een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Kerk & gemeente

Kerkdiensten, bijeenkomsten van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde

14 december: Bach zoals het hoort.

Vanavond ben ik naar een heel bijzondere kerkdienst geweest: een cantatedienst die in het teken stond van een adventscantate van J.S. Bach. Dit stond er over in de aankondiging:
Het Bachensemble Vries o.l.v. Luuk Tuinder is bij ons te gast om een adventscantate te zingen: “Nun komm der Heiden Heiland” (BWV 62). Daarnaast zal het openingskoor van Cantate “Argere dich, o Seele nicht” (BWV 186) klinken. Het is geen concert, maar de cantate zal een inbedding vinden in een dienst – zoals Bach ook in Leipzig zijn cantates liet klinken als functionele muziek, als vertolking en doordenking van de bijbeltekst die op die zondag aan de orde is. De cantate wordt uitgevoerd door een koor en orkest en enkele solisten.

Toen Harriët in Leipzig woonde zijn wij daar een weekend geweest en hebben wij de Thomaskirche bezocht. Daar ligt Bach begraven en daar heeft zijn muziek destijds geklonken. Toen wij in de kerk waren, speelde er iemand een stuk van Bach op het orgel, een bijzondere ervaring.

Ook vanavond was het een prachtige muziekbelevenis. Voor wie het heeft gemist: je kunt de dienst terugluisteren via Kerkomroep >>> Daar vul je als plaatsnaam Roden in en kies je voor Kerkelijk centrum ‘Op de Helte’ en dan op 14-12-2014, 18:48 uur.  Ik heb de dienst ervaren als een groot cadeau. Koor en orkest, prachtige muziek, zelfs de gemeentezang was fantastisch door de begeleiding van de organist Kees Steketee.
Bach zoals het hoort.
Balsem voor de ziel.

Reageren

30 november: 1e Advent

Vanmorgen ben ik weer voor het eerst naar de kerk geweest na het infarct. De Adventsperiode is het begin van het kerkelijk jaar, dus voor mij ook een nieuw begin. Ervaring leert dat de eerste keer na zo’n periode altijd emotioneel is. Ook vanmorgen hield ik het weer niet droog. We zongen tijdens het dankgebed: “Zuivere vlam, verdrijf met je licht, de angsten van mijn hart.”
Gelukkig zijn er anderen die dan zingen, ik kon het niet.
“Al is mijn stem gebroken, mijn adem zonder kracht,
het lied op and’re lippen
draagt mij dan door de nacht.”
Dit is een gedeelte uit het lied Zolang wij ademhalen van Sytze de Vries.
Na dienst sloeg iemand een arm om me heen en iemand anders gaf me een knuffel.
In het ziekenhuis stelde iemand mij de vraag waarom ik nog naar de kerk ging.
Hierom.

In de adventsperiode staat op de avondmaalstafel in de kerk een prachtig bloemstuk met vier kaarsen. Iedere zondag wordt er een kaars meer aangestoken. Het begint met één klein lichtje in de donkere dagen en het licht wordt steeds groter tot Kerst.
Ook thuis heb ik zo’n Adventsstuk staan. In 2012 ben ik met twee vriendinnen naar een workshop van Flowers & Lifestyle geweest en hebben we onderstaand stuk (rechts) gemaakt. In 2013 heb ik hetzelfde basis-idee gebruikt, maar toen met blauwe hortentia’s en kleurige accenten. (links)

Adventsstuk 2012

 

Adventsstuk 2013

Dit jaar heb ik een rond stuk gemaakt met iets kleinere kaarsen:

Adventsstuk 2014

Vanmorgen na de kerk hebben we één kaars aangestoken. Zuivere vlam, verdrijf met je licht, de angsten van mijn hart.

Reageren

23 november: Ruhe im Zelt

Vandaag is de laatste zondag van het kerkelijk jaar. In de Protestantse Kerk is het dan gebruikelijk dat in de eredienst de namen genoemd worden van de mensen die afgelopen jaar zijn overleden.
De Catharinacantorij zingt altijd in deze dienst. Daar had ik vanmorgen dus bij moeten staan. Maar ik had de laatste weken niet meegeoefend, dus meezingen kon niet. Ik zat ook niet in de kerk, want de emoties spelen me nog behoorlijk parten. Gelukkig kon ik de dienst ‘meebeleven’ via internet, de pagina van Kerkomroep.
We hadden vandaag verder een ontstellend rustige dag: helemaal geen verplichtingen. Boek gelezen, spelletje gedaan, vestje (in opdracht van Harriët) afgemaakt, begonnen met de Granny Square-sloffen, lange wandeling gemaakt in het Mensinghe-bos, thee met pepernoten gehad en een aflevering van Downton Abbey gezien. Mijn vader kon op zo’n dag vroeger genoeglijk met een goed boek in zijn stoel zitten en constateren: “Sonntag! Ruhe im Zelt.”

Reageren

21 september: Taizé-viering

Vanavond om 19.00 uur was de jaarlijkse Taizé vesper van onze PKN-gemeente in Roden.

Aan deze viering wordt meegewerkt door de Op de Helte-cantorij en een instrumentaal combo, waarin twee dwarsfluitistes en een tenor/bas-fluitiste spelen en ik doe mee op de gitaar. Dat is altijd een spannende periode voor mij. In een combo spelen is iets heel anders dan met Gerard als duo zingen en ik moet altijd heel hard oefenen op de ingewikkelde akkoorden.  Maar het is ruimschoots de moeite waard. Het is prachtige muziek en ik geniet altijd heel erg van de viering op zich, ondanks mijn zenuwen.

We doen tijdens zo’n viering altijd erg ons best om de sfeer van Taizé te benaderen, maar dat lukt altijd maar ten dele.

Dochter Frea had daarover een waardevolle opmerking: “Heel mooi hoor! Maar eigenlijk veel te mooi. Te ingestudeerd. Te ‘van te voren bedacht’. Te weinig ontspannen. En vooral: de liederen worden niet genoeg herhaald. Er is geen tijd om er meditatief ‘in te komen’.” Einde citaat. Dit schijnt een probleem te zijn bij alle vieringen die worden georganiseerd in de geest van Taizé, in Engeland is het volgens haar niet anders. In onze kerken willen we altijd structuur aanbrengen en dat strookt kennelijk niet met de geest van Taizé.
Want er is altijd een liturgie. En een tijdslimiet. En een commissie die het allemaal voorbereidt. We moeten als musici weten wat we moeten spelen en hoe vaak. We moeten als cantorij weten wat we zingen en de sprekers bedenken van te voren wat ze gaan zeggen. Je krijgt het dus nooit helemaal zo als het in Taizé overkomt.

Hoe dan ook, we blijven wel een Taizé-viering organiseren. We nemen de feed-back mee en doen er ons voordeel mee. Beter een dienst waarin je deels de sfeer beleeft dan helemaal geen dienst. Wil je de dienst beluisteren? Dat kan via onze PKN website >>> Kijk bij zondag a.s. links bovenin en klik op ‘via Kerkomroe

Reageren

6 september: De Catharina-cantorij weer begonnen.

De Catharina-cantorij is deze week weer begonnen. Vanaf Pinksteren hadden we al vakantie en dat duurt me eigenlijk te lang. We begonnen met het traditionele ‘Instapje’. Andere verenigingen hebben een jaarlijks uitstapje, maar omdat wij dit aan het begin van het seizoen doen heet het Instapje. Omdat we een koor zijn vond Erica (onze cantrix) dat we wel iets met zingen moesten doen, dus het liedboek moest mee. Maar het hoofdbestanddeel van de avond was ‘bijkletsen & eten”. Chinees deze keer, er was een lekker buffet. Het was prachtig weer en we zaten met z’n 18-en op het tuinterras van Hennie en Andries. Erica leerde ons een toepasselijke chinese melodie, met daaronder chinese tekens die we niet konden lezen. Daarom gingen we in groepjes zelf een tekst op de melodie maken, die daarna, soms onder grote hilariteit, ten gehore werden gebracht.

Volgende week gaan we weer écht zingen. In het kader van het startweekend heeft een deel van onze leden gisteravond meegezongen bij de repetitie van onze collega’s van de Op de Helte-cantorij. Het zou fijn zijn als we de komende jaren bij het startweekend als één cantorij zouden kunnen optreden. Dat klinkt mij als muziek in de oren…..!

Op deze link lees je meer over de Catharinacantorij >>>
De oude kerk op de Brink is genoemd naar de heilige Catharina. Wil je meer weten over haar en haar droevig lot, klik dan op deze link>>>
Zo heeft deze pagina die valt in de categorie ‘Muziek’ ook nog een vleugje geschiedenis in zich.

Reageren

Pagina 50 van 50

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén