Gistermorgen beleefde ik deel 2 van de ervaring ‘Mozes en Elia’.
Deel 1 van die ervaring was een woensdagavond half februari; bibliodrama in het kader van Vorming en Toerusting. We lazen het eerste gedeelte van Mattheüs 17, bekend als ‘de verheerlijking op de berg’. Jezus ontmoet Mozes en Elia en Petrus wil voor ieder van hen een tent opzetten. (Verhaal lezen? Zie dit gedeelte in de basisbijbel >>>). We beklommen die avond samen een berg en ik was de verschijning van de profeet Elia. Ik was daar om Jezus een hart onder de riem te steken, ondersteuning te bieden.
Tijdens de viering gistermorgen stond dat verhaal uit Mattheüs centraal.
Je luistert met andere oren als je je al zo hebt ingeleefd in dat stukje schriftlezing.
Wat het mij bracht: koester de bijzondere ervaringen die je ten deel vallen. Ieder mens beleeft af en toe een Godservaring. Probeer het niet vast te houden, maar bekijk en beleef 
het met verwondering en ‘bewaar het in je hart’ als een soort doosje met kostbaarheden.
Wat daar in zit is oproepbaar als je het nodig hebt, als je het moeilijk hebt.
Naast de verhalen en de overdenking werd er gistermorgen veel gezongen. Later hoorde ik van mensen die de viering ook bezocht hadden dat er wat hen betreft wel wat minder liederen op het programma hadden mogen staan, maar dat is een kwestie van persoonlijke smaak: ik hou van zingen. De Op de Helte cantorij werkte mee; verder zat ik naast Jaap (bas van de Catharinacantorij) en konden we bij een aantal liederen meerstemmig meezingen. Bij het slotlied (lied 423) zong ik het laatste couplet niet mee. De sopranen van de cantorij zongen namelijk een prachtige bovenstem, als je zelf meezingt, dan hoor je dat amper.
Mooie tekst trouwens, van Sytze de Vries:
Voor alle mensen op onze weg
Vrede en goeds in elk huis!
Voor al wie kwamen onder dit dak:
Ga met God!
Vaya con Dios en à Dieu!
