In mei hadden we het laatste optreden met de Catharinacantorij. Daarna werd het koor opgeheven en spraken we af dat er voor het einde van het jaar een reünie zou worden gehouden.

de Catharina-cantorij, Pinksteren 2016

Zondagmiddag ontmoetten we elkaar weer.
Er was thee en koffie en het organiserend comité had iets lekkers gebakken. Ze noemden het zelf een ‘hompie’. Zo zag het inderdaad uit, maar het smaakte verrukkelijk.
Het was fijn om elkaar weer te spreken, in een half jaar gebeurt er veel…..

Cantrix Erica had op haar afscheid van ons een boek gekregen over de heilige Catharina, de naamgeefster van onze kerk & cantorij. Zij vertelde ons iets over de verhalen die rondom deze heilige zijn opgetekend.

Toen was het tijd om te zingen. Menigeen dacht dat inzingen nu niet nodig zou zijn, maar Erica bleef keurig in haar rol, zodat toch iedereen weer gedwee meedeed met de oefeningen. Die natuurlijk vergezeld gingen van het gebruikelijke gesputter en gebrom; alsof het een week en geen half jaar geleden was.
Daarna begonnen we met een eenvoudige canon uit het liedboek. Vervolgens kregen we muziek uitgedeeld, drie liederen die we al kenden. Dacht Erica. Maar daar dacht het koor heel anders over. “Dit is een andere zetting”  riep één van de mannen verontrust uit. Onmiddellijk bemoeide iedereen zich er mee. En ja, we zijn wel allemaal 50-plussers; en ook wel een beetje eenkennig…..

Het kon Erica allemaal niet zoveel schelen wat iedereen riep. Ze had haar keyboard mee (“komt die ook nog eens buiten”) en ze studeerde in no-time de partijen in.
De tenoren moesten wel erg hoog “Onverantwoordelijk hoog” vonden ze zelf.
De snedige opmerkingen, het gemiep over futiliteiten, het samen vierstemmig zingen: het voelde nog zo vertrouwd. Was het echt al een half jaar geleden?
Als laatste zongen we “Alles wat adem heeft love de Heer”. Als vanouds. Ik zat er weer helemaal in.

Had ik de Cantorij gemist? Nee, want ik had met de zorg rondom de ziekte en het overlijden van mijn moeder heel wat anders aan mijn hoofd. En bovendien zong ik mee in het projectkoor in Zuidlaren.
Maar wat was het fijn om elkaar weer even te spreken en samen te zingen.
In 2018 zien we elkaar weer voor de tweede reünie!