Maand: juni 2016

9 juni: Gister nog – Paul de Munnik

Door Ada

Op 9 juni 2016

Paul de Munnik, de helft van het duo Acda&De Munnik, heeft een single uitgebracht: ‘Gister nog’.
Eigenlijk volg ik de laatste tijd niet meer zo wat er allemaal uitgebracht wordt, het meeste vind ik gerag. Maar ik hoorde het nummer op radio 5 en werd getroffen door de zin:

Verknoeide zo m’n jeugd, m’n jonge alledag.
Bij tegenspoed heb ik de voorspoed weggedaan.

Meestal ben ik niet zo onder de indruk van covers.
Het origineel van dit nummer is van Charles Aznavour, dan heet het ‘Hier encore’.
Aznavour heeft het ook in het Engels uitgebracht onder de titel “Yesterday when I was young”.
Op 28 december was er een item in het het programma Top 2000 A gogo met Paul de Munnik aan tafel, waarbij hij vertelt over het lied van Aznavour en zijn vertaling. Vind je het leuk om dat nog even te bekijken? Hierbij een link naar dat fragment: programma Top 2000 A go go >>>,

Het is een mooi, intiem nummer geworden. We herkennen allemaal het gevoel: wat heb ik gedaan in mijn jeugd, waar is de tijd gebleven….. alhoewel de één zijn leven met wat meer spijt overziet dan de ander.
Luister naar de uitvoering van het lied door Paul de Munnik: in bijgaande link zingt hij het in het programma Koffietijd >>>.

Niet mooier dan Aznavour.
Maar wel prachtig onder woorden gebracht.

Reageren

8 juni: Robuust en solide.

Door Ada

Op 8 juni 2016

In Streektaol

Toen wij oons huus in Roôn kochten in 1989 stun d’r een blok rijgieshuuzen naost en achter oons. In 2011 weuden die huuzen ofbreuken. Toen kregen wij een hiel groot grösveld naost oons huus. Inmiddels stiet d’r een rij prachtige neie huuzen en mussen wij oonze schutting wat omzetten in verband met de neie indeling achter oons huus. Gerard bedacht dat dat een mooie gelegenheid was um ‘het schuurtie’ te vervangen.

Dat schuurtie weur ophaald deur twee potige neven en Gerard gung an’t tekenen en berekenen. En holt bestellen.
Nou is Gerard vrogger begunt as bouwvakker. En ok al löp hij al lang niet meer met een spiekerbuulegie veur: hij kan ’t nog best.
As Gerard wat maakt dan is het altied ‘robuust maor zeer solide’.
Hij hef ooit ies een nei vogelhuussie maakt, maor dat is zo groot en zwaor, dat ik dat allennig niet kan verzetten.
Oonze wichter nuumt het ‘papa’s riante vogelvilla’, umdat het woord ‘huussie’ niet past bij de grootte van het gebouw. D’r kunt ok kreien en oksters in zeg maor.

Ok met het neie schuurtie gung e voortvarend te wark.
Het holt kwam en toen het mooi weer weur begunde hij met het uutzetten van de fundamenten. Inmiddels zut het d’r zo uut:

Ok nou past het woord ‘schuurtie’ niet echt goed meer bij wat d’r komt te staon.
Maor het wordt wel mooi!
Robuust en solide.
De neie buren hebt de gek d’r met.
“Waninge bouwt een ark!” heurde Gerard leatst iene zeggen.
Wij hebt al twee merels en twee mieren…….

Reageren

7 juni: Familiedag

Door Ada

Op 7 juni 2016

In Alledag

Familiedag. Bij sommige mensen veroorzaakt het woord alleen al een acute allergische reactie. Bij mij niet; ik hou van familiedagen. Zondagmiddag kwamen we bij elkaar met de familie van mijn vaders kant, de Vrieswijken. Neven, nichten, oom en tante, mijn moeder, mijn broer: iedereen was er. Heerlijk.

We gingen kegelen en barbecuen. Ingewikkelder wordt het vaak ook niet.
Sommige familieleden hadden elkaar al twee jaar niet gezien, dus er was zoveel bij te praten dat de ballen & kegels wel wat aandacht te kort zijn gekomen.
Er werden foto’s bekeken, verhalen uitgewisseld en ondertussen liet men zich het eten lekker smaken. Eigenlijk vond ik het te kort, want ik heb niet iedereen kunnen spreken.
“Dan moet je ook maar op tijd komen!”
Duidelijkheid is een typische Vrieswijk-eigenschap; wij houden niet van omfloerst taalgebruik.

Familie Vrieswijk 1961

Met een zaal vol Vrieswijken is er zoveel herkenning.
Drenten uit Klazienaveen en Smilde, Tukkers uit Hengelo.
Ik sprak met een neef en het leek wel of ik met zijn vader (mijn ome Henk) zat te praten…..één gezicht.
En de jongste telg van twee en een half was ondeugend en lief tegelijk: precies mijn neef toen hij zo oud was.
Al meer dan dertig jaar heet ik nu Ada Waninge. Maar gisteren was het even weer duidelijk: ik blijf een Vrieswijk.

De baby op bijgaande foto ben ik. De eerste van een nieuwe generatie. Van de groep familieleden die voor het huis van mijn opa en oma staat zijn er naast mij nu nog drie in leven. Ook daarom is het belangrijk om de familiedag in ere te houden: herinneringen delen en zo “de mensen van voorbij” figuurlijk in leven houden.

Reageren

6 juni: Worden als de kinderen.

Door Ada

Op 6 juni 2016

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Gistermorgen was de afscheidsviering van dominee Theo van Beijeren.
Daar kan ik wel drie blogs over volschrijven, maar dat doe ik niet.
De dienst is namelijk terug te luisteren via kerkomroep>>>.
Wat nam ik mee uit de viering?
Het fenomenale orgelspel van Erwin Wiersinga.
Als alt zingen in het koor gevormd door twee cantorijen onder leiding van de immer glimlachende cantrix Thysia Betting.
Het gegeven dat uit de toespraken naar voren kwam hoe veelzijdig Van Beijeren is.
De ontroering op het moment dat hij zijn vrouw Alie bedankte voor haar niet aflatende steun tijdens zijn carrière.

Maar wat er voor mij uitsprong deze zondagmorgen was de indrukwekkende preek.
“Worden als de kinderen” was het thema deze ochtend. Jezus plaatst een kind in het midden van de kring en leert dat we moeten worden als de kinderen: onbevangen en vol vertrouwen.

De boodschap was wel duidelijk: “Onmiddellijk ophouden met die belangrijk-doenerij. Wie kan het beste preken? Wie heeft gelijk in een theologische discussie? Wie is het belangrijkst? Daar gaat het niet om. Jezus zag om naar het zwakke en het kleine.”
Het laatste stukje van de preek was een tekst uit een conference van Fons Jansen.
Het was het laatste couplet van het lied: “Als hij terug kwam” en het beschrijft wat Jezus zou aantreffen als hij nu terugkwam op aarde.

Als hij nou eens terugkwam in Jeruzalem en dit liedje zou horen:
Wat zou Hij dan zeggen?
Je hebt in mijn land het verkeerde bezichtigd,
je hebt met ijver het onkruid opgezocht,
maar de gelijkenis was je zeker vergeten….
Het graf en de grot heten heilige plaatsen,
maar ik heb die plaatsen nooit heilig genoemd.
Ik bad op de berg, ik voer op het meer,
ik keek naar de bloemen van Jericho
en ik wees naar de kinderen, want hunner is het rijk.

Ds. van Beijeren vertelde dat zijn opa tegen hem had gezegd toen hij dominee werd: “Vertel de mensen maar dat God liefde is jongen, dat is het belangrijkst.”
Dat heeft hij gedaan, waarvan de laatste 28 jaar in Roden.
Het was ons een aangenaam genoegen.

Benieuwd naar het hele lied van Fons Jansen? Klik hier Als hij terugkwam voor een PDF met de complete tekst.

Reageren

5 juni: Even student in Utrecht.

Door Ada

Op 5 juni 2016

In Alledag

Maandagmorgen 30 mei: een studenten-coffeecorner in Utrecht, 11.30 uur. Met een kartonnen beker lekkere koffie en een saucijzenbroodje zit ik aan een tafeltje dit te typen op m’n tablet. Ik lijk wel een student! Maar wel een hele ouwe….
Een zeer ongewone setting voor een Drentse huisvrouw op maandagmorgen.
Maar wel leuk. Leuker dan de reden waarom ik hier ben: Gerard ondergaat op dit moment een behandeling in verband met de prostaatkanker. Iets wat er al heel lang aan zat te komen. Eindelijk, mogen we wel zeggen.

Na de intake moesten we ruim twee uur wachten. Zitten. Krant lezen. Breien. Doe ik nooit op maandagmorgen. Dus toen Gerard werd ‘weggevoerd’ zocht ik de hoofdingang weer op voor een wandeling. Hoge kantoorflats en universiteitsgebouwen. Maar ik ontdekte ook een pareltje : landgoed Amelisweerd >>>. Heb ik een stukje in gewandeld. Na anderhalf uur was ik weer terug.

Het bovenstaande is nu een week geleden.
Gerard heeft die maandag een ‘Brachy-behandeling’ ondergaan.
Er zijn minieme jodiumstaafjes geplaatst, die de komende maanden de tumor van binnenuit gaan bestralen.
Het is allemaal goed gegaan, op 24 juni moeten we nog één keer naar Utrecht voor de evaluatie.
De revalidatie in Haren n.a.v. het stamceltraject is eind mei afgesloten.
Voor de ziekte van Kahler blijft Gerard vooreerst twee-maandelijks onder controle bij het UMCG.

We durven weer voorzichtig vooruit te kijken, al heeft men ons er wel van weten te overtuigen dat we de ingreep van maandag niet moeten onderschatten.
Gerard heeft gelukkig de afgelopen week heel weinig last gehad van de nasleep van de behandeling van maandag: hij voelt zich heel goed en gaat qua energie met sprongen vooruit.
Dit zal vooreerst het laatste blog zijn over Gerard’s gezondheidstoestand.
We hopen dat het nu een lange tijd goed blijft gaan en dat de ziekte van Kahler heel lang wegblijft. Vanaf maart 2015 was hij ‘patiënt’ en dat wil hij nu liever niet meer zijn.
“Wilt u het programma nu afsluiten?” vraag de computer wel eens als je iets nog niet hebt opgeslagen.
Wij zeggen: “Jah. Graag!”
We slaan de afgelopen periode op, we zetten de computer niet uit, maar we sluiten dit programma nu wel even af.

Reageren

4 juni: Van dominee naar gemeentelid. En vrijwilliger.

Door Ada

Op 4 juni 2016

In Kerk & gemeente

Gisteravond was het feestelijk afscheid van Ds. Van Beijeren, de predikant die onze PKN-gemeente meer dan 25 jaar heeft gediend.

Feestelijk was het. Alle groepen waarmee hij in die 25 jaar is opgetrokken deden iets op deze bonte avond, het was een afwisselend schouwspel.
Zelf kreeg ik met hem te maken toen ik ouderling was onder ds. Hotske Postma. Zij vertrok naar Friesland en haar wijk werd gedeeltelijk overgenomen door Van Beijeren.
Dat was op z’n zachts gezegd een grote verandering, maar we hebben het prima gered.
We werden echt ‘collega’s’ toen ik bij de Websitegroep werd gevraagd. Het duurde even voordat ik aan de club gewend was, maar inmiddels zijn we een solide groep en achter de schermen wordt hard gewerkt. Gisteravond hebben we nestor Theo in het zonnetje gezet met een cabareteske sketch, maar daarbij ook de PKN-website even prominent onder de aandacht gebracht: we doen al dat werk tenslotte niet voor niks!

Verder zong ik mee met de cantorijen. Wij zongen 5 korte liederen, speciaal voor dit afscheid geschreven door Kees van der Meulen. Van één lied was de muziek van Johann Sebastian Bach; dit gaf een mooi effect op het muziekblad.

Kees en Johann, een sterk koppel.

Johann Sebastian Bach

Johann kwam gisteravond twee keer hoogstpersoonlijk voorbij, compleet met kostuum en witte poederpruik. Eén keer als de milde musicus die zich erg verheugde in de warme belangstelling van Theo en één keer als strenge maestro. Theo werd in het Duits onderworpen aan een spervuur van vragen om zijn kennis over Bach te testen. Moeilijke vragen! De meester was tevreden: het kon er mee door.

De kinderen deden ook een duit in het zakje door ons een inkijkje te gunnen in hun ‘gezins-lol’; je kon zien dat ze zich erop verheugden om hun vader voor het oog van de gemeente met milde spot voor het voetlicht te brengen. Hoogtepunt was voor mij het treurlied over Theo ‘ s trainingspak dat hij in zijn vrije tijd graag draagt. Hij is dus ook maar een gewoon mens.

Op dit blog heb ik lang niet alles beschreven wat er langs kwam gisteravond. Eén ding wil ik nog noemen: collega Zwanny (van de website-groep) had een prachtige beamerpresentatie gemaakt over Theo’s leven, zij vermaakte het publiek tussendoor met de quiz ‘Noten schieten’ en ze bediende de hele avond ( van 19.30-11.15 uur!!!) de beamer ter ondersteuning van iedereen die iets op het podium deed. CHAPEAU!

Ben je benieuwd naar wat er nog meer was? Hou dan de website van de kerk >>> in de gaten: binnenkort foto’s en een verslag. We dronken een borrel na afloop en kletsten nog heel genoeglijk na. Ik nam trouwens geen afscheid van Theo. Hij wordt nu namelijk gemeentelid en blijft zich als vrijwilliger inzetten voor de websitegroep!

Reageren

2 juni: Telefoonhoesje af.

Door Ada

Op 2 juni 2016

In Borduren, Handwerken

Voorkant met opengeslagen klepje

Vandaag legde ik de laatste hand aan het geborduurde telefoonhoesje.
Het ‘stoffie van Het Goed’ zit er achter als voering en het is goed gelukt.

Vandaag dus veel foto’s en weinig tekst. Als je op de

Hoesje achter, met klepje opgeslagen

foto’s klikt krijg je een vergroting. Dan zie je ook de accenten die ik heb aangebracht met zilverkleurig draad.
Dat geeft een chique, middeleeuws effect.

hoesje dicht

Alsof mijn moderne telefoon in een historisch hoesje zit.

Over dit hoesje heb ik inmiddels vier blogs geschreven: als je het hele proces wil volgen klik dan op 9 maart >>>>, 19 april >>> en 21 mei >>>
Op 9 maart ben ik er mee begonnen, vandaag is het 2 juni. 3 maanden heb ik er dus over gedaan.

Moderne telefoon in een middeleeuws hoesje…..

Reageren

1 juni: Oasem. Awesome!

Door Ada

Op 1 juni 2016

In Muziek

Zondagavond zaten we in de stadsschouwburg in Groningen bij de voorstelling ‘Aosem’ van Daniel Lohues. Daar had ik al maanden naar uitgekeken, want in februari had ik de CD al gekregen van een vriendin. ( zie 29 februari >>>)
De liedjes had ik al vaak gehoord, waar dan ik vooral benieuwd naar ben zijn de verhalen die er bij horen.

Het begon al met het verhaal over de titel van de voorstelling/CD.
Lohues vertelde dat hij het een jaar wat rustiger aan had gedaan en dat hij naar Amerika was geweest om ‘op adem’ te komen. Een Amerikaan die hij sprak aan een bar had op dat gegeven gereageerd met: “Awesome!”, waarop hij weer reageerde met: “Inderdaod: aosem…”.

Deze voorstelling doet hij weer helemaal alleen. Een vleugel en een gitaar, meer heeft hij niet nodig. Je zit met 700 mensen in de zaal en als hij zingt is het muisstil.
Hij zong veel van zijn nieuwe album, maar ook wel bekend werk. Hij weet de zaal feilloos te bespelen. Hij vertelt verhalen over zijn familie, het leven, de liefde, religie, cultuur, over Erica en schept daarbij een sfeer van ‘wij Noordelingen onder mekaar’.
Hij beschrijft de typische Nedersaksische humor, waarbij de zaal dubbel ligt, omdat het zo herkenbaar is. Het wordt hilarisch als hij een randstedeling imiteert en daar de plattelandse nuchterheid naast zet.

Naast onbedaarlijke lol waren er ook momenten dat de tranen van ontroering me over de wangen liepen. Dat gebeurde zondagavond bij een verhaal over opa Lohues die dement werd. En wat muziek daarbij voor opa betekende. Als je dementie in je nabije kring meemaakt maakt zo’n nummer wat los.
De man van het bevriende echtpaar dat met ons mee was constateerde na afloop: “Ik wou dat hij die verhaaltjes er op de CD ook bij vertelde, dan begrijp je de liedjes veel beter.” Dat klopt. Maar ik hoef zo’n verhaal maar één keer te horen, daarna onthoud ik het wel. Als dat op een CD steeds voorbij komt is dat volgens mij wat te veel van het goede. Ik hoor het hem graag ‘life’ vertellen.
Daarom gaan we ieder jaar naar zijn voorstelling.

Een van de mooiste nummers op de CD vind ik “de zunne en de maon”.
Hierbij een link naar dat nummer op YouTube >>>
De tekst staat er steeds naast.

Reageren