Categorie: Cantorij Roden Pagina 3 van 7

Cantorij van de PKN-Roden

28 november: Vertrouwd vierstemmig.

Door Ada

Op 28 november 2017

In mei hadden we het laatste optreden met de Catharinacantorij. Daarna werd het koor opgeheven en spraken we af dat er voor het einde van het jaar een reünie zou worden gehouden.

de Catharina-cantorij, Pinksteren 2016

Zondagmiddag ontmoetten we elkaar weer.
Er was thee en koffie en het organiserend comité had iets lekkers gebakken. Ze noemden het zelf een ‘hompie’. Zo zag het inderdaad uit, maar het smaakte verrukkelijk.
Het was fijn om elkaar weer te spreken, in een half jaar gebeurt er veel…..

Cantrix Erica had op haar afscheid van ons een boek gekregen over de heilige Catharina, de naamgeefster van onze kerk & cantorij. Zij vertelde ons iets over de verhalen die rondom deze heilige zijn opgetekend.

Toen was het tijd om te zingen. Menigeen dacht dat inzingen nu niet nodig zou zijn, maar Erica bleef keurig in haar rol, zodat toch iedereen weer gedwee meedeed met de oefeningen. Die natuurlijk vergezeld gingen van het gebruikelijke gesputter en gebrom; alsof het een week en geen half jaar geleden was.
Daarna begonnen we met een eenvoudige canon uit het liedboek. Vervolgens kregen we muziek uitgedeeld, drie liederen die we al kenden. Dacht Erica. Maar daar dacht het koor heel anders over. “Dit is een andere zetting” riep één van de mannen verontrust uit. Onmiddellijk bemoeide iedereen zich er mee. En ja, we zijn wel allemaal 50-plussers; en ook wel een beetje eenkennig…..

Het kon Erica allemaal niet zoveel schelen wat iedereen riep. Ze had haar keyboard mee (“komt die ook nog eens buiten”) en ze studeerde in no-time de partijen in.
De tenoren moesten wel erg hoog “Onverantwoordelijk hoog” vonden ze zelf.
De snedige opmerkingen, het gemiep over futiliteiten, het samen vierstemmig zingen: het voelde nog zo vertrouwd. Was het echt al een half jaar geleden?
Als laatste zongen we “Alles wat adem heeft love de Heer”. Als vanouds. Ik zat er weer helemaal in.

Had ik de Cantorij gemist? Nee, want ik had met de zorg rondom de ziekte en het overlijden van mijn moeder heel wat anders aan mijn hoofd. En bovendien zong ik mee in het projectkoor in Zuidlaren.
Maar wat was het fijn om elkaar weer even te spreken en samen te zingen.
In 2018 zien we elkaar weer voor de tweede reünie!

Reageren

23 mei: Waardig afscheid van de cantorij.

Door Ada

Op 23 mei 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Zondagmorgen zongen we voor de laatste keer met onze cantorij in een bomvolle Catharinakerk. Er was veel support in de vorm van familie en vrienden die speciaal voor de afscheidsviering waren gekomen. Anderhalve maand geleden had Erica gevraagd naar welke muziek we nog graag een keer wilden zingen; zo kwam het dat we bekende liederen en vertrouwd repertoire zongen. Het was een warme viering met heel veel nadruk op zingen. Na de viering werd Erica in het zonnetje gezet; de koorleden werden bedankt voor hun jarenlange inzet en de drie predikanten zongen nog een maf lied. We kregen allemaal een roos en iedereen werd uitgenodigd voor de koffie in De Deel: daar werd men in de gelegenheid gesteld om afscheid te nemen van Erica en de zangers en zangeressen.

Na de koffie, toen iedereen (behalve de cantorijleden) was vertrokken, was het tijd voor de laatste gezamenlijke activiteit: een gezellige lunch; soep, stokbrood, smeerseltjes, hartige taart, het was allemaal weer heerlijk. We zongen nog een keer het afscheidslied voor Erica en voorzitter Jaap bood haar enkele cadeau’s aan. Toen was het tijd om de voorzitter zelf in het zonnetje te zetten. Hadden hij Essina zelf dapper meegedaan aan ‘het geheime lied’ voor Erica, nu bleek dat er voor hen beiden ook nog een ‘geheim lied’ was. Dit was het laatste couplet:

Zij leken op een echtpaar, al honderd jaar getrouwd,
zij noemde hem vaak ‘Klorus’, ’t klonk voor hem erg vertrouwd.
Ons koor is dank verschuldigd aan deze ‘broer en zus’
wij zingen daarom uit één mond: BEDANKT VOOR DEZE KLUS!

Aan het eind van de lunch wachtte alle koorleden nog een grote verrassing: Fokke de Jong had een foto-boekje gemaakt van de geschiedenis van de Catharinacantorij. Er was voor iedereen een exemplaar. Wat leuk! En wat een werk!
Toen alle toespraakjes en plechtigheden (rijkelijk voorzien van de gebruikelijke opmerkingen en geginnegap) achter de rug waren werd er begonnen met opruimen.
Langzamerhand was het tijd om elkaar een hand te geven. Maar we namen nog geen afscheid van elkaar. We gaan nog naar Roelie, die is verhuisd naar Assen en daar gaan we nog een avond ‘huis-bekijken-en-zingen’. Verder hebben we een reünie gepland op de naamdag van de heilige Catharina, 25 november. Daarnaast blijven we natuurlijk gewoon gemeenteleden van de PKN-Roden/Roderwolde, dus blijven we ook zingen in de vieringen, alleen niet meer als koor.

Dit klinkt allemaal erg optimistisch, maar we gaan het natuurlijk ontzettend missen.
Het gegiebel tijdens het inzingen.
Het goedmoedige gekissebis tussen Jaap en Essina.
De lol met Ilse op de achterste rij.
Gisterenmorgen nog ging ze na het inzingen op haar map zitten en vroeg vervolgens, al zoekend om zich heen kijkend “waar heb ik mijn papieren nou toch gelaten!”
Het samen koffiedrinken in de pauze.
De eufemistische manier van Erica om te zeggen dat het zingen niet goed ging: “Dat was niet helemaal gelijk, mannen.” Dan bedoelde ze helemaal niet gelijk.

Zo’n koor vind je niet in de wijde omgeving.
Gelukkig hebben we de foto’s nog.
In het prachtige boekje van Fokke.
Ook benieuwd naar het foto-boekje? Vraag één van de cantorij-leden er eens naar.
We zijn er supertrots op en willen het graag laten zien!

Reageren

20 mei: Goede herinneringen.

Door Ada

Op 20 mei 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

orde van dienst 21 mei

Donderdagavond was de laatste Cantorij-repetitie, zondag werken we voor de laatste keer mee aan een viering van de PKN-gemeente en nemen we afscheid van onze dirigente Erica.
We waren allemaal een beetje druk van ‘ongewonigheid’.
Cantrix Erica moest ons er herhaaldelijk bij halen; “jullie zingen dit slordig” “dit ging niet gelijk!’ en meer van dit soort terechtwijzingen riep ze.
Rommelig is een goede omschrijving. We zongen wat te hard en niet geconcentreerd in het begin van de repetitie. Later ging dat gelukkig een stuk beter, maar het had alles te maken met ‘de laatste keer’.

Wij hadden als verrassing voor Erica een afscheidslied gemaakt. Dat was een tekst op de melodie van ‘Zolang wij ademhalen’, een lied dat wij allemaal wel kunnen dromen.
Vierstemmig dromen.
Iedereen had de tekst hiervan gekregen, behalve Erica.
Toen Erica aankondigde dat we Zolang wij ademhalen gingen zingen, pakten wij allemaal de tekst van het afscheidslied voor onze neus en gingen dat voor haar zingen.
Ze was blij verrast! Door de commotie was het na twee coupletten niet meer helemaal zuiver en toen we met een derde couplet wilden beginnen sloeg ze af.
“Nu eerst even weer op de goede noten. Als jullie iets voor mij zingen moet het wel mooi zijn!’ Ik vermeldde het al eerder: het is een goede dirigente!

Zondag gaan we het nog een keer voor haar zingen tijdens de afscheidslunch.
Eigenlijk had ik gedacht dat deze laatste keer emotioneel beladen zou zijn, maar dat was geenszins het geval.
De alten-rij was in tweeën gesplitst: collega Ilse en ik zaten op de achterste rij bij de mannen. Wij werden spottend ‘het alten-filiaal’ genoemd. De filiaalhouders maakte het niet uit, het plezier was er niet minder om.

Na afloop stonden we nog even na te praten en zelfs voorzitter Jaap, die toch moeite had met het opheffen van de Catharinacantorij, gaf aan dat hij het nu goed kon afsluiten.
“We hebben er met z’n allen naar toegeleefd. We weten al een tijdje dat het stopt, nu kan ik me er ook goed bij neerleggen.”

De tekst van het laatste couplet van ons afscheidslied is:
De Catharina-cantorij houdt op met haar bestaan
want Erica gaat met pensioen, ’t is haar tijd om te gaan.
Wij zullen het gaan missen, het zingen in De Deel,
maar goede herinneringen zijn er gelukkig veel!

Die goede herinneringen gaan we koesteren.
In november is de eerste reünie: het staat al in mijn agenda!

Reageren

11 mei: Donderdagavond.

Door Ada

Op 11 mei 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Sinds 2007 is de donderdagavond voor mij Cantorijavond.
Als ik werd uitgenodigd voor iets anders op donderdagavond dan ging ik daar niet heen.
Als er een verjaardag was ging ik eerst een uur zingen en daarna gingen we naar de koffie met gebak: het feest begon ook wel zonder mij.
Vanavond komen we niet bij elkaar, want cantrix Erica heeft een weekje vakantie.
Dat is best gek, kennelijk ook voor Gerard.
Gisteravond vroeg hij: “Ben je morgenavond thuis dan?”
Hij had gerekend op een avond alleen: Ajax speelt vanavond namelijk een wedstrijd.
“Geen zorgen, ik stoor je niet en ik verveel me niet” verzekerde ik hem.

Volgende week donderdag is de laatste repetitie-avond.

….. paginagroot artikel…..

Langzaam zijn we gewend aan de gedachte, dit is het laatste seizoen (zie 28 maart >>>).
Vanmorgen bij de koffie viel Kerknieuws in de brievenbus.
In het midden staat een paginagroot artikel over het einde van de Catharinacantorij.
Van de hand van onze onvolprezen voorzitter Jaap.

Hij beschrijft de geschiedenis van onze cantorij, het is een mooi verhaal geworden.
Een prachtige foto van ons koor in rode tinten (ter gelegenheid van Pinksteren) staat onder het artikel.
Jaap besluit zijn verhaal met deze woorden:

Zondag 21 mei zingen wij voor de laatste keer in de Catharinakerk. Het stemt ons met weemoed maar

2008: Catharinacantorij 25 jaar

het is onvermijdelijk. Er is geen aanwas van jongeren die graag zingen, maar we kijken terug op een heel mooie periode waarin we met z’n allen de lofzang hebben mogen laten klinken in de gemeente van Roden – Roderwolde en wij hopen dat u allen er ook van genoten hebt. Een groet namens de Catharinacantorij!

Hiernaast een foto van de cantorij zoals we altijd stonden te zingen in de Catharinakerk. (klik er op voor een vergroting). Nog één keer zal dat dus gebeuren: zondag 21 mei nemen we afscheid van cantrix Erica en van de cantorij.

Op de volgende donderdagavond zonder koorrepetitie zal ik me ongetwijfeld ook niet vervelen.
Maar ik zal het wel missen!

Reageren

15 april: Zingen in de Stille Week.

Door Ada

Op 15 april 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Donderdagavond zongen we met de Catharinacantorij in de Witte Donderdag viering. Dinsdagavond hadden we een extra repetitie om het allemaal nog even door te nemen. Vanavond zingen we ook nog in de Paaswake om 22.00 uur, daarvoor hadden we vanmorgen om 10.00 u een extra repetitie. We kunnen dus rustig spreken van een overdosis cantorij in deze Stille Week.

Maar overdosis of niet: ik geniet er van. Voor de Catharinacantorij is dit namelijk de laatste keer dat we meewerken aan de Paascyclus. Daar staan we niet constant bij stil, maar het is mijn hoofd wel aanwezig.
We hebben nog steeds de gebruikelijke (on)gein onder elkaar tijdens de repetities.
‘Tenoren! Jullie waren niet geprepareerd.’ zei cantrix dinsdagavond bijvoorbeeld.
Bij geprepareerde tenoren zagen collega-alt en ik de beelden al op ons netvlies.
Bij één lied hebben de tenoren en de sopranen de solo.
‘Tenoren, kom hier maar bij de sopranen staan’
Het klonk goed, dat zou in de viering ook zo moeten; maar hoe doen we dat dan? “Misschien met een transportband?” opperde één van de leden. “Of een tillift?” suggereerde iemand anders.

Donderdagavond was Erwin Wiersinga de organist.
Hij kwam voorafgaand aan het inzingen schuldbewust melden dat hij de muziek voor deze viering op zijn nachtkastje had liggen, maar dat de envelop plotsklaps was verdwenen. Cantrix leende hem haar muziek. Een sopraan vroeg zich af wie er dan allemaal toegang hadden tot Erwin s slaapkamer…..maar Erwin liet zich daar verder niet over uit.

Vanmorgen zagen we elkaar dus weer.
De alten hadden het zwaar. Bij één lied was een inzet moeilijk.
Als we het alleen met de mannen zongen ging het goed, maar zodra de sopranen meededen werd het lastig.
“Jullie moeten je oren naar achteren richten!” was het advies.
Gaan we doen.
Zoals altijd is het hele cantorij-gebeuren in deze week voor Pasen een wonderlijke combi van gewijde muziek, ginnegappen om rake opmerkingen, mooie vieringen die bol staan van rituelen en samen zingen op ongewone tijden.
Dat is de charme van het zingen bij een cantorij.

Reageren

28 maart: Het werd even stil op de jaarvergadering.

Door Ada

Op 28 maart 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

In februari houden we met de Catharina-cantorij op een reguliere repetitie-avond na de pauze de Jaarvergadering.
Dat zijn altijd genoeglijke bijeenkomsten; er zijn notulen, er is een jaaroverzicht, een financieel verslag, de cantrix doet een evaluatie en we bespreken wat huishoudelijke dingen zoals het jaarlijkse instapje. Niet heel spannend natuurlijk, we drinken samen een kop koffie/thee en hebben het vooral gezellig.

Op 23 februari, nu al weer meer dan een maand geleden, hadden we weer zo’n jaarvergadering. Wel genoeglijk, maar wat al een tijdje in de lucht hing: het was onze laatste jaarvergadering.
Cantrix Erica heeft aangegeven dat ze na Pinksteren stopt met het dirigeren van ons koor.
Dat wisten we al vanaf september 2016. Het bestuur is nog naarstig op zoek gegaan naar een vervang(st)er, maar dat is niet meer gelukt.
Dat betekent dat wij op 21 mei voor het laatst meewerken aan een viering. Na die viering zullen we afscheid nemen van Erica en zal de Catharinacantorij worden opgeheven.

Toen onze voorzitter deze mededeling deed bleef het lang stil.
Dat is op ons koor zeer ongebruikelijk.
Hij vroeg om een reactie.
Ja, wat moet je dan zeggen?
Ons oudste lid zei'”Ik ben het er niet mee eens. Ik wil niet dat de cantorij stopt. Het is iets waar ik iedere week erg naar uitkijk en ik geniet altijd heel erg van het samen zingen.”
Zij vertolkte de gevoelens van ons allemaal.

Maar we moeten wel reëel blijven. We zijn een kwetsbaar clubje geworden.
Er zijn te weinig mannen, het is moeilijk om de bezetting op peil te houden.
Daarbij worden we met elkaar ouder, de stemmen worden minder sterk en (zoals iemand tijdens de jaarvergadering zei) we kunnen beter stoppen een zelfgekozen moment.
Het is nog veel triester als een koor langzaam uit elkaar valt en je dan gedwongen wordt om het bijltje er bij neer te leggen.

de Catharina-cantorij, Pinksteren 2015

Voorzitter Jaap en secretaris Essina vonden het een moeilijke avond.
Met z’n tweeën hebben ze vanaf het begin de Cantorij-kar getrokken.
“Jaap is mijn zelfbenoemde broer die ik graag had willen hebben” zei Essina hierover.
Zo trokken ze jaren samen op. Met plagerige opmerkingen over en weer en een stevige portie humor loodsten ze ons koor door bijna 34 jaar repetities en vieringen.
Hier is een groot compliment op zijn plaats.
Ook cantrix Erica die 13 jaar de Catharinacantorij heeft gedirigeerd wil ik hier graag even in het zonnetje zetten.
Zij heeft er voor gezorgd dat het koor op een acceptabel niveau is blijven zingen.
Ze legde de lat niet te hoog en zei vaak: “We kunnen beter voor ‘iets minder moeilijk’ kiezen en het dan goed uitvoeren.” Zo zongen we de laatste tijd wat vaker éénstemmig en waagden we ons niet meer aan ‘heel hoog’ of ‘heel complex’.
En als we al wel eens een moeilijk stuk hadden, dan oefenden we thuis en waren trots als het dan met alle hens aan dek toch lukte.

We sluiten een tijdperk af.
Tien jaar heb ik deel uitgemaakt van dat tijdperk.
Het was mij een aangenaam genoegen.

Reageren

20 maart: Wees hier aanwezig.

Door Ada

Op 20 maart 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Op 10 maart >>> schreef ik onder de titel ‘Unieke samenwerking van twee cantorijen‘ dat ik mij ontzettend verheugde op de liedmiddag met de twee cantorijen en nu ik dit schrijf is het al weer voorbij…..! Maar wat was het mooi.

Het eerste deel van middag stond in het teken van ‘alle stukken doorzingen’. Bij deze repetitie gebeurde hetzelfde als bij ‘onze’ cantorij: cantrix Erica stelde suggestieve vragen als: “Tenoren, hebben jullie wel allemaal dezelfde muziek voor je?”
Maar toen we om half vier aan de thee gingen zaten alle stukken er in.
Cantrix Thysia deed in de pauze met ons een muzikaal spel. Met een groepje moesten we met boomwhackers (gekleurde kunststof buizen die een muzieknoot vertegenwoordigen) liedjes spelen, de andere groepen moesten dan raden welk liedje het was. Dat viel nog niet mee, maar het zorgde wel voor een hoop lol en hilariteit.

Na de thee was Arjan Schippers, de organist/pianist, al mooi op tijd aanwezig en zongen we alle liederen nog eens door. Arjan is van de muzikale grapjes. Sta je allemaal klaar voor de inzet van een lied, speelt hij het intro van Bohémian rhapsody. Ik hoorde een enkele bas zelfs “Mamaaah….” zingen. Huh? Allemaal op het verkeerde been.
En bij het slotlied speelde hij het intro ritmisch net even anders, zodat het leek alsof we “deze vuist op deze vuist” gingen zingen. Cantorij-lol.

Om half zes was er soep. En zelf meegebrachte broodjes. Het was de bedoeling dat we voor het eten eerst met elkaar de canon “Dank U dat wij samen eten” zouden zingen, maar dat was niet goed gecommuniceerd. Voordat de tekstblaadjes waren uitgedeeld zat menigeen al aan de heerlijke soep. De canon zongen we na het eten; een bas stelde nog voor om eten in aten te veranderen. Piet Lut. Dat deden we natuurlijk niet.

Alles wat we ’s middags hadden ingestudeerd zongen we in de vesper om 19.00 uur. Als voorbereidingscommissie hadden wij naast zingen ook een andere rol in de viering; wij lazen de teksten die we hadden geschreven bij de lezingen. Dat vergt veel van je concentratie. We moesten het hoofd er goed bij houden; ik merk dat ik dan wat minder geniet van het zingen, omdat je je aandacht ook bij het verloop van de viering hebt.

Maar genieten, dat had ik zondagmiddag al volop gedaan.
Wat heerlijk om met zo’n groot koor te zingen!
Het waren stuk voor stuk prachtige liederen, maar het hoogtepunt was voor mij “Wees hier aanwezig”. Dat zongen wij ook al met de Catharinacantorij, maar dan zonder solo’s. Nu zongen we het met Arjan op de piano met alles er op er er aan.
Een hele zondag zingen met hart en ziel: ik haalde mijn hart er aan op.

De vesper is terug te luisteren op Kerkomroep >>> (19 maart, Op de Helte, 18.44 uur).
De fotografen hebben mij foto’s beloofd, als ik die krijg zal ik hier een paar publiceren.
Lees ook het verslag van deze liedmiddag & vesper op onze PKN-website >>>

Reageren

10 maart: Unieke samenwerking van twee cantorijen.

Door Ada

Op 10 maart 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Woensdagavond vertelde ik aan de deelnemers van de workshop hoe leuk het is om in een koor te zingen, gisteravond genoot ik weer van de wekelijkse cantorijrepetitie.
In deze periode hebben we het met de cantorij altijd druk. We moeten bezig met de liederen voor witte donderdag en de paaswake; twee mapjes met liederen. Dat is pas in april, dus ik had nog amper naar de muziek gekeken, maar bas naast mij had het allemaal keurig voor elkaar in zijn map. Alle liederen netjes gekopieerd en op volgorde. Dat is zeer ongewoon. Wij zijn gewend om te rommelen met drie grote koorboeken, een groen boek, een liedboek en losse blaadjes. Bas merkte zelf op ‘dat pensionado’s daar wel tijd voor hebben’, maar volgens mij geldt dat niet voor alle pensionado’s.
Tenminste niet die op ons koor zitten.
Voor de chaoten onder ons werd het nog wat ingewikkelder; gisteravond kwam er namelijk nog een mapje bij: voor de ‘liedmiddag’.

Deze liedmiddag wordt gehouden op zondag 19 maart. Het is een samenwerkingsproject van onze cantorij en de Op de Helte-cantorij. We gaan die zondagmiddag de hele middag samen zingen onder leiding van beide cantrixen. We studeren een aantal liederen in, rond een uur of half 6 gaan we samen eten en dan is er om 19.00 uur een vesper waaraan we als één cantorij meewerken, Arjan Schippers is de organist/pianist. Ik zit me al een tijdje mateloos te verheugen op die zondag de 19e! Gisteravond kregen we dus de muziek; we liepen het mapje vluchtig door. Mooie muziek. Als cantrix een titel noemde, zoemde het hele koor het lied al. Het was rommelig en ruuzig en iedereen humde wat door elkaar heen. We hebben er zin in!

Aan het eind stopte een alt op de eerste rij alle drie de mapjes met de vele muziekstukken in de tas. “Nou, ik weet het al weer! Wij liggen straks in mei ruggelings met de voetjes omhoog op apegapen van al die muziek die we ingestudeerd hebben.”
“In jouw geval met de wieltjes omhoog” merkte bas op de achterste rij op.
Alt loopt tijdelijk met een rollator……

Reageren

6 maart: De taal van mijn hart.

Door Ada

Op 6 maart 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Met de Catharinacantorij werkten we zondagmorgen mee aan de viering in de Catharinakerk. We zaten weer op ons vertrouwde plekje onder de preekstoel.
Er waren problemen met de nieuwe vloerverwarming.
Die deed het niet…..we zongen ons wel warm.

Gisteren was de eerste zondag van de Veertig-dagen-tijd. Centraal stond het verhaal van de verzoeking in de woestijn. Jezus wordt door de duivel op de proef gesteld. (Lezen? Zie Basisbijbel, Mattheüs 4 >>>)
Ons werd op het hart gedrukt om ons op vragen van andere mensen te weer te stellen. “Weet wat je zegt. Sta stevig in je schoenen en spreek de taal van je hart”.
Daarbij hoorden we het lied van Stef Bos ‘ de taal van mijn hart’.
Hierbij een klein gedeelte uit de tekst:

Ik zing de taal van mijn hart
Hoor de taal van mijn hart
Ook al klink ik soms gebroken
Gebroken en verward
Het is de taal van mijn hart
(klik hier De taal van mijn hart voor een PDF met de hele tekst en hier >>> voor het lied op YouTube)

We vierden vanmorgen met elkaar het Heilig Avondmaal. Wat ik dan weer mooi vind is dat we in het moderne, lichte liturgisch centrum toch gebruik blijven maken van de historische avondmaalsbekers die bij de Catharinakerk horen. (info: zie >>>)

Een van de hoogtepunten in de viering was voor mij het orgelspel van Arjan Schippers. Hij speelde tijdens de collecte ‘Sicilienne’ van Bach (om een pianouitvoering daarvan te beluisteren zie blog 31.08.2015) en tijdens het avondmaal het ‘Pie Jesu’ uit het Requiem van Faure.

Gerard en ik namen allebei iets anders mee uit deze dienst.
“Sta stevig in je schoenen” had Gerard onthouden; voor mij was dat “Spreek de taal van je hart.”
Na maanden ‘zwevend kiezersschap’ weet ik nu waar ik op moet stemmen.

Reageren

23 februari: Catharinakerk ‘revisited’.

Door Ada

Op 23 februari 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Op 20 februari schreef ik al over de heropening van de Catharinakerk.
Inmiddels zijn er foto’s, hierbij een link naar de website van PKN-Roden >>>.
Op dat bewuste blog had ik al van alles gedeeld, maar er was nog meer te vertellen, vandaar dat ik vandaag nog een kleine aanvulling geef.

Eén regel in Psalm 84 is “De mus, de zwaluw vindt een woning”. Bij die regel had de werkgroep ‘Liturgische bloemschikking’ een werkelijk prachtig bloemstuk gemaakt.
Het verbeeldt een levensgroot nest, waaruit een veelkleurig boeket ontspringt. (foto Han Post). Het nest staat symbool voor het huis van God, waarin ‘de mus en de zwaluw een woning vinden’ en de bloemen staan voor onze veelkleurige gemeente die uit heel veel verschillende bloemen/leden bestaat.

De nieuwe doopschaal (foto Fokke de Jong) staat op een lichte, houten stander en is voorzien van de kleuren van de regenboog. Op deze manier zijn onze drie kerken door die kleuren met elkaar verbonden: in de Jacobskerk in Roderwolde door de veelkleurige raamdecoratie, in Op de Helte door het regenboog-ornament en in de Catharinakerk dus door de doopschaal.

Als laatste wil ik de aandacht nog vestigen op een lied dat wij met de Catharina-cantorij zongen: ‘Een vrouw die naar de hemel heet’. Het is een lied over Catharina van Alexandrië en de tekst en de muziek zijn van Sytze de Vries. “Voor een Catharina-kerk” staat er boven dat lied. Het refrein werd steeds door de gemeente meegezongen en het paste heel erg goed bij deze viering:
Haar naam verleent ons onderdak. Haar leven dat van liefde sprak,
het torent hier in weer en wind: Catharina, koningskind.

Deze Catharina-kerk is een monument dat al meer dan 9 eeuwen onderdak verleent aan gelovigen uit Roden en omstreken; we kunnen vooreerst weer jaren vooruit!
A.s. zaterdag 25 februari is de kerk vanaf 14.00 uur open voor bezichtiging. Ben je in de buurt, kom dan vooral een kijkje nemen. Ter gelegenheid van de heropening biedt de Protestante Gemeente Roden-Roderwolde de bevolking van Roden een optreden van Ellen ten Damme aan. Dat begint om 16.00 uur en de entree is gratis: komt dat zien!

Reageren