Vorig jaar was Sinterklaas nog in levende lijve aan de Boskamp om kennis te maken met onze Engelse schoonzoon (lees voor een verslag ‘An Englishman meets Sinterklaas’), maar dit jaar hebben we met de goede Sint afgesproken dat hij de pakjes wel komt brengen, maar dat we ze pas in de kerstvakantie uitpakken; dan is ons hele gezin + aanhang compleet. De Sint vond het prima, als zijn verjaardag maar niet wordt vergeten.
Omdat wij nu in een gedichtloze periode zitten en ik de ‘ruuzigheid’ rond 5 december wel wat mis ga ik vandaag terug in de tijd voor wat sweet memories.
We schrijven 5 december 1995. Harriët en Frea zaten in groep 2 en groep 4 van basisschool ‘de Haven’ en het Sinterklaasfeest op school was één van de hoogtepunten van het jaar.
Dat jaar werd het trio Sint en zijn Pieten gevormd door mijn Gerard, Wim Veldman en Wim Duursma, destijds ouders van kinderen uit de jongste groepen.
Samen met juf Renny en meester Henk hadden ze bedacht dat Sinterklaas dat jaar twee heel verschillende Pieten mee zou nemen: een ‘Smeer-Piet’ en een ‘milieu-Piet’.
De heren hebben zich helemaal ingeleefd en uitgeleefd die ochtend.
Sinterklaas kwam alleen op school aan; hij maakte zich wat zorgen om zijn Pieten want die waren er nog niet. Even later stond iedereen voor het raam: daar zaten zijn twee Pieten op een oude brommer die vreselijk walmde en knetterde en ze crosten schreeuwend en zwaaiend over het schoolplein. Met brommer en al knalden ze de school binnen en dat gaf natuurlijk een hoop gedoe. Eenmaal binnen werd wel duidelijk wie de ‘Smeer-Piet’ was: Wim Veldman liet de brommer aan staan, at chocola en gooide het papier op de grond, dronk cola uit een blikje dat hij vervolgens in de gang smeet en at een banaan waarvan hij de schil tussen de kinderen gooide. .
Toen was voor Sint de maat vol. Samen met de kinderen besliste hij dat de Smeer-Piet voor straf in de grote grijze container moest. Wim Duursma, de brave Milieu-Piet deed met de Goedheiligman zijn uiterste best om de kinderen ervan te overtuigen dat ze geen rommel weg moesten gooien, maar ondertussen ging af en toe de klep van de container open en gooide de andere Piet papiertjes en mandarijnenschillen naar buiten.
Hilarisch was het. Ondanks zijn overduidelijk slechte gedrag ging de sympathie van de kinderen natuurlijk uit naar de SmeerPiet, dus nadat hij beloofd had dat hij zijn leven zou beteren werd hij onder luid gejuich van de kinderen weer uit de container gehesen.
Meester Henk (Kouwenberg) schreef in de schoolkrant een verslag van deze enerverende ochtend. Met genoegen heb ik het nog eens nagelezen, het zit in ons fotoboek.
Ook benieuwd naar het verslag? Klik hier Sinterklaas 1995 voor een PDF met verhaal in het bloemrijke Nederlands van Henk.
Na afloop hoorden we van Wim Duursma dat iemand tegen zijn zoontje had gezegd: “Weet je wel dat jouw vader Zwarte Piet was?”
Maar dat kon niet volgens Wiecher.
“Nee hoor. Mijn vader heeft niet zulke oorbellen.”
