Al sinds mijn kindertijd heb ik een zwak voor kerstlichtjes.
Om me heen zag ik gisteren de eerste lampjes al weer pinkelen.
Gistermorgen was ik al heel vroeg bij mijn kantoor omdat ik de files probeer te omzeilen.
In de frisse ochtenduren maakte ik voor acht uur een kleine wandeling en genoot ik van de schepen in het kanaal die hun masten met lichtsnoeren hadden versierd.
Voor het tehuis waar ik werk stond een kerstboom met gekleurde lampjes en in de huiskamers hingen de kerststerren voor het raam.
Maar kerstsfeer bestaat niet alleen uit lichtjes: toen  ik gisteren na het werk door de gang liep naar de buitendeur klonk vanaf de gang koorgezang; het senioren-koor van het huis  was al weer druk aan het oefenen met ‘Komt allen tezamen’.

Er was geen jaar waarin wij niet zongen met kerst. Met de cantorij, met Gerard, met de kinderen, alleen of met een ensemble: altijd luisterden wij wel ergens een kerstfeest op.
Dit jaar staat er geen enkele ‘medewerking’ in mijn agenda.
We konden ook niets afspreken, want we hadden in augustus/september nog geen idee hoe het met mijn moeder zou gaan.
In Gerards agenda staat nog wel een kerstoptreden: InBetween geeft binnenkort een kerstconcert.
Zin om te komen luisteren?
Het concert vindt plaats op woensdag 20 december, 20.00 uur in het Witte Kerkje op De Dam in Leek. 

December staat dus vooral in het teken van rust, bezinning en ‘uitvieren’.
Het voelt goed, er hoeft even helemaal niks met de gitaar.
Dit jaar hou ik het bij ‘luisteren naar’ en ‘genieten van’.
Gisteravond zette ik het bestand met ‘verzamelde kerstmuziek’ op, het komende weekend haalt Gerard een kerstboom op en ga ik het huis alvast een beetje versieren.
Op mijn werk staat sinds gistermorgen een mini boompje op mijn bureau.
Met lampjes.
Ik heb nou eenmaal een zwak voor kerstlichtjes.