Op oudejaarsdag verzamelde ons gezin zich in de middag al rondom papa’s oliebollen en mama’s knieperties.
Inmiddels zijn er in de loop van de jaren al heel wat tradities ontstaan; einde middag een glaasje glühwein of warme chocolademelk bij de vuurkorf, vuurwerksterretjes om het oude jaar mee af te sluiten, de Disney-puzzel die die dag in gezamenlijkheid wordt afgemaakt, de spelletjes die gespeeld worden aan de keukentafel én……. minstens drie potjes sjoelen.
Om een beeld te schetsen van hoe dat sjoelen bij ons in zijn werk gaat een impressie van het tafelgesprek vanmorgen tijdens de nieuwjaars-brunch. We hebben net hartelijk gelachen om een instagram-post van Carlijn die ze ’the faces of sjoelen’ heeft genoemd, waarop de afzonderlijke gezinsleden verbeten, verbaasd, geconcentreerd, gefocust en fanatiek aan het sjoelen zijn.
Carlijn: “Ik sjoelde ooit eens met een clubje vriendinnen, die wilden allemaal zitten bij het sjoelen!”
Collectieve verbazing aan tafel. ZITTEN!?!
“Ja. En ik gooide constant 120 of meer, want ze hadden niet eens een wedstrijdbak.”
Vindt iedereen belachelijk.
Wie heeft er nou geen wedstrijdbak?
Ook door anderen worden duiten in het zakje gedaan.
“Die puntentelling! Dat je als je vier in de vier hebt zestien punten hebt en dat je zo alles bij elkaar optelt.”
Ons gezin komt woorden te kort om aan te geven hoe stom dat is.
“En als je alle schijven hebt gegooid dat dan iemand met de vinger voor het balkje langsgaat en alles wat er dan in schuift mag je ‘binnen’ rekenen.”
De gezamenlijk verontwaardiging bereikt haar hoogtepunt.
De schijf zit er pas in als hij er helemaal in zit. Dus geen millimeter buiten de opening.
Op de afbeelding hiernaast zie je Jon, die het sjoelende familielid wijst in welk vakje nog schijven moeten.
Volkomen zinloos, want de sjoeler weet dat zelf het best, maar het heeft alles te maken met de psychologische oorlogsvoering die bij een potje sjoelen hoort.
“Je hebt nog maar één in de drie.
Dan beginnen we te tellen bij 20 hè?
Dat weet je toch hè?
Als het nou maar lukt om nog eentje in de drie te krijgen….
kijk, hier zit de drie…”
Jon won.
Je bent echt wel ingeburgerd in Nederland als je de familie Waninge verslaat in hun eigen spel.
Soms slaat het Nederlanderschap zelfs wat door.
Toen Gerard aan het einde van de brunch vroeg wie er nog oliebollen mee naar huis wilde, vroegen de meesten om een ‘doggiebag’.
Jon wilde een hondzak.
Willem
Um maor even traditioneel te begunnen: Veul heil en zegen in het neie jaor veur je en al wel je nao stiet.
Daj dat op de tweede dag van ’t jaor kriegt hef der alles met te maken da’k op de eerste dag de computer niet lös had heb. Allent op de algemiene computer he’k even wat bekeken en daaor stao ie niet op. Boeten dat, de algemiene computer was zowat de hiele tied tussen de Karst en Neijaorsdag het domein van vrouw Helena en mien zeun wel der een weekie was, um de Dr. Denker-puzzels op te lössen.
In tegenstelling tot het gezin waoras ik in opgruid ben, komp vrouw Helena wal oet een ‘spellegiesgezin’. Dat was wal even wennen toen’k bij heur over de vloer kwam. Ik herinner mij nog wal dat mien mamme wal ies een spellegie kocht as ganzebord of Mens-erger-je-niet en ze hef ok ooit ies manhaftige pogings daon um oes an ’t sjoelen te kriegen,. maor dat zaod is bij oes nooit echt ontkiemd. Al mien breurs en zussen waren wal lezers. Soms weur der een spellegie ‘hersengymnastiek daon, maor wij bent gien van allen spellegiesmeinsen worden.. Zölfs het, in mien ogen, oer-Drèentse meulenspel was niet een spel wat populair was in ’t gezin.
Het mieste sjoelen he’k gek genog daon bij de Drèentse Verenings waoras ik lid van west ben. Het weur wal altied wunnen deur een paar wel op een sjoelclub zaten en ok competitie speulden. ’t Weur altied presenteerd as een old Drèents spel, al twiefel ik wal an die kwalificatie. ’t Lek mij net zo Drèents toe as klaverjassen. Wa’k in mien bongeljaoren nog wal ies daon heb is kruusjassen. Het lek op klaverjassen, maor dat he’k sinds mien militaiire diensttied ok niet meer daon, dus ik zul het niet zo weer kunnen.
De groeten oet de Liemers, en daj nog veul mooie blogs maken mugt in 2024
Willem