een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Koken & bakken Pagina 5 van 18

30 mei: Lekkere combi.

Af en toe neem ik zo’n glossy folder van de Jumbo mee.
Natuurlijk: het is gewoon een reclameblaadje dus ik kan heel snel.
Ik verbaas me over welke producten allemaal goed zijn voor het milieu, over hoe goed deze grootgrutter het voor heeft met mijn gezondheid en wat voor rare nieuwe eet-combi’s ze nu weer hebben bedacht.
Want ja, ik ben een vijftig-plusser en geen millennial; voor mij geen gojibessen en tarwegras, om maar iets  te noemen.

Uit zo’n folder van een jaar geleden bewaarde ik een receptenkaartje, dat inmiddels standaard in mijn receptenmap zit.

Het heet ‘Italiaanse bol met gerookte kipfilet en eiersalade’.
Niet moelijk, heel lekker als lichte lunch  op een luie zondag als je niet al te veel caloriën vebrandt.
Soepie d’r bij, klaar.

Wat heb je nodig?
– 4 Italiaanse bollen (ik koop voorverpakten die je nog moet afbakken)
– 100 gram gerookte kipfilet (vleeswaren)
– 2 eieren
– 2 tomaten
– 1 bosuitje of gewoon uitje
– beetje peterselie
– 100 gram halvanaise (mayonaise mag natuurlijk ook).

….anders dan in de folder….

Wat moet je doen?
– De eieren hard koken, af laten koelen, afpellen en in kleine stukjes snijden.
– Tomaten en (bos)ui ook in kleine stukjes snijden.
– Eieren, tomaten, ui, peterselie en halvanaise door elkaar mengen.
– Breng op smaak met peper, zout en eventueel een beetje kerrie.

– Snij de (afgebakken) Italiaanse bollen open en schep de eiersalade op de onderste helften.
Leg daar bovenop de plakjes kipfilet en dek het geheel af met de bovenste helft van de bollen.

De laatste keer dat we dit aten had ik nog wat eiersalade over van een gezellige barbecue.
(zie afbeelding. Bij ons ziet het er altijd heel anders uit als in de folder….)
Zat van alles anders in, maar was ook erg lekker.

Reageren

18 april: Apfelstrudel. Selbst gemacht.

In deze lastige coronatijd bak ik ieder weekend iets lekkers om te vieren dat het weekend is. Boterkoek. Of cake. Met Pasen bakte ik een advocaat-cakerol.
Dit weekend maakte ik een apfelstrudel.
Daarvoor keek ik eerst wat Robèrt van Beckhoven adviseerde.
Tot mijn stomme verbazing stond er bij de reacties onder zijn recept een reactie van een mevrouw die vond dat zijn apfelstrudel niet zo goed was. Dit schreef ze o.a.:

Beste Robert, wat een origineel deeg recept voor apfelstrudel! In Oostenrijk wordt het deeg echter heel anders gemaakt, niet om u te beledigen maar het lijkt mij erg dik… en verhouding appels/deeg is normaliter heel anders nl. 125 gram meel op 1kg appels voor 1 strudel.

Trekdeeg: heel dun uitrollen op een theedoek.

Als u wilt weten hoe een Oostenrijker een apfelstrudel maakt kijk dan in het spiksplinternieuwe Oostenrijk magazine, daar laat ik step-by-step zien hoe je een mooie soepel trekdeeg (ziehteig) voor een echte apfelstrudel maakt ?
Herzliche Grüße,
Elisabeth Willemars
http://www.apfelstrudels.nl

Zo!
Wat een lef zeg.
Ik zocht die website op en bij ‘video’s’ vond ik een filmpje hoe je een originele Oostenrijkse apfelstrudel maakt.
Dat heb ik dus gistermiddag gedaan.
Het was heel bijzonder en heel leerzaam.

Als je op Wikipedia bij ‘Apfelstrudel’ kijkt, dan lees je daar waar het gerecht vandaan komt.
In de laatste zin staat:  In Oostenrijk wordt dit gezogen Strudel, oftewel ‘getrokken strudel’ genoemd. Het is echter eenvoudiger om een strudel te maken van bladerdeeg.
Dat zogenaamde ’trekdeeg’ is inderdaad een heel werk, maar heel erg leuk om een keer te doen als je genoeg tijd hebt. Nu dus.
Hierbij een link naar de video met het recept en de werkwijze.

Die link stuurde ik gistermiddag  ook naar de leden van onze Gespreksgroep ’93.
Iemand reageerde: “Zo Ada, heb jij ook zo met het deeg zitten gooien? Het zal vast heerlijk zijn.”
Nou en of.
Heeeel lekker.
We hebben nog een aantal stukken voor vandaag en morgen.
Er komt nu toch geen visite!

Reageren

8 april: Vegetarische tagliatelle én iedereen heeft het.

Gisteren probeerde ik een nieuw recept  uit, vegetarisch deze keer.
Het heet ‘Tagliatelle  met spinazie en gorgonzola.’

Dit heb je nodig voor 2 personen:
– 125 gram tagliatelle
– 400 gram spinazie
– 1 teentje knoflook
– scheutje olijfolie
– 1 ui
– 150 gram milde gorgonzola

Dit moet je doen.
– Tagliatelle in water koken zoals op het pak staat.

Sausje van knoflook,ui en gorgonzola.

– Knoflook persen en in de olijfolie fruiten
– Ui in smalle ringen snijden en met de knoflook meebakken.
– Als de uien zacht worden de gorgonzola er in brokjes doorroeren en langzaam laten smelten zodat het een sausje wordt.
– Spinazie wassen en blancheren, daarna afgieten en grof snijden.
– de gesneden spinazie vervolgens voorzichtig door de ui/kaassaus roeren.
– Tenslotte alles door de afgegoten tagliatelle roeren.

Lekker met een beetje Parmezaanse strooikaas erover.

Nog even wat anders.
Krijgen jullie ook veel dingen doorgestuurd op je telefoon?
Filmpjes, gedichten, goede raad en humordingen?
Meestal wordt ik er door opgebeurd, soms is het flauw en soms denk ik: dit moeten meer mensen lezen.

Onderstaande tekst kreeg ik van iemand van de Gespreksgroep ’93.
Heeft niks te maken met spinazie en gorgonzola, maar alles met ‘het’ soms even niet zien zitten tussen al het dapper doen in.  Iedereen heeft het. Wat een troostrijke gedachte.

Breekpunt

Iedereen heeft het
een moment in de tijd
dat het op is
dat je vrolijkheid
je optimisme
je kracht
wegvloeit
en er een stemmetje in je venijnig begint te praten.

Het moment in de tijd
dat irritatie bovenborrelt
over beren voor ramen
die mensen naar buiten lokken
en het stemmetje zegt:
“we moesten toch thuisblijven?”

Over kaarsen die aangestoken worden
voor mensen die nu overlijden
en het stemmetje zegt:
“er overlijden altijd mensen alleen,
maar nu het dichtbij komt
steken we kaarsen aan?”

Iedereen heeft het
dat breekpunt
waardoor je niet meer helder na kunt denken.

Als het er is…..
leg je telefoon dan weg
zodat je geen domme opmerkingen gaat maken
blijf even uit de buurt van je huisgenoten
zodat zij niet de volle laag krijgen

zet muziek op
ga in het veld wandelen
ren de trap 10 keer op en neer
kruip in bed

en weet dit:
het gaat weer over.
Giftige stemmetjes blijven alleen spreken
als je er naar blijft luisteren.

Het gaat over
want God heeft jou gemaakt om te leven
en Hij liet zien:
na elk giftig moment van duisternis
wordt het licht.
Altijd.

(deze week gedeeld op Facebook door Walter Meijles)

Reageren

14 maart: Evaluatie – één week geen vlees.

Weer een week in de 40-dagen tijd afgesloten.
Deze week stond er op onze vastenkaart:
Week 3 – minder vlees.
Geef 1 euro voor iedere dag dat u geen vlees eet.

Op zondagavond hebben wij altijd even ‘keek op de week’: wat staat er allemaal in de agenda, wat moeten we nog voorbereiden en wat gaan we eten? Aan de hand daarvan maak ik een boodschappenlijstje voor de maandag.
Het bleek minder moeilijk te zijn dan we op voorhand hadden gedacht.
– Maandag aten we spinazie-aardappel-tortilla
– Dinsdag kwamen Frea en Jon eten en maakte ik lasagne zónder gehakt, mét 4 soorten kaas, te weten Mozzarella, Gorgonzola, Parmezaanse kaas en oude Nederlandse kaas.
Lasagne quatro frommagio zeg maar.
– Woensdag stond er broccoli op tafel met aardappels, daar aten we een kaasschnitzel bij.
– Donderdag maakte ik een ovenschoteltje met witlof en boursin: een aardappel-witlof-gratin. 
– Vrijdag is bij ons altijd vis-dag. Toen hadden we geen vlees maar wél vis: zalm uit de oven met gebakken krieltjes en sla.

– Vandaag, zaterdag, had ik een hele drukke dag: alle gordijnen gewassen en alle ramen en vensterbanken gedaan.
Daarom deden we met eten gemakkelijk: twee diepvriespizza’s.
Maar wél zonder vlees!

Wat leverde het op?
€ 10,-  voor in het spaarpotje; we vonden dat we die ene vis-dag niet als vegetarisch mochten aanmerken.
Verder laat zo’n week je nadenken over het eten van vlees.
Tien jaar geleden kon ik me een maaltijd zonder vlees amper voorstellen, nu krijg ik gemakkelijk een vegetarische week voor elkaar.
Sinds twee jaar noemen Gerard en ik onszelf flexitariër.
Dat klinkt als een uitgestorven soort dinosauriër, maar het woord flexitariër betekent: iemand die één of meer dagen per week geen vlees eet.
Minstens twee, soms drie dagen.
Goed te doen.
Ook proberen?
Kijk voor kookinspiratie eens op de vega-pagina van 24-kitchen.

Reageren

5 februari: Uiensoep met of zonder gedoe.

Sinds ik heb ontdekt hoe je zelf lekkere soep kunt maken zonder die pakjes van Honig of een ander merk, probeer ik van alles uit.
Zondag hadden we zin in uiensoep.
Toen ik de bereidingswijze opzocht op internet bleek dat je daar wel een uur voor moet uittrekken, maar dat vonden we niet erg.
Het was immers zondag: alle tijd.

Dit heb je nodig:
400 gr uien
1 teentje geperste  knoflook
2 eetlepels bloem
1 ltr bouillon
(ik gebruikte rundvleesbouillon-blokjes van Maggi, maar als je de soep helemaal zelf wilt maken moet je bouillon trekken van rundvlees)
2 theelepels tijm

theelepel kruidnagel poeder
Peper en zout
30 gr boter

Als je het op z’n Frans wilt eten heb je ook stokbrood en geraspte, belegen kaas nodig.

Dit moet je doen:
Verwijder de buitenste schillen van de uien en snijd ze in halve ringen.
Verhit de boter in een pan met dikke bodem en voeg de uien toe.
Bak ze nu langzaam aan; het bakken van de uien duurt zeker 40 minuten.
Roer ze tussentijds af en toe door; de bodem mag een beetje bruin worden.
Als ze goudbruin zijn, zijn de uien klaar.
Nu de geperste knoflook toevoegen en de tijm.
Even goed doorroeren en kort meebakken.
Dan meng je de bloem goed door de uien heen en laat het mengsel vervolgens in 5 minuten gaar worden.

Ondertussen heb je de bouillonblokjes opgelost in een liter kokend water en kun je die bij het uien-bloem-mengsel gieten. Schraap gerust even over de bodem van de pan, zodat het bruin van het aanbakken van uien loskomt: dan smaakt de soep nog lekkerder.

Nu laat je de soep nog 10 minuten trekken en breng je hem op smaak met een beetje peper en zout.

Ik serveerde er stukjes stokbrood bij met geraspte kaas, die we even in de soep legden en vervolgens opaten.
Als je het echt op z’n Frans wilt doen eet je het stokbrood niet direct op, maar zet je de soepkom met stokbrood+geraspte kaas nog even 5 minuten in de oven op 220 graden.
Maar meestal vind ik dat ‘gedoe’.
Zonder gedoe is het ook al heel lekker!

Reageren

1 februari : Advocaat-schnitt

O, wat genieten we in deze weken van de uitzendingen van Heel Holland Bakt.
Verlekkerd zitten we te kijken naar de heerlijke dingen die iedere week weer gemaakt worden door amateur-bakkers.
Ook ik bak wel eens iets, voornamelijk appeltaarten en hartige taarten.
Op een woensdagavond, bij een aflevering van ‘Doorbakken’ zag ik Robert een lekker luchtig biscuitdeeg maken. Dat had ik ook voor ogen toen ik de Mozart-taart maakte begin januari, maar toen was het biscuit veel te vast geworden.

Op internet vond ik het basisrecept voor biscuitdeeg van Robert op de website ‘Eat bake love’ >>>
Zijn geheim is: de eiwitten eerst apart opkloppen en pas daarna de dooiers en het meel erdoorheen spatelen.
Vrijdagmiddag werd de geest vaardig en bedacht ik: “Dit weekend ga ik een advocaat-schnitt maken.”
Het biscuitdeeg bakte ik op de bakplaat in de oven, dat hoeft maar 9 minuten en het is prima gelukt.

Daarna maakte ik de botercréme á la Robert aan de hand van de website van Heel Holland Bakt, waar het maken van ‘Klassieke botercrème’>>> wordt beschreven.
Best een gedoe.
Je moet banketbakkersroom maken met custard en boter en suiker mengen.
Maar ik volgde precies de aanwijzingen van Robert en ook de crème is prima gelukt.

Voor mijn advocaat-schnitt sneed ik de laag bakplaat-biscuit in drie repen.
Voor de botercréme gebruikte ik de helft van de ingrediënten die Robert aangeeft.
Ik dacht: 625 gram boter? In één schnitt? Achteraf was dat maar goed ook, want zelfs met de helft van de ingrediënten had ik botercrème zat.
Voor de advocaat-touch voegde ik er 4 eetlepels advocaat aan toe.
De helft van de botercrème deed ik op de eerste van de drie repen bischuit, de tweede reep legde ik daar boven op en daar bovenop deed ik de andere helft van de botercreme.
Toen sloot ik de schnitt met de derde reep biscuit.

De zijkanten sneed ik mooi recht (kon Gerard gelijk even proeven hoe het geworden was) en de bovenkant versierde ik met slagroom, dunne sliertjes advocaat en pure chocoladevlokken.

Het was heerlijk.
Maar ook machtig.
Machtig heerlijk.
De kinderen komen dit weekend nog langs; niet allemaal tegelijk maar in plukjes.
Ik stel me zo voor dat ‘heerlijk machtig’ zondagavond wel op  is.

Reageren

18 november: Pan Pom Poen Soep.

Vroeger was er nog geen PKN.
Toen had je ‘gréfo’s’ en ‘hèrvo’s’.
Gerard en ik hoorden van huis uit bij de hervormde kerk en dus ging ik  in 2008 zingen bij toenmalige hervormde Catharinacantorij.
In 2017 werd die cantorij opgeheven, enkele leden sloten zich aan bij de Op de Helte-cantorij, die op dat moment werd omgedoopt tot  Cantorij Roden.

Gistermiddag kwamen we als voormalig zangers en zangeressen van de Catharinacantorij bij elkaar voor alweer de derde reünie.
We begonnen met koffie en thee en ik moest eerst uitgebreid bijpraten met mijn voormalig manager bij Lentis, die ik lang niet meer gesproken had. Fijn om elkaar weer even te zien!
Al snel was het tijd voor het volgende onderdeel van de reünie: zingen.
De stemgroepen gingen bij elkaar zitten en onder leiding van cantrix Erica gingen we eerst  inzingen.

…..hartige taart, salades….

Het was heerlijk om even weer samen te zingen, al werd wel duidelijk dat sommige reünisten al heel lang niet meer gezongen hadden. maar dat mocht de pret niet drukken.
En pret hadden we: als altengroepje hadden we het als vanouds weer heel gezellig.
Na de koffie en het zingen was het tijd voor het buffet. Courgettesoep, pompoensoep, salade en hartige taart, het was allemaal weer lekker.
Onze voormalig secretaresse vertelde dat ze wat moeite had met het uitspreken van de woorden-combinatie  ‘een pan pompoensoep’. Wij gingen dat ook proberen, maar na een glas witte wijn was dat voor ons allemaal wat lastig. Onbekommerde lol; net als vroeger!

Essina had een pittige kaastaart meegenomen voor het buffet, van haar kreeg ik gisteravond het recept.
Dat wil ik de lezers niet onthouden: kaastaart voor iedereen!

Benodigdheden:
Voor de bodem:
– 120 gr.bloem, zout, 60gram boter of margarine; maar het kan ook met bladerdeeg.

Voor de vulling:
– 100 gr.ontbijtspek
– 250 gr.belegen kaas in plakken,
– 2 eieren
– 6 eetl.koffieroom.

Doen:
Een springvorm invetten met boter en het deeg verdelen over de vorm.
Het deeg goed tegen de kant drukken.

Bodem inprikken met vork.
De helft van de plakjes ontbijtspek erin, dan de helft van de kaasplakken, weer spek, weer kaas.
Eieren loskloppen met de room en dit over de inhoud schenken.
Springvorm op een rooster onderin een matige warme oven 175′ zetten en lichtbruin en gaar bakken in 35 of 40 min.

Deze hartige taart en warm en koud te eten.
Je kunt hem als warme maaltijd in punten serveren met een frisse sla of koud in punjtes bij de borrel.

Toevoeging van Essina: lukt altijd!

Reageren

8 november: Bloem in de gebakken kip met ui?

Vorige week maakte ik een ovenschotel met penne.
Dat is op zich niks bijzonders, maar het was wel bijzonder hoe het werd gemaakt.
Je moest namelijk bloem door de gebakken ui en kip roeren.

pasta, broccoli en kip met ui

Dit heb je nodig:
400 gram broccoli
125 gram penne
200 gram kip
theelepel Italiaanse kruiden
1 ui

15 gram bloem
200 cc melk
potje groene pesto
geraspte kaas.

dikke saus

Dit moet je doen:
broccoli en pasta beetgaar koken.
Ui in stukjes snijden en kip kruiden met kipkruiden en een theelepel Italiaanse kruiden.
Kip samen met ui bakken.

Als de kip en ui gaar zijn de bloem er voorzichtig doorroeren, even meebakken en dan de melk in kleine beetjes toevoegen.
Zo ontstaat een dikke saus, waar je vervolgens een eetlepel groene pesto door roert.

Ovenschoteltje invetten.
Broccoli en penne afgieten, doorelkaar roeren en de bodem van de ovenschotel hier mee bedekken.
Dan de saus met de kip, ui, bloem, melk en pesto daarbovenop verdelen en vervolgens bestrooien met geraspte kaas.

20 minuten in een voorverwarmde oven van 200 graden.

Op deze manier had ik nog nooit een saus gemaakt, maar het ging heel gemakkelijk.
Bovendien was de ovenschotel ook nog eens heel lekker!

Reageren

1 oktober: Als je ziek of zielig bent

Toen Gerard in het ziekenhuis lag werd ik uitgenodigd om een avond te komen eten bij Nettie Kramer en Harm Holman. Dat aanbod sloeg ik niet af dus op een dinsdagavond schoof ik aan aan hun dis.

Nettie had een lasagneschotel gemaakt. Het was een recept dat ooit in Trouw had gestaan; het heette Carmela’s lasagne. “Je weet wel. Carmela van de Soprano’s.”
Wist ik niet.
Die serie heb ik nooit gezien.
Nettie vertelde dat het een Amerikaanse TV-serie was over een Italiaans-Amerikaanse maffia-familie in New Jersey. Carmela, de vrouw van hoofdpersoon Tony Soprano, maakte deze lasagne voor iedereen in de familie die ziek of zielig is.

Ik was niet ziek, maar misschien wel een beetje zielig, dus ik kreeg die heerlijke lasagne die vergezeld ging van een frisse tomatensalade.
Mensen, wat lekker. Het smaakte heel anders dan mijn eigen lasagne, één van de weinige gerechten die ik nog met een pakje van Honig maak. Van Nettie kreeg ik het recept van Carmela’s lasagne om het zelf ook eens te maken. Dat wil zeggen: ik maakte een foto van het uitgeknipte recept in de krant.

Een soort van hachee en bechamelsaus.

Vorige week was het dan zo ver.
De ingrediënten had ik allemaal in huis en ik begon maar gewoon bij het begin: rundergehakt rul bakken.
Voor je kunt beginnen met het opbouwen van de lagen in de ovenschotel maak je in een grote braadpan een soort van hachee, die je een half uur moet laten sudderen.
De bechamelsaus moet je maken van boter, bloem, melk en kruiden.

Ik volgde het recept nauwgezet en het resultaat was dat deze lasagneschotel net zo lekker smaakte als die van Nettie.
Wil je deze schotel ook eens maken?
Van de foto van het recept maakte ik een PDF-bestand dat je hier >>> kunt downloaden.
Eet smakelijk.
En niet alleen als je ziek of zielig bent. 

Reageren

24 september: Tagliatelle à la Ada

Vorige week kwamen de achterbuurtjes eens even kijken hoe met Gerard was.
We gingen genoeglijk op Waninge Plaza zitten theedrinken en daar lieten ze zien wat ze hadden meegebracht. “Om aan te sterken!” zei buurman.

Uit een wit papieren puutje kwam een stukje grillworst met kaas én een onbereid stuk vlees. ‘Beenham’ stond op het zakje. Het leek wel wat op een varkenshaasje.
Hadden wij nog nooit gehad.
De grillworst was na het weekend op. Lekker.
“Wat zullen we met die beenham doen?” vroegen we ons af.
Gerard had in het ziekenhuis een keer pasta gehad met stukjes vlees. Of ik iets kon met dat idee?

Het stukje beenham was bijna 400 gram, dus het eerste was ik deed was het doormidden snijden en de helft in de diepvries doen.
We aten die zondag Tagliatelle a la Ada.
Dit heb je nodig voor 2 personen:
– bakje champignons van 250 gram
– 2 uien
– 100 gram tagliatelle
– Voor de kaassaus: 50 gram boter, 50 gram bloem, 250 cc melk, 75 gram geraspte kaas
(boter smelten, bloem erbij roeren, melk er bij doen, kaas er doorroeren).
– een stukje vlees.
Dit moet je doen:
– vlees kruiden met zout, vleeskruiden en Italiaanse kruiden. Vlees lekker gaar braden in een beetje boter of braadvet.
– tagliatelle koken zoals op het pak staat
– champignons en uien bakken.
– tagliatelle afgieten en vermengen met de champignons/uien en kaassaus.
– Stukje vlees in mooie dunne plakjes snijden en over de pasta heen op de borden serveren.

Bij ons zag het er zo uit.

Voor herhaling vatbaar.
We hebben nog een helft in de diepvries!

Reageren

Pagina 5 van 18

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén