Categorie: Muziek Pagina 26 van 37

16 mei: Huiswerk na de viering.

Door Ada

Op 16 mei 2016

Gistermorgen zongen we met de Cantorij in de 1e Pinksterdag-viering in de Catharinakerk. Na het inzingen dronken we om 09.00 uur een kop koffie in De Deel, waar we even aandacht besteedden aan het afscheid van enkele leden die ons koor gaan verlaten. Wel jammer hoor….. we waren er even stil van. Maar dat kwam vooral omdat
één van het trakteerde op ‘Mozart Kugeln’.

Het kledingadvies ‘kom in de kleur van Pinksteren’ was door velen opgevolgd; de cantorij presenteerde zich feestelijk in veel schakeringen van de kleur rood en ook veel gemeenteleden hadden iets roods aangetrokken. Voor de viering zat de cantorij al in de kerk toen Gerard binnenkwam en voor ons langs liep. “Hé, wat een bos haar alweer!” riep iemand op de tweede rij. “Er kunnen al weer vlechtjes in…..” De gemeente heeft heel erg met ons meegeleefd het laatste jaar, nu het weer goed gaat is iedereen ook blij voor ons.

Pinksteren is het Feest van de Geest. (meer weten? Zie mijn blog van vorig jaar >>>)
Een feest van inspiratie en communicatie.
De voorganger zei hierover:

Pinksteren geeft ons nieuwe taal die ons bijeenbrengt.
In onze tijd is er een grote taal-verloedering gaande. Men denkt rond het vrije woord alles maar te kunnen zeggen, twitteren en facebooken.
Denk aan Trump, Wilders: de taal van het populisme.
Ik schrok toen ik in de column van een collega in Trouw las, dat Trump vooral steun krijgt van behoudende christenen. Daar snap ik niets van….
Geïmponeerd door harde taal van de machthebbers en geen oor voor de taal van Gods geest, de poëzie van de liefde.

Het is aan ons om tegenover die ‘harde taal’ en andere taal te laten horen.
Daarover zei de predikant:

In plaats van de oordelen en vooroordelen moeten wij spreken in taal van van waardering en openheid.
Vloeken en schelden is gemakkelijk genoeg.
Wij dienen te spreken met een taal die opbouwt, bemoedigt en heel maakt.
Niet een taal van oorlog en ruzie, maar van vrede en liefde.
De taal gebruiken als een geschenk dat ons bijeenbrengt.

Taal. We praten en zeggen veel in deze tijd. Iedereen geeft over alles zijn ongezouten mening die iedereen ook moet horen.
De preek van gistermorgen leert ons om vanuit de geest te praten.
Niet de hele dag maar een ‘meningen-diarree uitbraken’, maar nadenken voor je wat zegt. Als je wat zegt je afvragen: geven mijn woorden moed en vertrouwen? Spreek ik taal van zin en inspiratie? Best een moeilijke opdracht. Want ik flap er ook vaak zomaar wat uit.
Wie niet? Huiswerk van de Geest dus.
En soms is het beter om niets te zeggen. Om met Stampertje uit de Disneyfilm ‘Bambi’ te spreken: als je niets aardigs weet te zeggen, zeg dan niets niemendal >>>

Reageren

13 mei: Pas in september weer!

Door Ada

Op 13 mei 2016

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Gisteravond hadden we de laatste repetitie van de Catharina-cantorij van dit seizoen.
Dat spijt me, want ik geniet altijd van mijn wekelijkse zangavond.
A.s. zondag, 1e Pinksterdag, zingen we in de Catharinakerk, gisteravond moesten er dus nog wat puntjes op de i gezet worden. Behoorlijk wat puntjes zelfs.
Toen ik binnenkwam hoorde ik een alt ‘ouwe zemel’ tegen een tenor zeggen.
Ze bedoelde gelukkig niet die tenor, maar Herman van Veen, maar de toon was al weer gezet.

De viering van a.s. zondag zal veel anders dan anders zijn.
De viering van het Heilig Avondmaal is aan het begin van de dienst, er zal die morgen in veel verschillende talen gezongen worden en midden in de preek zingen wij een lied.
Vroeger (toen er nog heel lang gepreekt werd) was dat in sommige kerken nog wel eens het geval, het werd een tussenzang genoemd.
De muziek voor het lied is geschreven door Anneke van der Heide en de prachtige tekst is van Marijke de Bruijne: “Samen worden woorden taal”.
Ben je a.s. zondag in de Catharinakerk, let dan vooral op de tekst: een echt Pinksterlied!

Het Engelse lied, Eat his bread (dat bij het Avondmaal wordt gezongen) kostte gisteravond nog wel wat moeite, maar na veel herhalen ging het ineens goed. “We hebben tegenwoordig geen kwartjes meer, maar ze kunnen nog wel vallen” vond onze cantrix.
De bassen zongen bij één lied ‘in vele tongen’, dat wil zeggen, meerstemmig. Dat was niet de bedoeling maar iemand op de tweede rij vond dat wel bij Pinksteren passen. “Niks meer aan doen” was haar advies. “Toch nog maar even naar die oefenbestanden luisteren” vond onze cantrix.

Zondagmorgen dus onze laatste activiteit voor de zomervakantie. We kregen zelfs een kledingadvies: kom in het ROOD, de kleur van Pinksteren.
Ik ga het missen op de donderdagavond: de losse opmerkingen, de opgetrokken wenkbrauwen, de gemoedelijke zelfspot en natuurlijk het vierstemmig zingen.
We beginnen pas in september weer……..

Reageren

12 mei: Ontheemding

Door Ada

Op 12 mei 2016

In Muziek

Afgelopen week was ik op de thee bij een vriendin. Ze had een verdrietige week. De man van haar zus was overleden, de crematie was vorige week.
Ze vertelde hoe zorgvuldig de plechtigheid was voorbereid.
Hoe mooi haar zus en de kinderen afscheid hadden genomen.
Hoe waardevol zijn leven was geweest voor zijn ‘inner circle”.
Maar ook hoeveel verdriet er was.
“Nu zit mijn zus ’s avonds alleen te eten, alleen bij het idee moet ik al huilen” zei ze.

Het gesprek bracht mij terug naar de maanden nadat mijn vader overleed en ik mijn moeder zag worstelen met het alleen zijn. In die periode hoorde ik het lied: Blief maor wat an ’t zuuken van Daniel Lohues . Mijn moeder zei destijds letterlijk: “Ik kom de dagen deur, maor moe’j nie vraogen hoe”.
Lohues zingt deze woorden ook. Bij hem gaat het denk ik om een verbroken relatie, ik luisterde naar het lied met mijn moeder in mijn hoofd en moest er destijds om huilen.

Lohues beschrijft de ontheemding die zich van je meester maakt als je geliefde die altijd een vaste waarde in je leven was je ontvalt. Luister hier >>> naar het prachtige lied.
De tekst van dit lied vind je hier: Ik blief mar wat an ’t zuuken
Het komt van Lohues’s CD “Allennig III”.

Reageren

1 mei: Wat een verrassing!

Door Ada

Op 1 mei 2016

In Muziek

Gisteravond gingen mijn broer en ik naar het herdenkingsconcert dat de Nederlandse Bach-academie >>> organiseerde ter gelegenheid van 4&5 mei. Uitgevoerd werd het Requiem van W.A. Mozart. Daar had ik naar uitgekeken.
We wandelden naar de concertzaal (Op de Helte, Roden) en vroegen ons af wat we konden verwachten. Zou het een goede uitvoering zijn? Groot of klein koor? Groot of klein orkest? Amateurs of professionals? “Geen idee eigenlijk” was onze gezamenlijke conclusie. “We laten ons verrassen.”

Na afloop zei mijn broer: “Het heeft mijn verwachtingen met 200% overtroffen.” Dat kan natuurlijk helemaal niet, maar het zegt iets over onze beleving gisteravond. Bij het eerste ‘Requiem aeternam dona eis’ liepen mij de tranen van ontroering al over de wangen. Het was een prachtige uitvoering. Het stuk is overbekend en ik kan het wel dromen. Dan valt een life – uitvoering vaak tegen omdat je ieder loopje en iedere inzet uit je hoofd kent en het is nooit zo mooi als de ‘perfecte’ versie op CD. Ook gisteravond was het niet helemaal vlekkeloos, maar dat deed geen afbreuk aan de fenomenale uitvoering die de Nederlandse Bach-academie ons voorschotelde. Wat een verrassing. We hebben genoten.

Vooraf was het publiek gevraagd om in het licht van wat er werd herdacht bij dit concert niet te applaudisseren.
Dat had tot gevolg dat het seconden-lang doodstil bleef toen het laatste akkoord weggestorven was. Kippenvel.
Dit blog schrijf ik als een alternatief voor het applaus dat gisteravond niet heeft geklonken maar dat wel zeer verdiend was. Nederlandse Bach-academie: bedankt!

Omdat het concert plaatsvond in een kerkgebouw, is het concert terug te luisteren op kerkradio. Hierbij een link naar de site Kerkomroep >>>. De weergave is beslist niet optimaal, maar je krijgt wel een idee van wat wij gisteravond met zoveel genoegen hebben beluisterd.

Reageren

28 april: Het goeie gevoel van een reep chocola. Zonder caloriën!

Door Ada

Op 28 april 2016

In Muziek

Afgelopen zondag in Aduard (zie blog van afgelopen maandag) ontmoette ik ook enkele Rodenaren. Eén van hen zat in het publiek, ik ken hem van de kerk, hij zingt bij de Op de Helte -cantorij.
Na afloop vroeg ik hem “Zing je niet mee vandaag?”
“Nee, dat moest ik maar niet meer doen. Ik word ouder en denk dat ik dan niet echt meer van toegevoegde waarde ben.”
Hij dacht er zelfs over om misschien te stoppen met de cantorij.

Nou ja zeg! De zanger in kwestie is een aimabele man, maar nu was ik het toch grondig met hem oneens.
Bij een scratch kun je dan juist meedoen, daarbij gaat het immers vooral om het plezier dat je beleeft aan het samen zingen. Ik drukte hem op het hart om toch vooral te blijven zingen. In mijn overmoed riep ik dat ik wel 10 redenen kon opnoemen waarom zingen zo gezond is. Dat had ik namelijk net gelezen. Maar ik kon vervolgens maar twee benoemen. Ik word ook ouder.

Tania Kross, mezzosopraan

Die tien redenen had ik gelezen in een verhaal van Tania Kross.
Gerard had dit doorgekregen van een medezanger van InBetween, de titel was “Zingen is gezond.”
Hieronder, speciaal voor mijn gespreksgenoot die middag, maar eigenlijk voor iedereen, de tien voordelen van zingen op een rijtje:

1. Zingen wekt endorfine op daardoor voel je je meteen gelukkiger.
2. Als je zingt worden ook oxytocinen vrijgegeven, dat is een natuurlijke stress verlager.
3. Door het zingen ga je ook beter slapen.
4. Testen toonden aan dat het goed is voor je hart wat je risico’s op hartziektes verlaagt.
5. Zing met iemand samen en jullie hart klopt even heel mooi samen.
6. Ook je houding vaart er wel bij omdat je meestal rechtop staat voor het zingen.
7. Je zelfvertrouwen krijgt een boost, vooral in een groep of koor, je durft meer risico’s te nemen. En raakt minder snel in paniek.
8. Het is ook een goede work out, je zingt je longen vol lucht! Je bloedcirculatie verbetert en de spieren van het middenrif worden versterkt.
9. Het zingen verhoogt je immuunsysteem door de vele andere voordelen.
10. En ben je dan al eventjes een beetje ziek, zing dan wat en je sinussen en luchtwegen klaren als vanzelf weer op.

De leukste opmerking van Tania vond ik: Het is precies hetzelfde alsof je een reep chocola eet. Het goede nieuws is dat je geen calorieën binnenkrijgt! “

Benieuwd naar het hele verhaal over zingen? Hierbij een link naar Tania’s internet-pagina >>>

Reageren

25 april: Misa criolla in Aduard & Mooi Groningen.

Door Ada

Op 25 april 2016

In Muziek

Begin dit jaar kreeg ik een mail van ‘scratch Aduard’ met een uitnodiging om mee te doen aan een scratch-dag met uitvoering van de Misa Criolla van Ariel Ramirez op 24 april.
Op 8 november >>> had ik ook al meegedaan aan een scratch, maar de dag kwam me nu niet goed uit en ik besloot om niet mee te doen. “Maar” schreef ik in de retour-mail “misschien kom ik op die dag wèl naar jullie luisteren.”

Gistermiddag om 16.30 uur zat ik in de oude abdijkerk en ik heb genoten. Eerlijk gezegd kende ik de Misa criolla helemaal niet. Afgelopen week heb ik een aantal versies beluisterd op internet. Het is iets heel anders dan de gebruikelijke klassieke missen.
Dit is een Zuid-Amerikaanse mis en bij tijd en wijle swingt het de pan uit!
Meer weten over dit stuk? zie >>>
De scratch-zangers van gistermiddag werden begeleid door Ensemble Caminante.

In tegenstelling tot de uitvoeringen die ik had beluisterd werden de solo’s gisteren gezongen door een alt en een sopraan. Ook mooi!
Het was een bijzondere belevenis gistermiddag. Trommels, percussie, kleurige poncho’s en meeslepende muziek. Hierbij een link >>> naar een uitvoering van het stuk op You tube. Let op de dirigente, vooral bij het Gloria: ze danst bijna!

Met het ‘Gloria a Dios‘ nog in de oren reed ik weer terug naar Roden. De Tom Tom stuurde mij langs een weg die ik nog niet kende. Mooi binn’ndeur. Een landweggetje van Aduard naar Hoogkerk. Monumentale boerderijen, broedende zwanen, knoestige bomen en bermen vol paardebloemen. Het was prachtig; het grillige weer zorgde voor diepblauwe, spierwitte en staalgrijze luchten.
Ik mocht daar 80 maar dat haalde ik bij lange na niet….
Als we daar weer een keer langsrijden hoop ik dat Gerard achter het stuur zit.
Dan kan ik kijken. Dat is veiliger.

Reageren

24 april: Barmhartigheid.

Door Ada

Op 24 april 2016

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Kerkendag. Vanmorgen was er een oecumenische viering met kerkgangers van verschillende kerken in Roden. We werkten met de Catharinacantorij mee aan deze viering: om 09.00 uur stonden we gewassen en gestreken in te zingen. Met een aantal gastzangers die in het kader van Kerkendag met ons meezongen. De dienst begon met een vrolijke noot; toen het rijtje met kerkenraadsleden en predikanten binnen kwam werden ze door een klein jongetje enthousiast begroet. “Hé opa!” Ontdekte hij daar toch zijn bloedeigen grootvader tussen de ouderlingen…

Het thema van de viering was ‘barmhartigheid’. Een ouderwets woord. De voorganger vertelde dat hij als kind dacht dat het iets met ‘armen’ van doen had. Dat je je armen moest gebruiken. Dat vond ik een mooi beeld. Het deed me denken aan de vader van de verloren zoon die barmhartig zijn armen om zijn jongste zoon heen slaat.

Dorstigen te drinken geven

Er was vanmorgen geen preek. De zeven werken van barmhartigheid werden via de beamer aan ons gepresenteerd met steeds twee beelden bij één onderwerp. Het eerste beeld was een deel van het schilderij van De meester van Alkmaar (1504) >>>. De afbeelding links laat het dorstigen te drinken geven zien.
Het tweede was steeds de interpretatie van Ruud Bartlema>>> van datzelfde onderwerp. Beide schilders hebben de 7 werken van barmhartigheid verbeeld.

Het zingen ging goed. Onze cantrix had ons van te voren nog op het hart gedrukt dat zij de ‘verkeersregelaar’ was en dat we dus vooral op haar moesten letten. “En niet wachten op de organist, want dan ben je te laat!”
Ze kweet zich prima van haar taak en ook bij onze deelname aan het avondmaal leidde zij het verkeer in goede banen.

Van te voren had de predikant gezegd dat de viering was ingevuld in de geest van paus Franciscus. Dat kwam tot uitdrukking in mooie liederen en gebeden.
En in de zegen die eindigde met de woorden:
En moge God ons zegenen met zoveel dwaasheid dat we geloven een verschil te kunnen maken in deze wereld,
zodat we doen waarvan anderen zeggen dat het onmogelijk is. Amen.
Benieuwd naar de hele Franciscaner zegen? Klik hier voor een PDF met de tekst: Franciscaner zegenbede

Na dienst was er koffie. Even napraten; gezellig!
Iemand riep iets waarvan hij later opmerkte ‘dat het maar niet op het blog moest.’
Tuurlijk niet.
Stel je voor…….

Reageren

19 april: Kruissteek & Mozart

Door Ada

Op 19 april 2016

In Borduren, Handwerken, Muziek

Gisteravond had ik even weer tijd om te borduren.
Op 9 maart >>> vertelde ik over mijn nieuwe borduurproject.

detail accent zilverdraad

“Het is de bedoeling dat ik af en toe even een up-date plaats met mijn vorderingen” schreef ik toen.
Inmiddels ben ik al over de helft en het ziet er nu zo uit.
Na ‘Met het mes op tafel’ ging Gerard nog even achter de computer en ik pakte mijn borduurwerk, zocht mijn MP3-speler op en installeerde me op de bank.

Het Requiem van Mozart zette ik aan.
Een ‘o-wat-verheug-ik-mij-moment’.
Want ik heb namelijk een kaart voor een herdenkingsconcert hier in Roden waar dit stuk van Mozart wordt uitgevoerd door de Nederlandse Bach-academie. Dat is op zaterdag 30 april in Op de Helte om 20.00 uur. Het is het eerste concert in een reeks van vier in Drenthe: Assen, Hoogeveen en Coevorden volgen in de dagen daarna. Meer weten? Zie >>>

Mijn broer heeft ook een kaart. Met hem deel ik de liefde voor dit stuk, dit wordt de eerste keer dat we het samen ‘life’ gaan beluisteren. Vandaag als ‘waarde van de dag’ een link naar een stukje uit de film Amadeus >>>. We zien een doodzieke, koortsige Mozart, die de muziek voor het ‘confutatis maledictis’ doorgeeft aan Salieri, die aan zijn bed zit. In dit fragment wordt het stuk per partij opgebouwd. Het is maar zeer de vraag of het zo gebeurd is, maar wat krijg je hier een mooi inkijkje in het complexe muziekstuk.
Als ik het stuk beluister krijg ik bij het ‘voca me’ altijd weer kippenvel.
Nog 11 dagen……!

Reageren

14 april: You’re my best friend.

Door Ada

Op 14 april 2016

In Alledag, Muziek

Dinsdagavond sloten we het seizoen Franse les af. Met de gebruikelijke borrel & lekkers.
Het laatste huiswerk werd nagekeken en daarna was het tijd voor de bijzondere opdracht voor de laatste les. Die opdracht luidde: neem iets mee wat heel waardevol voor je is en vertel ons in het Frans waarom het zo waardevol voor jou is.
Eén leerlinge vertelde dat haar man had gezegd: “Dan neem je mij toch mee!”
“Ja!” riep een mede-cursiste “dat zei die van mij ook…!”
Deze mannen hebben kennelijk geen last van een minderwaardigheidscomplex.

Het was een leuk grapje, maar het had een diepere laag: deze vrouwen hebben een fijn huwelijk. Heb ik ook.
In deze tijd van scheidingen en lossere relaties zijn wij de uitzondering.
Van die ene cursiste weet ik dat ze deze week 44 jaar getrouwd is. Wij vierden eind maart onze 33e trouwdag.
Je bent gezegend als je over je levenspartner kunt zeggen dat hij of zij je beste vriend is.
Er is een liedje dat hierover gaat: ‘You’re my best friend” van Don Williams.
klik hier>>> om het liedje te beluisteren.
Eigenlijk is het een ontzettende smartlap. Maar wat een mooi liedje.
Dit is de tekst van het refrein:

You’re my bread when I’m hungry
You’re my shelter from troubled winds
You’re my anchor in life’s ocean
But most of all you’re my best friend.
(klik hier voor een PDF met een Vertaling van het lied)

Over waardevol gesproken. Of om in het Frans te spreken: précieux.

Reageren

13 april: Voor wat het waard is.

Door Ada

Op 13 april 2016

In Muziek

Gisteren was ik nog een dag vrij na de enerverende gebeurtenissen van voorgaande dagen, maar vanmorgen werd ik weer om 08.00 uur op mijn werk verwacht.
Lekker gefietst.
Volle mailbox.
Om 11.00 uur was het tijd voor de tweede kop koffie.

Klein gebaar, groot genoegen

Net toen ik die wilde gaan halen kwam ‘mijn manager’ binnen met een bos bloemen.
Om mij wat op te vrolijken.
Nou, dat gebeurde inderdaad.
Klein gebaar, groot genoegen.

Het gebaar deed mij denken aan een nummer van Daniël Lohues.
Het liedje heet ‘Veur wat het weerd is’ van het album ‘Gunder’.

Hij bezingt wat mensen zoal doen om anderen een hart onder de riem te steken of mentaal te ondersteunen. Maar wat dat waard is ligt aan de degene die het ontvangt.
Wat is de waarde van een goed bedoeld gebaar? Een bloemetje? Een kaartje?
Hij zingt “As alle goed verkeerd is, hoe wee’j dan nog wat wat weerd is”.
Luister via deze link >>> naar het nummer van Lohues.
Wil je de gezongen woorden er bij lezen? Klik dan hier Veur wat het weerd is voor een PDF met de Drentse tekst.

Reageren