Woensdag 22 maart was mijn laatste werkdag voor een korte vakantie.
“Ga je nog wat leuks doen?” vroeg een collega.
Kennelijk begon ik helemaal te stralen. “O, heb je iets te vieren?”
In het Drents zei ik: “Wij gaot ies eem flink in de busse blaozen”.*

Met ons voltallige gezin zaten we vanaf donderdag de 23e op Gran Canaria; we hebben ons veertig jarig huwelijk uitbundig gevierd.
Vandaag is de onvermijdelijke ‘day after’.
Helemaal verreisd rolden we vannacht rond 04.00 uur ons bed in, om pas om 11.00 uur weer wakker te worden in koud Nederland.
Gerard werkte vandaag een paar uur vanuit huis en ik heb deze week vakantie, maar één gezinslid moest vanmorgen om 08.30 uur weer lesgeven in Emmen.
Als je zes dagen met z’n achten aan de ‘stammtisch’ van zo’n all-inclusive-restaurant aan het ontbijt hebt gezeten is het op de eerste dag daarna echt afzien.
Een paar quotes uit de gezins-app van vanmorgen:

‘Jonges, wat is dit. Ik ben alleen en ik heb geen ochtendpatat.’

Uit Emmen kwam een foto van een slecht uitgeslapen hoofd: ‘Ik ben niet alleen en wou dat ik dat wel was.’

Uit Groningen kwam de vraag: “Zou de snackbar al open zijn?”
Antwoord uit Almelo: “Ja, maar daar moet je heen. En BETALEN.”

We hadden een heerlijke vakantie.
Op het Instagram-account (klik hier) van deze website staan een paar foto’s van de afgelopen dagen.
Net als vier jaar geleden op Lanzarote (klik hier voor die blogserie) hebben we genoten van het mooie weer, het prachtige eiland maar vooral van elkaar.

Op de afbeelding hiernaast zie je de boardingpass van gisteren, het afgeknipte, onvermijdelijke plastic armbandje van het resort en het zonnejurkje dat ik als souvenir meenam.
Was ik in 2019 nog beledigd dat ik zo’n bespottelijk armbandje om moest (lees: Bezit uw ziel....), deze keer was ik er op voorbereid en droeg dociel het afzichtelijke, groene ding om mijn arm. Maar als we van het park afgingen schoof ik mijn zwarte FitBit-horloge er over heen….. tourist in disguise.
Alsof dat helpt als er zeven andere lange Nederlanders met een groen armbandje naast je lopen, maar dit terzijde.

De koffers zijn uitgepakt, de eerste boodschappen gedaan en het eerste ‘verse’ blog is weer geschreven.
De komende tijd zal ik af en toe een blog plaatsen over onze avonturen op het Spaanse eiland, dit verhaal is het eerste in een nieuwe blogserie.

*Weet je niet wat dat spreekwoord betekent?  Hierbij een link naar een artikel hierover op de website ‘Onze Taal’.

Benieuwd naar andere blogs over deze reis?

2. Neerstrijken over het leven op een all inclusive resort.
3. Verjaardag over Carlijns verjaardag die we op Gran Canaria hebben gevierd.
4. Opgetild over ‘zwemmen’ in de Atlantische Oceaan
5. Waardevol over het verlies van mijn rugtas
6. Wat een schatje over een schatje in een oud stadje.
7. Jardin Botanica over een botanische tuin
8. Playa de Ingles over het toppunt van toerisme op Gran Canaria
9. De STOM-lijst over wat niet zo leuk was tijdens deze reis.
10. De steen op het strand over het bijzonder souvenir dat Gerard en ik meenamen.