Gradagen is een woord dat onze dochters hebben bedacht.
Het ontstond vorig jaar na onze fantastische reis naar Lanzarote met z’n achten.
“Waarom doen we dit niet ieder jaar?!” riep één van hen enthousiast.
“Nou, wat denkt de dokter zelf” was het nuchtere antwoord.
“Maar het hoeft niet altijd zo ver weg en ‘all inclusive’, we kunnen toch ook gewoon in blokhutten of een huisje?”
Dat was nog niet zo’n gek idee.
Wanneer doen we dat dan?
Pinksteren?
Ok.
“Jah! Dat doen we dan ieder jaar. En we noemen het ‘de Gradagen’.
Onze dochters maken al jarenlang het grapje dat áls zij een kind zouden krijgen dat ze dat dan naar ons samen zouden noemen. Gerard en Ada werd dan Grada.
Vandaar de Gradagen. Mijn vader noemde het zijn ‘Cornelisclan’, bij ons heet het Gradagen.
We hadden twee 6-persoonbungalows gehuurd op het Molencatepark Het Kuierpad in Wezuperbrug; tot 2014 heette dit park camping ’t Kuierpadtien.
Dit Pinksterweekend hadden we in het najaar al vastgelegd; door de coronacrisis was het nog wel even onzeker of onze Gradagen door konden gaan, maar gelukkig: vrijdagmiddag ontmoetten we elkaar met z’n achten voor het eerst sinds februari.
In een grote kring met koffie met zelfgemaakte kwarktaart in de middagzon!
Nu ik dit zit te typen is het dinsdagmiddag.
Vanmorgen om 09.00 uur zaten we nog met z’n allen aan het ontbijt, inmiddels is iedereen weer thuis, is de boel opgeruimd, zijn de boodschappen gedaan en staat de wasmachine aan.
Ik zal eerlijk zijn: we hebben de anderhalve meter niet helemaal gered, maar we hebben wel ons best gedaan.
Vanaf gisteren, 1 juni mogen we heel langzaam terug naar ‘normaal’, maar of we weer terugkunnen naar hoe het was vóór de coronacrisis weten we nog niet.
Wat ik wel weet dat ik me door Corona nog meer realiseer hoe fijn het is om bij familie en vrienden te zijn en hoe ik de omgang met de dochters en hun mannen heb gemist.
Samen koffiedrinken, spelletje doen, borrel drinken, bijpraten; we hebben het ruimschoots ingehaald deze vier dagen.
De Gradagen blijken een blijvertje: we hebben het al even gehad over het Pinksterweekend in 2021. .
IJs, weder en corona dienende.
Of, zoals mijn opa vroeger zei: “Deo volente”.
