Gisteren niets op m’n blog gezet. Dat overkomt me niet vaak. Het had ook een reden: geen puf en niet in stemming. Over het algemeen zet ik gezellige dingen op mijn blog. Iedere dag is er wel iets waar ik over kan schrijven en voor inspiratieloze of drukke dagen heb ik een aantal teksten op voorraad. Maar gisteren was het even op.
We hadden een lastige, spannende week. Gerard zit sinds kort in een onderzoekstraject voor kanker en donderdag kregen we daarvan de uitslag. Het viel tegen: prostaatkanker én de ziekte van Kahler. Maar er is uitzicht op genezing van de prostaatkanker en het zoveel mogelijk terugdringen/onderdrukken van Kahler. Alleen moeten we daarvoor wel een lange behandelperiode door waar we waarschijnlijk wel een jaar voor moeten uittrekken. Ons leven heeft de afgelopen week behoorlijk op de kop gestaan. We zaten in een emotionele achtbaan en dat kostte veel energie. Nu we weten waar we aan toe zijn maken we ons op voor de strijd.
Het vreet zoveel energie dat ik zelfs niet bezig ben met de veertig dagen tijd. Het hoofd zit te vol met andere dingen. Het is wel leuk om de app te volgen, ik ben ook eigenlijk wel steeds benieuwd wat er elke dag opstaat, maar ik doe er niets mee. Ik leg me er maar bij neer, het is dit jaar anders dan anders. Wat ik hiervan leer is dat je kennelijk ruimte in je hoofd moet hebben om bewust bezig te gaan met de 40 dagen tijd. Als die ruimte er niet is moet je dat accepteren en je bezig houden met wat op dat moment belangrijk is. Gerard dus.
Op dit blog zal ik af en toe verslag doen van het verloop van Gerard’s ziekteproces. Net als nu met het 40-dagen plaatje zal ik onder het gewone blog een apart rubriekje maken dat ik af en toe bij nieuwe ontwikkelingen zal plaatsen.
Handwerken, lezen, koken, muziek, geschiedenis en bloemen zullen de hoofdonderwerpen blijven. En omdat het bijhouden van het blog me heel veel plezier en afleiding geeft zal ik dat, ondanks de lastige dagen die ongetwijfeld ook zullen komen, ook zoveel mogelijk blijven doen.
Geef een reactie