Categorie: Koken & bakken Pagina 1 van 18

Gerard had een blaadje van de ‘Chickslovefood’ kalender gescheurd waar een vegetarische witlofschotel op stond beschreven.
“Deze ga ik denk ik morgen maken” zei hij dinsdagavond; woensdag is zijn ‘kookdag’.
Best spannend: iets geheel nieuws!
Voor ons dan hè?

Dit had je nodig:
– 400 gram aardappelschijfjes
– 4 stronken witlof
– 1 flinke hand walnoten
– 100 gram geraspte oude kaas
– 400 ml kookroom.

Dit moest je doen:
– Ovenschaal invetten, oven voorverwarmen op 180 graden
– Aardappelschijfjes verdelen over de bodem en bestrooien met peper en zout. Bak de schijfjes vervolgens 8 minuten in een voorverwarmde oven.
– Halveer de witlofstronken en verwijder de harde kern.
– Hak de walnoten grof. Meng de kaas met de kookroom en een snuf peper en zout.
– Haal de ovenschaal uit de oven, maar laat de oven aan staan.
– Leg de witlof met de platte kant naar boven op de aardappelschijfjes.
– Verdeel de gehakte walnoten over de witlof en schenk vervolgens het kaas/roommengsel erover.
– Ze de schotel weer in de oven en bak in 20 minuten goudbruin en gaar.

Van te voren hebben Gerard en ik over zo’n nieuw recept uitgebreid overleg, want het riep nogal wat vragen op.
Moeten die aardappels niet eerst worden gekookt?
We zijn er maar van uit gegaan dat de chicks aardappelschijfjes uit de supermarkt bedoelden, die zijn altijd al wat voorgegaard.
Wij gebruiken voor zoiets altijd gewone aardappels en die heeft Gerard inderdaad voorgekookt.
Heb je niet veel te veel room met 400 ml?
Meestal heb je aan één zo’n pakje wel genoeg……. Gerard gebruikte toch twee pakjes en dat was helemaal goed.
Moet die witlof er rauw in? Wordt die dan wel gaar?
De witlof ging er inderdaad rauw in en die wordt als het ware een beetje gekookt in die room.
Helemaal gaar was het niet, maar dat hoeft met witlof ook niet.

Het smaakte heel lekker; die combi van oude kaas met walnoten was verrassend!
Zelf had ik er nog een snufje nootmuskaat bij gedaan denk ik.
Dat doen we een volgende keer, want het was beslist voor herhaling vatbaar!

“Wat zullen wij meenemen voor 2e kerstdag?” vroegen de dochters in de week voor kerst.
Wij zouden het handig vinden als zij stokbrood meenamen voor bij de gourmet en iets lekkers bij de koffie.
Van Frea kregen we al snel daarna een foto in de gezinsapp van iets wat ze had gebakken.
Daarna kwam deze app: “Ik ben alvast aan het voorproeven bij de koffie en OH MY….. ze gaan nu de diepvries in ter bescherming van mij!”
Wat was het dan? Het zag er lekker uit maar verder hadden we geen idee.

Op tweede kerstdag moest ‘het lekkers bij de koffie’ nog ontdooid worden; Gerard en ik moeten daarbij onmiddellijk denken aan moeder Waninge die bij feestelijke gelegenheden wel eens op een sneeuwster trakteerde, maar bijna altijd vergat om het ding een dag van te voren uit de diepvries te halen, zodat ’s morgens bij de koffie het middenstukje altijd nog bevroren was.
Maar dat was op 2e kerstdag gelukkig niet het geval: het was allemaal op tijd ontdooid.
“Wat is het?”
Het was een chocolade babka.
Dat is een gevlochten, zoet brood en het komt oorspronkelijk uit de Joodse gemeenschappen van Oekraïne en Polen.
Het wordt gemaakt met een gistdeeg dat wordt uitgerold en besmeerd met een vulling zoals chocolade (of fruit/jam, kaas of kaneel) dan opgerold en gevlochten voor het bakken.
Chocola werd oorspronkelijk niet gebruikt, om de eenvoudige reden dat het bijna niet verkrijgbaar was.
De chocolade babka ontwikkelde zich waarschijnlijk in Amerika halverwege de 20e eeuw.
De naam kan verband houden met een type paascake dat populair is in Polen en Oekraïne; daar staat het bekend als baba of het verkleinwoord babka, dat “grootmoeder” betekent.
Babka is dan weer verwant aan het Jiddische woord ‘bubbe’ (oma).

Het was heerlijk!
Toen ik Frea vroeg naar het recept kreeg ik drie linken: het recept van het deeg, het recept van de vulling en een link naar het boek waar ze het uit had gehaald: ‘Modern Jewish Baker – Challah Bagels van Shannon Sarna.
Ook een keer proberen?

Het deeg

De vulling.

Het kookboek van Shannon Sarna.

Vrijdag visdag.
Geen idee waarom eigenlijk. Op internet las ik dat het een katholieke traditie is. Het was een vorm van vasten en het heette ‘onthouding’. Onthouden betekende dat het eten van vlees van landdieren op die dag verboden was. Vis viel daar duidelijk niet onder en om toch voldoende voedingsstoffen binnen te krijgen, at men dan vis. Vandaar.

Er is nog een reden waarom er op vrijdag veel vis wordt gekocht. De meeste – verse – vis wordt die dag aangevoerd. Vissers varen over het algemeen op maandagochtend uit en keren vrijdag vroeg in de haven terug. Daardoor kan de vis nog dezelfde dag bij de visboer liggen.
Vis dus op dit vrijdagse blog.

Vandaag een recept voor een gratin met vis en krieltjes: daarvoor gebruikte ik een recept van Albert Heijn
Er moest 100 gram gerookte zalmblokjes in en 500 gram verse pangasiusfilet.
Het was weliswaar voor 4 personen, maar zelfs als ik de hoeveelheid van alle ingrediënten halveerde vond ik het nog best wel veel vis, dus ik besloot om alleen gerookte zalm toe te voegen en dan 200 gram.
Het was heerlijk; hiernaast zie je schotel zoals hij bij ons op tafel stond.
Meneer Heijn stelde voor om er peultjes bij te serveren en sugarsnaps, maar daar ben ik niet zo dol op.
Ik koos voor ijsbergsla met een komkommerdressing.

Hierbij een link naar het recept van Appie.

In april waren we bij vrienden Hans en Bea voor een verjaardag.
Of we ook gebak bij de koffie willen?
Jazeker!
We kregen monchou-taart, die Bea zelf had gemaakt.
Nou vind ik monchou-taart altijd al erg lekker, maar deze was super-lekker!
“Mag ik het recept?”
Een week later had ik het in huis: een handgeschreven brief met ingrediënten en werkbeschrijving.

Dit weekend kregen wij de vriendenclub Hoogersmilde op bezoek en ik ging die monchoutaart maken.
Het begon niet goed.
Er stond ‘koekjes verkruimelen en mengen met 200 gram gesmolten boter. Ik gebruik altijd Bertoli.’
O, die had ik nog wel in de koelkast staan: Bertoli vloeibaar. Die is al gesmolten.
Dat dacht ik echt.
Toen ik de koekkruimels en de Bertoli had vermengd en in de koelkast zette om op te stijven dacht ik: deze smurrie gaat nooit van zijn leven opstijven.
Ik belde Bea.
‘Kloppen die ingrediënten wel?”
En toen viel het kwartje: Bea gebruikte altijd Bertoli boter.
O.
Is dat er dan? Wist ik niet.
Smurrie belandde in de vuilnisbak, Gerard haalde boter en nieuwe koekjes en ik begon opnieuw.

Dit heb je nodig:
– 200 – 250 gram koekjes (ik gebruikte Bastogne)
– 100 gram boter (roomboter of margarine)
– 1 vel bakpapier
– 125 gram witte basterdsuiker
– 2 zakjes Klop Klop
– 160 ml melk
– 2 pakjes Monchou
– blikje taartkersen

Dit moet je doen:
– koekjes verkruimelen. Dit kan met een keukenmachine of staafmixer. Maar dit is ook een leuke manier: koekjes in een diepvrieszakje doen, een theedoek dubbelvouwen, zakje daarop leggen en daar met een deegrol op slaan.
– Boter smelten en vermengen met de koekkruimels.
– Bodem van springvorm bedekken met bakpapier. Zijkanten invetten. Koekjesbrij op de bodem uitspreiden en in de koelkast laten opstijven. Sinet zei zaterdagavond dat ze die bodem in de diepvries zette om op te laten stijven, dat kan dus ook.
– Suiker en monchou met een mixer smeuïg roeren.
– Klop Klop: de twee zakjes met de melk stijf kloppen en dan vermengen met het monchou-mengsel.
– Dit mengsel op de koekjesbodem uitsmeren en weer in de koelkast laten opstijven.
– Inhoud van het blikje taartkersen verdelen over de taart.

Even voor de goede orde: Bea gebruikte Bertoli omdat er onder haar gasten iemand was die koemelkallergie heeft. Ik gebruikte ongezouten roomboter.

PS voor Bea.
Namens de vrienden: bedankt voor het recept, het was heerlijk!

Toen we terugkwamen uit Westerbork moesten we gelijk spinazie eten, want wat er aan spinazie in onze moestuin stond was al behoorlijk doorgeschoten.
Heb je zelf geen tuin en heb je geen idee wat ik bedoel?
Spinazie is een plantje waarvan wij de eerste blaadjes eten, maar als je niks doet gaat het bloeien en krijgt het bloemetjes en uit die bloemetjes ontstaat uiteindelijk het zaad.
Als spinazie doorschiet, dan komen de bloemetjes al aan de steeltjes.
Op de afbeelding hiernaast zie je een foto die ik gistermorgen maakte in onze tuin.
Als je op de afbeelding klikt komt die groter in beeld: dan zie je het bloemetje beter. Dat is namelijk net zo groen als de spinazie!
Er zijn mensen die vinden dat je het dan niet meer kan eten, maar dat vinden wij onzin.
Het kost alleen wat meer moeite om het schoon te maken, want je moet van ieder groepje blaadjes de bloei afhalen.
Dat hebben wij er wel voor over.
Ik zeg ‘wij’, maar Gerard is degene die met engelengeduld de spinazie zit schoon te maken.

We aten het twee keer deze week: een keer ‘gewoon’ met ei en aardappels en een keer als quiche met ui, champignons en plakjes ontbijtspek.
Verder blancheerden we drie porties voor in de diepvries.

Die quiche vond ik op internet: met champignons, ui en plakjes ontbijtspek.
Hierbij een link naar het recept op de website Brenda kookt.
Even doorscrollen naar beneden: Brenda heeft veel reclame op haar site, zodat er soms lege plekken ontstaan, waardoor je denkt dat het artikel al is afgelopen.
We vonden het een bijzondere combi en tevens heerlijk.
Zo zag het er uit toen we al driekwart van de quiche verorberd hadden…..o ja, ik moet nog even een foto maken!

Begin april zaten we op een verjaardag bij onze vrienden Hans en Bea.
“Vanavond komen de kinderen eten, maar ik heb iets gemakkelijks klaar gemaakt, daar heb ik verder geen werk meer mee.”
“Wat eet je dan?”
“Teriyaki.”
Als iemand van de Waninge-familie een vreemd woord hoort dat hij of zij nog niet kent, dan is de standaard vraag: “Ku’j dat eet’n?”
Dat dacht ik, maar ik zei het niet; ik wist immers al dat het over eten ging.

Bea noemde op wat er allemaal in ging.
“Kippendijtjes. En ui, prei, paprika en zo. En dan zo’n flesje Teriyakisaus.”
Klonk eigenlijk wel goed; ik vroeg het recept.
“Ik schrijf het wel even op.”

Voor 2 personen heb je dit nodig:
– 2 kippendijtjes
– 1 ui
– knoflook
– gember
– 1 rode paprika
– 1 winterwortel
– 1 prei
– handje sperziebonen
– 1 flesje Teriyakisaus.
– mie of rijst

Dit moet je doen:
Alles snijden/kip aanbakken
ui/knoflook/gember erbij
dan alle groenten erbij
Na 5 minuten saus er bij en ongeveer 10 minuten laten pruttelen.

Toen ik alles in de pan had appte ik Bea: “Moet dat hele flesje erin?”
Ik vergeleek het met ketjap en het leek me wat veel.
“Zeker” was het antwoord.
We hebben die avond heerlijk gegeten.
Waar we anders nog wel eens een restje over hebben, ging het nu schoon op.
Niet verklappen: bij ons zaten er geen sperziebonen in.
Ben ik niet zo gek op (lees dit blog maar eens) en ik heb ze dan ook niet gemist.

Gisteravond zou ik iets mogen vertellen over de streektaol op de raadsvergadering van de gemeente Noordenveld samen met Tea en Henny.
Daarom had ik een ovenschotel gemaakt, dan had ik geen drukte met het eten; ik moest er om 19.00 uur al zijn.
Toen de schotel al in de oven stond, kreeg ik een telefoontje van Tea: “Raodsvergaodering giet niet deur! Ze hebt gedoe met de apparatuur in ’t gemientehoes.”
Jammer ja.
Maar niet onoverkomelijk hoor; de week was ook zonder de raadsvergadering vol zat.

De schotel in de oven was er één zonder vlees en dat had ook een reden: het is deze week (4 tm 10 maart) de Nationale Week zonder Vlees & Zuivel.
Gistermorgen voerde Bert Haandrikman op Radio 5 een gesprekje met één van de initiatiefnemers.
Wat de luisteraars daar van vonden werd luid en duidelijk door Bert verwoord; Radio 5 publiek is over het algemeen wat ouder en de bereidheid om dingen te veranderen neemt dan doorgaans wat af.
Bert vond het wel lang: een hele week! Geen vlees én geen zuivel, dat is toch bijna niet te doen.

De mevrouw van de nationale week begreep dat ook wel.
Zij vertelde dat het vooral gaat om bewustwording.
Nadenken bij wat je eet en drinkt.
Moet je iedere dag vlees en zuivel?
Kun je ook eens een alternatief nemen?

Gisteren hadden wij een vleesloze dag; ik had een vegetarische ovenschotel met witlof, ui, kaas en puree gemaakt.

Dit heb je nodig voor 2 personen:
–  500 gram aardappels
– 4 witlofstronken
– 1 ui
– 4 plakken kaas en een beetje geraspte kaas
– nootmuskaat
– maggi
– zout
– 150 cc melk (voor het maken van puree)
– ovenschotel
– Panko

Dit moet je doen:
– aardappels schillen en koken met een beetje zout
– ui pellen, in stukjes snijden en een beetje aanbakken
– harde kern uit de witlof snijden en in stukjes snijden.
– de gesneden witlof bij de uien in doen en 10 minuten meebakken/stoven.
– witlof/ui kruiden met een paar scheutjes maggi en nootmuskaat.
– bodem van de ovenschotel bedekken met de ui/witlof-massa
– 4 plakken kaas verdelen over de laag witlof/ui
– puree maken van de aardappel (met de melk en klontje boter)  en die verdelen over het laagje kaas
– puree bedekken met een dun laagje Panko en daar over de geraspte kaas strooien.

35 minuten in de oven op 200 graden.

Wij vonden het heerlijk.
Vleesloze dag; goed bezig.
Nu de zuivel nog…..

Soms is de waarde van de dag iets simpels: vandaag is dat onze maaltijd.
In het seizoen 2023/2024 hebben we geen goede boerenkool in de tuin.
Er zat vreterij in en het groeide niet goed.
Waar we anders van oktober tot februari twee keer in de maand stamppot boerenkool eten, had het nu de hele winter maar twee keer op tafel gestaan.
“Op schrikkeldag ga ik alle boerenkool die er nu nog staat er af halen” zei ik vorige week tegen Gerard.
Toen ik vanmorgen ‘wat er nog stond’ in ogenschouw nam bleken de stronken toch al weer wat aangegroeid, dus toen ik de helft had gestroopt had ik al genoeg voor ons avondeten: een emmer vol kleine boerenkoolstronkjes.

…. het restje……

Dik een kwartier stond ik bij het aanrecht om de nerven er uit te halen, maarrrr…..ruimschoots de moeite waard voor de stamppot die ’s avonds op tafel stond.
Genieten.
Met mijn favoriete ‘sudder-speklappen‘ en zilveruitjes.

Het goede nieuws is dus dat er nog een restje in de tuin staat en dat we het in de komende weken nóg een keer kunnen eten.
En zoals je ziet hebben we ook nog wat prei: morgen maak ik een daarvan een ovenschotel met kabeljauw en aardappelschijfjes.

Maandagavond las ik het Dagblad van het Noorden; vlak voor het uitgebreide sportkatern zag ik het recept van de dag in de rubriek ‘Wat eten we vandaag?’ Het heette ‘Preischotel met een krokant korstje’ en het was geschreven door Nancy van Batenburg, culinair schrijver en foodfotograaf.
“Dat ga ik deze week uitproberen” zei ik tegen Gerard.
Dinsdag maakte ik de preischotel alvast voor woensdag: dan kan ik na een werkdag in Groningen de schotel zo in de oven zetten.
De meeste benodigdheden had ik wel in huis, ik moest alleen nog prei kopen. En je had 50 gram Panko nodig.
Huh?
Nooit van gehoord.
Waar heb je dat voor nodig dan.

Meneer Google weet alles, dus twee minuten later wist ik dat het een soort paneermeel is, maar dan een Japanse versie.
Het wordt van brood gemaakt en is iets zoeter dan gewoon paneermeel; de structuur is ook wat grover en daarmee knapperiger.
Het was te vinden bij de supermarkt in het schap met de Aziatische producten.

En? Was het lekker?
Het was zo lekker dat ik ben vergeten om een foto te maken.
Het rundergehakt dat er in gaat was niet gekruid met zout en nootmuskaat enzo, maar met tijm en oregano.
Verder moest je door de zelfgemaakte aardappelpuree naast melk en boter ook een eetlepel mosterd en geraspte kaas doen.
Heb je de krant van maandag niet meer voorhanden of lees je een andere krant?
Hierbij een link naar de preischotel op de website van Nancy.