We zijn nu bijna een week thuis. We dachten met één goed geslapen nacht al van onze jetlag af te zijn, maar het blijkt nogal even door te werken. Wat ook niet echt hielp om weer in balans te komen was Gerard’s verjaardag afgelopen zondag: kinderen, aanhang, moeder en alle familie kwam hem feliciteren, taart eten en een borrel drinken. Gezellig!
Gerard en ik constateerden gisteravond allebei dat we deze week wat ‘wattig’ functioneren; ’s avonds zijn we moe en duf en zitten het liefst op de bank. Gisteravond kwam dat goed uit want er was een fantastisch nieuw televisieprogramma over Wim Sonneveld.

Sonneveld overleed in maart 1974.
Dertien was ik toen; het werk van Sonneveld kende ik omdat mijn vader quote’s van hem gebruikte.
“Ik heb als kind al so geleeë…..”
“Niet op reagere, Lena!”
“Een opvoeder is een stakker die in het duister tast.”
“En allemaal mee ete!” (lees hierbij het blog ‘Schone zonen’>>> van 28 maart 2016)
Complete liedjes zing ik mee en hele stukken uit zijn conferences ken ik uit mijn hoofd omdat mijn vader die opnam op zijn onvolprezen bandrecorder.

Deze week is op Nederland 2 de serie ‘100 jaar Sonneveld’ begonnen; gisteravond werd deel 1 uitgezonden en ik zat aan de buis gekluisterd.
Het overtrof mijn verwachtingen. Ik heb hem alleen maar als artiest gezien en gehoord, maar in deze serie komt hij zelf aan het woord. We zagen stukjes uit interviews met hem en horen meer over zijn leven en zijn achtergrond.
Maar ook frater Venantius kwam voorbij en het zielige liedje over kleine Dirkie en zijn hondje Hekkie.
Geen idee wat ik bedoel? Hierbij een link >>> naar een YouTube video van ‘de zingende frater’.

Richard Groenendijk presenteert het programma. Hij is minstens tien jaar jonger dan ik en kent Sonneveld ook alleen maar van het beeld/geluidsmateriaal en de verhalen. De komende drie weken zit ik op woensdagavond om 20.35 uur voor de televisie. In ieder geval neem ik alle afleveringen op.

De quote’s van mijn vader nam ik in de loop van de jaren over.
Onze dochters kenden dus wel bepaalde zinnetjes, maar niet de achtergrond. Toen oudste dochter Frea verkering kreeg met een jongen uit Alkmaar vertrouwde ze me toe dat hij leuke ouders had.
“En heel gek! Die vader zegt soms dezelfde teksten die jij ook altijd roept!”
“….ijzere-heinig-typ……”