Categorie: Gastblogs

23 juni: Van gas los 1: Als er één schaap over de dam is…..

Door Ada

Op 23 juni 2018

Vandaag begint op deze website een nieuwe blogserie: ‘Van gas los.’
Al maanden verzamelt Gerard informatie over zonnepanelen en warmtepompen; af en toe word ik daarin bijgepraat, maar Gerard is de kenner op dat gebied.
Daarom gaat hij gas(t)blogs schrijven over dit onderwerp, vandaag de eerste:

Als er één schaap over de dam is….

Gistermiddag ging de kogel door de kerk, wij gaan, ik bedoel onze woning gaat, Van het Gas af! De laatste weken kan het je niet ontgaan zijn dat we in Nederland van het gas af moeten. Grote krantenkoppen; De Gaskraan gaat op termijn dicht! De belasting op gas wordt 75% hoger enzovoort!
Al vanaf 2015 loop ik met de gedachte rond of wij ons huis misschien Gas-loos zouden kunnen maken. Toen al heb ik er door installatiebureau Mebatherm uit Roden naar laten kijken, maar helaas…..

Maar nu kan het! Binnenkort gaat de CV-ketel er uit en komt er een warmtepomp in en voor een groot deel wekken we dan eigen elektra op met zonnepanelen. Wat in 2015 nog niet realistisch was is vandaag mogelijk. De technieken zijn verbeterd, de prijzen zijn lager en daardoor is het rendement hoger dan drie jaar geleden. Een lang gekoesterde wens van mij (waar ook Ada vierkant achter staat) komt uit. Wij voelden ons gisteren als ‘het eerste schaap dat over de dam is’ om met eigen duurzaam opgewekte energie onze woning te verwarmen en te voorzien van warm water en elektra.

We werden gistermiddag koninklijk onthaald voor de ondertekening van het contract bij Mebatherm >>>. Deze Roder ondernemer is qua bedrijfsvoering één van de koplopers op het gebied van duurzame energietechnieken. Voor hen was het ook een prestigekwestie om de eerste bestaande woning van het gas af te helpen. Een mooi moment om na een periode van goede voorbereiding een handtekening te zetten onder deze overeenkomst.

Als ik er met mensen over praat merk ik dat er veel belangstelling voor dit onderwerp. Met alle plezier zal ik de komende maanden enkele gas(t)blogs schrijven om uit te leggen wat er bij komt kijken en wanneer een woning geschikt is om van het gas af te krijgen. Wordt vervolgd.

Klik hier voor alle delen van deze blogserie:

1. Als er één schaap over de dam is…>>>
over hoe het besluit ‘Van gas los’ tot uitvoering werd gebracht.
2. Kan dat zo maar dan? >>>
over de voorwaarden en de eisen die gesteld worden aan je huis voor ‘Van gas los’.
3. Een DUURzame investering >>>
de CV-ketel eruit, de warmtepomp er in.
4. Back stage >>>
een blik achter de schermen: werkers over de vloer.
5. Zonnepanelen – mooier wordt het niet >>>
over het plaatsen van de zonnepanelen en alle achtergrondinformatie.
6. Van gasstel naar inductiekookplaat >>>
Een geheel andere manier van koken.

Reageren

16 mei: Gastblog Gerard. Disco-jongen snuift ’the blues’ op in Grolloo.

Door Ada

Op 16 mei 2017

In Gastblogs, Geschiedenis, Muziek

Iedereen die mij een beetje kent zal zeggen: “Gerard! Jij uit eigen vrije wil naar een museum!?!’
Nou niet overdrijven zou ik willen zeggen, alsof ik nooit in een museum kom.
Vorig jaar heb ik in Delft nog de plek opgezocht waar Balthasar Gerards Willem van Oranje vermoordde.
Maar nee, ik loop niet vaak voorop naar een museum.
En ja, ik sta meestal wel weer als eerste buiten; zeker in het buitenland.
Maar als ik iets heb met het onderwerp en ze weten mijn aandacht als bezoeker vast te houden, dan kan ik enthousiast zijn.

Zo ging het afgelopen weekend ook in het Cuby & the Blizzards museum in Grolloo.
Mijn interesse werd eind vorig jaar gewekt door collega Jan Postema. Hij is één van de vrijwilligers die zich inzet voor het C&B-museum.
Ik raakte met hem in gesprek over Grolloo en werd enthousiast door zijn passie voor Grolloo en voor de Blues. Op een verjaardag vroeg ik mijn broer Jan naar Cuby, of hij daar in zijn jonge jaren iets mee had? Nou ja… of ik even tijd had om te luisteren. En hij moest natuurlijk altijd nog een keer naar Grolloo.

En zo kwam het dat ik afgelopen zondagmiddag samen met broer Jan naar Bluesstad Grolloo afreisde. Jan is bijna acht jaar ouder dan ik en als kwajongen kreeg ik wel eens verhalen te horen hoe het er aan toeging in de bar/dancings van Appelscha, Rolde en Zuidlaren, om maar een paar te noemen. In de tijd van de nozems en snelle brommers was die jeugd van toen lang niet altijd even braaf.
Die verhalen kregen we ook in het Cuby museum te horen én te zien.
Al heeft Harry Muskee maar kort in Grolloo gewoond, hij heeft onuitwisbare sporen nagelaten. Mooie oude films werden vertoond en in iedere kamer werd andere muziek afgespeeld die zelfs voor mij heel aangenaam in het gehoor lag.
We konden luisteren naar verhalen van oud-managers en gitaristen.
Verhalen van Johan Derksen, de grote animator van het Bluesfestival Grolloo.
Voor mij was het mooi om te horen hoe de beide Jannen oude herinneringen deelden over een café-baas die in de jaren zeventig de lucht van wierookstokjes associeerde met het gebruik van wiet. En daarom iedereen er uit wilde schoppen, maar dat vervolgens niet voor elkaar kreeg.
Harry Muskee, die niets met drugs had en daar vervolgens weer gedoe over kreeg met de beste gitarist ooit, Eelko Gelling.

En dan de “Plee list” van Cuby die wil ik jullie niet onthouden.
Klik hier: filmpje Plee list Cuby humor toch!! Ik kwam gewoon ogen en oren te kort. Er was zoveel moois te zien en horen, dat het zelfs voor mij als jongen van de disco-generatie genieten was.
Ik was weer even die kwajongen die de verhalen van z`n grote broers hoorde.
Mooi man.

Reageren

26 maart: Gastblog Gerard. Spelletjes-fanaten!

Door Ada

Op 26 maart 2017

In Gastblogs, Kerk & gemeente

Vandaag een gastblog van de hand van Gerard:

Tijdens de activiteitenmarkt van de ZWO had ik naast ‘Wandelen praten’ (zie>>>) ook een spelletjes middag aangeboden. De belangstelling was zo groot dat ik het in het jeugdcentrum De Bijkeuken heb gehouden. Met ieder had ik de datum van afgelopen vrijdagmiddag 24 maart geprikt.

Een paar deelnemers namen op mijn verzoek een eigen spel mee, omdat ik het niet zelf had en omdat ze het graag wilden spelen. Het doel van deze middag was ontmoeting en plezier beleven aan een spelletje. Voordat we van start gingen kon iedereen iets over zichzelf vertellen en wat zijn of haar favoriete spel is. Al snel bleek dat ik een groep échte spelletjes-fanaten bij elkaar had. De één speelde het hele weekend samen spelletjes met haar man en de ander vertelde dat ze wel dertig jaar iedere week ging rummikub spelen met haar moeder.

Kijk die houding! Niet meer! Je houdt geen brikken meer over!

Harm Jan vertelde dat bij hem thuis iedere zaterdagavond de sjoelbak op tafel kwam. En dat zijn vader (hoe kan het ook anders nogal flink-fanatiek), hem de houding bij het sjoelen had bijgebracht. Iets gebogen en de benen wijd. De kokosmatten waar z`n vader dan op stond krulden helemaal door de kamer en moesten voor de volgende sjoeler eerst weer op hun plek worden gelegd. Met veel plezier werd er naar elkaar geluisterd en vaak waren de verhalen zeer herkenbaar.

De groepjes vormden zich vanzelf. Zij die graag sjoelden wilden die mooie verhalen wel eens in daden omgezet zien, of er misschien niet al te veel visserslatijn was gesproken.
Een andere groep ging het spel Stapelwoord spelen. Voor de meesten een nieuw spel, maar ze leerden het snel. Of “Uitbroed” wel een woord was? En of een Tos met 1 S was? Of is het Toss is met dubbel S? Jammer; met dubbel en dan kon het niet, ze had maar één S.

Ook werd er gerummikubd en werd het kaartspel Fase 10 gespeeld. De sjoelers hadden het meeste lawaai en daarom speelden ze dat in een zijkamer zodat de rest niet werd afgeleid. De werp-houding werd nog eens gedemonstreerd en spreekwoordelijk stonden de beste stuurlui aan wal te coachen; hoe je de brikken moest gooien en waar je ze moest raken. Het resultaat mocht er zijn en ja, er kon er maar één de beste zijn hij had niets te veel gezegd. Klik hier score sjoelen voor de scorelijst van de sjoelers.

Na 2 ½ uur werden de laatste rummikub-stenen gelegd en was er een stapelwoordwinnaar en een sjoelwinnaar. Al was meedoen belangrijker, toch blijft winnen altijd leuk. Geen prijzen, dan maar eeuwige roem!! Tot slot praatten we nog even na. Het is zeker voor herhaling vatbaar. Wie een keer willen komen rummikub spelen die is welkom bij een van de deelnemers en dat geldt ook voor het leuke en eenvoudig te leren kaartspel Fase 10. Laat het maar weten, ik koppel spelletjes fanaten graag aan elkaar. Hierbij zeg ik alvast toe: bij de volgende activiteitenmarkt bied ik weer een spelletjesmiddag aan.
Een leuke vorm van ontmoeting en we hebben samen er veel plezier aan beleefd.

Reageren

1 maart: Gastblog Gerard. Pancake day.

Door Ada

Op 1 maart 2017

In Gastblogs

Gisteravond, de avond voor As-woensdag aten we pannenkoeken. Geheel volgens Engelse traditie organiseerde de werkgroep ZWO (Zending-Werelddiakonaat en Ontwikkelingshulp) van de PKN gemeente Roden-Roderwolde het pannenkoeken eten. Toen ik om half zes thuis kwam had Ada haar baksels al klaar staan. Helaas ging ze zelf niet mee omdat ze niet al te fit was. Het gebouw De Deel was met meer dan 50 personen volgeboekt; met zo`n acht man/vrouwen werden er meer dan 225 pannenkoeken gebakken. Deze inmiddels ook Roner traditie viel ook erg in de smaak bij gezinnen.

Bij binnenkomst vertelde Jonathan dat hij wel 10 !!! pannenkoeken ging eten. “Zo hee” zei ik “dan hoop ik maar dat we genoeg hebben gebakken”.
Dat anderen met mes en vork aten moesten zij weten, hij at lekker uit het vuistje.
Moet kunnen, toch!! Na vier pannenkoeken ging ik controleren hoe vol de buik van Jonathan was.
Hij zette zijn buik nog wat extra vooruit en gaf toe dat hij nu wel genoeg had gehad.

Pannenkoeken, wie is er niet groot mee geworden? Ze waren er met spek, met kaas- appel en rozijnen. De gewone naturel maar ook de Koreaanse pannenkoeken van mevrouw Postmus vielen dit jaar weer erg in de smaak. Ik vroeg haar om het recept en alsof ze er op had gerekend toverde ze het recept (netjes getypt) uit haar jas. Het is namelijk niet geheim, dus mag ik het plaatsen op mijn gastblog. Klik hier voor een PDF met het recept: Koreaanse pannenkoeken Probeer het maar eens, ik kan ze van harte aanbevelen.

Dan nog even over de Engelse traditie. We zaten na afloop op de bank en vroegen ons af waarom het een traditie is in Engeland. Ada wil bij zoiets altijd het naadje van de kous weten en Google weet alles. Dus Ada ook.
Dit heeft ze gevonden: in Engeland heet de dinsdag voor Aswoensdag ‘Shroove-tuesday. Het is de traditionele Pancake-day voor het begin van de vastenperiode op Aswoensdag.
Lent – de 40 dagen voorafgaand aan Pasen – was van oudsher een tijd van vasten. Op de avond daarvoor gingen de christenen biechten en werden “shriven” (ontheven van hun zonden). De klok werd geluid om mensen op te roepen om te komen biechten. Dit luiden van de klok werd de “Pancake Bell” genoemd.
Vastenavond was de laatste mogelijkheid om eieren en vetten te gebruiken voor het vasten begon en pannenkoeken zijn de perfecte manier om deze ingrediënten te gebruiken.

Reageren

22 februari: Gastblog Frea. Talig

Door Ada

Op 22 februari 2017

In Gastblogs

Vandaag een gastblog van oudste dochter Frea: ‘Talig”.

Toen ik nog geheime hutten bouwde in het Eerste Veldje, had ik een schrift met daarin mijn eigen taal. Bij een geheime hut hoorde namelijk ook een geheime taal, zo had ik bedacht. Vol trots had ik een eigen versie van het werkwoord ‘zijn’ bedacht, en alle vervoegingen op een rijtje gezet. Vogel stond er volgens mij ook in, en koekje. Helaas, om de een of andere reden is Freaans nooit echt aangeslagen buiten de geheime hutten community, een beetje net als Esperanto; leuk bedacht maar praktisch gezien onhaalbaar zonder de juiste voorbereiding en begeleiding.

Talen bleef ik toch bijzonder vinden. Stel je voor dat je een andere taal spreekt, dan kun je met zoveel meer mensen praten, en alles lezen! Van neef Berry leerde ik een paar Engelse woorden.

– Hoe zeg je Berry?
– Berry
– Hoe zeg je is?
– Is
– Hoe zeg je gek?
– Crazy
– ….
– ….
– Hahahahahahaha berry is crazy hahahahahah

Dat heeft dus niet heel lang geduurd, maar het begin was er. Frans, Duits en Spaans volgden en inmiddels spreek ik meer Engels dan Nederlands sinds ik naar Nottingham ben verhuisd.

Vandaag (dinsdag 21 februari) is het internationale dag van de moedertaal. Vrienden van overal vandaan posten hun favoriete woord op facebook. Een favoriet Engels woord heb ik wel. Een favoriet Spaans woord ook. Freaans is helaas verloren gegaan, maar anders had ik daar vast ook een lievelingswoord in gehad. Koekje waarschijnlijk. Maar in het Nederlands? Daar moet ik veel langer over nadenken. Misschien staan mensen wel minder vaak stil bij hun eerste taal? Of vinden we vreemde en nieuwe dingen (en dus talen) bij voorbaat al leuker?

Ik ben wel anders naar het Nederlands gaan kijken sinds ik hier woon. Wist je dat Engels geen woord heeft voor broodbeleg? ‘The stuff you put on a sandwich’ heet het hier… Groot gemis, duidelijk. Anderstalige vrienden vinden Nederlands vaak een combinatie van hilarisch en onbegrijpelijk. Hilarisch omdat we alles letterlijk omschrijven (Oh man, so vogelbekdier literally means birdbeakanimal, you’re kidding me!) en onbegrijpelijk omdat er net wat teveel gggggg en schsch’s in schijnen te zitten.

Vorige maand kwam daar verandering in: ik praatte met Oscar, uit Mexico, die een heel andere mening over Nederlands had: ‘Dutch, oh man, that is one sexy sexy language!’. Zo had ik het nog nooit bekeken… Wat er dan zo ‘sexy sexy’ aan was? Blijkbaar deden al die keelklanken die we regelmatig uitspugen zijn hart sneller kloppen. Weer wat geleerd.

Ter ere van internationale moedertaal dag: mijn woord van de dag is Geitje.

Jon’s favoriete Nederlandse woord? Ontploffing. ‘It is so cute!’

Reageren

17 november: Gastblog Carlijn. De Virtual Reality-bril in de hulpverlening.

Door Ada

Op 17 november 2016

In Gastblogs

Voor mijn stage bij het wijkteam Amaryllis in Leeuwarden was ik aanwezig bij de mantelzorgdag in de wijk Camminghaburen. Het was een verwendag voor alle mantelzorgers, waar van alles te doen was. Van mijn stagebegeleider kreeg ik een VR-bril in mijn handen gedrukt. “Zoek jij maar uit hoe dit ding werkt.” Ehhhhh, oké.
VR staat voor Virtual Reality, virtuele realiteit, met zo’n bril kun je 360 graden om je heen kijken, naar boven, onder, links, rechts, in de virtuele realiteit. Je krijgt dan beelden te zien waardoor je je in een andere realiteit waant, je kunt bijvoorbeeld diepzeeduiken, op safari met olifanten of iets engs zoals een achtbaan of paragliden. Je houdt je hersenen eigenlijk voor de gek, je ziet iets terwijl je er eigenlijk niet bent.

Op deze mantelzorgdag was er voor de bezoekers de mogelijkheid om deze bril uit te proberen. Tijdens de activiteiten schoof ik aan bij alle koffietafels om mensen uit te leggen wat het is en het te laten proberen. Veel mensen hadden er nog nooit van gehoord en om eerlijk te zijn had ik verwacht dat een groot aantal mensen het niet zouden willen proberen, aangezien het toch best eng en nieuw kan zijn. Tot mijn verbazing was het enthousiasme groot! Een groot deel van de bezoekers wou het graag proberen! Er zaten echt kippenvelmomenten tussen, zo was er één oudere dementerende man die de hele dag wat afwezig in zijn stoel zat. Zijn vrouw zette hem de VR-bril op en toen ging hij spontaan rechtop zitten en keek links, rechts, naar boven, alle kanten op, je zag hem echt een beetje tot leven komen Ik had het filmpje opgezet van diepzeeduiken, als hij om zich heen keek zwom hij dus met vissen langs de koraalriffen.

De bril op zich zit heel simpel in elkaar, het belangrijkste onderdeel is namelijk je telefoon. Door een app te downloaden kun je VR beleven door de smartphone er in te schuiven. Je kunt dan kiezen uit filmpjes, spelletjes, verhalen of andere applicaties. Ik heb er gelijk zelf eentje besteld, ze zijn er namelijk zelfs van karton, dan kosten ze nog niet eens een tientje. Zo’n VR-bril zal in de toekomst op veel verschillende gebieden gebruikt worden, meest voor de hand liggend natuurlijk op gebied van gaming, televisie en muziek, maar ook in het onderwijs en in de hulpverlening. Wat het in de hulpverlening kan doen heb ik op die mantelzorgdag meegemaakt. Niet alleen voor dementerenden kan zo’n bril helpen, maar ook voor mensen met pleinvrees, of een fobie, of een trauma. Het was een hele bijzondere ervaring om me hier zo’n dag in te verdiepen, ook om er achter te komen dat zo’n VR-bril helemaal niet zo duur of moeilijk is.

Reageren

14 november: Gastblog Gerard. Kuierlatten & praten.

Door Ada

Op 14 november 2016

In Gastblogs, Kerk & gemeente

Als gastblogger wil ik deze keer graag iets schrijven over de werkgroep Zending Werelddiaconaat en Ontwikkelingshulp (afgekort, ZWO) De groep (waar ik al aardig wat jaren deel van uitmaak) bestaat uit zeven bevlogen mensen die zich vooral inzetten voor financiële hulpvragen over onze landsgrenzen. Een groep die het van actie en reuring moet hebben om aan geld te komen voor goede doelen.

Op 3 oktober schreef Ada over de activiteitenmarkt op startzondag van de ZWO. Gemeenteleden konden deelnemen aan 27 activiteiten die aangeboden werden door andere gemeenteleden. Met als doel elkaar op een andere manier te ontmoeten en om het ouderen project te sponsoren in Moldavië. Tot nu toe staat de teller al op ruim 1150 euro.

Voor de activiteitenmarkt had ik de activiteit ‘Wandelend praten’ aangeboden. Gistermiddag had ik mijn deelnemers uitgenodigd om een wandeling te maken. Voordat we de kuierlatten namen bespraken we de afbeeldingen van de nieuwe kunstkalender voor 2017 van de ZWO. Het doel hiervan was om je in te leven in het thema CONTRAST.
Als voorbeeld hier de foto die voor de kalender is gemaakt door Piet Notenbomer. Hij zegt hier zelf over:

Het contrast waar ik voor viel was de vrede
van de koeien de wei en de dreiging in de lucht daarboven.
Als symbool voor het contrast van de rust waarin wij leven
met de verwoestende chaos op zoveel plaatsen in de wereld

Contrast in je leven, in je omgeving. Contrast tussen armoede en welvaart, tussen wel of niet kunnen studeren. Wat je hebt mee gekregen van je ouders of van je opa en oma. Het lijkt er op dat wij in een tijd leven waarin het contrast alsmaar groter wordt. Worden wij er bang van, verharden wij daarin, of leert het ons iets? In ons spreekwoordelijke rugzakje pakten wij tijdens de wandeling door het sterrenbos van alles uit van wat we van ons leven hebben (mee)gemaakt en geleerd. Het waren mooie en waardevolle gesprekken. Met na afloop thee/koffie en eigengemaakt appelgebak van Ada, want ook dát kan ze goed naar recept van mijn moeder. Een waardevolle dag voor iedereen.

Mooi ook om te zien hoe onze kunstkalender wordt gewaardeerd en weer goed wordt verkocht. Gistermorgen was er na de dienst was er in de hal koffiedrinken, daar was de nieuwe kunstkalender te koop. Voor het vierde jaar op rij brengt de ZWO

Contrast

de zelfgemaakte jaarkalender uit.
Kunstenaars uit Roden en omgeving hebben een kunstwerk gemaakt bij het thema Contrast.
Schilderijen, foto’s en naaldkunstwerken vormen de afbeeldingen van deze kalender.
De originele kunstwerken hangen in de hal van Op de Helte.
Hiernaast een afbeelding van de voorkant van de kalender. Het is een beeldengroep(je) waar ‘Contrast’ heel duidelijk in verbeeld wordt; het is gemaakt door Tiny de la Ferté.
De prijs van de kalender is € 8,= en hij is ook te verkrijgen in de Wereldwinkel en bij ’t Kruispunt in Roden. De opbrengst van deze kalender gaat naar Moldavië, naar het project ‘Jong voor oud in Brinza’.

Reageren

8 oktober. Gastblog: Een nieuwe baan!

Door Ada

Op 8 oktober 2016

In Gastblogs

Vandaag weer een gastblog, deze keer van de hand van Gerard.

“Wat een goed idee” riep ik, “dat je gastbloggers ruimte geeft om te schrijven!” Waarop Ada gelijk de vraag stelde of ik dan ook een keer een blog wilde schrijven. Dochter Harriet ging mij al voor en ik kan natuurlijk niet achterblijven. Waar ik dan over ging schrijven?? “Over mijn nieuwe baan.” zei ik. De baan waar ik naar op zoek was maar die ik nog niet had. “Dat duurt niet zo lang meer” zei ik er zelfverzekerd achteraan.

En dan is het nu zo ver: ja, ik heb gelukkig weer een baan aangeboden gekregen. Afgelopen dinsdag werd mij via een detacheringsbureau de kans gegeven om mij te presenteren bij Wooncorporatie Lefier in Groningen. Deze corporatie kende ik omdat ik hier in de periode van 1995 tot 2003 heb gewerkt. Op mijn vakgebied, ‘bouwen en wonen’ hadden ze een tijdelijke vacature voor een adviseur KVGM, Kwaliteit Veiligheid Gezondheid en Milieu. Mijn verleden ligt bij de corporaties en dus leek mij dit een uitgelezen kans om mij hier van mijn beste kant te laten zien.

En dat lukte dus!!! Ze waren er daar bij Lefier van overtuigd dat ik, door mijn kennis en persoonlijke eigenschappen, de juiste kandidaat ben. Of ik misschien gelijk woensdag en donderdag een paar uurtjes kon werken voor een goede werkoverdracht. Ik was er zo blij mee!!! Ik hoor namelijk wel al bij de moeilijk te plaatsen doelgroep 55+!!! NEE ECHT??! Ja, toch wel!! Zelf zie ik dat natuurlijk heel anders, maar als dat gezegd wordt dan zal het zo zijn. Hoe dan ook ik ben weer helemaal fit en super gemotiveerd om weer volledig aan de slag te gaan. Het voelt als een nieuwe start. Onze waarde van deze week!

Aanstaande maandag begin ik en tegen de consulent van het detacheringsbureau, mijn werkgever, kan ik zeggen:

Reageren

18 september: Gastblog. Hersenen die een eigen leven leiden.

Door Ada

Op 18 september 2016

In Gastblogs

Op 14 september kondigde ik het al aan: af en toe schrijft iemand een ‘gast-blog’.
Dochter Harriët kwam met dat idee en zij is dus ook de eerste:

Mijn hersenen hebben andere prioriteiten dan ik.
Tenminste, daar verdenk ik ze van. Ik heb van alles gedaan om ze te overtuigen dat ik gelijk heb, maar ze zijn koppig en houden voet bij stuk.
Mijn hersenen vinden het namelijk blijkbaar erg belangrijk dat alles wat ik dacht, wat mensen zeiden, waar we toen waren, wat iedereen daar van vond en hoe ik me toen voelde netjes opgeslagen zit zodat ik het waar en wanneer ik maar wil op kan roepen… gewoon voor het geval dat. Persoonlijk vind ik dit niet zo boeiend.
Persoonlijk wil ik veel liever indruk maken op feestjes met vergaarde kennis uit de boeken die ik lees. Dit interesseert mijn hersenen geen zak.

Die van mijn vriend Cees wel.
Hij heeft hersenen die het met hem eens zijn.

Hersenen van Cees: “We willen niet voor lul staan omdat we niet weten wanneer de eerste wereldoorlog ophield.”
Cees: “Ok. Ik ook niet.”
Hersenen van Cees: “Deal.”

Dus slaan ze elk willekeurig feitje trouw op en wel zo dat hij ze kan gebruiken als hij ze nodig heeft. Dat laatste is erg belangrijk, want het schijnt dat hersenen alle informatie opslaan die ze tegenkomen. Alle kleine details, alle onbenullige feitjes, alle ellenlange cijferreeksen die je ooit hebt gezien, ze schijnen opgeslagen te zijn in de hippocampus. Of ze makkelijk op te rakelen zijn is er vervolgens van afhankelijk of de hersenen de informatie labelen als ‘belangrijk’. Dit gebeurt bijvoorbeeld als ergens een grote emotionele waarde aan zit.

Ik moet hier niet te lang over nadenken. De kloof tussen mijn hersenen en mij zou alleen maar groter worden. Het zou escaleren en er zouden dingen gezegd worden die niet meer goed te praten zijn.

Dus hebben we een staakt het vuren. Ik probeer niet meer wanhopig feitjes te stampen en mijn hersenen doen waar ze goed in zijn: gesprekken, gedachtes en gevoelens opslaan.
Toch eigenlijk ook wel weer handig… kan ik in elk geval meedoen met mijn moeder’s Bert Visscher quotes.

Reageren