk dat ik dan wat minder geniet van het zingen, omdat je je aandacht ook bij het verloop van de viering hebt.

Maar genieten, dat had ik zondagmiddag al volop gedaan.
Wat heerlijk om met zo’n groot koor te zingen!
Het waren stuk voor stuk prachtige liederen, maar het hoogtepunt was voor mij “Wees hier aanwezig”. Dat zongen wij ook al met de Catharinacantorij, maar dan zonder solo’s. Nu zongen we het met Arjan op de piano met alles er op er er aan.
Een hele zondag zingen met hart en ziel: ik haalde mijn hart er aan op.

De vesper is terug te luisteren op Kerkomroep >>> (19 maart, Op de Helte, 18.44 uur).
De fotografen hebben mij foto’s beloofd, als ik die krijg zal ik hier een paar publiceren.
Lees ook het verslag van deze liedmiddag & vesper op onze PKN-website >>>

Reageren