Categorie: Muziek Pagina 10 van 37

13 mei: Tot wij weer elkaar ontmoeten….

Door Ada

Op 13 mei 2020

Gisteravond kregen we als cantorijleden allemaal een mail van onze voorzitter Wieger; heel toepasselijk op dinsdagavond, onze repetitieavond.
Een ‘hart onder de riem’-mail.
Dat we elkaar, het zingen en de kerkdiensten zo missen, dat het leven nu niet spannend is maar dat er wel spanningen zijn en dat het fijn is om in het dorp af en toe een kerkganger/cantorijlid te spreken of om elkaar soms gewoon eens op te bellen.

Daarna kwam er als reactie op zijn verhaal een mail van collega-alt Maja, die schreef dat het alleen zijn soms niet meevalt, maar dat ze ook erg heeft genoten van de lentepracht, fietsen en wandelen én de eigen tuin. Ze schrijft: “Wat zijn wij toch bevoorrecht hier, dat we niet op een flatje in de stad wonen, zoals ik vroeger in A’dam.
Nou lieve mensen, ons wacht nog veel geduld.
Liefs en alle goeds voor jullie allen; blijf gezond!
Denk aan lied 416 het laatste couplet: “Ga met God en Hij zal met je zijn, tot wij weer elkaar ontmoeten, in zijn naam elkaar begroeten.”

Daar schoot ik even van vol.
‘….tot wij weer elkaar ontmoeten, in zijn naam elkaar begroeten.”
Ik zocht het lied op in ‘het rode boek’ en bekeek de zang-aantekeningen die ik er met potlood had bijgezet.
‘even stoppen bij ‘nabij – op al je wegen’
‘gels’ van vleugels iets langer maken
‘God’ niet zo scherp zingen.
We zijn als cantorij altijd heel druk bezig met de uitvoering: de melodie, de juiste nootjes, precies lang genoeg, goede uitspraak, goede stemverhouding en dat is ook allemaal erg belangrijk als je in een koor zingt.
Toen ik in m’n eentje de tekst na zat te lezen kwamen de woorden veel beter binnen.

‘Tot wij weer elkaar ontmoeten..’
In andere jaren vind ik de periode van de zomervakantie al lang, nu hebben we elkaar ook al twee maanden niet meer gezien.
Stel je voor dat we moeten wachten tot september.
Zucht.

Wij proberen moed te houden en elkaar en anderen op te beuren.
Eergisteren stuitte ik op dit kleine gedichtje:

Lichtpuntjes
soms zijn ze groot,
soms zijn ze klein
je hoeft ze niet te zoeken
je kunt ze ook zijn.

Voor mensen die niet in het bezit zijn van een liedboek: hieronder de tekst van lied 416.

Ga met God en Hij zal met je Zijn.
1. Jou nabij op al je wegen, met zijn raad en troost en zegen, ga met God…
2. Bij gevaar, in bange tijden, over jou zijn vleugels spreiden, ga met God….
3. In zijn liefde je bewaren, in de dood je leven sparen, ga met God…..
4. Tot wij weer elkaar ontmoeten, in zijn naam elkaar begroeten, Ga met God en Hij zal met je zijn.

Reageren

7 mei: Ta ta ta taaaah.

Door Ada

Op 7 mei 2020

In Muziek

Gistermorgen kreeg ik via de app een video doorgestuurd.
Die krijg ik wel meer in deze tijd, maar deze wist mijn aandacht de volle vier minuten vast te houden.

Het was een uitvoering van de 5e symfonie van Beethoven, zo’n beetje het bekendste klassieke stuk dat er is.

TA TA TA TAAAAAH.

Zelf hoorde ik het voor het eerst in de uitvoering van Ekseption begin jaren ’70.
Het was een moderne rock-versie van het stuk en mijn vader vond het HE LE MAAL NIKS!
Dat riep hij dus ook onbekommerd door de muziek heen. “Dat moet je toch niet op deze manier uitvoeren. Beethoven draait zich om zijn graf!”

Nu kun je inderdaad twisten over hoe klassieke muziek moet klinken, maar hoe heilig is het origineel?
Er zijn ook nieuwe uitvoeringen van Bohemian Rapshody van Queen, dat is ook al een klassiek stuk aan het worden.
Is een andere uitvoering nooit goed omdat je daarmee het origineel te kort doet?

De vijf dames die ik op de doorgestuurde video zag maakten er een prachtig muziekstuk van.
Meer ga ik er ook niet over zeggen: kijk en geniet.
Hierbij een link naar Carmel A-Capella

Zet ze maar eens naast elkaar:

Deze link is naar het orginele werk, uitgevoerd door het Concertgebouworkest.
Zij voeren de hele symfonie uit, dit duurt dus 35 minuten.

Deze link is naar de uitvoering van Ekseption.
Kijk ook even naar de clip van 1969: mooie sfeerbeelden.

Welke uitvoering je het mooist vindt is eigenlijk niet zo belangrijk.
Veel belangrijker is dat muziek, die twee eeuwen geleden geschreven is, opnieuw tot leven wordt gebracht en dat nieuwe generaties er ook weer van kunnen genieten.

Nog een leuk weetje over dit stuk: dit openingsmotief werd in de tweede wereldoorlog op zenders van de BBC als herkenningsmelodie gebruikt. In morsecode kort-kort-kort-lang wordt hiermee de letter V gesymboliseerd.
Het V-teken (Victory) stond symbool voor overwinning en vrede.

Reageren

17 april: Een andere corona – die van Mozart en Popp.

Door Ada

Op 17 april 2020

In Muziek

Het woord corona heeft in deze tijd een erg negatieve lading. Corona associeren we met dood, ziek, economische crisis. Daar gaat het al genoeg over in Nederland; vandaag belicht ik een andere betekenis van het woord corona.
In het latijn betekent het: kroon.

Als je ‘Corona’ opzoekt op Wikipedia sta je versteld van het aantal betekenissen dat het woord kan hebben. Even een aantal op een rijtje:
– een kransslagader
– een aardbeienras
– een lichtkrans om de zon of de maan
– een klein rondje boven een letter in een Skandinavische taal
– een heilige
– een krans als militaire onderscheiding in het oude Rome
en dan heb ik nog niet de helft benoemd.

Gistermorgen kwam het woord ‘corona’ op mijn telefoon voorbij bij het afspelen van een muziekbestand. “Staat daar nou corona?!?” vroeg ik me af en keek wat het was.
Het was de titel van een muziekstuk in dat bestand: ‘Tu virginum corona’ van W.A. Mozart. Het is het derde deel van het motet Exsultate Jubilate.
‘Tu virginum corona’ betekent zoiets als ‘Gij gekroonde onder de maagden’.
Op mijn website vandaag een link naar de uitvoering die op mijn telefoon voorbijkwam: die van Lucia Popp, een gevierde sopraan in de jaren ’60, ’70 en ’80. (zie afbeelding. Bron: wikipedia)
Veel te traag voor moderne begrippen maar ik hou er van; heerlijk dramatisch gezongen.
Ook even genieten? Lucia Popp – Tu virginum corona
Oorstrelende corona.

Er is een opname van Lucia Popp uit 1984, daar kan ik niet met droge ogen naar kijken.
Ze zingt dan een stuk van Mozart uit ‘Marriage de Figaro’.
Ook horen en zien? Ga er even voor zitten en kijk naar die vrouw: ze zingt met haar ziel.
Lucia Popp – Deh vieni non tardar
Eerst hoor je ‘Giunse alfin un momento’ en aansluitend ‘Deh vieni non tardar’.

Reageren

5 april: Jesse uit Sneek.

Door Ada

Op 5 april 2020

In Kerk & gemeente, Sweet memories

Vandaag is het zondag 5 april: Palmpasen. Vanmorgen zou het Af&Toe-koor meewerken aan de feestelijke viering in Op de Helte. Donderdag 12 maart had ik hierover overleg gehad met ds. Walter Meijles en we hadden uitgezocht wat het koor zou gaan zingen. Maar vrijdag 13 maart tekende zich aan de horizon al af wat nu realiteit is: intelligente Corona-lockdown. Geen gewone kerkdienst, geen palmpasenstokken maken en geen Af&Toe-koor.

Maar wel een viering, zij het in sterk afgeslankte vorm, te volgen via kerkomroep.
Gerard en ik bekeken hem vanmorgen in de huiskamer.
In de loop van de week was gemeenteleden gevraagd om foto’s te sturen van palmpasenstokken uit het verleden of van nu; in de viering kregen we die te zien: wat leuk! Ook zagen we een tv-opname van de IKON uit 2002 waar onze eigen gemeenteleden, maar dan 18 jaar geleden, het lied ‘Hef op, uw hoofden’ zingen.
Een prachtige bijdrage was er van een jong gemeentelid: Lieke Venema. Zij speelde voor ons op een zelf opgenomen filmpje op piano ‘Stairway to heaven’.

In zijn overdenking vergeleek ds. Walter Meijles de situatie in Jeruzalem destijds met die van ons in Coronatijden.
Hij nam ons mee in zijn fantasie en vroeg ons ons voor te stellen dat het oktober 2020 is. De samenscholings-maatregelen in Nederland zijn al een stuk versoepeld en we bevinden ons op de Dam in Amsterdam. Dan komt iemand op een brommertje het plein op gereden met heel veel mensen erbij die met hun jassen zwaaien en groen van de bomen trekken; daar krijgen ze dan achteraf een boete voor. Het is een tumult van jewelste. De Amsterdammers verzamelen zich en vragen zich af: “Wie is die man?”
“Dat is Jesse uit Sneek, in Friesland! Hij heeft een vaccin ontwikkeld tegen het Coronavirus!” Nou, dat vindt men natuurlijk interessant. Mensen verzamelen zich voor het Nationaal Monument waar Jesse de mensen toespreekt. “Mijn medicijn is niet van deze wereld, maar het is van de geest. Saamhorigheid, gerechtigheid, gulheid en liefde zullen de gevolgen van het coronavirus oplossen en ons zo genezen”.
Iemand uit het publiek roept: “Heb je geen spuiten bij je dan?”
“Nee” zegt Jesse “maar ik kan jullie injecteren met dit visioen van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.”
“O. Laat dan maar, malloot.” De mensen lopen weg en gaan over tot de orde van de dag.

Wat leren wij van dit spiegelverhaal?
Dat medemenselijkheid, liefde, trouw aan elkaar en zorg voor elkaar de bouwstenen zijn die wij kunnen aandragen en daarmee ons steentje kunnen bijdragen aan het oplossen van de Coronacrisis.
Wil je deze viering ook beluisteren/bekijken?
Kerkomroep – 5 april – Catharinakerk – 09.54 u.

Als bonus op dit blog vandaag een opname van het Oecumenisch Kinderkoor Roden (opgericht door Gerard en mij in 1992). Het koor zingt op een kinderkorenfestival in 1996 het palmpasenlied ‘Wij zwaaien met takken’ van Elly en Rikkert Zuiderveld. Dat lied hadden wij anders vandaag met het Af&Toe-koor gezongen. Onze oudste dochters staan vol overgave te zingen, temidden van hun toenmalige vriendinnetjes/medekoorleden.

Het gaat hier om een stukje van een oude videoband uit ons privé-archief, de kwaliteit is niet zo goed. Maar wel sweet memories.
Als je op onderstaande link klikt, verschijnt er links onder in je scherm een tabje waar je op kunt klikken.
Kinderkoor op het festival in Westerbork

Reageren

2 april: Chain gang -Sam Cooke

Door Ada

Op 2 april 2020

In Muziek

Vorige week hoorde ik bij de Arbeidsvitaminen het liedje ‘Chain gang’ van Sam Cooke.
De eerste keer dat ik dat liedje hoorde was in 1983.
In dat jaar bestond het dorp Hoogersmilde 350 jaar; in 1633 werd Hoogersmilde verheven tot Heerlijkheid en begon men in opdracht van de eerste Heer Adriaan Pauw met de vervening van de Smilder Venen. Meer weten? zie >>>

Het feest ‘350 jaar Hoogersmilde’ was een grote gebeurtenis in ons kleine dorp en werd breed gedragen, dus er werd samengewerkt: gereformeerden, hervormden én openbaren vormden samen een feestcomité. In de feestweek was er een grote parade/optocht met versierde wagens, allerlei sportevenementen, spelavonden én een heuse revue: Revue Hoogersmilde 350 jaar.
Het hele spektakel werd geregisseerd door meester Wijghel, het hoofd van de openbare lagere school.

Wij vormden destijds met ongeveer 20 jongeren het jeugdkoor ‘Hosanna’ en samen met de gemengde zangvereniging ‘Halleluja’ werden wij uitgenodigd om mee te werken aan de revue.
Onderdeel van de revue was ‘het ballet’. In Hoogersmilde was er volgens mij destijds niemand die op ballet zat, dus ik was heel benieuwd wat dat zou worden.
Eén van de dochters van Willem Vos nam dit onderdeel voor haar rekening en ze had een aantal jonge meiden bereid gevonden om te dansen.
Ze dansten op twee nummers: een act uit het verleden en één uit de huidige tijd.
Om het harde werken in het veen van vroeger te verbeelden gebruikten ze het nummer van Sam Cooke. Op het toneel hadden de dansers wijde overalls aan en een schop in hun handen. Op het ‘oeh’ ging de schep omhoog, op ‘ah’ omlaag; er was een hele choreografie om het lied heen geschreven.
Het tweede nummer was ‘Twisting by the pool’ van the Dire Straits.
Dat stond voor de moderne tijd en de immense populariteit van het Blauwe Meer (achter steenfabriek Roelfsema) destijds.

Met open mond heb ik in 1983 gekeken naar dat ballet.
Dat was mooi! Dat leek op het dansen dat je zag bij TopPop en andere muziekprogramma’s. En wat was dat mooie muziek van die werkers in het veen.
Omdat wij zelf meewerkten aan de revue heb alle repetities, de generale én alle uitvoeringen gezien.

Maandagmorgen hoorde ik dat nummer weer.
‘Oeh’. ‘Ah’.
Dan zit ik weer in de tot theaterzaal omgebouwde werkplaats van Seije Bosma.
37 jaar geleden, pas getrouwd en stervend van de zenuwen.
Want zelf mocht ik een solo zingen in de revue: ‘de hoge heren van het dorp‘.
Nooit weer in mijn leven ben ik zo nerveus geweest.

Hierbij een link naar ‘Chain gang’ van Sam Cooke >>>

Reageren

26 maart: Is de hemel een verzonnen iets?

Door Ada

Op 26 maart 2020

In Muziek

De waarde van de dag is soms iets waarbij ik even ben gaan zitten.
Een schets van de situatie: zaterdagmorgen 21 maart.
Wakker om half negen, geen pilates/yoga vandaag maar dansen.
Op Spotify zoek ik mijn afspeellijst ‘Zumba 50+‘ op en vervolgens sta ik een half uur te bewegen op muziek.
Als die afspeellijst is afgelopen zet ik mijn telefoon meestal uit, maar nu was ik nog aan het wassen/aankleden, dus meneer Spotify bedenkt dan op basis van mijn eerder gekozen nummers wat ik nog meer leuk zou vinden.

Er klinkt pianomuziek en Herman Finkers begint te zingen.
Het lied gaat over de hemel.
Bij de regel ‘pas als men glashard aan kan tonen dat ik me vergis, pas dan zal ik geloven dat er géén hemel is’ sta ik hinkend op één been mijn sok aan te doen en denk: “Wat is dit?”
Dan ga ik dus even zitten luisteren.
Het lied ontroert me.
Niet omdat Finkers het zo mooi zingt, maar omdat de tekst me zo raakt.
Als je het verhaal hebt gelezen van ‘Lezer van de maand’ Tieme Meints, dan weet je dat hij erg bezig is met de hemel. Hoe is het als we dood zijn?
Mensen hebben daar heel verschillende beelden en ideeën bij en zijn het best vaak niet eens. Maar niemand weet het zeker.

Het beeld dat Finkers schept is mooi.
Dat we elkaar daarboven weer zien en allemaal een glaasje drinken met God; dat Andries Knevel ruzie maakt met de Heer, omdat hij vindt dat zoals het er aan toegaat in de hemel niet strookt met de leer…..
Het lied eindigt met ‘daarboven in de hemel’ en dan klinkt er nog even pianospel.
‘Vul zelf maar verder in’ lijkt Finkers te willen zeggen.
‘Jammer dat de hemel geen bezoektijden kent’ ben ik geneigd te zeggen na dit lied.
Daarboven in de hemel zijn namelijk al heel veel mensen met wie ik nog wel eens een glaasje zou willen drinken.

Luister naar dit mooie stukje cabaret: hierbij een link naar een video op YouTube.

Reageren

24 februari: Geest-verruimend.

Door Ada

Op 24 februari 2020

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

‘Weet je wel dat de cantorij eigenlijk een geestverruimend middel is?” vroeg ik gistermiddag aan mijn collegazangers op de achterste rij.
We zaten om 17.00 u met ons hele koor in Op de Helte voor ons jubileumconcert: 40 jaar Cantorij. Waar wij in andere vieringen vaak een ondersteunende rol hebben bij de gemeentezang, mochten wij gistermiddag een uur vullen met onze zang.
In het verleden heb ik in het kader van de cantorij wel eens iets geroepen over ‘geen uitdaging meer’, maar de muziek die we gistermiddag zongen bood uitdaging genoeg.
Spannend was het zelfs.

Eigenlijk stond de hele dag in het teken van dit concert, want we moesten ons om 13.45 uur al melden. Eerst een uurtje repeteren, daarna kwamen om 15.00 uur de oud-leden, want naast een concert was er ook een mini-reünie georganiseerd.
De kerk zat verrassend vol toen het concert begon: er waren geen liturgieboekjes genoeg. Voor mij was de verrassing dat dochter Harriët er was; het is altijd fijn als er mensen speciaal voor jou in het publiek zitten.

We zongen naast traditionele Nederlandse kerkmuziek ook liederen als ‘Thou knowest Lord’ van Purcell, ‘Jesu, Rex admirabilis’ van Palestrina en liederen van Taizé.
Ging het allemaal goed? Het meeste wel! Vooral de liederen waar we in de repetities heel hard aan gewerkt hadden werden mooi uitgevoerd. Het bijzondere is vervolgens dat een lied dat je van haver tot gort kent in de uitvoering niet helemaal goed onder elkaar staat omdat (ik spreek even voor mezelf) je dan minder gefocust bent.
Wil je het concert ook beluisteren? Dat kan nog via Kerkomroep >>> (zondag 23 februari, Op de Helte, 17.00 u).
Een concert met de cantorij: wat een aangename manier om je 40-jarige jubileum te vieren. We hebben er met elkaar heel veel plezier aan beleefd en naar wat ik begreep van Gerard en Harriët heeft het publiek dat ook zo ervaren.

Voor onze nieuwe dirigent Karel was het minstens zo spannend als voor ons.
Hij had ons goed voorbereid. Bij lange tonen liet hij ons ‘koristisch’ ademhalen (om de beurt een hap adem bijnemen), hij probeerde ons de goede Engelse en Latijnse uitspraak aan te leren en benadrukte dat we vooral goed naar hem moesten kijken. Als je gistermiddag goed naar hem keek zag je hem genieten, maar zijn gezicht gleed ook wel eens uit….

Na afloop genoten we met elkaar van een buffet met 4 soorten soep, hartige taarten en salades en keken we met elkaar naar een fotocollage van 40 jaar cantorij én beelden van de tv-opnames uit 2002 toen een samengestelde cantorij (Op de Helte én Catharinacantorij) meewerkte aan de Paascyclus voor de IKON.
18 jaar geleden.
“Wat zijn we daar nog jong!”

Maar…… hoe zit het nou met dat geestverruimende middel uit het begin van dit blog?
Die regel stond in een lied dat we zongen: “Is niet muziek door U aan ons gegeven?” van Sytze de Vries.
Hieronder de tekst van dit lied: het is me uit het hart gegrepen en één van de redenen dat ik lid ben van de cantorij.

Is niet muziek door U aan ons gegeven, hemels geschenk voor wie U, God, is toegedaan.
Ze geeft geluk een kleur en troost mij in mijn tranen, een vriend als ik mijn weg alleen moet gaan.

Wij danken U voor al die mooie klanken, voor harmoniën die mij raken in het hart
een wijs op wieken als een vogel in de morgen, als stem en instrument mijn nacht ontwart.

En zo gezegend worden wij tot zegen, muziek beroert het hart, verruimt de geest.
Zij zal wie nu nog vreemden zijn tezamen brengen en wie ik liefheb leiden naar een feest.

Klik hier>>> voor een artikel over en foto’s van ons concert op de PKN-website

Reageren

9 februari: Ga nou maar….

Door Ada

Op 9 februari 2020

In Alledag, Muziek

Zondagavond.
We doen een spelletje Kolonisten en ik heb een playlist van Spotify als achtergrondmuziek aan staan.
Als de lijst is afgewerkt gaat Spotify voor mij bedenken wat ik leuk vind; dat klopt lang niet altijd maar af en toe zit er een pareltje tussen, waarbij ik denk: “Hoe is het mogelijk dat ik dit nummer nog nooit heb gehoord!”

We hoorden Rob de Nijs en Robert Long (op zich al een wonderlijke combinatie) en ze zongen ‘Ga nou maar’.
Twee mooie stemmen, een prachtige tekst en onverwachte wendingen in de melodie.

Na het spelletje (ik verloor…) zocht ik het op.
Kippenvel en tranen.
Kijk eens naar een stukje van de tekst

Het is te laat om nog de bakens te verzetten
We zijn te gulzig en te roekeloos geweest
Wat voor het leven was bedoeld
dat hebben wij erdoor gespoeld
zoals champagne op een groot onstuimig feest.

Meer ga ik er niet over zeggen,
Luister en huiver.
Hierbij een link naar een video op YouTube>>>.

Reageren

18 januari: Gitarren die leise klingen.

Door Ada

Op 18 januari 2020

In Muziek

In de kerstvakantie schreef ik bijna veertien dagen geen blog, maar ook in die periode gebeurde er natuurlijk van alles.
Op zaterdag 28 december ging ik ’s middags even naar de Roder Boekenmarkt, die dit keer in een pand zaten aan de Ceintuurbaan Noord.
Ik was daar na de lunch rond 14.00 uur en vond dat niet een gunstige tijd, want het was heel erg druk. Later hoorde ik dat het toen nog wel meeviel…..’s morgens had er een kassarij gestaan die tot ver in de ‘boekenwinkel’ reikte. De boekenmarkt heeft last van zijn eigen succes!

Als ik naar die boekenmarkt ga heb ik altijd drie zoekdingen: royalty, handwerkboeken en muziek. De royalty-afdeling kon ik in de drukte niet vinden en voor de dozen met handwerkboeken stonden al drie vrouwen met daarachter drie wachtenden, daar ging ik niet achter staan.

Ook bij de muziek-dozen moest ik even wachten, maar daar kon ik mij op den duur tussen wurmen. Achter het tabje ‘Accordeon’ zat deze keer best veel muziek en er zat zowaar ook iets voor mij tussen.
Het zijn drie muziekstukken uit de zestiger jaren die vroeger hebben toebehoord aan Stijntje Bos; haar naam staat prominent op alle drie stukken.
Stijntje heeft ze destijds gekcoht bij ‘Wevers muziekhandel’ in Veendam en heeft er destijds 0,75 cent voor betaald, ik mocht ze voor 0,50 cent meenemen.

De entree (€2,=) was dus duurder dan wat ik er gehaald heb, maar dat maakt natuurlijk geen bal uit, want de opbrengst gaat naar goede doelen, te weten Noord Ghana en Kinderen van Tsjernobyl.

Eén van de liederen heet ‘Gitarren klingen leise durch die Nacht’, zo’n heerlijke Duitse smartlap waar ik zo van hou.
Nu zit ik iedere dag tijdens mijn accordeon-half uurtje wel even te zweten op de Gitarren van Stijntje. Het valt me nog niet mee, maar ik heb geen haast: ik hoef het niet uit te voeren, ik studeer het op mijn dooie akkertje in.
Inmiddels heb ik steeds de naam van Stijntje Bos op mijn netvlies.
Zou die deze liederen ook allemaal op haar accordeon gespeeld hebben?
Zat ze bij een orkestje?
Had zij ook zo’n moeite met ‘Gitarren klingen leise durch die Nacht?’
Op internet vond ik de quote: ‘Music connects people’.
Muziek verbindt mensen.
Deze bladmuziek verbindt mij met de voor mij onbekende Stijntje.
Iemand heeft deze muziek niet bij het oud papier gegooid, maar naar de Roder Boekenmarkt gebracht. Zo krijgen de Gitarren die leise klingen een tweede leven.

Nooit zoiets weggooien dus.
Wat voor jou waardeloos is, kan voor een ander van grote waarde zijn.
Voor mij vandaag de waarde van de dag.

Reageren

23 december: Mi vida en ‘Amane’ in Engelbert.

Door Ada

Op 23 december 2019

In Alledag, Muziek

Het laatste weekend voor kerst.
Wat zullen we eens gaan doen?
Gerard stelde voor om naar de bioscoop te gaan in het nieuwe Forum in Groningen.
Goed idee! We gingen zaterdagavond naar ‘Mi Vida’ met Loes Luca.
Hierbij een link naar de trailer van die film >>>

Een film met een boodschap.
Lou (65) heeft haar kapsalon in Nederland verkocht en gaat een half jaar naar Spanje om de taal te leren en na te denken over wat ze met de rest van haar leven wil.
De film vertelt in een Maeve Binchy-achtig verhaal hoe het haar vergaat in Spanje.
Ze ziet mogelijkheden om daar te blijven, maar haar kinderen in Nederland vinden dat geen goed idee. De boodschap van de film is: leef je EIGEN leven en laat je beslissingen niet alleen maar afhangen van wat anderen vinden. Anderen hebben namelijk altijd iets te verliezen als jij je eigen keuzes maakt. Anderen hebben vaak een dubbele agenda omdat ze profiteren van jouw geld, jouw tijd, jouw aandacht en jouw energie.

Zo, die kwam wel even binnen.
Mooie film, goed verhaal.

Zondagmiddag zaten we in een kroeg in Engelbert.
Dochter Frea is in Groningen lid geworden van vrouwenkoor Amane>>>.
We werden verwacht in ‘Feest en Podiumcafé ‘de Engelstede’.>>>
Er was een levende kerststal en het koor was uitgenodigd ter opluistering van het geheel.
En opluisteren deden ze: wat een verrassing was het!
Het eerste deel van hun optreden was buiten bij de kerststal. Het weer was een beetje druilerig, maar dat maakte voor het zingen niets uit.
Ze zongen een heel divers kerstrepertoire en stonden zichtbaar te genieten.
Een koor met alleen vrouwen had ik nog niet vaak horen zingen. De zettingen zijn heel anders dan bij een gemengd koor. De lage stem was wel te horen, maar één van de lage alten was afwezig, dus in het geheel klonken de lage tonen wat zacht.
Je kon goed horen dat de dames al heel lang samen dit koor vormen, want de koorklank was mooi homogeen en de teksten en melodie-lijnen werden zeker gezongen.

Voor het tweede deel van het optreden van Amane gingen ze naar binnen; Jozef en Maria

Chocomelk in kroegsfeertje….. kijk dat tafelkleed!

verhuisden met hun kindje Jezus gezellig mee. Jon en Gerard bestelden warme chocolademelk met slagroom, dat door de ober met een spuitfles hoogstpersoonlijk met een supergrote toef in het glas werd gespoten.

Zoals ik al zei: heel verschillende kerstliederen passeerden de revue, zoals Stille nacht, Rudolf, Joy to the world, Santa Claus is coming to town en Away in a manger
Bij ‘de herdertjes lagen bij nachte’ hadden ze steeds een klein regeltje toegevoegd.
Zij lagen bij nacht in het veld ‘op de grond‘ zongen ze er speels achteraan en zo bij iedere regel een speciale toevoeging. Erg grappig, net als het hilarische maar soms ook schrijnende liedje van Herman Finkers ‘Van Japan tot aan Yokahoma’.
Bijna ieder liedje was wel bekend en bijna ieder liedje had ook een ‘Amane-twist’.
Het concert duurde drie kwartier, maar het verveelde geen moment.
Er was zelfs een Nederlandse vertaling van “Lonely this Christmas’ van het door mij als puber geadoreerde Mud: “Ik wil niet alleen zijn met kerstmis….!”

Eén liedje vond ik niet leuk.
Vaste lezers van mijn blog weten welk lied dat is.
Het is Amane vergeven: ik kom graag nog een keer naar ze luisteren!
Hieronder een video met één couplet van ‘Stille nacht’ en een sfeerimpressie.

Reageren