Het blog uit maart 2017 over Elvaston Castle: Er ging een laatje open >>> besloot ik met de woorden: want als ik nog eens in de buurt van Nottingham ben….
Toen we Frea en Jon ophaalden uit Engeland was ik de buurt van Nottingham en ik kon Gerard overhalen om een paar uur vrij te maken voor nog één keer een bezoek aan Elvaston Castle.

de entree van kasteel, The Hall

Het was mooier dan wat ik er van verwacht had.
Het eerste verschil was al dat we nu een kaartje moesten kopen voor een parkeerplaats.  Het park was wel vrij toegankelijk en het werd bevolkt door groepjes picknickende mensen, wandelaars, toeristen en hondenuitlaters.
Hieronder in cursief mijn bevindingen in 2013:
Dwalend door het  prachtige, iets verwilderde park.
Het park was nu mooi onderhouden. Het gras was gemaaid en de bomen en struiken waren goed bijgeknipt en bijgehouden.  |
Loerend door deuren en ramen naar het stoffige, verrommelde interieur.
Tot mijn grote verrassing konden we nu in het kasteel binnen kijken! Alleen in de maand augustus  (we hadden dus geluk!) was er een groep kunstenaars die er een tentoonstelling organiseerde. Daar heb ik amper iets van gezien trouwens, ik liep me alleen maar te vergapen aan het interieur waar ik in 2013 zo nieuwsgierig naar was. Verder was er een ruimte ingericht als koffie/thee-bar en je je kon er inmiddels ook naar de wc.
Griezelend  bij een gang naar een grafkelder op het kerkhofje naast de oude kapel.
We konden nu niet meer bij de kerk, het kerkhof en de grafkelder komen. Het hek zat op slot; ik heb er nog wel even aan gerammeld, maar het gaf niet mee.
Er was zelfs een oud volksverhaal over een spook dat af en toe voor een raam verscheen.
Het spook had een gezicht gekregen. Naar wat ik begreep uit de informatie worden in Elvaston Caste regelmatig toneelvoorstellingen gegeven en één zo’n voorstelling bracht het spokende dienstmeisje tot leven.

De bevolking heeft dus de plannen kunnen verhinderen van een investeerder die van het hele landgoed een besloten golfresort wilde maken.
Maar van de kunstenaar die in de tentoonstellingszaal zat begreep ik dat het nog niet meevalt om zo’n groot landgoed een goede bestemming te geven waar de hele bevolking van mee kan genieten. Alles staat of valt met geldschieters en sponsors. Het parkeergeld is maar een druppel op een gloeiende plaat; maar er zijn nieuwe initiatieven. Er worden festivals georganiseerd, foodmarkets en er zullen in de toekomst vaker en afwisselende tentoonstellingen plaats vinden. Verder kun je Elvaston Castle huren om er te trouwen of een jubileum te vieren. Schitterende foto’s vond ik op de website van een regionaal opererende fotograaf: (klik Chris Seddon Fotographer). Als je naar beneden scrollt op deze website zie je een paar maar mooie foto’s van deze top-locatie.

Met weemoed in het hart nam ik afscheid van het prachtige Engelse landgoed met zijn weelderige park. De kans dat ik nog weer eens in de buurt van Nottingham kom is na dit weekend een heel stuk kleiner geworden…… gelukkig kan ik de ontwikkelingen op de  website blijven volgen!