Maand: juli 2025 Pagina 1 van 4

Uit ons clubje van 6 collega’s is iemand weggevallen en degene die was aangenomen om mijn plaats in te nemen heeft maar twee weken bij ons gewerkt toen ze aangaf het toch niet te zien zitten.
Nou redden wij het gewoonlijk zat met zijn vijven, maar in de vakantietijd moeten we wel flink schuiven om de bezetting rond te krijgen.
“Wie werkt er eigenlijk volgende week vrijdag?” vroeg ik vorige week in de groepsapp.
Twee van ons zijn op vakantie en de drie overgeblevenen werken niet op vrijdag.
Wij hadden in het bezettingsrooster gerekend op de weggevallen collega én op de nieuwe die dan al aardig ingewerkt zou zijn……. niet dus.
Toen heb ik mijn woensdag geruild met de vrijdag, zodat ik vrijdag de 25e in mijn eentje het Team290-fort moest verdedigen.
Best spannend.
Lange dag en behoorlijk vermoeiend, maar rond 17.15 uur zat ik op de fiets en ronds 18.00 uur kwam ik thuis, waar Gerard al bezig was met de voorbereidingen voor het avondeten.

Zelfs geen zin meer in bloggen; dat komt niet vaak voor, maar dan is het hoofd gewoon te vol.
En wat is er dan heerlijker dan op vrijdagavond op de bank genieten van een ouderwetse rom-com: wij hadden een paar weken geleden ‘Four weddings and a funeral’ opgenomen, die zochten we op. Het voordeel van opnemen is dat je dan de reclames kunt doorspoelen, of gebruiken voor een toiletpauze of om wat drinken te halen.
Natuurlijk had ik die film al eens gezien, maar er was amper iets blijven hangen, dat is een voordeel van 60-plusser zijn.
Het was heerlijk Brits en heerlijk over the top.

Hugh Grant  op zijn voordeligst, Andie MacDowel op haar mooist en Simon Callow op zijn uitbundigst. Over een vriendengroep, over vriendschappen en relaties en Britse huwelijken.

Toen ik de film op zocht op internet bleek dat hij al in 1994 uitkwam. Meer dan 30 jaar geleden dus. O………geen wonder dat ik haast niks meer van wist.

Ik heb me er helemaal aan overgeven. Meegeleefd Charles die hoteldebotel was van Carry, genoten van de vermakelijke verwikkelingen tussen de vrienden onderling en vooral: de lange werkdag vergeten.
Heerlijk.
Net wat ik nodig had.
Hierbij een link naar de trailer:

We hebben het vroeger met onze kinderen veel gedaan: drinken, fruit, iets lekkers en een rood geblokt kleed in de fietstas en dan gewoon ergens onderweg in het gras gaan zitten picknicken.
Een speeltuintje, een dierentuintje, een paaltjeswandeling in het bos: het waren simpele uitjes, kostten bijna niks, maar het levert een hoop mooie herinneringen op.
En als al het lekkers op was werden de kinderen één voor één ‘gejonasd’ in het kleed.  “TOEN JONAS IN DE WALVIS ZAT……!”
Maar wanneer zit je als 60-plusser nou nog op een picknickkleedje?
Wij eigenlijk nooit meer, maar afgelopen weekend gingen we toch weer op de fiets met eten, drinken en een kleedje richting Groningen: we hadden een picknickafspraak met Yusuf en Salma.
Af en toe komen ze op deze website voorbij: hij was een collega van Gerard, we waren op hun huwelijk, zij kwamen bij ons boerenkool eten en sjoelen en wij genoten bij hen van een ramadanmaaltijd*.

We kozen voor een plekje aan het water van het Hoornse meer.
Waar ik altijd langs fiets op weg van en naar mijn werk.
De Nederlandse zomer plaagde ons wat, want op de heenweg regende het een beetje….. maar gelukkig: het klaarde snel op en na een tijdje zaten we zelfs in de zon!
Eén geblokt kleedje vond Gerard niet genoeg: je hebt immers geen zin een natte kont, dus hij nam het grondzeil mee dat vroeger bij ons in de voortent lag.

Wat was het weer leuk!
En lekker.
Wij hadden een pak vruchtensap mee, zij een thermoskan Iraakse thee.
Een gemengde thee, samengesteld door Yusufs moeder met verschillende Iraakse theesoorten.
Het was heerlijk!
Gerard had een krentenbrood gebakken, zij hadden belegde broodjes mee.
Wij hadden rolletjes gemaakt van eerder door mij gebakken pannenkoeken met kaas & ui, Salma had besbousa gemaakt: een soort Algerijnse cake met kokos.
Wij hadden kaasstengels mee, zij een bak vol oosterse knabbeltjes.
Een multi-culti-picknick: het was een succes.

Wat bijzonder was: we voerden het hele gesprek, meer dan 2 uur, in het Nederlands.
De vorige keer spraken we nog voornamelijk Engels omdat Salma onze taal heel moeilijk vindt, maar ze is met sprongen vooruit gegaan.
Ze vertelde over een groepje met meerdere nieuwkomers; dat ze samen een boek lezen, dat ze de woorden en zinnen die daarin staan met elkaar bespreken en dat ze met elkaar voornamelijk Nederlands spreken.

Inmiddels weet ik ook waarom wij als 60-plussers niet zo vaak meer picknicken.
Na twee uur kleermakerszit, benen links, benen rechts en benen vooruit kreeg ik last van kramp en had ik pijnlijke rug.
En het jonassen?
We hebben het nog even overwogen…….. maar ja, die rug hé?

* Hierbij een link naar een daarover van 19 maart.

Het is weer de tijd van het leukste vrijwilligerswerk: in de maanden juli en augustus is de Catharinakerk op de Brink in Roden open voor bezichtiging.
Donderdagmiddag was mijn eerste ‘dienst’ dit jaar en zaterdagmiddag gelijk al de tweede.
Je weet nooit wie er komen en wat ze verwachten.

Donderdagmiddag kwam er een een echtpaar uit Zuid-Drenthe. Zij pasten op het huis van hun dochter in Haren en fietsten elke dag een ander rondje.
Ze waren erg verbaasd: “Het  is hier net zo mooi als bij ons!”  Dat hadden ze kennelijk niet verwacht.
Er was ook een stel uit Bakkeveen. Dat wil zeggen: ze stonden op een camping in Bakkeveen, maar ze kwamen uit Lichtenvoorde.
Of wij hier ook Fries praatten. “Nee man! Je bent hier in de kop van Drenthe…!”
“O fijn, want daar in Bakkeveen versta ik niet alles wat ze zeggen.”
Dat was het moment waarop ik overstapte op mijn geliefde Drents en hij op het smeuïge Achterhoeks: Nedersaksen onder mekaar.

We hadden ook een gast die eigenlijk voor de Onlanden naar Roden was gekomen. Hij had zijn auto op de Brink gezet en die donderdag ‘op fietse’ de Onlanden verkend.

‘Hoge heren-bank’ in Roden

Hij had de zeearend gezocht maar niet gevonden. Had wel een wezeltje gezien!
Toen hij zijn fiets weer op de auto zette, zag hij toevallig dat de kerk open was en liep nog ‘even’ naar binnen; toen hij een uur later naar buiten liep waren we nog niet uitgepraat. “En hoe zat dat dan met die graven in die crypte…”
Er waren een paar kinderen die van collega-gids Jan een lesje ‘deftig doen’ kregen: deftig lopen met kleine pasjes, je hoofd mooi rechtop houden en deftig zitten in ‘de bank van de hoge heren’: de Kymmelbank.

Gesina wie……?

Toen we zaterdag om 14.00 u de grote deur van de kerk openden stond er al een echtpaar te wachten.  “Wij hebben al zo vaak voor deze kerkdeur gestaan en nu is ’t ie eindelijk open!”
Het was een echtpaar uit Amsterdam. Zij vertelden mij iets nieuws: in het koor, voor de Kymmelbank ongeveer, is enorm veel energie. Hij vertelde over ley-lijnen, over heilige plaatsen van vroeger, pendels en wichelroedes. “Hunebedden staan ook niet zomaar ergens: dat heeft alles te maken met ley-lijnen en energiestromen.” Dat moet ik als nuchtere Drent dan wel even verwerken; ik heb het echtpaar beloofd dat ik alles over dit onderwerp ging opzoeken op internet.

Als klap op de vuurpijl kwam er nog een ver familielid van Gesina Oldenhuis die haar graf en grafsteen wilde bezoeken. Weet je niet wie dat is? Lees dan nog eens dit blog.

Catharinakerk nog nooit gezien?
Benieuwd naar dit bijzondere gebouw?
Kom dan op donderdag, vrijdag* of zaterdagmiddag in augustus naar de openstelling tussen 14.00 en 16.30 uur.
Deftig zitten in de Kymmelbank.
Het graf bekijken van ’tante Gesina’.
Luisteren naar het eeuwenoude Hinszorgel.
En als je op donderdag de 14e augustus komt ben ik er ook: krijg je een pepermuntje.

* niet op vrijdag 1 en 15 augustus: dan is er ’s avonds een orgelconcert.

Vanaf 1 januari hangt er in ons toilet een ‘Onze Taal’ scheurkalender.
Iedere dag een weetje over taal met vaste dagen voor vaste onderdelen.
Op donderdag lezen we altijd iets dat valt onder het hoofdstuk ‘Etymologie’: het deel van de taalkunde dat de herkomst van woorden bestudeert.
Vandaag een aantal interessante taal-weetjes uit deze rubriek.

Schort & shirt.
De woorden schort en shirt hebben dezelfde herkomst. Het aan het Engels ontleende shirt gaat namelijk op hetzelfde Germaanse woord terug als ons schort. En ook het kledingstuk short(s) heeft er nog iets mee te maken. Hoe zit dat precies?
Het basiswoord van schort en shirt is het Protogermaanse skurtijon. Dat betekende zoiets als kort kledingstuk.
De woorden die zijn afgeleid van skurtijon hebben verschillende betekenissen die uit ‘kort kledingstuk’ zijn ontstaan.
Zo is het Engelse shirt een kort hemd, terwijl ons schort een voorbinddoek is geworden. Uit het bijvoegelijke naamwoord short is het kledingstuk short(s) voortgekomen: een korte broek.

Latijnse leenwoorden.
Bij Latijnse leenwoorden denk je al gauw aan gevallen als ratio, museum en viaduct. Dat die er nog Latijns uitzien, komt doordat ze pas relatief laat bij ons gekomen zijn.
Boter, kaas en wijn komen ook uit het Latijn, maar die zien er juist heel Nederlands uit. Hoe komt dat?
Deze woorden hebben we al in de Romeinse tijd aan het Latijn ontleend. In de afgelopen 1500 jaar zijn ze meeveranderd met onze taal. Ze ondergingen in die periode dezelfde klankveranderingen als woorden die ‘inheems’ waren.

Latijn:  caseus, butyrum en vinum
Nederlands: kaas, boter wijn

Bijzonder vind ik dan dat in onze streektaal kaas keze wordt genoemd en wijn wien.
Die klanken liggen dichter bij de oorspronkelijke, Latijnse woorden.

Grot, krocht en crypte
De woorden, grot, krocht en crypte hebben alledrie dezelfde oorsprong: het oudgriekse krypte, dat ‘verborgen plaats’ betekende. Langs heel veel verschillende wegen zijn ze bij ons gekomen.
Dit kalenderblaadje heb ik niet helemaal uitgetypt, maar ik heb er een foto van gemaakt.
Als je op de afbeelding klikt komt hij wat groter in beeld.

Ik zit soms langer op de wc dan nodig is voor wat je daar normaliter doet.
Fascinerend vind ik dit uitgepluis van taaldingen!

Gisteravond kreeg ik een app: “Wil je mij dit bedrag betalen voor Aaltjedag?”
Tuurlijk.
Onmiddellijk gedaan.

“Wat gingen we ook maar weer doen met Aaltjedag?” overlegden we van te voren.
Alie en ik waren allebei vergeten wat voor fantastisch idee wij hadden voor dit jaarlijkse uitstapje voor twee schoonzussen.
Theefabriek? Nee, dat zouden we met de schoonzusjes doen.
Er passeerden wat leuke activiteiten de revue en we kozen voor de borg Verhildersum in Leens.
De reis er naar toe is al prachtig. We reden door het zomerse Groningse land en kwamen door dorpjes als Gaarkeuken, Niezijl en natuurlijk Leens waar de oude borg staat.

….. naaidoos….

Toen we er waren was het al lunchtijd, dus in Het Schathoes, het restaurant dat bij het landgoed hoort, deden we ons tegoed aan een uitsmijter en garnalenkroketjes.
Daarna liepen we eerst om de borg heen door de werkelijk prachtige tuin; zo mooi, vooral omdat het hoogzomer is en alles uitbundig in bloei staat.
We kochten kaartjes in het oude koetshuis en gingen nog even op een bankje zitten aan de gracht.
Want we moesten op deze Aaltje-dag ook ontzettend bijpraten over van alles en nog wat dus we zaten genoeglijk te beppen onder het bladerdak van eeuwenoude bomen.

Eenmaal binnen genoten we van wat het museum ons te bieden had. De indeling en inrichting lijkt wel wat op die van havezathe De Mensinge in Roden die ik op mijn duimpje ken, al zijn er natuurlijk ook verschillen.
Wat licht ik er uit? In de salon stond een heel luxe antieke naaidoos op poten.
Dan moet ik mij bedapperen dat ik niet letterlijk door het lint ga dat voor de deuropening gespannen is.
Ik maakte wel een foto vanuit de deuropening: kijk nou hoe mooi!

Boven op de ruime zolder stonden een paar apparaten waar vroeger de was mee werd gestreken met een filmpje erbij waarop twee dames in dienstbode-kleding (denk aan Downton Abby) lieten zien hoe dat in zijn werk ging.
Dan ben je blij dat je nu leeft….

Gebreide kapers in de vitrine.

In de museumboerderij even verderop was een tentoonstelling van oude merklappen én er was een vitrine met bijzondere mutsen: kapers.
Een kaper is een muts of kap met een kraag er aan vast, die vroeger bij klederdracht hoorde. Soms van stof genaaid, maar soms dus ook gebreid of gehaakt. Meer weten? Hierbij een link naar meer informatie
Ik dacht: o leuk, ga ik maken, ik zoek wel even een patroontje op internet, maar dat viel tegen: ik heb nog niets gevonden.
Weet jij misschien iets? Wordt misschien vervolgd, maar misschien ook niet….

Op deze website schreef ik al eens eerder een blog over Verhildersum.
Nog even teruglezen?
14 mei 2018: over een tentoonstelling van ‘De Ploeg’ en de Textieldagen
30 mei 2016: over een uitje met De Havenstappers naar Leens
Meer informatie over de borg Verhildersum vind je hier.