Maand: juli 2023

Mattheus 10 stond gistermorgen op het rooster.
“Denk niet dat ik gekomen ben om op aarde vrede te brengen.”
We horen Jezus aan het woord en je vraagt je af hoe het komt dat wij die zin maar moeilijk met Jezus kunnen verenigen.
Voor de uitleg van deze schriftlezing had dominee Walter Meijles een zwaard meegenomen en een heggenschaar.
Uit Jesaja 2 lazen we de beroemde regels: “Zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegijzers en hun speren tot snoeimessen.”

Het was best een moeilijk verhaal gistermorgen in de viering.
Wat ik heb onthouden was het voorbeeld dat de voorganger gebruikte om die bovengenoemde lastige woorden van Jezus uit te leggen.
In Amerika was in een kerkelijke gemeente een nieuwe pastor aangesteld, maar hij deugde niet.
Hij misbruikte kinderen seksueel.
Het was een leuke man, charismatisch, bracht jonge gezinnen terug bij de kerk, zijn vrouw was een aardig mens en actief betrokken bij allerlei activiteiten in de kerk en ook in het dorp was het echtpaar geliefd en gezien.
Wie van de kerkenraad heeft dan de moed om het kwalijke gedrag van de pastor aan de orde te brengen?
Wie durft op te komen voor de kinderen, terwijl je niet zeker weet of die kinderen de waarheid spreken?
Je weet wat de dramatische gevolgen zullen zijn van jouw woorden: carrière gebroken, huwelijk gestrand, kerkgemeenschap ondergedompeld in crisis.
Het zwaard dat knopen doorhakt heeft in bovenstaand voorbeeld een diepere betekenis.
Kies je voor de waarheid? Zaai je onrust en verdeeldheid?
Of blijf je toch loyaal aan je familie, je werk en de kerk en bedek je misstanden met de mantel der liefde…..

Zoals ik al zei: best een moeilijk verhaal.
Want dit is natuurlijk een voorbeeld waarbij een grote misstand aan het licht moet worden gebracht, maar in het klein geldt hetzelfde principe.
Waar sta je voor? Waarin nemen we Jezus als voorbeeld? Wat moet kunnen, wat niet?
En hoe groot is die mantel der liefde en past alles er wel onder?

We sloten vanmorgen de gebeden niet af met het ‘Onze Vader’, maar met het lied Abba Vader; lied 886.
Een lied waarvan ik blij ben dat het is opgenomen in het Liedboek; het doet me denken aan vroeger, aan het jeugdkoor Hosanna, waar dit lied op het repertoire stond.
Al beleefde ik de tekst als 26-jarige heel anders dan als 62-jarige.
Als u begrijpt wat ik bedoel.

“Oma! Kijk, ik ben een meisje!”
Een jongetje van een jaar of 8 staat met twee ballen uit de ballenbak onder zijn trui en drukt zijn ‘boezem’ naar voren.
Oma heeft net de tweede slag binnengehaald met klaverjassen en zegt onverstoorbaar: “O. Dan heeft oma nou DRIE kleindochters!” en gooit de volgende kaart op tafel.
Hiermee heb ik nog maar een heel klein stukje beschreven van het spektakel dat Familiedag Waninge heet.
We waren te gast bij Gerards broer aan de Dieverbrug. Zij hebben een boerenbedrijf; er was in hun schuur ruimte genoeg om de hele, alsmaar uitdijende familie te herbergen. Hun beroep kwam tot uitdrukking in de zeskamp die we ’s middags deden met onderdelen als  spijkerbroek hangen aan pa’s trekker, hooivorkdarten, melken en een overall-race.

Spijkerbroek hangen aan de trekker ,,,

Iedere oom en tante waren captain van hun eigen Zeskampteam en zo toog tante Ada ten strijde met groep 4.
We zetten ons schrap voor de bierkrattenrace, balzakflessenvoetbal en bovengenoemde boerenspellen. Gelukkig was er één rustig onderdeel: de denkronde. Maar dan wordt er wel weer gekibbeld en gezeurd over de antwoorden. “Nee man! Napoleon is geboren op Malta!”

hooivorkdarten

Tijdens de barbecue moet er altijd lang gewacht worden. De organisatoren hadden bedacht dat het dan leuk zou zijn als er iets was om naar te kijken en hadden ‘het open podium’ bedacht: iedereen die dat wilde mocht iets opvoeren.

bierkrattenrace

Er kwam van alles voorbij aan dansjes, liedjes en zelfs een smartlap: wij zongen namelijk met ons gezin ‘het lied van Piet’.
Het beschrijft de doodgewone Nederlander Piet die een dagje gaat vissen voor zijn broodnodige rust, maar die per ongeluk in de Waninge-dag beland. Als je de blogs leest van de vorige familiedagen (zie link hieronder) weet je wat Piet allemaal is overkomen…..

Schoonzus Hennie sloot het open podium af met het ontroerende gedicht ‘Het is vandaag familiedag…’
Het lijkt namelijk ‘altijd feest’ in de familie Waninge, maar dat is natuurlijk niet zo.
We misten gisteren oudste zus Marrie en haar man Tjalling in ons midden; hij is ernstig ziek en ze konden er helaas niet bij zijn, maar gelukkig waren hun kinderen er wel bij met hun gezinnen.
Gerards broers Henk en Jan zijn ons in 2011 en 2019 ontvallen en Hennie beschreef ons ouder wordende clubje treffend in haar zelfgeschreven gedicht:  Het is vandaag familiedag

Hoeveel liter ‘melk’ komt er in de emmer?

En verder was het vooral erg leuk en helemaal des Wanings.
Zo ving ik bijvoorbeeld een gesprek op over een nichtje van 14, waarvan de vader (onze neef) zich nog niet zo’n zorgen maakte over toekomstige vrijers. “Ze heeft nogal wat noten op zang: hij moet langer zijn dan zij (dame is 1.84), moet op klompen lopen en moet ’trekker’ zeggen. Als je ’traktor’ zegt ben je een kakker.”
Nou, dat is dan ook maar weer duidelijk; je hoort maar zo niet bij de familie….
– In het midden van de schuur stond een kinderzwembadje vol met plastic balletjes, een alternatieve ballenbak. Dat was een doorlopende bron van vermaak; de vloer lag bezaaid met ballen, want de kinderen gooiden de ballen niet alleen naar de volwassenen toe, de volwassenen gooiden ze ook terug…..

Je vindt twee foto’s van de BigBag-overall race op het Instagramaccount van deze website.

Benieuwd naar alle edities van onze familiedagen tot nu toe?
Klik dan hier voor het verslag uit 2014, daar onder vind je een overzicht van alle jaren.