Maand: januari 2021 Pagina 2 van 4

21 januari: Radio 5 publiek kan niet stemmen.

Door Ada

Op 21 januari 2021

Nou ja zeg!

…. haren recht overeind….

Misschien weet je het nog? Vorige week vertelde ik dat ik had gestemd op de Arbeidsvitaminen in de strijd om de Radio Ring 2020.
Dat was een voorronde, waarbij alle radioprogramma’s meededen. Inmiddels staat het programma bij de bovenste vijf; nu moeten we dus nog een keer stemmen.
In de media kwamen er vervolgens denigrerende reacties. “Arbeidsvitaminen gaat sowieso niet winnen, want Radio 5-publiek kan niet stemmen, die kunnen zich niet goed redden met die digitale formulieren.”
Net als bij die impertinente vraag over mijn leeftijd bij het laatste sollicitatiegesprek dat ik voerde gaan de haren mij bij zulke praat recht overeind staan.
En ook nu is mijn eerste gedachte: “Dat zullen we dan wel eens laten zien. Ha!”
Maar in tegenstelling tot mijn nieuwe baan hangt dit niet alleen van mijn inzet af, we hebben alle stemmen van alle Radio 5 luisteraars nodig.
Dus allemaal naar www.radioring.nl en breng je stem uit op Hans & de Arbeidsvitaminen.
Ben je geen Radio 5-luisteraar? Doe het dan voor mij.
Ben je nog geen 50+? Doe het dan ook voor mij.

Als het net zo gaat als met het lijstje met liedjes dat ik in wilde sturen voor 75 jaar Arbeidsvitaminen met de keuze van de lezers van ‘de Waarde van de dag’, dan zie ik het somber in.
De respons op die vraag was namelijk 0. Zero. Nada.
Maar ik ben niet voor één gat te vangen.
In de groepsapp van familie en vrienden stelde ik de vraag: “Wat is jullie favoriete liedje? Ik wil een lijstje insturen voor 75 jaar Arbeidsvitaminen. Hebben jullie nog één of twee suggesties?”
Inmiddels heb ik een mooi lijstje.
Eén van de vrienden reageerde: ‘Drie keer raden….’
O ja, Status Quo natuurlijk. What ever you want.
Vriendin Sinet verraste met een nummer van Whitin Temptation.
Schoonzusje uit Beilen wilde graag Rob de Nijs met Ritme van de regen.
Ander schoonzusje uit Hijken appte ‘iets met prayer, maar dat moet ik nog opzoeken!’
Ze bedoelde ‘My special prayer’ van Percy Sledge.
Mijn broer kwam met de prachtige klassieker Child in time van Deep Purple en zijn vrouw vond You van Ten Sharp het mooiste liedje ooit.
Zwager met een boerenbedrijf koos voor Thank God I’m a countryboy! van John Denver; schoonzusje van datzelfde boerenbedrijf stuurde gelijk maar drie titels in, o.a. het verrassende Dora van Wim Sonneveld.
Broers, zussen en vrienden stuurden bekende titels in, de nummers die de kinderen instuurden daarentegen moest ik allemaal opzoeken.
Delta Rea? Typhoon? Wat is dat nou weer……

Wat leuk mensen!
Ik loerde de hele dag op mijn telefoon, benieuwd naar wat er nu weer binnen kwam.
Het gaf echt even wat reuring bij vrienden en familie, wel even fijn in een tijd waarin er verder niet zoveel gebeurt.

Gerard vond dat er in ieder geval een nummer van Daniel Lohues moest, hij koos voor Hier kom ik weg.
En wat was mijn eigen keuze?
Dit.
Sorry Henk.

Als ‘ons’ lijstje wordt uitgezonden zal ik daar zeker op dit blog melding van maken!

P.S. Naar aanleiding van dit blog kwam ik nog op de radio in de ochtendshow van Bert Haandrikman. .
Klik hier Op de radio! voor het blog dat ik daarover schreef. Daar kun je het radiofragment ook beluisteren.

Reageren

20 januari: Lezer van de maand -Wim & Gre Croeze

Door Ada

Op 20 januari 2021

In Lezer van de maand

Hoe kennen wij elkaar?
Wij kennen elkaar van ‘kerk & koor’.
Onze eerste ontmoeting was op een ‘Zomerzangavond’ in Dwingeloo; wij stonden daar in de buurt op een camping.
Wij houden erg van samenzang, gingen naar die avond en ontdekten dat Gerard en Ada daaraan meewerkten.
Opmerking Ada: toen waren wij nog ‘Hervo’s’ en Gré & Wim ‘Grefo’s’….. maar in Roden wonen schiep toen al een band.

Waar en wanneer ben je geboren?
Wij zijn Wim en Gré Croeze, allebei geboren in Hoogkerk in resptectievelijk 1939 en 1942.
We wonen sinds 1967 in Roden, eerst aan de Zultheresweg en in 1973 zijn we verhuisd naar de Ceintuurbaan Noord 20, daar wonen we nog steeds.

Verliefd, verloofd en getrouwd.
Even een stukje geschiedenis, wij hebben beiden onze jeugd doorgebracht in Hoogkerk.
Beiden naar dezelfde lagere school gegaan , maar kenden elkaar niet.
Veel later toen we in het jeugdwerk actief waren, uitwisselingen van jeugdverenigingen organiseerden, en met de Arjos, een cabaretgroep vormden enz. sloeg de vonk over.
Hebben twee dochters en inmiddels kleinkinderen, waar we veel van genieten toen ze klein waren en nu nog heel veel van genieten. Elke leeftijd heeft z’n bekoring.

In welke levensfase zit je nu, hoe vul je je dagen?
Inmiddels zijn we allebei gepensioneerd.

Wat wil je graag met de lezers delen?
We hebben veel gereisd, toen de kinderen klein waren gingen we jaarlijks naar Schiermonnikoog.
Later met de caravan vaak naar Frankrijk.
Later samen met de camper. Dan startte onze reis altijd in Diepenveen, een boerencamping, vanwaar we vertrokken naar Limburg en dan verder naar het buitenland.
Wim was lid van verschillende koren, hier in Roden: CMR mannenkoor.
Later maakte hij ook deel uit van een projectkoor en een landelijk Mannenkoor, die uitvoeringen organiseerde naar bv. Rome, gezongen in zowel de Friese Kerk (Palmzondag) en in de Sint Pieter. Heel indrukwekkend.
Tevens hebben we aan een Paulusreis (De zeven gemeenten) deelgenomen.

I.v.m. het achteruitgaan van de gezondheid zijn we veel meer thuis.
Een weekendje met de dochters en afgelopen zomer een week naar Texel, waar we hebben genoten van het mooie weer en waar we de zee hol en hoog hebben gezien.

Afgelopen zomer hebben we een tocht gemaakt per boot, in de Onlanden, prachtig natuurgebied, in het kader van de talentenverkoop voor het goede doel gemaakt met Harm Vos ( zie foto, klik op de foto’s voor een vergroting). Na afloop hebben we koffie gedronken in de prachtig mooi, aangelegde pastorietuin in Roderwolde.

Ook genieten we van onze eigen tuin, waar we o.a. werden opgeschrikt door een zwerm spreeuwen, die zich tegoed deden aan onze kardinaalshoedstruik, even later hebben ze als toetje het restant van de druivenrank verorberd. Ook een ijsvogel gespot bij de vijver.

Door corona missen we het samenzijn in onze kerken. Het samen zingen en luisteren, na de dienst koffiedrinken en bij praten. We volgen steeds de dienst, eerst op de computer, en nu via de televisie. Wij zijn heel blij met de uitzendingen, die wij wekelijks kunnen volgen. Het gesprokene en ook de muzikale omlijsting van de vele koren en orgel of pianomuziek. Vaak houdt ons iets bezig en luisteren nog een keer in herhaling wat ons heeft geraakt. Respect en bewondering voor de organisatie en berichtgeving die telkens tot ons komt en op de hoogte brengt in Kerknieuws en de maandelijkse brief. Wat betreft de bijeenkomsten uit het boekje “ Het goede leven” hopen we dat die in de nabije toekomst dat het weer gerealiseerd kunnen worden.

We hopen dat deze pandemie spoedig voorbij gaat, die ons allen raakt, en de moed en de kracht krijgen verder te gaan en elkaar weer te kunnen ontmoeten.

Reageren

19 jannewaori: Een zunige wat…..?

Door Ada

Op 19 januari 2021

In Streektaol

Veur dizze maond mug ik weer een column schrieven in ‘De Krant’ veur de rubriek ‘Moi Noordenveld’.
Wij huuft oons niet te holden an een thema, wij bint vrij um te zölf een underwarp te bedenken.
Nou zit ik nooit verlegen um underwarpen, de column die vandage publiceerd is giet over oonze streektaol, het Drents; de titel is ”t Kun minder’.
Woon ie niet in de buurt en wo’j het verhaal toch eem lezen? Hierbij een link naor een PDF: ’t Kun minder – jannewaori 2021
Bi’j vaste lezer van dit blog? Dan komt sommige delen je vast bekend veur.

“Doe komst hier zeker nait vot” zee ooit ies iene tegen mij die een column van mien hand lezen haar “doe bruukst aander woorden as wai hier”.
Is ok zo. Maor as ik hier in Roden al met iene in oonze streektaol praoten kan, dan bint d’r maor hiel weinig die nog echt het olle Roner dialect praot.
In Leek en in Nörg praot ze alweer aans as hier en dan he’k het nog niet iens had over alle import-Nedersaksen die heur eigen taoltie metneemt: uut Grunnen, Twente, de Achterhoek en (daor heur ik ok bij) uut aandere dielen van oonze eigen previncie.
Eigenlijk moet ik altied een beetie gniffeln um die verschillen, want wij verstaot mekaar best.
D’r hef nog nooit iene tegen mij zegd dat e mien columns niet begreep.

In de column van vandage schrief ik over wat specifieke, Drentse spreekwoorden.
In de taalgids ‘Moi’ van Abel Darwinkel, Jan Germs en Slot vun ik nog een paar waor ik nog nooit van heurd haar.

1. Daorveur wil ik mij de pette niet in de ogen trekken.

2. Die har e in november ok nog wal van de proemenboom schudden kund.

3. Hij kan op een stuuvertie daansen en op een dubbeltie pissen.

4. Hij pist nog liever in de klompe dan dat e een neie pot koch.

Haar ie ze wel ies heuren gebruken? Of zölf bezigt?
Wee’j ok wat ze betiekent?

1. Hier wil ik mij later niet veur schamen; ik wil een ander recht in de ogen kunnen kieken.
2. Hij trouwt met een lillukke vrouw.
3. Hij is arg secuur.
4. Hij is slim zunig. Een zunige miegerd…..

Reageren

18 januari: Heel Boskamp 30 bakt.

Door Ada

Op 18 januari 2021

In Koken & bakken

Op zondagavond kijken we tegenwoordig naar Heel Holland Bakt.
Dat doen we het liefst samen één of meer (schoon)kinderen, maar dat lukt nu even niet.
We kijken wel tegelijk en communiceren erover via de groeps-app. Over wie wij vinden dat er uit moet bijvoorbeeld. En krokantjes. En bittertjes.

Zodra het programma weer begint en ik de bakkers in de weer zie met beslag, deeg, room en ovens krijg ik zelf ook onbedaarlijke zin om weer te bakken.
Vorige week bakte ik al een zebra-tulband (met vanille en cacao die mislukte, kwam niet omhoog), afgelopen vrijdag waagde ik me aan saucijzenbroodjes.
Daar heb je bladerdeeg voor nodig; de kandidaten in HHB moeten dat zelf maken, maar ik koos voor de koelverse variant van Jumbo; verder kocht ik gekruid half om half gehakt, dat ik nog wat extra kruidde met een beetje maggi, nootmuskaat, kerrie, paprikapoeder en een halve, geraspte ui. Daar maakte ik tien kleine rolletjes van.
De lap deeg rolde ik uit op het aanrecht (handig: er zit al bakpapier onder) en verdeelde de tien rolletjes over het deeg.
Achteraf had ik iets te veel gehakt, bijna driehonderd gram.
En tien rolletjes waren ook net twee te veel voor de lap deeg, 8 was beter geweest; nu waren de saucijzenbroodjes wel erg smal……
Daarna bestreek ik ze met een losgeklopt ei: ze moesten 30 minuten in de oven op 220 graden.
Smal, maar erg lekker!

Samengevat:
– 1 rol koelvers bladerdeeg,
– 200 gram gekruid gehakt,
– 8 rolletjes gehakt verdelen over het deeg en het bladerdeeg op maat snijden voor 8 saucijzen
– dichtvouwen en randjes met een vork dichtprikken,
– bestrijken met losgeklopt ei,
– oven 220 graden, 30 min.

Dit vind ik niks….

Gerard verraste me vrijdag door te zeggen dat hij ook iets wilde bakken.
Hij herinnerde zich dat zijn moeder vroeger altijd krentenbrood bakte, hij ging proberen om krentenbollen te bakken.
Als basis gebruikte hij daarvoor het recept op de website ‘Rutger bakt’: hierbij een link naar die pagina.
Rutger bakt kruidige krentenbollen met appel, maar de appel en de kruiden liet Gerard achterwege.
Hij ging voortvarend aan de slag; als ik brooddeeg maak doe ik dat met de mixer en deeghaken, maar dat vond Gerard niks.
“Bakkers kneden het deeg gewoon met hun handen” dus stond hij tien minuten te kneden op een met bloem bestoven werkblad.
Na een uur rijzen moest het deeg verdeeld worden in 16 bolletjes en moest het weer drie kwartier rijzen.
Ook hier moest een losgeklopt ei over de bolletjes worden gestreken en na het bakken moest er nog gesmolten boter overheen gekwast worden.
Het is allemaal prima gelukt!

Wat we hebben geleerd van de vorige lockdown in het voorjaar van 2020, is dat we niet alles wat we bakken ook zelf moeten opeten. Tenminste, niet in één weekend. Dat heeft namelijk gevolgen voor je gewicht en je suiker…..door schade en schande wordt men wijs.
Maar gelukkig: wij hebben een diepvries.

Als je kijkt op het Instagramaccount van deze website zie je vandaag twee foto’s: één van de bakplaat vol gerezen deeg en één van de trotse bakker.

Reageren

17 januari: Wijsheid, rust en hoop.

Door Ada

Op 17 januari 2021

In Kerk & gemeente

Naar aanleiding van de laatste persconferentie afgelopen dinsdag hebben we met onze kinderen afgesproken dat we elkaar een maand helemaal niet meer zien, ook niet in tweetallen.
Dat kost me veel moeite.
Punt.
De wijn is op.
Waar ik het leven anders altijd opgewekt en positief tegemoet treed was het deze week even klaar.
Dit is niks zo.

Vanmorgen zat ik op de bank met m’n breiwerk; samen met Gerard keek ik naar de viering vanuit de Catharinakerk; het was Kanazondag.
Ik kon niet eens meer de moed opbrengen om de responsies hardop mee te spreken: zo schraal en zo kaal zonder de gemeente om me heen.
Uit het verhaal van de dominee begreep ik dat ik niet de enige ben die het soms even niet meer ziet zitten.
Drie aspecten van de viering licht ik er even uit.

‘Niks kan meer zijn zoals het is’.
Het moet perfect, het moet ideaal, het moet zo mooi mogelijk.
Het beeld van jezelf, wat je uitstraalt: tegenwoordig tel je niet meer mee als het niet perfect is.
Aan het eind van de overdenking vertelde voorganger Sijbrand van Dijk over een ouder stel, dat tot hun grote verdriet in hun huwelijk geen kinderen had gekregen. Dan worden de verwachtingen die je zelf had, de voor jezelf vastgestelde toekomst van een gezin met kinderen, niet vervuld.
Zij hadden geaccepteerd dat het is zoals het is en ondanks die onvervulde verwachting in hun leven veel warmte verspreid en hun liefde gedeeld met anderen.

‘Dat we eigenwijsheid niet verwarren met wijsheid’.
De dominee vertelde dat hij zo moe wordt van mensen die alsmaar riepen: “Nog even volhouden.” “Het komt allemaal weer goed.”
Ik ben zo’n mens.
De hoop op dat het weer goed komt zit er zo bij mij ingebakken, ik ga er van uit dat het weer goed komt, dat we ook weer uit de coronapandemie komen.
Jammer dat andere mensen daar moe van worden, zo is het absoluut niet bedoeld.
Waar ik moe van word zijn al die mensen die hun mening maar over ons uittoeteren.
“Die lockdown had veel eerder gemoeten.”
“Die lockdown is nergens voor nodig.”
“Ik knuffel mijn kinderen en kleinkinderen gewoon, ik vind dat dat gewoon moet kunnen.”
“Kinderen lopen grote ontwikkelingsachterstand op door thuisonderwijs.”
“Ik laat me niet inenten, ben je gek!”
“Het redden van levens van dikke en oude mensen weegt niet op tegen de economische schade die door de lockdown wordt aangericht.”
Zucht.
Dat we eigenwijsheid niet verwarren met wijsheid.

‘De rust bewaren en hoop zaaien’.
Maria zegt op de bruiloft in Kana tegen Jezus dat de wijn op is.
Jezus zegt dan wat onvriendelijk dat hij niets met haar van doen heeft en dat zijn tijd nog niet gekomen is.
Maria verblikt of verbloost niet, maar gaat naar de bedienden en zegt hen “Doe maar wat hij jullie zegt, wat het ook is.”
Zij bewaart de rust en zaait hoop.

Dat moeten wij ook doen.

Reageren

16 januari: TBONTB 15 – Van ergernis naar ontroering.

Door Ada

Op 16 januari 2021

In Geschiedenis, Sweet memories

Voor ieder hoofdstuk in het boek had ik een nieuw blog geschreven; in de rubriek ‘Sweet memories’ vond ik dit een toepasselijk verhaal.

In deze rubriek vind je verhalen over herinneringen aan fijne momenten die gekoppeld zijn aan muziek, boeken, foto’s en soms zelfs geuren; ik ben mij er van bewust dat ik tot nu toe zo’n fijn leven heb geleid dat er veel sweet memories zijn.
Wat ik bijzonder vind is dat zelfs de herinneringen aan ergernissen kunnen omslaan in ontroerende momenten.

Daarbij moet ik in de eerste plaats denken aan het lied Junge, komm bald wieder van Freddy Quinn.
Mijn vader en moeder vonden dat prachtige muziek. Zij gingen vroeger naar alle films waar Quinn in speelde en hadden zoete herinneringen bij die muziek. (afbeelding: uit de film ‘Heimweh nach Sankt Pauli’.)
Ik niet.
Oubollig vond ik het in de jaren ’70.
Niet meer van deze tijd.
Zat mijn vader te genieten van die jaren ’50 muziek, dan liep ik daar mopperend bij weg.
Mijn vader overleed plotseling in 2008 en ik herinner me nog de eerste keer dat ik Junge, komm bald wieder weer hoorde. Tranen met tuiten.
Zelfde verhaal met “mijn Jezus, ik hou van U”, een lied dat mijn moeder graag zong.
Not my cup of tea.
Maar nadat het op haar begrafenis is gezongen kan ik er niet meer met droge ogen naar luisteren, laat staan het zelf zingen.

Heel veel dingen die mij als puber zo irriteerden ben ik later als waardevol gaan zien.
Dat alles in huis een vaste plaats heeft: de beruchte ‘organieke plaats’ waar mijn vader ons mee opvoedde. Als je iets kwijt was had je het niet op de organieke plaats gelegd.
De rust en de regelmaat van een schoon en opgeruimd huis die ons door mijn moeder werd voorgeleefd.

Vorige week deed ik een nieuw plastic afvalzakje in het prullenbakje in de douche.
Het was het laatste zakje van de enorme voorraad die ik vanuit mijn moeders erfenis meenam naar huis. Ze overleed half oktober 2017, vorige week was 13 augustus 2020.
“Waarom heb je toch overal zoveel van op voorraad!” mopperde ik vroeger.
Nu kan ik er om glimlachen……ma met haar acht flessen Glorix.
Sweet memories.

Meer lezen over het boek 1960 -2020?
Hierbij een link naar de verzamelpagina van deze blogreeks ‘Te boek ….. of niet te boek’.

Reageren

15 januari: TBONTB 14 – Sweet memories.

Door Ada

Op 15 januari 2021

In Geschiedenis, Sweet memories

Onder het tabblad ‘Geschiedenis’ vind je op deze website een submenu met de titel ‘Sweet memories’.
Als je daarop klikt kom je op een pagina waar ik beschrijf wat deze zoete herinneringen voor mij betekenen.
Op dit blog vandaag een paar voorbeelden van ‘Sweet memorie-blogs’ uit de afgelopen zes jaar.

Als puber in de jaren ’70 was ik helemaal idolaat van de glamrockgroep Mud.
Mijn hele kamer hing vol met posters van Les, Rob, Ray en Dave; er hing zelfs een poster van de mannen aan het plafond: dat was het eerste wat ik zag als ik ’s morgen wakker werd.
In april 2015 schreef ik een blog over ‘sweet memories & Mud: hierbij een link naar dat verhaal.

Aan onze dochters hangen ontzettend veel zoete herinneringen.
Slaapliedjes bij het naar bed brengen, verhaaltjes voorlezen, te veel om op te noemen.
De baby-herinneringen aan hen vallen samen met onze jaren ’60-kinderwagen; een blauw-witte wagen met een ruime bak die mijn ouders in 1960 splinternieuw kochten.
Over die kinderwagen en wie daar allemaal in hebben gelegen schreef ik in 2018 een blog onder de titel ‘Onze oldtimer’.

Rond het overlijden van mijn moeder in 2017 schreef ik destijds blogs over het rouwproces.
Hoe er steeds stukjes werden afgerond en hoe ik dat destijds beleefde.
In januari 2018 schreef ik over een bezoek aan Hoogersmilde. Ik ging even langs bij de nieuwe bewoonster van haar oude appartement en ging naar het kerkhof om het graf te verzorgen, waar toen nog geen steen op stond. Het blog heet Weer een stukje.

Voor het boek schreef ik een blog over hoe ergernis over dingen na jaren overgaat in ontroering.
Morgen in dit theater.

Meer lezen over het boek 1960 -2020?
Hierbij een link naar de verzamelpagina van deze blogreeks ‘Te boek ….. of niet te boek’.

Reageren

14 januari 2021: Wat is jouw favoriete ‘Arbeidsvitamine’?

Door Ada

Op 14 januari 2021

In Alledag

“… en alle schelpen die het vindt gaan blinken als ik lach!”
Hoorde ik vanmorgen bij de Arbeidsvitaminen op Radio 5.
Een beetje Nederlander weet dan onmiddellijk naar welk lied ik luisterde.
Jij niet? Je kunt het hier beluisteren.
Het is een lied dat is opgenomen in 1968, toen het uit kwam was ik 7.
Het is ook een lied dat al vanaf de jaren ’70 tot nu regelmatig voorbij komt in de Arbeidsvitaminen.

Vanmorgen heb ik ook ‘gestommen’ op de Arbeidsvitaminen voor de ‘Radio-Ring 2021’.
Dat moest van Bert.
Bert Haandrikman voert campagne in zijn ochtendshow; hij vindt dat Arbeidsvitaminen, dat dit jaar haar 75 jarig bestaan viert, het verdient om een een keer de ‘Radio Ring’ te winnen.
Wil je ook stemmen? Klik hier: het kan nog tot vannacht 00.30 uur.

Omdat Arbeidsvitaminen 75 jaar bestaat is er een feestweek op Radio 5 georganiseerd.
Wil je daar meer over weten? Hierbij een link naar meer informatie op de website van Radio 5.
Je kunt ook zelf een lijstje insturen met nummers.
20 liedjes mag je opgeven.
Nou kan ik moeiteloos 20 nummers aanwijzen die ik graag zou willen horen, maar het lijkt mij leuk om eens een ander lijstje in te sturen: liedjes die de lezers van mijn blog leuk vinden.
Dus heb je een favoriet lied dat volgens jou in de Arbeidsvitaminen-feestweek gedraaid moet worden, geef dat dan aan mij door!
Dat kan via het reactieformulier, je vindt een link onderaan deze pagina, maar als je in mijn netwerk zit mag het ook via telefoon, app of via de mail.
Onze bedrijfsnaam is dan ‘De waarde van de dag’; ik hoop dat ik t.z.t. een lijstje met twintig nummers kan inleveren.

Reageren

13 januari: Aanvullingen bij sokken en onderzetters.

Door Ada

Op 13 januari 2021

In Breien, Haken, Handwerken

Soms krijg ik op deze website reacties.
Meestal zijn dat reacties op recente blogs, maar soms reageert iemand op een blog dat al jaren op de site staat.
Vandaag combineer ik een reactie met een kleine aanvullingen op twee blogs.

In het blog ‘Even afbrillen’ van 9 maart 2018 schreef ik over het breien van sokken op een rondbreinaald.
Op 6 januari j.l. reageerde ‘MT’ daarop met de opmerking dat je ook twee sokken tegelijk kunt breien op twee rondbreinaalden.
O?
Hoe dan?
Ik zag het nog niet voor me; ik mailde haar terug dat ik het niet helemaal begreep, toen stuurde ze me een aantal foto’s.
Eén daarvan zie je hier links, deze en de andere foto’s heb ik in één PDF gezet, hierbij een link: twee sokken tegelijk rondbreinaald
Ze schreef erbij: als je er bij zet dat je het van MT hebt mag je het gebruiken.
Bij deze!

De tweede aanvulling is niet naar aanleiding van een reactie, maar een opmerking van mezelf.
Op het blog ‘Van onderzetters naar rommelmarkt’ uit 2015 link ik naar de website Handwerkles’; daarop staat een leuk haakpatroon van een onderzetter.
Die onderzetters wilde ik weer gaan haken, maar ik vond ze eigenlijk wel wat groot, het waren meer kleine kleedjes dan onderzetters.
Het patroon heb ik een toer ingekort en iets aangepast, zodat het kleedje een onderzetter wordt.
– Haak 5 lossen en sluit deze met een halve vaste tot een ring.
– Toer 1: 1 losse. Daarna in de ring 16 vasten haken en sluiten met een halve vaste. (Elke toer wordt trouwens gesloten met een halve vaste).
– Toer 2: Haak 3 lossen (dat is nu en in de volgende toeren steeds het eerste stokje), 1 stokje in de volgende steek (hierbij steeds alleen door de achterste lus haken), 1 losse. Dan steeds 2 keer 1 stokje door de achterste lus, 1 losse. Je hebt nu 8 groepjes van 2 stokjes met één losse er tussen.
– Toer 3: Vanaf nu weer door beide lussen haken. 2 stokjes op het eerste stokje, 2 stokjes op het tweede stokje, 1 losse. Dit steeds herhalen; je hebt nu 8 groepjes van 4 stokjes met 1 losse er tussen.
– Toer 4: Haak 1 stokje op het eerste stokje, 2 stokjes op het tweede stokje, 1 losse, 2 stokjes op het derde stokje en 1 stokje op het vierde stokje, 1 losse. Dit steeds herhalen. Je hebt nu 8 groepjes van 6 stokjes met tussen het 3e en 4e stokje 1 losse én tussen de afzonderlijke groepjes ook 1 losse.
– Toer 5: Om het boogje van 1 losse 7 stokjes met 1 losse er tussen haken. Om het boogje van 1 losse 1 vaste haken. Voor en na de vaste geen losse haken. Dit steeds herhalen. Je hebt nu 8 waaiertjes van 7 stokjes met tussen ieder stokje 1 losse.
– Toer 6: Tussen alle stokjes 1 vaste haken met daar tussen een boogje van 3 lossen. Sla de ruimte voor en na de vaste tussen de bloemblaadjes over.

Op foto 1 zie je de onderzetter van de website ‘Handwerkles’ met daarnaast mijn eigen, kleinere versie.
Op foto 2 en 3 zie je wat ik er mee doe: ik haak zes onderzetters in drie verschillende kleuren. Daarna haak ik een koordje dat ik om de onderzetters strik: een persoonlijk afscheidscadeautje als een collega weggaat of als bedankje voor iemand die iets voor me heeft gedaan.
Rondom Pasen geef ik ‘Loensende-kippen-onderzetters‘ en in de decembermaand ‘Engeltjes-onderzetters’.

Reageren

12 januari: Voeg leven toe aan de dagen (7) – Nooit te oud om te leren.

Door Ada

Op 12 januari 2021

In Alledag

Het zevende onderwerp in deze serie is ‘Blijf leren‘.
Vaak wordt ‘leren’ geassocieerd met ‘school’ en ‘jong’, maar dat is natuurlijk een achterhaald idee.
Tegenwoordig moet je ook als je werkt leren om bij te blijven op je vakgebied en het is een misverstand om te denken dat je niet meer hoeft te leren als je de 60 gepasseerd bent.
“Waarom zou ik het dan nog doen?” is op zich een goede vraag, het antwoord komt van psycholoog Douwe Draaisma en neuropsycholoog Eric Scherder. (bron: AD/Merel Brons)
Draaisma heeft uitgezocht dat iets voor de eerste keer doen de meeste indruk maakt op ons geheugen.
Nieuwe piketpaaltjes slaan brengt reliëf aan in ons leven.
‘We onthouden die eerste keren niet alleen beter, we krijgen er ook het gevoel door dat de tijd minder snel wegtikt. En een nieuwe stap zetten, flexibel zijn, geeft zelfvertrouwen.”

Erik Scherder raadt iedereen aan met iets nieuws te beginnen.
‘De inspanning is belangrijk voor een brein dat door ouderdom kwetsbaarder wordt. Door geregeld intensief te bewegen, ben je in staat je beter te focussen op wat je wilt onthouden en dat vergeet je ook minder snel.’

Dus leer op latere leeftijd een instrument te spelen, pak een nieuwe hobby of sport op. Dans, beweeg. ‘Ga ertegenaan, dat vertraagt het ouder worden, zegt Scherder.
Zelf speelt hij sinds drie jaar viool. ‘Ik speel liedjes die een 6-jarige vioolstudent beter uitvoert, maar ik heb er ontzettend veel lol in.’ Tot zover het AD.

Vaste lezers weten het: ook ik ben op latere leeftijd nog begonnen met nieuw muziekinstrument: de accordeon.
Maar ‘iets nieuws leren’ hoeft niet ‘iets met muziek’ te zijn.
Doe een cursus ‘schilderen in waterverf’, verdiep je in ouderwets boekbinden, doe een workshop ‘omgaan met sociale media’, vind uit hoe je moet weven, ga een taalcursus doen, doe een kookcursus of zoek eens uit waar jouw familie eigenlijk vandaan komt.
Verbreed je horizon: niet om er geld mee te verdienen, maar om er van te genieten.

Ook op dit blog in deze serie een praktijkvoorbeeld: mijn PKN-website-collega Zwanny, één van de pijlers van PKN-digitaal.
Dit schreef ze over haar vrijwilligerswerk als ‘Lezer van de maand‘ in mei 2020.

Soms rol je van het één in het ander. Ds. Theo van Beijeren vroeg mij omstreeks 2004 of ik wilde helpen bij het opzetten van een kerkelijke website. Dat leek me wel interessant omdat ik voor Passage een website bijhield en nog steeds bijhoud. Voor Passage help ik ook mee in een liturgiegroep en maak, samen met nog iemand, het maandelijks krantje. Ook rolde ik in de opmaak voor Kerknieuws en in het secretariaat van Stichting Kerknieuws. Voor Kerknieuws werk ik, zeer plezierig, samen met Dick de Jong.
Toen de beamer in Op de Helte kwam, ging ik helpen met presenteren en zo gaat het dan verder. Na de renovatie van de Catharinakerk kwamen daar schermen voor het presenteren en ook daarbij ging ik helpen al was het mijn bedoeling alleen de roosters voor hulp bij beeld en geluid samen te stellen.

Wat het vrijwilligerswerk zo plezierig maakt, is het samenwerken met zoveel fijne mensen.

Doe net als Zwanny: rol van het één in het ander!

Levensquote 7: Op het moment waarop je je ergens te oud voor voelt moet je het juist gaan doen.

Klik hier voor de andere delen van deze serie:
1. Leeftijd
Leeftijd is maar een getal en volledig irrelevant, tenzij je een fles wijn bent.
2. Gezondheid
Voor je lichaam zorgen is een investering; je krijgt er iets voor terug dat onbetaalbaar is.
3. Niet afgeschreven
Of je als oudere ‘afgescheven’ bent, heeft voor een groot deel met je eigen instelling te maken.
4. Er op uit gaan
Als je het zonnetje in huis wilt worden, moet je naar buiten om de kunst af te kijken.
5. Niet te snel opgeven
Rust roest
6. Gezelschap
Zoek het gezelschap van diegenen die het beste in je wakker maken.
7. Nooit te oud om te leren
Op het moment dat je je ergens te oud voor voelt, moet je het juist gaan doen.
8. Hulpmiddelen. Ook voor jou.
Één van de moeilijkste dingen, die je in je leven zult leren,
is dat het lot je ooit zal dwingen, om hulp te accepteren. (gedicht: Martin Gijzemijter)
9. Geen spijt.
Voordat je dood gaat…..LEEF.

Reageren