“Zullen we dan met z’n achten een wijnproeverij doen?” vroeg één van de dochters een paar weken geleden.
Dat kon ook digitaal, had ze gehoord, dan wordt je een pakketje toegestuurd, maar wij kwamen er achter dat dat wel vrij prijzig was.
“Dan kun je net zo goed zelf naar de supermarkt gaan. Allemaal je favoriete wijn opgeven, dan koopt iedereen die en dan gaan we die met elkaar proeven.”
Zo gezegd, zo gedaan. Eind deze week liep ik dus in de Jumbo te speuren naar drie soorten wijn die wij nooit drinken. Zonder bril, want bril en mondkapje gaan niet samen.
Gisteravond zochten we contact met ‘Grunn’n & Almelo’, waar iedereen al klaar zat met een kaasplankje en andere lekkere dingen.
We begonnen met een halfzoete Amerikaanse rosé uit Californië, besproken door Frea en Jon.
In Almelo riep iemand ‘dat je eerst je mond moest neutraliseren…..’
“Dit is een heel licht wijntje. Prima als je nog een uur proefwerken moet nakijken. Je proeft een vleugje framboos, kersen én rood. Het heeft één groot nadeel: het drinkt gemakkelijk weg en de fles is zomaar leeg! Kan heel goed samen met droge worst, kaas en olijven.” (Droge worst kon volgens Cees overal bij; Twenten hebben veel gemeen met Drenten.)
Inderdaad, lekker licht wijntje, even onthouden voor een zomernamiddag op Waninge Plaza.
Carlijn en Wim kwamen met Klein Vriend.
Ze hadden deze Zuid-Afrikaanse witte wijn ontdekt tijdens Buitenkunst in de Jumbo in Westerbork. De reden: dit was de goedkoopste. En het label was mooi: er stond een grote kat op.
De wijn kreeg in de loop van de jaren een toepasselijke bijnaam: Klein Vriend, Grote Kater.
Ondertussen deden we ook nog een familiequiz. Ieder stel had een aantal vragen voorbereid, die de anderen moesten beantwoorden.
Vragen over wijn, over obsessies van een dochter, filmquotes en Roden, door één stel gepresenteerd in een heuse powerpoint. Helemaal in de onderwijsmodus.
Wie heeft gewonnen? Geen idee. Wel veel gelachen.
Harriët en Cees hadden gekozen voor Hardy’s VR, een Australische, rode wijn.
Met een uitgestreken smoel vertelden ze een verhaal over koalabeertjes die de druiven plukten, wombats die ze naar de persen brachten en kangoeroes die het sap uit de druiven sprongen.
Volgens het stel moest je deze wijn in het glas ook niet heen en weer bewegen, maar op en neer. Zaten we allemaal braaf ons glas omhoog en naar beneden te doen.
Je kon er prima kangoeroeburgers en wombatpaté bij eten.
Maar de wijn was lekker. Vol & robuust. (!)
Gerard en ik hadden Gato Negro uitgezocht, een kruidige, rode wijn uit Chili.
Gerard vertelde over de druivensoort Cabernet Sauvignon en over de wereldwijde populariteit van de wijn.
Toen ik zei dat ik bitterballen in de oven ging doen, werd het ineens erg onrustig op alle schermen.
“Hebben wij ook niet ergens….”
Nee, het is geen echt contact en nee, we kunnen elkaar niet in de ogen kijken.
Maar dit kwam er wel heel dicht bij.
Tot er weer meer mag moeten we het hier mee doen.
Iemand opperde: “Is een bierproeverij misschien een idee?”
P.S. Ben je geïnteresseerd in de wijnen? Klik dan op de afbeelding voor een vergroting.
In het menu van deze website kun je onder ‘Handwerken’ doorklikken naar Breien, Haken en Borduren.
Na de lagere school ben ik eigenlijk altijd blijven handwerken.
