Categorie: Sweet memories

Muziek en herinneringen

5 oktober: Blauwe korenbloemen

Door Ada

Op 5 oktober 2016

Toen we deze zomer tijdens een iets verregende fietstocht langs de IJssel fietsten (zie 11 augustus >>>) stonden er in de bermen klaprozen en zomermargrieten. Ook zagen we een heleboel blauwe korenbloemen. In mijn met muziek doordrenkte brein popt dan het liedje “Blauwe korenbloemen” op, in 1971 op de plaat gezet door de zusjes de Roo uit Emmen. Een enorme hit en een enorme smartlap: ik blèèèr het luidkeels mee! Als ik alleen thuis ben……

…. pluuuhkte jij voohoor mij…..

“Kiek, blauwe korenbloemen” zei ik, waarop Gerard spontaan de eerste regel van het lied inzette.
Hij kent dit liedje ook, omdat we het hebben gezongen op het afscheidsfeest van juf Renny Bron van basisschool ‘de Haven’ in 1998.
De ouders van destijds was gevraagd om op een soort bonte avond iets voor Renny te doen.
Wij zongen met een groep ouders (de latere Havenstappers) o.a. dit lied met de volgende tekst als refrein:

Zij gaat ons verlaten
Wij zijn niet meer blij.
Zij gaat naar de Woldzoom
Zonnige dagen, die zijn nu voorgoed voorbij.

Je kunt het zo meezingen als je op bijgaande link >>> klikt.

Wij zongen het destijds met veel gevoel voor dramatiek en met een snik in de stem; wat ik me er van herinner is de onbedaarlijke lol die we die avond hebben gehad met elkaar.
Het afscheid was vervelend (voor ons), maar het feest was onovertroffen.
Wat zo’n korenbloem al niet in mijn hoofd teweegbrengt.

Reageren

15 september: Hoogersmilde blues.

Door Ada

Op 15 september 2016

In Alledag, Sweet memories

Gisteravond zat ik rond kwart voor acht in de auto. Mijn moeder was opgenomen geweest in het ziekenhuis, maar mocht gelukkig al weer naar huis en ik had nog even bij haar koffie gedronken. Het was een prachtige, zwoele zomeravond en tegen zonsondergang zaten in Smilde nog wat groepjes mensen aan de kant van de vaart. Beetje vissen, beetje teuten. Dat zijn de momenten waarop ik speldenprikjes heimwee in mijn buik voel.

Aan de stille kant van die Drentse Hoofdvaart hebben Gerard en ik de eerste jaren van ons huwelijk gewoond. Daarvoor had ik er jaar in jaar uit langs gefietst naar de Mavo (Smilde) en de Havo (Assen).
Toen wij aan de vaart woonden genoten we van de charmes die zo’n kanaal voor je deur met zich meebrengt. ’s Zomers vissen. Soms in de winter schaatsen. Genieten van een ganzenfamilie in de vaartwal. Ik kan me nog herinneren dat ik er eens zat te vissen met een hengel zonder aas aan het haakje. Dat kwam omdat Gerard er niet bij was en stel je voor als ik dan wat ving! Ik durfde zelf de vis niet van de haak te halen. Maar zonder hengel alleen aan de vaart zitten was ook een beetje raar, daarom viste ik met een leeg haakje. “Wilt wat bieten?” “Ja heur….”

een slieve

Gerard en ik koesteren de herinnering aan Jan Knelis, een boer die een eindje verderop woonde. Hij fietste op een avond langs ons huis terwijl wij aan de vaartkant zaten. Hij stapte af en vroeg of wij zin hadden aan verse, koele karnemelk. Die had hij namelijk net opgehaald bij zijn broer vandaan. De melkbus stond achter op zijn pakjesdrager.
We kregen de verse karnemelk aangereikt in een ‘slieve’ die in de melkbus zat, we mochten hem zo aan de mond zetten. Lekkerder karnemelk heb ik nooit meer gehad.

Eenmaal in Roden was het ook wel weer over met de heimwee.
Op het beursterrein is men al druk bezig de Jaarbeurs op te bouwen.
Nog een dikke week: dan is weer de Rodermarktfeestweek!

Reageren

13 september: Disneyprinsessen & Raketten.

Door Ada

Op 13 september 2016

In Alledag, Sweet memories

Tussen de middag zaten we met collega’s onder een grote parasol even lekker buiten; heerlijk, even met m’n breiwerkje en m’n broodje & karnemelk weg van het beeldscherm.

Eén van de mannelijke collega’s haalde z’n brood uit een trommeltje met drie Disneyprinsessen er op.
Een vrouwelijke collega kwam naast hem zitten, pakte het trommeltje op en vroeg:
“Wat is dit den nou, Jan….!”
Jan werd er niet heet of koud van. Het gezinslid van wie het trommeltje ooit was wil er waarschijnlijk niet meer mee gezien worden, want hij antwoordde: “Ja, dizze was nog over. Dei laotn ze veur mie liggen. Kiek. Doornroosje…..”

Vanmiddag, zo’n beetje op het heetst van de dag, kwam een andere collega met een doos binnenlopen. “Wie wil er een waterijsje?”
Iedereen. We kregen allemaal een raket. Een raket!
Het is altijd wonderlijk wat zoiets in mijn hoofd teweegbrengt.
In gedachten zie ik de ligweide en het loket van zwembad ‘het Bosbad” in Hoogersmilde.
En ik voel het kwartje weer dat ik meekreeg van mijn moeder voor iets lekkers.
Een Ola Raket kostte een kwartje, maar een snoepketting (met van die bleke snoepjes met een gat aan een elastiekje) en een dropveter waren samen ook 25 cent.
Ingewikkelde keuze’s voor een kind van 8.

De Disneyprinsessen deden me denken aan de tijd dat mijn kinderen nog klein waren, het raketijsje brengt me terug naar mijn eigen jeugd.
Sweet memories.

Reageren

13 februari: Junge, komm bald wieder

Door Ada

Op 13 februari 2016

In Muziek, Sweet memories

Zaterdagmorgen; koffie rond een uur of elf.
Krantje, breiwerkje, radio op Grand Café Kranenbarg.
Hoofdgast was vanmorgen Cees Geel, acteur.
Die hoofdgast mag zijn muziekkeuze doorgeven.
Zijn smaak bleek heel divers: AC/DC kwam er in voor, maar ook Cindy und Bert met “Immer wieder Sonntag”.
“Hoe kan zo’n liedje nou op jouw lijst voorkomen!” vroeg de presentator
Geel vertelde dat ze daar vroeger thuis een plaatje van hadden en dat hij dat toen een leuk, vrolijk liedje vond. Het deed hem aan vroeger denken, hij werd er blij van. Herkenbaar!
Hij vertelde verder: “Mijn zus was helemaal gek van Freddy Quinn. Junge komm bald wieder en zo, het schalde regelmatig door ons huis.”

Gerard en ik keken elkaar aan en hij wist al wat ik ging zeggen. Junge komm bald wieder. Dat lied is voor mij voor eeuwig verbonden met de herinneringen aan mijn vader. Vakanties met mijn ouders in de jaren zestig. In de kantine van de camping of in een café met een flesje Sprudel en Freddy Quinn of Heino uit de juke-box.
Junge komm bald wieder werd vanmorgen niet gedraaid, maar het zat voor de rest van de dag in mijn hoofd. Hierbij een link naar de YouTube video>>> van het nummer. Op de foto zie je een fragment uit de film Heimweh nach Sankt Pauli uit 1963 waarin Quinn het lied ten gehore brengt.

Und immer schrieb sie, bleib nicht so lange fort……

Reageren

13 oktober: ‘de zang’.

Door Ada

Op 13 oktober 2015

In Muziek, Sweet memories

Vanmiddag luisterde ik naar Radio 5 en daar was Bert Kranenbarg weer (zie 20 mei). Mijn oren en ik worden daar altijd erg blij van. Hij draaide weer zeer aangename muziek en ik maakte mijn huiswerk voor Franse les vanavond. Net als vroeger! Maar toen had ik Hilversum 3 er bij aan.

De weekartiest is deze week Willy Alberti. Op zich niet een zanger waar ik erg gek op ben, maar Kranenbarg draaide gistermiddag al het nummer ‘Droomland’ (met Ans Heidendaal) en vanmiddag hoorde ik “Mijn eerste meisje van de Zangvereniging”.
Hierbij de tekst van het eerste couplet en het refrein (helaas kan ik geen uitvoering op You Tube vinden…)

Toen ik een jongen was van amper achttien jaar
Was ik natuurlijk altijd voor een pretje klaar
En spreekt vanzelf, ik ging
Ook naar de zangvereniging
Want daar was je heel gezellig bij elkaar
En ik zong daar met het meeste vuur tenor
Of laat ik liever zeggen, daarvoor ging het door
Maar de hoofdzaak was dat niet
Want zelfs onder het schoonste lied
Keek ik altijd naar een meisje uit het koor
En ik kwam toen in haar gunst
Als een broeder in de kunst
Maar toen mijn stem het niet meer dee
Kreeg ik heel gauw mijn congé

Toch denk ik altijd nog met liefde aan m’n eerste
M’n eerste meisje van de zangvereniging
M’n allerliefste klein sopraantje
Waarmee ik wandelde in ’t laantje
Maar die niet meer aan me denkt
Nu ik niet meer zing

Het lied zelf heb ik niet eens zo vaak gehoord, maar ik ken het omdat de mannen van de Christelijke Zangvereniging “Halleluja” dat vroeger wel eens schalks zongen. Deze zangvereniging werd in Hoogersmilde kortweg aangeduid met ‘de zang’.
“Waor is moe? Hen de zang.” Gerard en ik waren lid van dit koor tot wij in 1989 verhuisden naar Roden.

Nu ik het lied in z’n geheel heb gehoord is het komisch met terugwerkende kracht. Op ‘de zang’ zaten toen al geen ‘allerliefste kleine sopraantjes’ meer. De gemiddelde leeftijd was minstens 50+ en de meeste mannen waren al ettelijke jaren degelijk getrouwd. Of verstokt vrijgezel. Dat gold ook voor de dames. Het lied bracht mij even weer terug naar zo’n zang-maandagavond. Mijn ouders pasten op Frea en als we terugkwamen namen we een kopje Cup-a-soup Tomaat. Dat was toen hartstikke nieuw!
Sweet memories.

Reageren

10 oktober: Where are you going, my little one?

Door Ada

Op 10 oktober 2015

In Muziek, Sweet memories

Dochter Carlijn nam mij vanmiddag mee naar de tentoonstelling “Religie & mythen verbeeld” in het Kunstencentrum K 38 in Roden.
Het was een mooie, afwisselende tentoonstelling. We zagen moderne iconen, werken van hout, van keramiek, schilderijen en er hingen werken gemaakt van textiel. De kunstenares die deze doeken had gemaakt heet Saskia Weishut en ik vond haar creaties werkelijk fantastisch. Hiernaast een afbeelding van een werk waar ik met bewondering naar heb gekeken. Het heet Choepa (het joodse woord voor baldakijn) en het verbeeld een joods huwelijk. De afbeelding geeft bij lange na niet weer hoe mooi het werk is. Ben je in de gelegenheid: ga vooral kijken! Voor de prijs hoef je het niet te laten: de tentoonstelling kost maar € 1,-.

Daarna bracht ik Carlijn naar de bus en wachtte mij nog een vervelende klus: stofzuigen en vloeren dweilen. Met de MP-3 speler om mijn nek en de oortjes in genoot ik van mijn favoriete muziek en was de huishoudklus zo maar klaar.
Vanmiddag hoorde ik het lied “Where are you going, my little one” van The Brothers Four.

Al eerder schreef ik over dit mannenkoortje op 12 juni onder de titel “Mijn kant van het bed”. In het liedje van vanmiddag zingen ze over hun kleine dochtertje: Turn around and you’re two, turn around and you’re four, turn around and you’re a young girl going out of the door…..
Bij dit lied moet ik altijd aan Carlijn denken. Ze is onze jongste en heel lang ‘the little one’. Ik noemde haar ook vaak Klijntje, een verbastering van haar naam. “Ik ben niet kleintje!” riep ze dan opstandig. Tuurlijk niet. Maar wel mijn kleintje.

Where are you going, my little one?
Vandaag ging ze naar Groningen.
Maar gelukkig komt mijn ’little one’ ook nog vaak naar Roden.
Luister via deze video >>> naar de uitvoering van The Brothers Four:

Reageren

24 september: Top 2000 voor 50-plussers.

Door Ada

Op 24 september 2015

In Alledag, Muziek, Sweet memories

Mijn dag stond vandaag in het teken van de ‘Evergreen Top 1000’, deze week te beluisteren op Radio 5 >>> .
Mensen die mijn blog volgen weten dat ik een trouw luisteraar ben van deze muziekzender. Natuurlijk is niet alles leuk, is er wel eens een ‘zeurmevrouw’ of een ‘moppermeneer’ aan de telefoon met een spelletje, maar over het algemeen is het leuk.

Tot mijn grote ergernis is Radio 5 sinds kort niet meer te beluisteren via de middengolf. Hij zat altijd op 747 AM en ik luisterde in de auto met de autoradio en thuis met wekkerradio’s overal in huis. Nu moet ik via internet luisteren en de computer staat achter in de woonkeuken. In de auto mis ik Radio 5 het meest. ’s Morgens mis ik Henk en Manuela en ’s middags Hylco Span. Op het werk luister ik alleen als mijn collega’s er niet zijn en dat is bijna nooit…… als het dus zoals nu “Evergreen-week’ is, mis ik wel heel veel.

Maar vandaag kon ik onbekommerd luisteren.
Eigenlijk zijn de evergreens gewoon de Top 2000 voor 50-plussers.
Heerlijk! Anneke Gröhnloh, Beatles, Stones, Dusty Springfield, TenCC, Beegees, Beachboys, BZN, Jim Reeves, George Baker Selection, de mooie muziek houdt gewoon niet op. En de hele dag herinneringen. Bij elk liedje is er wel iets. Mijn leukste herinnering vond ik Creedence Clearwater Revival met hun versie van “I put a spell on you, because you’re mine’. Onze kinderen roepen altijd als ze dit horen: “Ik prik een speld in jou! Omdáát je van mij bent!” Een uitspraak van een collega van mij in de jaren ’80 die ik heb doorgegeven aan het nageslacht……ik moet er altijd weer om grinniken. En natuurlijk was er ook weer een oude Duitse Schlager die mij onmiddellijk weer in de jaren ’60 bracht. Spiel noch einmal für mich >>> van Catharina Valente. Luister maar >>>>

Kippenvel kreeg ik er van.

Reageren

30 augustus: Du schwarzer Zigeuner

Door Ada

Op 30 augustus 2015

In Muziek, Sweet memories

Zaterdag was ik met twee dochters en tante Trijn in Emmen.
Shoppen. Er was niet veel van onze gading: wel opruiming overal maar wij hielpen niet hard mee met opruimen. Maar ook zonder tassen vol kleren hadden wij een heerlijke dag. Koffie met een saucijzen- c.q. kaasbroodje, broodje zalm met zoete witte wijn bij Brownies & Downies >>>(werkgelegenheidsproject voor mensen met het syndroom van down), snuffelen in allerlei winkeltjes en ondertussen heerlijk bijkletsen.

In Emmen bezoeken we ook altijd ‘De oude liefde’, een kledingwinkel met ‘andere mode‘. Ook deze keer vond ik weer iets leuks: een zwart zomerbloesje met kleine gaatjes. Buiten stond een draaiorgel te spelen. Ik zong een regel mee: “Du schwarze Zigeuner, komm spiel mir was vor….” tante Trijn maakte het af : “denn ich will vergessen heut’, was ich verlor””
De wenkbrauwen zaten bij de dochters zowat in de haargrens. Zij hebben al een grote hekel aan een draaiorgels…..gaan ze nog meezingen ook!

De meneer achter de kassa vond het vermakelijk.
“Het idiote is dat je met zulke erge muziek alles woordelijk mee kunt zingen” constateerden we als 50-plussers onder elkaar. In mijn hoofd buitelden de herinneringen aan mijn vroegste jeugd over elkaar heen: vakanties in Duitsland, waarbij ik (5 of 6 jaar) het statiegeld mocht verbrassen in de juke-box. Tante Trijn, de zus van mijn vader, is de enige met wie ik dit soort herinneringen deel. Zij is de enige die snapt wat zo’n liedje met me doet.
Ook al is het dan zo’n afschuwelijke draaiorgel uitvoering.
Voor de liefhebbers hierbij een link naar de originele versie van Du schwarzer Zigeuner >>> uit de jaren ’60.
Voor mij sweet memories.
Entschüldigung: schöne Erinnerungen.

Reageren

14 april: Sweet memories: Mud!

Door Ada

Op 14 april 2015

In Muziek, Sweet memories

Op radio 5 is het deze week “Week van de jaren ’70”.
Mijn geboortejaar is 1960, dus de jaren ’70 beslaan voor mij de periode van mijn 10e tot mijn 20e levensjaar. Aan het begin zat ik nog op de Lagere School, daarna deed ik de MAVO, de HAVO en in 1979 ging ik werken. Een turbulente periode in een mensenleven.
Vanmorgen in de auto luisterde ik naar Wekker Wakker. Ik weet niet of het bij iedereen zo is, maar ik heb beelden bij sommige liedjes. En héél veel beelden bij liedjes uit de jaren ’70.

Bij Brian Ferry’s “Lets stick together” zit ik weer in de bus van de Mavo-werkweek naar Zeeland.
“You talk too much” van Spooky en Sue herinnert mij aan Nanny Helder die dat liedje op het schoolplein stond te zingen en te dansen.
Bij “Du” van Peter Maffay vroeg een vriendinnetje: “Wat zegt ie nou? Ik hab die griep?” Nee, ich hab dich lieb…..
Hoor ik “Nutbush city limits” van Ike & Tina Turner, dan zie ik mezelf weer in de disco met vriendin T. op de dansvloer staan: dansen, meezingen, pilsje in de ene hand, sigaretje in de andere.
“Home for christmas” van de Eagles was het eerste liedje dat ik opnam met mijn eerste zelfgekochte radio-cassetterecorder. (honderdtachtig(!) van zakgeld bij elkaar gespaarde guldens).

Vanmiddag op de terugweg was er een programma op de autoradio waarbij mensen konden bellen met een verhaal over een plaatje uit de jaren ’70 dat ze nooit meer hoorden. Er werd gebeld door ene Anneke.
Anneke had net zo goed Ada Vrieswijk
kunnen heten, want het was mijn verhaal.

Mud wilde ze horen met ‘Dynamite’. Helemaal gek was ze d’r destijds van. Posters op de kamer, alle plaatjes gekocht, fotoboekjes, artikelen in de Popfoto en de Muziekexpress: alles had ze er van verzameld.
Meteen zat ik weer ‘met kop en oren’ in 1974. MUD! Wat een heerlijke muziek. Het bijzondere is dat ik er nu op mijn 54e nog van opknap. Even voelde ik me weer 13.

Met de volumeknop op tien ben ik naar Roden gereden. Luid meezingend. “And then she walked in looking like dynamite…..!”

Reageren