Vrijdagmorgen 21 mei deden al onze gezinsleden,  8 stuks,  een corona-zelftest.
Iedereen testte negatief. Zelden ben ik zo blij geweest met zoveel negativiteit; dat was namelijk de voorwaarde om met ons gezin het pinksterweekend een mini vakantie te vieren: de jaarlijkse Gradagen.

Geen idee wat dat is? Lees dan het blog ‘Gradagen‘ van 2 juni vorig jaar.

We hadden twee bungalows gehuurd op De Leemkuule  bij Hattem; we ontmoetten elkaar vrijdag 21 mei in de namiddag in opperste staat van opwinding.
Iemand riep: “Ik ben negatief en heéééeeeel positief! ”
We mochten elkaar eindelijk weer knuffelen en vasthouden.

We hadden al bijna twee jaar een klein flesje Limoncello uut Peize in huis; ooit gekregen van een trotse Harm Jan en Margreet.
Daarvan maakte ik met prosecco welkomstbubbels voor iedereen.
We stonden plechtig in een kring en hieven het glas.
Een memorabel moment.  Op ons.

Daarna was er thee/koffie met tante Lammie kwarktaart  en zat  één huisje vol  met acht kwekkende mensen die elkaar te lang niet in gezinsverband gezien hadden.
Een heel weekend met z’n achten aan tafel voor brunch en/of warme maaltijd.
En tussen de maaltijden door spelletjes doen, lezen, kleuren, handwerken, slapen, badderen en fietsen.
Er werden verhalen verteld en herinneringen opgehaald.
Gerard en ik hadden onze fietsen mee en wij hebben iedere dag wel 20 kilometer kunnen fietsen en zo de omgeving verkend: de IJssel, Hattem, Wapenveld, Wezep en Heerde.

Als lezer zou je nu kunnen denken: “Dat wordt weer een blogreeks”; maar nee.
Geen blog over het brandalarm dat afging in één van de huisjes, geen blog over buikpijn van het lachen (en de wijn) bij het spelen van Stef Stuntpiloot en geen blog over dartpijltjes in de muur en in de dakgoot. Ook geen blog over het misverstand over  ‘Hoe lang is een Chinees’ en ‘How long is a piece of string’.
What happened in the two cottages on the park in Hattem stays in the two cottages on the park in Hattem.
Natuurlijk komt er nog wel een verslag van de songfestival-belevenis op zaterdag, de mooie stadswandeling in Hattem op zondag en een blog over drie nieuwe spelletjes die we leerden, maar een meerdelige serie wordt het niet.

Vanmiddag zaten we helemaal verkleumd en natgeregend (verkeerde inschatting van buienradar op ons laatste fietstochtje) in de auto op weg naar huis.
Op de radio hoorden we het liedje ‘Time in a bottle’ van Jim Croce.
Als je tijd kon sparen in een flesje.
Dan zou ik het hele weekend er in doen en af en toe een stukje tijd over doen.