Zondag vandaag. De cantorij werkte vanmorgen mee aan de kerkdienst in de Catharinakerk. Daar zijn we een groot deel van de ochtend zoet mee. Half 8 wekker, half 9 verzamelen en inzingen, 9 uur koffie, (breipatroon besproken) half 10 aanvang van de viering. ‘ De bruiloft te Kana’ (lezen: zie >>> voor dit gedeelte uit de basisbijbel) was vanmorgen het onderwerp: Jezus verandert water in wijn. Wij zongen o.a. het lied ‘Wij willen de bruiloftsgasten zijn’. (zie 9 januari). Het lied ging vanmorgen helemaal goed!
Midden onder de preek werd een gemeentelid onwel. De koster belde een ambulance en andere omstanders legden haar op een rij stoelen en er werd een flesje water gebracht. Gelukkig kwam ze na een minuut of vijf weer bij en kon ze zelf naar de ambulance lopen.
Maar dan ben je echt even uit het verhaal ….. waar ging het ook maar weer over? O ja. De wijn was op. De dominee deed een manmoedige poging om de draad weer op te pakken, maar gaf na twee zinnen toe dat dat niet echt meer wilde lukken. Hij sloot af met de essentie van zijn verhaal: Jezus veranderde water in wijn, maar de dienaren zorgden dat er water in de kruiken kwam. Wij als dienaren hoeven dus geen wonderen te verrichten, we hoeven alleen maar te zorgen dat er voldoende water voorhanden is: omzien naar elkaar, luisterende oren bieden en je handen laten wapperen.
Aan het eind van de viering kwam de koster even zeggen dat mevrouw S. niet naar het ziekenhuis was gegaan, maar dat ze gewoon naar huis mocht.
Na afloop zei iemand daarover: “Die kan dus vandaag gewoon een glaasje wijn drinken. Want we moeten het leven ook vooral vieren!”
Vanmiddag was er een nieuwjaarsbijeenkomst voor leden van de wijk Noord van onze PKN-gemeente. En blijft het in de kerk vaak bij één slokje wijn, vanmiddag dronken we een heel glas.
Twee zelfs.
Op het leven!