Op Radio 5 wordt reclame gemaakt voor de podcast-serie ’50 jaar Superstar’ van de KRO/NCRV.
Dit staat in de aankondiging:

Vijftig jaar geleden zorgde de film Jesus Christ Superstar voor een hoop ophef.  
Je hield ervan, of je haatte het.
Wat bracht deze hippie-vertelling over de laatste dagen van Jezus teweeg?  
In de podcast 50 jaar Superstar onderzoeken we het.  
Van het verhaal achter de wereldberoemde soundtrack, de transformatie van Jezus naar superster, tot een unieke blik achter de schermen.

De rock-opera ‘Jesus Christ Superstar’ van Andrew Lloyd Webber en Tim Rice werd voor het eerst opgevoerd in 1970.
De gelijknamige film kwam uit in 1973.
Toen was ik 12; in oktober werd ik 13 en in dat jaar ging ik voor het eerst naar de MAVO.
Niets heb ik er toen van meegekregen; niet van het spektakel zelf, maar ook niet van de ophef die het teweegbracht.
Het liedje ‘I don’t know how to love him’ stond op mijn repertoire, ik kon het zingen met begeleiding van mijn gitaar.
Maar de film had ik toen nog niet gezien.

‘Mijn’ Jesus Christ Superstar is de filmversie uit 2000.
Was de versie uit de jaren ’70 geschreven in de hippie-tijd, deze film kwam uit omstreeks de milleniumwissel.
Het was de eerste versie van JCS die onze dochters zagen en ze waren diep onder de indruk.
Ieder jaar rondom Pasen keken we die film; ze kennen de muziek dus goed.
Toen ze later beelden zagen van het origineel uit 1973 vonden ze dat helemaal niks……

Hierbij een link naar een stukje uit die film uit 2000: het beraad van de farizeeërs en schriftgeleerden onder leiding van Kajafas.
De hogepriester werd gespeeld door Frederick B. Owens.
Angstaanjagend in zijn uitbeelding van de haat tegen Jezus.
En die stem. Laag, mooi, maar venijnig.
‘We need a more permanent solution to our problem…..’
En die Pilatus was ook zo’n lekkertje; brrrrr.

Nog even terug naar de podcast, want daar draait dit blog per slot van rekening om.
In deel 1 komt Leo Blokhuis aan het woord, die veel vertelt over de achtergronden bij de de rockopera en de film.
In deel 4 wordt uitgelegd dat de Matthäuspassion van Bach en deze rock-opera van Webber meer overeenkomsten hebben dan je op het eerste gezicht zou denken.
Ik geniet ervan bij het doen van de ‘bovenboel’ en andere vervelende huishoudelijke klussen.

Je kunt de podcast vinden op Spotify enzo, maar je kunt ook luisteren via de website van Radio 5.
Hierbij een link naar die pagina.