Afgelopen weekend vierden we de verjaardag van een vriendin van de vriendenclub uit Hoogersmilde.
Ik wilde een bloemetje meenemen met een persoonlijk tintje.
Ik kocht een bosje rode tulpen met van die puntjes er aan.
Uit de tuin zocht ik een paar mooie takjes ‘Skimmia Japonica Rubella’ (hebben we gewoon in de tuin staan) en ik knipte een paar kleine takjes van de witte Magnolia die volop in de knop zit.
Een klein groen bloempotje vulde ik voor de helft met oasis en vulde hem voor driekwart met water. Eerst verdeelde ik de skimmia over de oasis en daartussenin zette in de takjes magnolia. De tulpen zette ik daar weer tussen in.
Een ‘symbolisch’ bloemstukje. De skimmia heeft de winter overleefd, daar nemen we nu afscheid van, de magnolia heeft de belofte van de lente al in haar knoppen zitten en de tulpen laten het feest van de lente al zien.
De laatste dagen krijgen we veel lieve, meelevende reacties van mensen. Maar ook reacties van mensen die niet begrijpen dat we alles gewoon door laten gaan. Verjaardagen, werk, blog: het lijkt alsof er niets aan de hand is. Maar mensen, het helpt ons. We schieten er niets mee op als we thuis op de bank blijven zitten simmen. We leven ons leven zo goed als het kan en genieten van de dingen waar we altijd van hebben genoten. Daar horen ook feestjes, werk, kerkdiensten, franse les en koor bij. Het leven van alledag, het gaat gewoon door. En wij dus ook.
Ik hou mezelf natuurlijk voor de gek.
e goede bloemen uit de oude boeketten twee nieuwe bloemstukjes gemaakt.