Kindervrijmarkt, kraampjes, oranje uitgedoste Nederlanders: of je Koningsdag nou in Roden of in Enschede viert, de sfeer, het geslenter en de gezelligheid zijn het zelfde. In Roden komen we wat vaker bekenden tegen en in Enschede wat meer Duitsers, maar verder: feest. Er waren nogal wat mensen die veronderstelden dat ik nu wel naar Groningen zou gaan om de koning en zijn gevolg in het echt te zien, maar dat was ik geenszins van plan.
30 april 1982
Eén keer heb ik dat gedaan toen koningin Beatrix met haar puberzonen in Zuidlaren kwam. Met vriendin Taaytje stond ik tussen het publiek en zag in een flits een groen hoedje voorbijkomen. Met de camera boven mijn hoofd maakte ik een paar foto’s, waarvan er één gelukt is. In die tijd was dat nog zonde van de foto’s, er zaten maar 24 op een rolletje. ’s Avonds tijdens de samenvatting op televisie zag ik hoe het geweest was.
Gisteren waren we samen met Carlijn en Wim te gast bij Harriët en Cees die in Enschede aan het cat-sitten waren. Wij namen de oranje tompoucen mee en zaten rond 11.00 uur voor de televisie met live beelden uit Groningen, zo rijkelijk voorzien van commentaar dat ik maar de helft meekreeg van de feestelijkheden. Ook nu vertrouw ik op de samenvatting; en anders is daar altijd nog Blauw Bloed.
We liepen Enschede in, genoten van de oranje entourage en de Twentse tongval om ons heen. Hele donkere medelanders met oranje strikjes in hun rastahaar. Opa’s en oma’s met geschminkte vlaggetjes op hun wangen die veel te dure heliumbalonnen kochten voor hun kleinkinderen. Mensen die kennelijk al een tijdje in het centrum waren en die hun evenwicht konden bewaren omdat ze hun fiets goed vasthielden. Tukkers die midden in de mensenmassa andere tukkers tegenkwamen die ze kenden en midden in het pad bleven staan om bij te praten; het leek wel Rodermarkt maar dan met lange oooooo’s en eeeee’s.
’s Middags speelden we nog een potje Ticket to ride en kwamen zelfs nog toe aan een boom klaverjassen. We sloten Koningsdag af met een pizza bij kaarslicht in pizzeria La Candela.
Feest in Nederland. Buitenlanders kijken enigszins afgunstig naar ons uitbundige, oranje volksfeest dat één keer per jaar voor verbroedering zorgt. Onze vlag hing gisteren niet buiten, maar we hebben onderweg en in Enschede heel veel vlaggen gezien. Willem Alexander, Maxima en hun dochters doen het prima; met respect en bewondering sla ik het gezin gade. Wij hebben ook drie dochters en ik weet nog hoe het was toen ze pubers waren.
“Wij hadden daar niet zo gedwee achter jullie aangelopen” dachten de dames gistermiddag. Nee, dat denk ik ook niet.
Amalia, Alexia en Ariane doen het wel en dat zegt iets over hun opvoeding en over het koninklijke gezin. Ik hoop van harte dat er niet teveel over de meisjes wordt gezeurd op sociale media; op deze leeftijd zijn ze zo kwetsbaar voor die vaak ongefundeerde kritiek.
Van mij geen verkeerd woord, ik vond ze prachtig.
En ook al droegen de meisjes er nog niet één, ik zou willen zeggen: CHAPEAU!