13 november: Opknappen in Westerbork.

We hebben ‘Casa Grada’ nu dik twee jaar in ons bezit.
Het kost wat, maar het levert ook wat op; zoveel dat we nu kunnen investeren in een grondige opknapbeurt.
De douche boven (met een hoge instap en een gladde douchebak) krijgt een nieuwe douchevloer + glazen wand, de gordijnen boven worden vervangen (we hebben al nieuwe uitgezocht), er komen twee nieuwe bedden en de vloerbedekking wordt er uitgehaald: daarvoor in de plaats komt PVC met ‘parketlook’.
Verder hebben we nieuwe badkamerkastjes gekocht.
De gordijnen en vloeren laten we doen in het voorjaar van 2024, de rest doen we zelf.
Lees: doet Gerard zelf.

Drie weken achterelkaar hebben we het vakantiehuis voor onszelf geblokt, zodat we in delen de nieuwigheden kunnen aanbrengen; afgelopen weekend stond de eerste klus op het programma, namelijk de oude, betegelde hoge instap en oude douchebak verwijderen, nieuwe vloer er in.
Toen het oude spul verwijderd was moest er ruimte worden gemaakt in het beton daaronder, zodat het afvoerbakje van de nieuwe vloer daarin zou kunnen vallen. En toen……raakte Gerard bij het wegkappen van het oude cement de waterleiding.
Ik was beneden bezig toen hij schreeuwde dat ik in de meterkast de kraan uit moest zetten.
Zenuwachtig en paniekerig stond ik te hippen voor de meterkast. Ik zag geen kraan! “Waar dan!” riep ik naar boven.
Het draaide er op uit dat ik naar boven moest om als een moderne Hansje Brinker*  mijn handen op het gat te drukken waaruit het water naar boven spoot en Gerard naar beneden rende om de kraan uit te zetten. De ‘kraan’ bleek een handle te zijn die je naar links moest draaien.

Chips man!
Wat nu? Geen water!
We kunnen nog geen koffie zetten.

Het werk van Jouke!

Gerard ging eerst wat rondbellen, maar het was allemaal niet erg hoopvol wat hij hoorde.
We bedachten dat we dan misschien toch eerst maar weer naar Roden zouden gedaan, maar Gerard vond nog één mogelijkheid.
“Ik ga zwager Harrie* * ook nog even bellen” zei hij toen.
Harrie kende ‘een mannetje’ met een klussenbedrijf. “Moet je Jouke even bellen” was zijn advies.
Het is niet te geloven, maar anderhalf uur later stond Joukes Klussenbus op het Timmerholt en weer een uur later kon de handle in de meterkast weer naar rechts.
Zondag einde middag kwamen we weer thuis in Roden: nieuwe douchevloer zat er in!
Wat moet een mens zonder ‘mannetjes’…..

* bij de afbeelding: Boek Hans Brinker van Martijn de Rooij en Nicolaas Trottier.

* * gepensioneerd bouwvakker met een mega-netwerk in de bouw.