een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Gastblogs

17 november: Gastblog Carlijn. De Virtual Reality-bril in de hulpverlening.

Voor mijn stage bij het wijkteam Amaryllis in Leeuwarden was ik aanwezig bij de mantelzorgdag in de wijk Camminghaburen. Het was een verwendag voor alle mantelzorgers, waar van alles te doen was. Van mijn stagebegeleider kreeg ik een VR-bril in mijn handen gedrukt. “Zoek jij maar uit hoe dit ding werkt.” Ehhhhh, oké.
VR staat voor Virtual Reality, virtuele realiteit, met zo’n bril kun je 360 graden om je heen kijken, naar boven, onder, links, rechts, in de virtuele realiteit. Je krijgt dan beelden te zien waardoor je je in een andere realiteit waant, je kunt bijvoorbeeld diepzeeduiken, op safari met olifanten of iets engs zoals een achtbaan of paragliden. Je houdt je hersenen eigenlijk voor de gek, je ziet iets terwijl je er eigenlijk niet bent.

vr-brilOp deze mantelzorgdag was er voor de bezoekers de mogelijkheid om deze bril uit te proberen. Tijdens de activiteiten schoof ik aan bij alle koffietafels om mensen uit te leggen wat het is en het te laten proberen. Veel mensen hadden er nog nooit van gehoord en om eerlijk te zijn had ik verwacht dat een groot aantal mensen het niet zouden willen proberen, aangezien het toch best eng en nieuw kan zijn. Tot mijn verbazing was het enthousiasme groot! Een groot deel van de bezoekers wou het graag proberen! Er zaten echt kippenvelmomenten tussen, zo was er één oudere dementerende man die de hele dag wat afwezig in zijn stoel zat. Zijn vrouw zette hem de VR-bril op en toen ging hij spontaan rechtop zitten en keek links, rechts, naar boven, alle kanten op, je zag hem echt een beetje tot leven komen Ik had het filmpje opgezet van diepzeeduiken, als hij om zich heen keek zwom hij dus met vissen langs de koraalriffen.

De bril op zich zit heel simpel in elkaar, het belangrijkste onderdeel is namelijk je telefoon. Door een app te downloaden kun je VR beleven door de smartphone er in te schuiven. Je kunt dan kiezen uit filmpjes, spelletjes, verhalen of andere applicaties. Ik heb er gelijk zelf eentje besteld, ze zijn er namelijk zelfs van karton, dan kosten ze nog niet eens een tientje.  Zo’n VR-bril zal in de toekomst op veel verschillende gebieden gebruikt worden, meest voor de hand liggend natuurlijk op gebied van gaming, televisie en muziek, maar ook in het onderwijs en in de hulpverlening. Wat het in de hulpverlening kan doen heb ik op die mantelzorgdag meegemaakt. Niet alleen voor dementerenden kan zo’n bril helpen, maar ook voor mensen met pleinvrees, of een fobie, of een trauma. Het was een hele bijzondere ervaring om me hier zo’n dag in te verdiepen, ook om er achter te komen dat zo’n VR-bril helemaal niet zo duur of moeilijk is.

Reageren

14 november: Gastblog Gerard. Kuierlatten & praten.

Als gastblogger wil ik deze keer graag iets schrijven over de werkgroep Zending Werelddiaconaat en Ontwikkelingshulp (afgekort, ZWO) De groep (waar ik al aardig wat jaren deel van uitmaak) bestaat uit zeven bevlogen mensen die zich vooral inzetten voor financiële hulpvragen over onze landsgrenzen.  Een groep die het van actie en reuring moet hebben om aan geld te komen voor goede doelen.

Op 3 oktober schreef Ada over de activiteitenmarkt op startzondag van de ZWO. Gemeenteleden konden deelnemen aan 27 activiteiten die aangeboden werden door andere gemeenteleden. Met als doel  elkaar op een andere manier te ontmoeten en om het ouderen project te sponsoren in Moldavië. Tot nu toe staat de teller al op ruim 1150 euro.

dreigende-lucht-met-koeienVoor de activiteitenmarkt had ik de activiteit ‘Wandelend praten’ aangeboden. Gistermiddag had ik mijn deelnemers uitgenodigd om een wandeling te maken.  Voordat we de kuierlatten namen bespraken we de afbeeldingen van de nieuwe kunstkalender voor 2017 van de ZWO. Het doel hiervan was om je in te leven in het thema CONTRAST.
Als voorbeeld hier de foto die voor de kalender is gemaakt door Piet Notenbomer. Hij zegt hier zelf over:

Het contrast waar ik voor viel was de vrede
van de koeien de wei en de dreiging in de lucht daarboven.
Als symbool voor het contrast van de rust waarin wij leven
met de verwoestende chaos op zoveel plaatsen in de wereld

Contrast in je leven, in je omgeving. Contrast tussen armoede en welvaart, tussen wel of niet kunnen studeren. Wat je hebt mee gekregen van je ouders of van je opa en oma. Het lijkt er op dat wij in een tijd leven waarin het contrast alsmaar groter wordt. Worden wij er bang van, verharden wij daarin, of leert het ons iets? In ons spreekwoordelijke rugzakje pakten wij tijdens de wandeling door het sterrenbos van alles uit van wat we van ons leven hebben (mee)gemaakt en geleerd. Het waren mooie en waardevolle gesprekken. Met na afloop thee/koffie en eigengemaakt appelgebak van Ada, want ook dát kan ze goed naar recept van mijn moeder.  Een waardevolle dag voor iedereen.

Mooi ook om te zien hoe onze kunstkalender wordt gewaardeerd en weer goed wordt verkocht. Gistermorgen was er na de dienst was er in de hal koffiedrinken, daar was de nieuwe kunstkalender te koop. Voor het vierde jaar op rij brengt de ZWO

Contrast

Contrast

de zelfgemaakte jaarkalender uit.
Kunstenaars uit Roden en omgeving hebben een kunstwerk gemaakt bij het thema Contrast.
Schilderijen, foto’s en naaldkunstwerken vormen de afbeeldingen van deze kalender.
De originele kunstwerken hangen in de hal van Op de Helte.
Hiernaast een afbeelding van de voorkant van de kalender. Het is een beeldengroep(je) waar ‘Contrast’ heel duidelijk in verbeeld wordt; het is gemaakt door Tiny de la Ferté.
De prijs van de kalender is € 8,= en hij is ook te verkrijgen in de Wereldwinkel en bij ’t Kruispunt in Roden. De opbrengst van deze kalender gaat naar Moldavië, naar het project ‘Jong voor oud in Brinza’.

Reageren

8 oktober. Gastblog: Een nieuwe baan!

Vandaag weer een gastblog, deze keer van de hand van Gerard.

“Wat een goed idee” riep ik, “dat je gastbloggers ruimte geeft om te schrijven!” Waarop Ada gelijk de vraag stelde of ik dan ook een keer een blog wilde schrijven. Dochter Harriet ging mij al voor en ik kan natuurlijk niet achterblijven. Waar ik dan over ging schrijven?? “Over mijn nieuwe baan.” zei ik. De baan waar ik naar op zoek was maar die ik nog niet had. “Dat duurt niet zo lang meer” zei ik er zelfverzekerd achteraan.

En dan is het nu zo ver:  ja, ik heb gelukkig weer een baan aangeboden gekregen. lefierAfgelopen dinsdag werd mij via een detacheringsbureau de kans gegeven om mij te presenteren bij Wooncorporatie Lefier in Groningen. Deze corporatie kende ik omdat ik hier in de periode van 1995 tot 2003 heb gewerkt. Op mijn vakgebied,  ‘bouwen en wonen’ hadden ze een tijdelijke vacature voor een adviseur KVGM, Kwaliteit Veiligheid Gezondheid en Milieu. Mijn verleden ligt bij de corporaties en dus leek mij dit een uitgelezen kans om mij hier van mijn beste kant te laten zien.

En dat lukte dus!!! Ze waren er daar bij Lefier van overtuigd dat ik, door mijn kennis en persoonlijke eigenschappen, de juiste kandidaat ben. Of ik misschien gelijk woensdag en donderdag een paar uurtjes kon werken voor een goede werkoverdracht.  Ik was er zo blij mee!!! Ik hoor namelijk wel al bij de moeilijk te plaatsen doelgroep 55+!!! NEE ECHT??! Ja, toch wel!! Zelf zie ik dat natuurlijk heel anders, maar als dat gezegd wordt  dan zal het zo zijn. Hoe dan ook ik ben weer helemaal fit en super gemotiveerd om weer volledig aan de slag te gaan. Het voelt als een nieuwe start. Onze waarde van deze week!

Aanstaande maandag begin ik en tegen de consulent van het  detacheringsbureau, mijn werkgever, kan ik zeggen:maandag

Reageren

18 september: Gastblog. Hersenen die een eigen leven leiden.

Op 14 september kondigde ik het al aan: af en toe schrijft iemand een ‘gast-blog’.
Dochter Harriët kwam met dat idee en zij is dus ook de eerste:

Mijn hersenen hebben andere prioriteiten dan ik.
Tenminste, daar verdenk ik ze van. Ik heb van alles gedaan om ze te overtuigen dat ik gelijk heb, maar ze zijn koppig en houden voet bij stuk.
Mijn hersenen vinden het namelijk blijkbaar erg belangrijk dat alles wat ik dacht, wat mensen zeiden, waar we toen waren, wat iedereen daar van vond en hoe ik me toen voelde netjes opgeslagen zit zodat ik het waar en wanneer ik maar wil op kan roepen… gewoon voor het geval dat. Persoonlijk vind ik dit niet zo boeiend.
Persoonlijk wil ik veel liever indruk maken op feestjes met vergaarde kennis uit de boeken die ik lees. Dit interesseert mijn hersenen geen zak.

Die van mijn vriend Cees wel.
Hij heeft hersenen die het met hem eens zijn.

Hersenen van Cees: “We willen niet voor lul staan omdat we niet weten wanneer de eerste wereldoorlog ophield.”
Cees: “Ok. Ik ook niet.”
Hersenen van Cees: “Deal.”

Dus slaan ze elk willekeurig feitje trouw op en wel zo dat hij ze kan gebruiken als hij ze nodig heeft. hippoDat laatste is erg belangrijk, want het schijnt dat hersenen alle informatie opslaan die ze tegenkomen. Alle kleine details, alle onbenullige feitjes, alle ellenlange cijferreeksen die je ooit hebt gezien, ze schijnen opgeslagen te zijn in de hippocampus. Of ze makkelijk op te rakelen zijn is er vervolgens van afhankelijk of de hersenen de informatie labelen als ‘belangrijk’. Dit gebeurt bijvoorbeeld als ergens een grote emotionele waarde aan zit.

Ik moet hier niet te lang over nadenken. De kloof tussen mijn hersenen en mij zou alleen maar groter worden. Het zou escaleren en er zouden dingen gezegd worden die niet meer goed te praten zijn.

Dus hebben we een staakt het vuren. Ik probeer niet meer wanhopig feitjes te stampen en mijn hersenen doen waar ze goed in zijn: gesprekken, gedachtes en gevoelens opslaan.
Toch eigenlijk ook wel weer handig… kan ik in elk geval meedoen met mijn moeder’s Bert Visscher quotes.

Reageren

Pagina 4 van 4

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén