Categorie: Muziek Pagina 6 van 37

Mijn hele leven ken ik de muziek van Boudewijn de Groot.
Op mijn elfde kreeg ik een gitaar. Dat was 1971. In het begin van de jaren ’70 ontdekte ik de liedjes van Boudewijn de Groot uit de jaren ’60. Verdronken vlinder, Testament, de Noordzee: allemaal liedjes die ik ook kon spelen en zingen. Natuurlijk was ik nog veel te jong om die teksten te begrijpen, maar ik zong ze vol overtuiging.
Ik ben hem altijd blijven volgen. In de jaren ’80 kocht ik het album ‘Van een afstand’ op cassette en een dubbel-cassette met zijn verzamelde werken, in 1996 kocht ik de CD ‘Een nieuwe herfst’,  in 2004 ‘Eiland in de verte’ en nog later ‘Achter glas’ uit 2015.

Twee weken geleden hoorde ik op de radio dat er een podcast serie was gemaakt over Boudewijn de Groot: een popbiografie, gemaakt door Bert Kranenbarg van Radio 5.
Vijf afleveringen heb ik inmiddels gehoord; steeds wordt er een ander aspect van De Groot belicht.
Eén verhaal haal ik er uit, het wordt verteld op podcast nummer 3 die als titel ‘Avond’ heeft.
We kennen allemaal dat lied: ‘en je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij, maar ik geloof, ik geloof in jou en mij.’

In de podcast wordt het verhaal van dat lied verteld door degene over wie het lied gaat: Anja Bak.
Zij kwam als 16-jarig meisje bij Lennaert Nijgh over de vloer en hij maakte werk van haar: stapelverliefd.
Toen hij de tekst van ‘Avond’ had geschreven had hij het papier over de keukentafel naar haar toegeschoven en zij had al lezend gedacht: “Hé, dit gaat over mij!”
Ze gingen samenwonen en later ook trouwen.
Het lied werd op muziek gezet door Boudewijn de Groot en het werd ingezongen door Rob de Nijs; hij bracht het uit in 1973 op zijn album ‘In de uren van de middag’.

Veel later kregen Anja Bak en Boudewijn de Groot een relatie.
Hij maakte toen voor haar een opname van het lied ‘Avond’; een tekst geschreven door haar ex-man, gezongen door haar toekomstige man.
Op het huwelijk was Lennaert Nijgh getuige. (!)

Het lied is nooit echt een hit geweest, maar heeft in de loop van de jaren wel de status van ‘Evergreen’ bereikt.
Het wordt gedraaid op bruiloften én op begrafenissen.
Een veelzeggend lied met een veelkleurige achtergrond.
O, wat hou ik van zulke verhalen.

Ook benieuwd naar de verhalen over Boudewijn de Groot?
Hierbij een link naar het podcast-overzicht van Radio 5.

Dinsdagmorgen: een vrije dag met behoorlijk lijstje van ‘dingen te doen’.
Als ik de gordijnen openschuif kijk ik in de mist.
Zou deprimerend kunnen zijn, ware het niet dat het deze week op Radio 5 stemweek is voor de Evergreen Top 1000 aan het eind van de maand.
Deze week heeft volgens mij twee doelen:
1. Dat zoveel mogelijk mensen hun stem gaan uitbrengen voor die lijst; men brengt je met oude muziek alvast in de stemming, een soort voor-genieten als het ware.
2. Dat je al een groot deel van de lijst hoort, zodat je eigenlijk twee evergreen top 1000 weken hebt, maar dan deze week  zonder al die nummers.

Wat de redenen ook zijn: het maakt mij niet uit, ik geniet met volle teugen van de muziek die wordt aangeboden.
Vandaag ga ik mijn stem ook uitbrengen, één van de ‘dingen te doen’.
Daarbij laat ik mij niet leiden door wat ik allemaal hoor: ik heb mijn eigen lijstje met altijd dezelfde nummer 1.

Ga je ook nog stemmen?
Bedenk dan ook van te voren wat jouw evergreens zijn; als je je laat leiden door de lijst die wordt aangeboden gaat het ongeveer zo: “Oh ja, die is leuk!” denk je dan. “O, en die ook!’  “O, dat is lang geleden, die wil ik ook!” Dan zit je aan het eind van de ‘B’ al op de limiet van 20 nummers…..

De hele vorige week werd er bij het radio 5 programma ‘Bert op vijf’ iedere dag een beetje reclame gemaakt voor  het programma ‘Chansons!’ van Mathijs van Nieuwkerk en Rob Kemps. Die kleine stukjes promotie waren zo leuk,  dat ik vrijdagavond met hoge verwachtingen voor de televisie zat.  Het voldeed ruimschoots aan die verwachtingen.

Foto: bnn/vara

De mannen presenteerden het programma vanuit Parijs. Aan het begin klonk ‘Il est  cinq  heur,  Paris ’s eveille’  en we zagen beelden van de wereldstad om 5 uur in de ochtend.  Verder hoorden we het levensverhaal van Edith Piaf en zagen we hoe Rob zijn vroegere hospita bezocht.

Het leukst vond ik het stukje waarin men Parijzenaars  liet meezingen met ‘Sous le ciel de Paris’.
Dat is een soort tweede volkslied: iedereen kent het!
Jij niet? Vast wel. Luister maar eens.

‘Chansons!’ wordt uitgezonden op vrijdagavond op NPO.1 rond 21.30 uur.
Nog drie delen te gaan. Mis het niet!

Als Nederlander geboren in 1960 heb ik de oorlog niet meegemaakt.  Mijn ouders wel, ze waren 12 en 13 toen de oorlog was afgelopen. Mijn vader woonde toen in Coevorden en hij vertelde dat de Joodse kinderen in zijn omgeving er op een gegeven moment niet meer waren. Als kind had hij dat als een vaststaand feit aanvaard, het was nou eenmaal zo,  maar na de oorlog,  toen voor iedereen duidelijk werd wat er was gebeurd,  heeft hij daar met terugwerkende kracht last van gehad.
De oorlog heeft een stempel gedrukt op hoe hij in het leven stond.  Hij koesterde zijn vrijheid en vond dat er niet bezuinigd moest worden op defensie. “Je moet je kunnen verdedigen als land.”

Waarom vertel ik dit?  Dat komt van een lied dat ik vorige week hoorde.  ‘Amsterdam huilt…. ‘ van  Zwarte Riek uit 1964.
Die zangeres kende ik van ‘M’n wiegie was een stijfselkissie’.
Een smartlap in het genre Jordaanlied.
Dat genre is over het algemeen niet ‘my cup of tea’; sterker nog, daar loop ik bij weg.
Maar ‘Amsterdam huilt’  raakte een gevoelige snaar.
Het beschrijft het Joodse leven in Amsterdam voor de 2e Wereldoorlog.
Het lied is geschreven door Riek’s partner Kees Manders; het is een melancholiek nummer over de verdwenen Jodenhoek.
Het wordt klaaglijk langgerekt gezongen, zoals dat ook gedaan wordt door een chazan (Joodse voorzanger), maar je hoort in het lied ook het zangerige roepen van Joodse marktkooplieden.

Hier wou ik het eigenlijk maar bij laten; de tekst spreekt voor zich en de uitvoering van deze zangeres doet de rest.
“Want weg is de gein….”
Je kunt het lied hier beluisteren op YouTube, hier vind je de tekst.