Categorie: Kerk & gemeente Pagina 46 van 56

Kerkdiensten, bijeenkomsten van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde

21 oktober: Jij Farao. Ik Jozef.

Door Ada

Op 21 oktober 2016

Deze week deed ik mee aan een avond ‘bibliodrama’, georganiseerd door de commissie Vorming en Toerusting binnen onze PKN-gemeente, beter bekend als een activiteit uit het paarse boekje. Vormgegeven en begeleid door Bart Elbert.

Wat is bibliodrama? Je inleven in verhalen uit de bijbel, zo zou ik het willen omschrijven.
Woensdagavond stond het verhaal van Jozef en de dromen van Farao centraal.
Verhaal lezen? Voor dit gedeelte uit de Basisbijbel zie >>>

Eerst stelden we ons voor hoe het voor Jozef moest zijn geweest in die gevangenis. Jaren zat hij daar.
Daarna leefden we ons in in de rol van de Farao. Eén deelnemer deed dat zo levensecht, dat spelleider Bart Elbert amper iets aan haar durfde te vragen.
Daarna werden die twee rollen tegen over elkaar gezet. “Speel maar uit wat er in het verhaal gebeurt. Wat voel je? Hoe beleef je het?”

Ik was Jozef, samen met nog iemand. We stonden tegenover twee Farao’s die we amper durfden aan te kijken.
Bang en achterdochtig was ik.
Waarom ben ik hier naar toe gehaald? Wat wordt er van me verwacht?
Al spelend kwamen we er achter dat ook de Farao bang en achterdochtig was.
Wat betekenen die nare dromen? Wat hangt me boven het hoofd? Kan ik een joodse slaaf wel vertrouwen?

Het kantelmoment in het verhaal sloeg bij mij in als een bom.
Farao stelde mij aan als onderkoning. Ineens realiseerde ik mij wat dat voor Jozef geweest moet zijn. Wat idioot! Dat kan ik toch helemaal niet? Gelukkig kreeg ik een adviseur toegewezen.

Wat een bijzondere manier van een verhaal beleven. Wij zijn gewend om naar verhalen te luisteren, maar dit is ook heel erg leuk, je gaat er wat dieper door.
Dit was de eerste bijeenkomst. De volgende is op woensdagavond 16 november.
Het zou fijn zijn als er dan nog wat deelnemers bij komen, dan zijn de mogelijkheden om iets uit spelen wat groter.
Lijkt het je wat? Geef je op! Kijk voor de gegevens op pagina 11 van de Activiteitengids >>>.

Reageren

17 oktober: Kampvuur-akkoordjes.

Door Ada

Op 17 oktober 2016

In Kerk & gemeente, Muziek

Afgelopen vrijdag schreef ik al over gitaarspelen, dat ik aan het oefenen was voor de Taize-viering. Die was gisteravond.
Vrijdagavond was de generale repetitie met de Op de Helte-cantorij en geloof het of niet: ik kreeg weer een standje van de dirigent. “Er is iets met die gitaar. Het lijkt alsof het tempo wordt opgedreven….”.
Mea culpa. Goed kijken naar de cantrix, Vrieswijk!

Even later kwam cantrix Thysia het podium op om te overleggen over de akkoorden.
“Ik speel deze niet mee” vertelde ik; de akkoorden waren o.a. Fis-mineur en Cis-mineur, te moeilijk voor mij.
“Jij bent meer van de kampvuur-akkoordjes” constateerde de cantrix.
Precies! Sinds ik aan de Taizé-vieringen meedoe heb ik al heel wat bijgeleerd, maar er is wel een grens aan wat ik kan. Of wil kunnen. Piety, mijn Taizé-gitaar collega, kan akkoorden bij muziek zoeken. En de Fis-mineur en de Cis-mineur spelen.
Het is heerlijk om met haar samen in het combo te spelen, het ontneemt mij de stress van de ingewikkelde akkoorden, door haar kan ik ten volle van het musiceren genieten.

En dat deden we! Wat een fijne Taizé-viering hadden we. Cantrix Thysia straalde als dirigent een aangename rust uit en liet sommige liederen rustig 5 tot 8 keer zingen. Dat is ook bedoeling van die liederen; je komt in een soort cadans en je laat je meevoeren op de melodie. Sommige liederen durfde ik zelfs mee te zingen.

Vorig jaar zat ik in de kerkzaal tijdens de Taizé-viering. We zaten toen middenin de stress en emotie van Gerard’s ziek-zijn en ik kon de moed niet opbrengen om me in te zetten voor het combo. Nu zat Gerard in de zaal en ik speelde weer gitaar, deze keer samen met Piety. Het voelde heel erg goed. En voor het eerst twee gitaren, wat een luxe. Als ik nu eens een akkoord mis speelt zij gewoon door.

En die moeilijke Cis-mineur en Fis-mineur?
Piety bedacht dit weekend nog een constructie waarbij de klem op de vierde fret werd gezet. Nu konden we lied in A-mineur spelen. Een kampvuur-akkoordje.
Kon ik toch meespelen!

Reageren

16 oktober: Kerkdienst met nabespreking.

Door Ada

Op 16 oktober 2016

In Kerk & gemeente

Vanmorgen bezochten we de zondagse viering in Op de Helte.
Voor het eerst een gewone dienst met onze nieuwe voorganger Walter Meijles.
Anders, dat is wel duidelijk. Verfrissend ook. Altijd als er een nieuwe predikant is gaan de dingen anders dan we gewend waren.

Jozef door zijn broers verkocht

Het moment met de kinderen speelde hij uit met Playmobiel-poppetjes. Het overbekende verhaal van Jozef met z’n mooie jas/Jozef in de put stond centraal.
De hele familie van Jacob werd benoemd: vrouwen, bijvrouwen, kinderen, je zag op het podium een klein volkje ontstaan.
Nog voor de schriftlezing stelde Meijles voor om even met je buurman/vrouw in gesprek te gaan over de vraag: welke beslissing heb je ooit in leven genomen die een grote invloed heeft gehad op je leven en op dat van anderen in je omgeving? De mensen die naast mij zaten waren vanwege het werk van de man verhuisd van Hoogeveen naar Groningen; dat was niet meegevallen…

Vervolgens zagen we een filmpje met Freek Bartels die de rol van Jozef speelde in de musical “Joseph and the amazing technicolor dreamcoat”. Hij zong het aangrijpende lied “Sluit alle deuren maar”, waarin we de wanhoop van Jozef zagen.

In de overdenking schetste de predikant de hele context van het verhaal van Jozef en zijn familie. Hij nam ons mee de geschiedenis van het volk Israël in. Hij vertelde heel beeldend en liet ons anders naar het verhaal kijken. Ik betrapte me er tijdens de uitleg op dat ik dacht: “Nou heb ik als hervormd meisje dit verhaal in mijn leven honderden keren voorbij horen komen en ondanks dat is het een zeer boeiend betoog.”
Kleine correctie op dat betoog: het verhaal is niet 350 eeuwen geleden gebeurd maar 35…..

Aan het einde van de viering kwam éérst de collecte en toen het dankgebed. Dat is niet zoals het hoort. Geroezemoes. Geschuifel. “Is dat wel goed, jong? Eerst de collecte….?!”
Ja hoor, ik ook. Alleen het veranderen van de volgorde in de viering wekt bij ons al verbazing.
Na de viering sprak ik tijdens de koffie nog met verschillende mensen; de vraag waar we in de dienst met onze buren over gepraat hadden kwam nog vaak ter sprake. Ook thuis met Gerard nog. Stel dat we in 1989 niet naar Roden waren verhuisd?

‘Een jeugddienst met nabespreking’ hadden we in de jaren ’70 in Hoogersmilde.
Wij waren onze tijd kennelijk ver vooruit……

Reageren

14 oktober: Zere vingers!

Door Ada

Op 14 oktober 2016

In Kerk & gemeente

Mijn eigen ‘Morgan guitar’

Gitaarspelen. Afgelopen week heb ik het veel gedaan; a.s. zondag speel ik in de Taizé-viering in een combo met Monique en Jolanda (allebei dwarsfluit) en Piety (ook gitaar). Piety is een avond langs geweest om de akkoorden bij de liederen te zetten en deze week heb ik geoefend. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik anders nooit meer oefen met m’n gitaar. Het gaat automatisch. Staat er een G dan speel ik een G, ik hoef er helemaal niet meer bij na te denken. En als ik iets zing met de gitaar, dan heb ik eigenlijk altijd de leiding, dus dan bepaal ik ook het tempo.

Spelen in een combo is van een heel andere orde, dan speel ik een ondergeschikte rol.
De dirigent van de cantorij bepaalt het tempo, het combo volgt. Ik kan niet ontkennen dat ik daar in het verleden wel wat moeite mee heb gehad. Midden in een lied sloeg cantor B. Slofstra op de piano en riep: “Mevrouw Waninge! Er is hier maar één die het tempo bepaalt en dat ben ik!” Dat hielp wel heel erg en van die samenwerking heb ik ook veel geleerd.

Inmiddels speel ik al meer dan tien jaar in de jaarlijkse Taizé dienst en het is fantastisch om te doen. Mooie koormuziek omspeeld met fluit en gitaar; de laatste jaren geniet ik er meer van omdat het gitaarspelen me gemakkelijker af gaat. De akkoorden zijn namelijk wel wat moeilijker dan van de liedjes die ik anders zing. Daarom heb ik ook de hele week geoefend. En heb ik zere vingers……
Vind je het leuk om het combo te horen? De Taizé-viering is a.s. zondag om 19.00 uur in Op de Helte in Roden.

P.S. Op 10 oktober schreef ik over de workshop “Woord en Beeld”. De tentoonstelling waar ik het toen over had is ook a.s. zondag. In zaal 2 van Op de Helte staan twee tafels met alle werken uitgestald mét een korte uitleg van de herinnering er bij. Er is na de ochtendviering koffiedrinken dus: tijd genoeg om even in zaal 2 te gaan kijken. Komt dat zien!

Reageren

10 oktober: Je 1e herinnering…..in kleuren en woorden.

Door Ada

Op 10 oktober 2016

In Kerk & gemeente

Binnen onze PKN-gemeente komt ieder jaar ‘het paarse boekje’ uit.
Dat is het activiteitenoverzicht >>>van het seizoen, met andere woorden: “Wat kan ik dit seizoen met andere gemeenteleden gaan doen? ”
Toen het boekje in de brievenbus kwam was Carlijn thuis.
Zij was gelijk enthousiast over de workshops die werden aangeboden door Judith Oosterhuis. De eerste was ‘Beeld & taal’ met als ondertitel “Ik zie mooie momenten”.
Dit stond er over in het boekje:

Uitleg: wat gaan we doen?

Met een fijne herinnering als inspiratie, maak je een sfeerbeeld van een tekst. We werken met blokinkt, roller, sjablonen en letters. Het wordt intuïtief en dynamisch. Ervaring in druktechnieken is helemaal niet nodig. Je eigen manier van uitwerking staat voorop. Deze workshop is voor jong en oud, dus kom samen!

Carlijn app’te met haar vriendin Irene: “Zullen we hierheen?” Antwoord: “OK”.
Communicatie gaat zo snel tegenwoordig……
Ik gaf me ook op; een mens moet soms eens uit de comfortzone.

Afgelopen zaterdagmiddag verzamelden we ons in “De Deel”.
Judith legde eerst uit wat we gingen doen. Ik zag nog niet voor me hoe het moest, maar maakte me geen zorgen. Volgens Judith was ervaring niet nodig.
Daarna gingen we een fijne herinnering bepalen aan de hand van een paar vragen.
We kwamen uit op onze eerste herinnering, die gingen we allemaal opschrijven en vervolgens voorlezen aan de hele groep.
Toen gingen we aan de slag: we leefden ons uit met drukinkt, rolletjes, letters, sponsjes en stempels. Judith riep: “Probeer maar van alles uit, je kunt meerdere werken maken, het gaat om het proces”. Dat deden we. Met genoegen. Eigenlijk moest het met plastic handschoentjes aan….. was ik vergeten. Mijn handen kwamen er helemaal onder te zitten, maar dat was geen probleem. Ik kwam helemaal weer in de sfeer van de handenarbeid-les op de Middelbare school. Het was al lang geleden dat ik me zo in een onbekend creatief proces stortte!

Met de andere deelnemers gebeurde hetzelfde.
Om me heen kijkend zag ik iets heel moois gebeuren.
De herinneringen die iedereen had verteld kwamen langzamerhand in kleuren en woorden in beeld. We zagen o.a. een kippenhok, een gat in de heg, een ESA-bus, wormen, een mooi

… sinaasappels op zaterdagmorgen…..

bruidsmeisje, sinaasappels van de markt op zaterdagmorgen en een beeld uit ‘Ronja de Roversdochter’. Aan het eind van de middag legden we onze gemaakte werken bij elkaar en vertelden de groep wat we hadden geprobeerd uit te beelden, hoe we dat hadden gedaan en we benoemden de verschillen tussen de werken. ‘De proces-beschrijving’ zeg maar. We overlegden of er nog een tentoonstelling in zat (in de hal van Op de Helte misschien?), maar daar kwamen we niet helemaal uit. Eerst maar laten drogen.
Benieuwd naar mijn herinnering en wat ik er van heb gemaakt? Klik hier beeld-taal voor een PDF.

Zondagavond vertelde ik wat we gedaan hadden aan Harriët en liet wat foto’s zien.
“Wanneer is die volgende workshop? Ik ga me gelijk opgeven!”

Reageren

3 oktober: Leer dansen!

Door Ada

Op 3 oktober 2016

In Kerk & gemeente

Gistermorgen was het feest in onze kerk: startzondag!
Afgelopen zaterdag schreef ik al dat ik daar hartige taarten voor had gebakken.
Het was een mooie, feestelijke viering.
De drie dominees kwamen dansend binnen!

En ineens viel bij mij het kwartje.
Daar had ik kortgeleden iets over gelezen, waar was dat ook maar weer…..o ja: op onze scheurkalender (Happinez). Ik zocht het weer op bij het oud papier, zondag 18 september.
Op de voorkant van het blaadje stond:
“Leer dansen, anders weten de engelen in de hemel niets met je te beginnen”.

Kerkvader Augustinus (354-430)

Een uitspraak van kerkvader Augustinus >>>.
De uitleg van de uitspraak stond op de achterkant van het blaadje:

Hij bedoelde met zijn citaat niet dat we allemaal op dansles moeten gaan.
Voor Augustinus was de dans een voorbereiding op het hemelse leven na de dood.
Niet iedereen gelooft daarin maar dat is voor dit dagcitaat niet eens zo belangrijk.
Want je kunt het ook opvatten als een uitnodiging om hier op aarde – in het het hiernumaals – al te dansen met de engelen.
Gewoon door het leven als een dans te zien.
Soms zit je aan de kant, soms is je balboekje vol.
Soms past het ritme je niet, soms ga je er in op.
En als je geluk hebt vind je een partner om heel lang mee te dansen.
Je relaties zijn een dans, je werk is een dans, je familie is een dans.
Dans het leven en het leven danst jou!

Vanmorgen in het koor viel alles ineens op zijn plaats; wij zongen namelijk met de cantorij het lied ‘de Heer van de dans’, liedboek 839. Klik hier >>> voor de tekst.
Een impressie van de viering én de activiteitenmarkt vind je op de PKN website >>>.
Klik dan vooral ook even door naar de fotoreportage van Han Post: het is weer prachtig.

Na de dienst was er koffie/thee en vrolijke chaos rondom de activiteitenmarkt.
Er waren veel belangstellenden en er was weinig ruimte voor de administratie.
Maar het kwam allemaal wel op z’n pootjes terecht, het was een groot succes!
Het hapjes buffet was zeer geslaagd, maar mijn hartige taart hebben niet veel mensen geproefd. Toen ik aan het einde mijn bakjes weer mee wilde nemen stond de tas nog onaangeroerd onder de bar….. één taart is nog opgegeten door de harde werkers die aan het opruimen waren. De andere nam ik mee naar de verjaardag van nicht&neef elders in Roden. Paste prima bij de soep, stokbrood en salades!

Reageren

1 oktober: Hartige taart voor de kerk.

Door Ada

Op 1 oktober 2016

In Kerk & gemeente, Koken & bakken

Morgen is de ‘Startzondag’ van het kerkelijk seizoen.
Een feestelijke dienst met medewerking van de beide cantorijen, drie predikanten die alledrie een stukje van de viering voor hun rekening nemen en voor en na de kerkdienst koffie/theedrinken.
Na de viering is er een activiteitenmarkt. Gemeenteleden bieden op die markt een activiteit aan waar andere gemeenteleden zich voor kunnen inschrijven. Achterliggende gedachte is dat er onderlinge ontmoetingen plaats vinden. De bijdrage die voor de activiteiten wordt gevraagd is voor het goede doel: ouderenzorg in Moldavië.
Benieuwd waar we uit kunnen kiezen? Hierbij een link >>> naar een overzichtje op de PKN-website.

Na de koffie is er een hapjes-buffet. Daar ben ik vandaag heel druk voor bezig geweest: onze gespreksgroep ’93 had aangeboden dingen voor dat buffet te maken en ik zou zorgen voor twee hartige taarten.
Ik kook zoals ik ben: groot, blond ‘en veul ruumte neudig’.
Toen de taarten in de oven stonden was mijn aanrecht een slagveld.

Voor de aardigheid heb ik foto’s gemaakt van mijn keuken voor de bereiding van de taarten en van de ravage nadien. Benieuwd naar het recept van de hartige taart én mijn keuken-foto’s? Klik hier hartige-taart voor een Pdf met die informatie.

Reageren

19 september: Vredesweek

Door Ada

Op 19 september 2016

In Kerk & gemeente

Gisteravond zongen we met de Catharina-cantorij in de vredesdienst in de Doopsgezinde Kerk in Roden.
Het voelt altijd een beetje unheimisch om met de cantorij, die zo verbonden is aan de PKN, in een andere gemeente te zingen. Andere kerkzaal, ander orgel, andere organist, het was even wennen.
De organist was Jelly Alkema, die kende ik nog van vroeger. Zij was dirigent van het Rodens Christelijk Gemengd Koor, waar ik vlak na onze verhuizing in 1989 bij ging zingen. (zie een eerder blog >>>).

Het orgel had een klein mankement: het kon niet zacht spelen. “Dit is het zachtst!” riep Jelly vanaf haar orgelkrukje, ze kwam er zelf amper bovenuit. Gelukkig stond er ook een piano, dus veel van wat we zongen werd begeleid op de piano. Het zingen ging goed. Ondanks de onwennigheid en het loeiende orgel stond onze cantrix heel rustig te dirigeren, onze rots in de branding. De rots stond gisteravond wel heel stevig; ze heeft een kleine blessure aan haar voet, dus geen ‘glazen muiltjes’, maar robuuste bergschoenen.

De vredesdienst van gisteravond was oecumenisch van karakter. Ds. Klaas van der Werf van de Doopsgezinde gemeente Roden begon zijn overdenking met het tonen van de jubileum-uitgave van de Vredeskrant, dit jaar de 50e editie. Het thema is deze keer ‘Vrede verbindt’. Hij triggerde mij met zijn verhaal over de Russische revolutie, waarbij de hele keizerlijke familie Romanov werd omgebracht (meer info zie >>>).
Hij sloot zijn verhaal af met de constatering dat een revolutie nooit vrede bewerkstelligt. Revolutie gaat altijd gepaard met agressie en machtsspelletjes, daarmee bereik je nooit een vreedzame situatie. Vrede verbindt, maar verbinding creëert vrede. Onze opdracht: verspreid vrede op je eigen vierkante meter. Breng verbinding tot stand en vermijd ruzie en agressie.

Het slotlied was een lied op de melodie van “Geef vrede, Heer, geef vrede”.
De tekst van dit lied is gemaakt door Coot van Doesburg, een bekende Nederlandse liedjesschrijver (o.a. Paul de Leeuw). Ze bracht in 2010 de bundel ‘Licht’ uit, met als ondertitel: 100 liedjes voor iedereen. (klik hier>>> voor een artikel uit Trouw over deze bundel).
Hierbij de tekst van het derde couplet:

Ja, in ons land is vrede, maar verder van ons bed
wordt ’t mensdom platgetreden, de ziel opzij gezet.
Leer ook die and’ren hopen op ooit een betere tijd,
om weer rechtop te lopen in echte leefbaarheid.

Wat mij betreft zingen we vaker liederen van haar hand. Ze laten, in tegenstelling tot sommige liederen uit het nieuwe liedboek, aan duidelijkheid niets te wensen over.

Na afloop zou ik snel naar huis, want Gerard wachtte met de koffie. En “Heel Holland bakt”.
Maar daar kwam natuurlijk niks van terecht, want het was weer veel te gezellig en ik sprak nog iemand uit mijn ‘zondagsschool-verleden’ die ik al jaren niet had gezien.
Gelukkig kunnen we tegenwoordig ‘uitgesteld’ televisie kijken!

Reageren

12 september: Dik Trom & sprookjes.

Door Ada

Op 12 september 2016

In Kerk & gemeente

Gistermiddag ging een grote wens van mij in vervulling: we zongen met twee cantorijen en een aantal ‘losse gemeenteleden’ (mijn Gerard ook!) in een viering. We werden omschreven als ‘groot gemeentekoor’! Het was dan ook een heel bijzondere gelegenheid voor dit samengestelde koor: de feestelijke intrededienst van onze nieuwe voorganger ds. Walter Meijles.

En feestelijk was het. Een bomvolle kerk, een inspirerende overdenking en fijne samenzang;

Ds. Walter Meijles

het orgel/pianospel van Erwin Wiersinga maakte het feest compleet.
We hoorden twee bekende gedeelten uit de bijbel: het gedeelte uit Jesaja (2:1-5) waarin wordt aangekondigd dat de zwaarden worden omgesmeed tot ploegscharen en het verhaal van de bruiloft te Kana zoals het wordt omschreven in Johannes 2 (zie >>> voor dit verhaal in de basisbijbel). Onze nieuwe voorganger reeg verschillende gezichtspunten aaneen. De moeder van Jezus werd vergeleken met de ouders van Dik Trom, die ondanks de dingen die verkeerd gingen altijd al de waardevolle kanten van hun kind hadden gezien. ’t Is een bijzonder kind en dat is ‘ t ie!
We konden het verhaal ook bekijken als een sprookje zoals dat van oorsprong bedoeld is: een oud volksverhaal vol levenslessen waar we ook heden ten dage iets van kunnen leren.

Het logo van onze gemeente had ook een prominente plaats in de preek: de drie gekleurde delen staan voor God de Vader, God de zoon en God de heilige geest en het lege stuk…..dat zijn wij; de kleurrijke gemeente die wij samen zijn. Voor de officiële uitleg van het regenboogornament klik hier >>>

Deze viering belooft wat voor de toekomst. Ook op zanggebied heeft deze dominee wat in zijn mars: hij zong solo het vijfde couplet van het lied ‘Wil je opstaan en mij volgen’ uit de Iona-bundel
Heer van liefde en van licht, vervul mij met uw geest
Laat mij zijn op u gericht en maak mij onbevreesd.
Opdat ‘k in uw voetspoor ga, uw ontferming achterna
En met lijf en ziel besta in U en Gij in mij.

Meestal duren zulke intrede-diensten erg lang door de eindeloze toespraken. Zo niet gistermiddag: twee sprekers die het niet te lang maakten. De voorzitter van onze kerkenraad vatte de inborst van de Noordelingen die Roden hoofdzakelijk bevolken als volgt samen: De Drent is te aardig om eerlijk te zijn, de Groninger is te eerlijk om aardig te zijn en de Fries heeft een extra breed bed zodat hij ’s nachts ook dwars kan liggen.
In de praktijk valt dat allemaal reuze mee hier in Roden. Wij wonen al meer dan 25 jaar in deze zeer aangename smeltkroes van streekculturen en ik heb er alle vertrouwen in dat deze West-Friese Walter zich er prima mee zal redden!

Voor een volledig verslag van de middag op onze PKN-website klik hier >>>.
Daar vind je ook een prachtig foto-verslag van Han Post.

Reageren

7 september: Gaat de tijd sneller?

Door Ada

Op 7 september 2016

In Alledag, Kerk & gemeente

Gisteravond kwamen we voor het eerst dit seizoen weer bij elkaar met de Gespreksgroep ’93.(zie 22 april 2015 >>>)
Er was van te voren geen onderwerp vastgelegd. In de praktijk blijkt namelijk dat dat niet zo zinvol is zo’n eerste avond. We zaten heerlijk bij een van de leden in de tuin en vertelden elkaar over onze belevenissen van de afgelopen maanden. We hoorden verhalen over een vakantie met paarden in Zuidlaren, zes weken noodgedwongen rust na een operatie en een reis naar de golf van Biskaje in een Volkswagen busje. Eén stel vertrekt vandaag nog voor een wandel-fietsvakantie naar Duitsland.
Eén vakantieverhaal was het meest spectaculair: hun hond had tien puppy’s gekregen! TIEN! Prachtige filmpjes zagen we. Maar vakantie was het niet geweest…..

Bij onze gastvrouw stond een bos bloemen met een kaartje er aan. Nieuwsgierig vroeg ik: “Heb je bloemen gekregen?” “Ja, van mijn werkgever: deze week was ik twintig jaar in dienst!” Dat had ze zelf nog niet bedacht. Een giller vond ze het. ‘Twintig jaar, dat kun je je toch niet voorstellen?!”
Toen was het 1996. Onze groep bestond toen 3 jaar. Onze Carlijn was toen twee; een ander tijdperk.
Een van ons zei gisteravond: “De tijd gaat toch ook veel sneller dan vroeger!”
Dat denk ik niet. Ieder uur heeft zestig minuten. Als kind moest ik eens wachten tot tien voor twee voor ik naar het zwembad mocht. Dat duurde nog twintig minuten. Die minuten heb ik toen helemaal uitgeteld. Twintig keer 60 seconden. Dat ik het nu nog weet zegt iets over mijn tijdsbeleving toen: wat duren twintig minuten dan lang!
Tijd is dus relatief. Wat ik inmiddels wel weet dat je je tijd maar één keer kunt besteden, daarom beleef ik mijn tijd graag met andere mensen, in steeds wisselende verbanden.
Toen ik gisteravond terug liep naar huis hoorde ik de rest nog kwekken en ginnegappen bij het afscheid.
Wat een waardevolle tijdsbesteding; al drieëntwintig jaar!

Reageren