Gistermorgen stapte ik om 09.30 uur in mijn auto en tikte op de navigatie een adres in: Buttinga in Oosterwolde.
Daar woont een MAVO-vriendin; gisteren zagen we elkaar als vriendinnenclubje na drie jaar weer.
Op 2 juni kregen we een app voor het plannen van een datum, de eerste zaterdag dat iedereen kon was 15 oktober; zestig plus betekent kennelijk nog niet ‘alle tijd’.
Rond kwart over tien zaten we met z’n vijven aan de koffie met herfstkoek: gezellig!
We zijn allemaal geboren in 1960/1961; we zitten dus allemaal in dezelfde levensfase.

Drie van ons hebben kleinkinderen, waarvan er één zelfs al naar de middelbare school gaat (!).
Vier van ons zijn nog aan het werk; ééntje had er dit voorjaar abrupt een punt achter gezet.
“Ik was het helemaal zat, die stress, het gedoe, het geregel er om heen: binnen een week was ik gestopt!”
Ze was er erg gelukkig mee. Financieel kon het en ze geniet van haar vrijheid en het doen van dingen die ze graag wil doen.

Geen moment zitten we op z’n dag zonder gespreksonderwerpen: de coronapandemie, werk, kerk, vakanties, kinderen en natuurlijk herinneringen ophalen aan de MAVO-periode.
“Zie je die nog wel eens? Waar woont die dan? Hoe is het met…..”
Ondertussen prikte ik heel wat pennen weg: de ellenlange  boord van ‘de kniekous voor vader’  met de priegelsteekjes is al af: nu de hoek om.
Na het eten maakten we een ommetje door de buurtschap Buttinga.

Tot mijn grote genoegen stonden er langs onze route een paar bordjes met informatie over de geschiedenis van de buurtschap.
En wat ik leuk vond: de tekst was geschreven in de streektaal van Oosterwolde.
Dat valt onder het Stellingwerfs, waartoe ook het Smildigers behoort.
“Buurtschoppen om Oosterwolde henne”.
Vaste lezers kennen mij: ik miste geen bordje.
Er stond zelfs een informatiebordje bij het verblijf van twee Bentheimer-varkens!
Die hadden het wel heel heerlijk in hun scharrellandje met modderpoel.
Meer weten over de geschiedenis van Buttinga?
Hierbij een link naar de website ‘Plaatsengids‘ met meer informatie.

Op de terugweg zocht ik een nog een heleboel kastanjes die op het erf lagen van onze gastvrouw.
Die kregen een mooi plaatsje op onze salontafel.
Na de thee wezen we de gastvrouw voor volgend jaar aan en spraken de wens uit dat ons mini-reünietje in 2023 gewoon door kan gaan.

Hieronder een overzichtje van voorgaande bijeenkomsten van dit clubje:

2019: Als we ouder worden (alleen het tweede gedeelte van dit blog)

2018 Slimme schilders in Diever

2017 Mini-reünie

2015 Lourdes in Friesland