17 december: Over de grens

Een Duitse Weihnachtsmarkt, daarmee doe je ons gezin een groot plezier.  Na twee coronajaren werden ze overal in Duitsland weer georganiseerd en wij kozen voor Münster. Op internet ontdekte ik dat die stad al is gesticht in 792 door Karel de Grote, het begon destijds met een klooster. Het Latijnse woord daarvoor is monasterium, dat in de loop van de eeuwen  Münster werd.  We parkeerden de auto’s in de parkeergarage bij ‘der Hauptbahnhof’ en wandelden het centrum in. Dan willen we eerst Kaffee mit Kuchen.  In een klein, sfeervol koffietentje aan de rand van het centrum streken we neer en aten bijna de hele vitrine leeg: Käsekuchen und Apfelstrudel. Er bleef nog één stukje achter het glas liggen; hopelijk had ze nog genoeg in de diepvries.

Wij kunnen met elkaar elkaar erg genieten van het geboemel door zo’n stad.
De lichtjes, de houten huisjes, de ontspannen sfeer: heerlijk.
Eigenlijk heb ik zo’n dag een dubbele agenda, want ik wil natuurlijk ook iets van de geschiedenis zien, maar dat bleef gisteren tot een minimum beperkt.
Drie kerken hebben we van binnen kunnen bekijken en dat was alleszins de moeite waard.

De Lambertuskerk is bijzonder vanwege de drie ijzeren kooien die aan de toren van die kerk hangen, waarin ooit de lijken van de aanvoerders van de wederdopers hingen.
Als ik mijn gezin wijs op die kooien en de geschiedenis daarachter vertel, merkt Jon op: “…..dat gaat een week goed. Daarna gaan die lijken ontbinden en dan drupt er van alles naar beneden….”
We griezelen samen bij het idee en bedanken Jon voor het met ons delen van zijn rijke fantasie; niet te veel bij nadenken.

In die Lambertuskerk was een harpiste aan het oefenen, samen met de organist.
Af en toe werd de prachtige muziek even onderbroken voor overleg, maar het was heel fijn om even in die kerk te zitten.
Het deed me denken aan het blog van gisteren (Dit is uw orgel, Heer…). Nu was ik de toerist in een vreemde kerk die even tot rust kwam in het oude gebouw.
We keken ook nog even binnen in de Dom: wat een imposant gebouw! Maar waar ik anders alle borden met informatie zou gaan lezen, liet ik het nu bij een rondgang door de verschillende onderdelen. Samen met twee dochters warmde ik even op boven een rooster dat warme lucht naar boven blies.
Want je wordt koud, mensen, door dat geslenter in de buitenlucht!

En verder bestond de dag uit de gebruikelijke onderdelen: een warme beker glühwein bij een kraampje, het kopen van een souvenirtje (in dit geval zo’n mooie, gekleurde adventsster) en een broodje Bratwurst halverwege de middag.
We besloten de dag met een etentje in een Imbiss, waar ‘ein halbes Hähnchen’ op het menu stond.
Mit Pommes.
De ober die het eten kwam brengen vroeg “Mayo dazu?”
Hij had op voorhand de plastic tubetjes al in zijn broekzak meegenomen.
Tja.
Niederländer……

Vorige blogs over kerstmarkten:
2016 Kerstmarkt in Bremen
2018 Die leute brauchen ein Polonaise um raus zu kommen….