De waarde van de dag

een alternatief voor 'de waan van de dag'

16 september: Gotland 7 – Gotland Museum in Visby.

Carlijn vindt mij een ‘history-nerd’; dat schreef ze tenminste in de google-review over Gotland Museum,  het oudste cultuurhistorische museum van Gotland.
Gelukkig gebruikte ze in de review de meervoudsvorm, dat impliceert dat ik niet de enige ben.

Met z’n tweeën (Gerard ging niet mee deze keer) stapten Carlijn en ik op donderdag 20 augustus rond 14.00 uur het gebouw met de naam ‘Fornsal’ in; ‘de oude zaal’ betekent dat.
In het museum wordt een mooi beeld gegeven van de geschiedenis van het eiland en het wordt overzichtelijk en chronologisch opgebouwd.
We begonnen in de préhistorie; toen woonden er al mensen op Gotland en overal op het eiland vind je hun sporen nog.
In de eerste zaal maakten we kennis met de oeroude beeldstenen,  bildsten  in het Zweeds.
Ze zien er uit als grote grafzerken en ze waren bedoeld om iets te herinneren of te gedenken, zoals oorlogen of belangrijke gebeurtenissen.

In het museum leerden we over het ontstaan van het eiland en hoe het komt dat er zoveel fossielen gevonden worden op Gotland.
Verder zagen we de verschillende vormen van het begraven van mensen o.a. het egelmeisje, waarvan het skelet mét de skeletjes van egeltjes was tentoongesteld in één van de zalen.
Veel informatie over de vroege bewoning van Gotland haalde men uit grafgiften die meebegraven werden als iemand was overleden.

Als we het in de Nederlandse geschiedenis hebben over de Gouden Eeuw, dan is dat de 17e eeuw.
Gotlands Gouden Eeuw was drie eeuwen eerder: van de 12e tot de 14e eeuw was Visby het centrum van de wereldhandel, een Hanzestad  van zeer grote importantie.
Toen Visby zich aansloot bij het Hanzeverbond had dat grote gevolgen voor de handel op Gotland: ineens moesten de boeren en burgers een vorm van belasting betalen over hun handelswaar.
De plattelanders voelden zich genaaid door de stadjers en begonnen een bloedige burgeroorlog,  waarin ze jammerlijk het onderspit moesten delven.
In het museum had men een aantal gruwelijke overblijfselen uit een massagraf uit die tijd uitgestald,  o.a. een schedel, nog in een malienkolder waar een pijl uitstak….

We zagen de ontstellende rijkdom van Gotland in die tijd: vitrines vol zilveren armbanden, munten en opgegraven schatten.
We zagen hoe de rijke stad tenslotte ten onder ging door de pest, door piraterij en doordat het eiland onophoudelijk werd bevochten door Zweden en Denemarken.
Na de 15e eeuw verviel Visby tot bittere armoede. Omdat er vanaf toen bijna geen stadsontwikkeling meer plaats vond bleef de oude binnenstad volledig intact.
Al in de 19e eeuw ontdekten kunstenaars van het vasteland van Zweden de middeleeuwse stad en beschreven haar als ‘romantisch en authentiek’, zodat Visby toen al als ‘nationaal monument’ werd uitgeroepen.

Wij gingen na ons museumbezoek in dat ‘nationale monument’ eerst Gerard opzoeken en daarna een terrasje.
Even later keken we met een consumptie voor onze neus uit op het plein tegenover de kerkruïne van Sint Katharina.
History-nerds moeten ook gewoon uitrusten en bijkletsen.

Benieuwd naar al onze belevenissen op Gotland?
Klik dan hier naar deel 1, daar vind je een overzicht van alle gepubliceerde delen: Afstudeervakantie van onze jongste

Reageren

15 september: Wij hebben Duitsland.

De Rodermarkt komt er weer aan!
Tenminste: dat wat er door mag gaan van de Rodermarkt komt er aan.
Rodermarkt in sterk afgeslankte vorm.
Er is kermis in het dorp die week en aan de Rodermarktparade mogen alleen de scholen meedoen; de optocht is alleen ’s middags en sterk ingekort.
Geen paarden- en warenmarkt, geen beursterrein, geen ‘pirdjerennen’, geen feest dus.

Wat wel door mag gaan is het versieren van je straat.
De commissie die dat bij ons in de Boskamp regelt heeft dit jaar bedacht dat ‘we’ zelf iets gaan maken.
Wij beelden met onze straat verschillende Europese landen uit; de straat wordt opgedeeld in blokken van 8 huizen en met die groep geef je vorm aan jouw stukje van de straat.
‘Wij’ hebben Duitsland.
Zaterdag kregen we een groot canvasdoek dat we zelf moeten versieren’.
“Om dit tot een gevarieerd geheel te maken qua materialen en opdrukken is het wellicht leuk om in overleg te gaan met je buren om zo samen tot een kleurrijk eindresultaat te komen.”
Goed idee!

Wij vormen met 3 huizen naast ons en 4 huizen tegenover ons een blok.
Gerard opperde dat we iedereen wel bij ons in de kapschuur konden uitnodigen voor een kop koffie en een korte brainstorm met als werktitel “Wat gaan we doen?”
Vanuit de buurt-appgroep maakte ik een nieuwe appgroep aan en nodigde iedereen uit.
Bij buurman op de hoek moest ik even langs: hij heeft geen smartphone…..
Gisteravond rond half acht kwam het clubje langs.
Beetje onwennig; twee relatief nieuwe buurmannen hebben we nog niet vaak gesproken. Koffie/thee en bastognekoeken en het ijs was gebroken. Overbuurman had een notitieblokje mee en maakte notulen van de ideeën  waar men mee kwam.  “Bierstube! Oktoberfest! Biergarten!”
Eehm…..we moeten wel een beetje om onze reputatie  denken.
“Wintersport met apres-ski, Weihnachtsmarkt!”
Ook allemaal dingen waarbij de alcohol rijkelijk vloeit……
Maar gelukkig werden er nog meer onderwerpen genoemd.
Bratwurst, BMW,  Volkswagen,  er kwam nog van alles voorbij.
Gerard noemde alleen maar één jaartal: 1974. “Wat heeft dat met Duitsland te maken?” Deze buurman is geboren in 1975….die heeft dat trauma dus niet meegemaakt.
We maakten een verdeling van de onderwerpen en er werden al concrete plannen gesmeed.
Buurman zonder smartphone krijgt een regenton van onze buren in de tuin.
Een wijnvat. Met lege flessen erbij.  Ik vrees dat de toon al is gezet.
Wij gaan op zoek naar een voetbaldoel.

Volgende week donderdagavond moet het klaar zijn.
Woon je in de buurt?
Kom dan even kijken!

Naschrift: we hebben de eerste prijs gewonnen dit jaar, te weten een straatbarbecue ter waarde van € 250,=.

Reageren

14 september: Verjaardag vergeten.

Vergeet ik de verjaardag…..
Niet mijn levensjaren maar de jaren van mijn website.
Op 11 augustus 2014 schreef ik het eerste blog voor deze website; ieder jaar in augustus besteed ik even aandacht aan de verjaardag: een korte evaluatie van de blogs van het jaar dat wordt afgesloten.
Vorig jaar, toen ik 60 werd en ‘de Waarde van de dag’ 6 jaar bestond heb ik ter gelegenheid daar van een digitaal boek gemaakt.
(zie 1960-2020 – Zestig jaar Aaltje en zes jaar Waarde van de dag)

Dit jaar die hele verjaardag vergeten.
In augustus werd ik helemaal in beslag genomen door Gotland zullen we maar zeggen.
7 jaar Waarde van de dag al weer.
Time flies when you’re having fun.
En ‘fun’ heb ik met deze website, dat kan ik je verzekeren; anders hou je het ook niet vol.

De oude jas.

In oktober kreeg deze website een nieuwe jas én een eigen Instagram account.
Als je de foto in de header regelmatig goed bekijkt, heb je gezien dat de afbeelding van de zonnewijzer in onze tuin met de seizoenen meekleurt.
In oktober zal de header er weer herfstig uitzien.

In het voorjaar maakte ik wat nieuwe items in de de categorie ‘Lezen’ (zie menubalk): een verzamelpagina van blogseries, een aparte pagina over ‘de Zeven zussen’-serie van Lucinda Riley en een nieuwe blogserie met de titel ‘Blogbouwstenen’. Ook introduceerde ik twee nieuwe gastbloggers: schoonzus Hennie Waninge en vriend Hans Ponne.

Verder was het een jaar waarin we met ons gezin bijna niets gezamenlijk konden vieren zoals wij gewend waren te doen.
Geen Sinterklaasfeest bijvoorbeeld. Dat werd uitgesteld naar Kerst,  maar dat vierden we ook met de stellen apart. “Sinterklaas doen we dan wel bij het ‘Februari-is-stom-feest’. Maar hoe stom februari ook was: het feest ging niet door.  Sinter-Paasfeest dan?  Ook toen mochten we nog niet met z’n achten bij elkaar komen; tenslotte hebben we de suikerbeesten en pepernoten in het 1e weekend van augustus maar opgegeten. Dit hoopvolle uitstelgedrag is exemplarisch voor hoe wij de hele coronapandemie hebben beleefd: zo lang zal het toch niet meer duren? Dán zullen we toch wel weer kunnen afspreken?

… we gingen naar een drive-by-feestje…..

We zochten alternatieven.  We organiseerden met z’n achten een wijnproeverij, een proeverij der onbekende dingen en een bier- en kaasproeverij, allemaal digitaal vanuit onze eigen woonkamers.  We maakten met deze en gene mooie wandelingen,  al dan niet met een kofferbak-picknick en we gingen naar een drive-by feestje. We downloadden de ommetjesapp van Erik Scherder en probeerden iedere dag 10.000 stappen te zetten.

We planden in de rustige coronaperiode  regelmatig een weekendje weg in een B&B (Egmond, Ruinen,  Enkhuizen), wat resulteerde in een aantal nieuwe blogseries en we kochten een vakantiehuisje in Westerbork.
Inmiddels  hebben we allebei twee prikken gehad en pakken we zo langzamerhand het gewone leven weer op.

Sinds twee weken heb ik een beugelbekkie; bij de achtste verjaardag van deze website hoef ik nog maar 6 weken….

Het komende jaar hoop ik weer te kunnen schrijven over bijeenkomsten van de kerk, cantorijrepetities, FysiYoLates-lessen, feestjes met familie en vrienden en concerten die hopelijk weer door mogen gaan en die zo vaak de waarde van mijn dag bepalen.

Wil je de blogs/evaluaties van de vorige verjaardagen lezen?
Klik dan hier op het allereerste blog uit 2014, daar onder vind je een overzicht.

Reageren

13 september: Zooitje ongeregeld.

Als Cantorij Roden staan we altijd vrij serieus mee te werken in kerkdiensten.
Des te leuker is het dan als het wat minder ernstig mag; zaterdagavond gaven we als piratenkoor acte de presence op de bonte avond van onze PKN-gemeente.
We stonden op het programma  als ‘Shantykoor de club van Karel’.

Een van de leukste dingen van zo’n optreden is de bijbehorende verkleedpartij.
Bij kledingverhuurbedrijf Willy Luinge was er piratenkleding gehuurd en iedereen mocht zich naar hartenlust uitdossen.
Hoeden met doodskoppen, jassen met borduursel, sjaals: wat een lol!
Zelf mocht ik piratenkleding lenen van schoonzoon Jon: een door hem zelf gemaakte leren hoed, een blauwe hes en een echte floret.
Toen we werden aangekondigd stond er een mooi zooitje ongeregeld in de hal.

Terwijl we stampend opkwamen zongen we a capella: “Dit zooitje hier is een shantykoor,  normaal staat Karel Piraat hier voor……”
Eenmaal op het podium zongen we een eigen tekst op ‘No nay never’, de klassieker van The Dubliners.

Bij dit soort gelegenheden sta ik eigenlijk altijd met een gitaar om m’n nek,  maar bij een shantykoor hoort een accordeon.
Met mijn eigen accordeon heb ik nog nooit voor publiek gespeeld,  dus ik vond het allemaal best spannend.
De hele week heb ik me suf geoefend, want ik wilde het refrein meespelen op het klavier (de witte en zwarte toetsen) maar dat oefenen had ik niet hoeven doen.
Ik was zo nerveus  dat ik door het trillen van mijn vingers het knopje van de E-bas niet kon vinden.  Zwaiten dokter.
Maar ik kwam op gang en we zongen.
Gitaarspelen en zingen gaat op de automatische piloot, accordeonspelen en zingen tegelijk gaat niet.
Ik begeleidde alleen met de bas-toetsen en zong enthousiast  mee.

Gerard heeft twee filmpjes gemaakt: een van het stamplied ‘Dit zooitje hier….’ op de  melodie van The Wellermansong en een van ‘Deze clan van Karel’
Ze gaan als bonus bij dit blog vandaag.
We hebben er met elkaar erg van genoten om eens op zo’n andere manier voor het voetlicht te treden.
Han Post heeft van de avond prachtige foto’s gemaakt (2 zie je op dit blog, bedankt Han!). Je kunt alle foto’s bekijken op de website van de kerk.
Wordt vervolgd dus.
Heb jij een leuke foto gemaakt en wil je die met ons delen dan hoor ik het graag.

Hieronder de bonus-video’s.

Dit zooitje hier

Clan van Karel

Wil je elke dag een melding als er een nieuw blog verschijnt?
Installeer dan de RSS-feed app op je telefoon of tablet.
Hier lees je hoe dat moet.

Reageren

12 september: Bonte avond tijdens het Startweekend PKN.

Startweekend.
Ieder jaar weer iets waar we als PKN-gemeente naar uitkijken, maar na een jaar van digitale vieringen en bijeenkomsten die vooral niet doorgingen waren we blij dat we überhaupt mochten starten.
Er was een heel startweekend georganiseerd: vrijdagavond een speurtocht voor tieners, zaterdagmiddag een vossenjacht in het dorp, zaterdagavond een bonte avond en zondagmorgen een startzondagviering met creatieve activiteiten.
Wij waren aanwezig bij de bonte avond en de startzondag hebben we digitaal meebeleefd.

Op een bonte avond kun je van alles verwachten en er kwam ook inderdaad van alles voorbij.
We werden ontvangen door een meneer met een bolhoed en een rode neus: de toon werd gezet.
Later werden we vanaf het podium van harte welkom geheten door Tineke en Janny, die prachtig opgemaakt en gekapt de show stalen in een lange galajurk. Zij praatten met verve de acts op deze bonte avond aan elkaar.
Er was een prentenboek met een verhaal van Olifant, dat werd voorgelezen door Tiny,
Stijn en Annelies speelden piano voor ons en onze cantorij kwam uitgedost als piraten een optreden verzorgen als het shantykoor ‘de Clan van Karel’.
Daarover natuurlijk meer details in een volgend blog.
De kerkenraad liet ons raden naar spreekwoorden, die uit de bijbel komen.
Splinter en balk, handen wassen en onschuld…..het publiek was goed op de hoogte en alle spreekwoorden werden geraden, zelfs de kuil voor de ander. En die kwam niet eens uit de bijbel.
Het Jeugd Activiteiten Team bracht een hilarische uitvoering van het lied ‘Zit je deur nog op slot’
De Taakgroep Vorming en Toerusting had een quiz voorbereid en gaf daarmee een inkijkje in wat er zoal door hen georganiseerd wordt  en toen: was er koffie!

Na de pauze kwamen twee ega’s aan het woord; Tineke en Henk deden een boekje open over hun leven als partner van een dominee.
Maar ze klaagden niet…..

De ZWO vertelde iets over het project Dwelling places in Oeganda van ‘Kerk in actie’ en we zongen met elkaar een lied over dit project op de melodie van ‘het kleine café aan de haven’.
De voorgangers Walter en Sijbrand hadden een verrassende bijdrage: het publiek mocht 5 onderwerpen noemen waarover de heren vervolgens een sketch zouden opvoeren: één vertelde en de ander beeldde uit. Ook mochten we aangeven wanneer de mannen van rol moesten wisselen. Artiesten zijn het.
Het kostersteam stelde in een pubquiz moeilijke vragen aan de zaal over hun werk. Hoeveel stoelen staan er in totaal in de Op de Helte? Hoeveel fietsen kunnen er bij de kerken staan? Ik wist niet veel dus ik gokte maar wat; dus won ik niet. Dat was wel jammer, want de eerste prijs was een jaar lang gratis koffie na de viering. 😉
Walter zong het ontroerende lied ‘Fragile’ van Sting en Sijbrand bracht op zijn accordeon een tranentrekkende smartlap ten gehore die we allemaal mochten meezingen: ‘Bloeiende twijgen’.
Nog even iets rechtzetten: een accordeon is geen trekzak.

Ben je nieuwsgierig geworden en wil de je de bonte avond terugkijken?
Dat kan op Kerkomroep: zaterdag 11 september 19.30 uur, Op de Helte.

We zijn weer gestart!
Vol goede moed beginnen we aan een nieuw seizoen onder het thema ‘Van U is de toekomst’, waarin we elkaar hopelijk weer veel gaan zien en spreken: discussiërend, luisterend, handwerkend, mediterend, koffie drinkend schilderend, en vooral zingend.

Meer lezen over het startweekend en de foto’s van Han Post bekijken?
Neem dan een kijkje op de website van onze kerk, in de loop van de week zullen daar de verslagen en de foto’s op verschijnen.

Reageren

11 september: Nederlands maar dan anders (21).

Er was weer veel te beleven op het gebied van onze Nederlandse taal: een kleine bloemlezing van wat we met elkaar verzameld hebben.

Een vrouwelijk familielid maakte een zeer vermoeiende periode door.
“Man ik ben zo moe,  ik loop op m’n achterste benen.”

Op mijn werk had ik het met collega Renny over deze blogserie.
“O, dan heb ik er ook nog wel één. In mijn poesie-album van vroeger schreef een klasgenootje het eerste couplet van ‘God heb ik lief’.
“God heb ik lief want die getrouwde Heer…..”

Nog een anekdote van de werkvloer.
Onze afdeling Team290 heeft als doelgroep mensen met dementie en Alzheimer.
Een casemanager was bij een mevrouw langs geweest die alles aan elkaar loog.
In de overdracht werd dat als volgt beschreven: “Mevrouw gaat flexibel met de feiten om.

Van de drama-serie ‘Swanenburg’ heb ik gesmuld.
Daarover las ik een recensie op internet.
De schrijver vond het ook een geweldige serie. Hij wilde kennelijk duidelijk maken dat de vader in dat gezin de scepter zwaaide en dat alle gezinsleden bij hem onder de plak zaten.
Hij gebruikte veel minder woorden en had het over  ‘een familie waar vader Jack de plak zwaait’.
Ook vertelt hij dat gaat om een ‘welstellende familie’.

Op de radio wordt iemand geïnterviewd, die vindt dat we ons goed moeten realiseren hoe ernstig de situatie rond corona is.
“We moeten er goed van doordrenkt zijn…..”

Vriendin van Carlijn, Irene, hoorde iemand iets zeggen over een persoon die veel te ver was gegaan in een situatie.
Ze gebruikte daarbij een samenvoeging van de uitdrukkingen ‘van God los’ en ‘van de pot gerukt’.
“Dan ben je toch ook helemaal van God losgerukt!”

Een collega van Gerard, ZZP-er, voert een gesprek over zijn eigen tarieven en de tarieven die andere ZZPers vragen.
Op een gegeven moment zegt hij: “Nee, dat kan ik natuurlijk niet doen, want dan snij ik mezelf in de portemonnee.”

Dochter Harriët hoorde iemand zeggen: “We zitten allemaal in hetzelfde beschuitje!”

Mozes? Of Mohammed?

Gerard werd op z’n werk gebeld door een collega elders in het land.
Gerard had eigenlijk naar een bijeenkomst gemoeten, maar had afgezegd.
“Als Mozes niet bij de berg komt, moet de berg maar bij Mozes komen” declameerde de collega.
Sommige mensen kunnen de koran en de bijbel kennelijk niet goed uit elkaar houden…..

De laatste verspreking is van een schoonzus op een verjaardag.
Er gebeurden die avond een paar dingen tegelijk, waardoor iets wat gezegd was niet bij iedereen was doorgedrongen.
“Dat hebben we door de obstinatie niet opgemerkt..”

Hoor je een leuke verspreking? Of gooit iemand wat uitdrukkingen door elkaar? Meld het even.
Klik hier voor het blog Nederlands maar dan anders deel 20, van daaruit kun je doorlinken naar voorgaande blogs in deze serie.
Natuurlijk mag je ook kijken op het instagram-account Treintaal, 
maar daar is sinds Nederlands maar dan anders deel 20 (twee maanden geleden) niets nieuws bijgekomen.

Zou ze er mee gestopt zijn?

Reageren

10 september: Appeltjes en een bijzondere kastjanje.

Onze appelbomen dragen rijkelijk vrucht.
We kopen geen Elstar appels meer in de winkel, want we eten ze rechtstreeks van de boom.
Ook de boom met moesappels leverde al heel wat potten appelmoes op.

Ik schil niet alles.
Vorige week raapte ik een aantal piepkleine appeltjes op en daarmee maakte ik, samen met wat groei en bloei uit onze tuin een najaarskrans voor de salontafel.
Niet met een steekschuimring deze keer, maar ‘gewone’ oasis in stukken gesneden tegen een glazen potje dat in het midden staat.
Op de foto links zie je hoe het is opgebouwd: een metalen dienblad met daarin een bruine glazen schaal.
In het midden van die schaal een glazen potje op de kop, met daar bovenop een glazen potje met een groot waxinelicht erin.
Om het onderste glazen potje heb ik de in stukken gesneden oasis gedrapeerd.

Daarna prikte ik er een stuk of 9 hortensiabollen in, wat sedum, wat lavendel en als ‘finishing touch’ de mini-appeltjes.
En een kastanje, nog in de bolster die al wel is gebarsten.
Een hele bijzondere.
Ik plukte hem, nog helemaal in de bolster, van een boom in Gotland na een heerlijke maaltijd in the middle of nowhere.
Klik op de foto’s voor een vergroting, dan zie je kastanje glimmen in de najaarskrans.
En het lieveheersbeestje dat een beetje verdwaasd op de rand van het glazen potje loopt…..

Reageren

9 september: Gotland 6 – Fårö

De rondleiding in de grot (zie 7 jaar een geheime grot)  was al om 14.00u; we besloten daarna nog naar het noorden van Gotland  te rijden.
Daar helemaal bovenin ligt het eiland Fårö waar je met een gratis pontje naar toe kan.
Carlijn zat achter het stuur toen we aan kwamen rijden.
“Hoe gaat dat dan op zo’n pont?”
Wisten wij ook niet precies natuurlijk.
We stonden vooraan in de rij en in de verte zagen we de pont al aankomen. In de zomermaanden gaat die boot toerloos heen en weer en dan kan het heel druk worden.
Onderweg zagen we al van die ‘Eftelingbordjes’: “Als je hier staat moet je nog een uur wachten.”
Het wees zich allemaal vanzelf.
Ook in het Zweeds snapten we wel tot waar we mochten doorrijden op de boot.

Fårö (eiland van varende mensen)  is iets kleiner dan Texel. We reden eerst naar de oostkant van het eiland en ook nu reden we weer een weg op totdat die ophield. We kwamen bij een parkeerplaats bij een vuurtoren en zochten de kustlijn op.
Rotsen, keien en rauken. Kristalhelder water.
Prachtig was het weer.
(klik op de foto’s voor een vergroting)

Vervolgens reden we naar de westkant van Fårö; het Sudersandstrand.
Maar dat was bijzonder: daar zag de kust er compleet anders uit, met duinen en een zandstrand, net zoals bij ons in Nederland.
En waar het eiland verder niet echt heel toeristisch oogt, was hier een groot resort met huisjes en een camping aan gekoppeld.

Wij hadden gedacht dat op een eiland overal wel viskraampjes te vinden zouden zijn,  waar we onderweg een gebakken visje konden scoren,  maar dat was helemaal niet aan de orde, zelfs niet bij het resort.
Maar daar hadden ze wel een hippe strandtent waar we heerlijk op het terras hebben gezeten in de avondzon.
Met tapas.
Gotland hoort per slot van rekening gewoon bij Europa,  dus hebben ze er ook Japanse loempia’s en mini taco’s.

PS: de allerberoemdste rauken op Gotland zijn ook op Fårö te vinden, maar die hebben wij niet van dichtbij gezien.
Toen wij bij de vuurtoren aan de oostkust waren zagen we ze in de verte aan de overkant, maar toen wisten wij nog niet dat dat de allerbekendste rauken van Gotland waren. Wij hebben in die paar dagen zoveel rauken gezien, dat we die ene wel konden missen…
Wil je er toch graag een afbeelding van zien? Hierbij een link naar een wikipedia-artikel over rauken.

Benieuwd naar al onze belevenissen op Gotland?
Klik dan hier naar deel 1, daar vind je een overzicht van alle gepubliceerde delen: Afstudeervakantie van onze jongste

Reageren

8 september: Droom of nachtmerrie?

Zondagavond, weer thuis na een weekend Westerbork, bleef ik na Heel Holland Bakt hangen op NPO 1 en zag Carry ten Napel in gesprek met AB Oosterhaus en Gor Khatchikyan.
Gor is een Armeens-Nederlandse arts en daarbij ook schrijver en spreker.
Hij werd een bekende Nederlander omdat hij in 2012 het VPRO-programma ‘Premier gezocht’ won.
Dat had ik niet gezien, dus ik kende hem nog niet.
Tijdens de coronacrisis trad hij weer op de voorgrond door zijn vlogs in het programma #Frontberichten over zijn werk als ‘Spoedeisendehulp-arts’ in het Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein.

Het gesprek met Carry was ontspannen.
Een enthousiaste, bevlogen man.
Was met zijn ouders gevlucht uit Armenië.
Hij had het moeilijk gehad in Nederland.
Zo vaak afgewezen.
Altijd het gevoel gehad er niet bij te horen.
Hij had ook altijd de droom gehad om iets te kunnen betekenen voor Nederland.
Door zijn vlogs met verhalen uit de IC van het ziekenhuis sprak hij Nederlanders aan en gaf hij corona een gezicht.

“Mijn droom werd werkelijkheid in de nachtmerrie die corona heet.”

Die woorden bleven haken in mijn hoofd.
Wát een verhaal en wát een inspiratiebron, die Gor.
Niet stoppen met dromen dus als je een nachtmerrie hebt gehad.
Dan kun je van gelukszoeker geluksbrenger worden.

Reageren

7 september: Elke dag een melding?

Een mens vergeet wel eens wat.
Aan het begin van de zomer merkte dochter Harriët op dat ze eigenlijk mijn blog wel wilde volgen, maar dat ze het eigenlijk altijd vergat.
“Kun je niet iets instellen dat ik lid kan worden of zo? Dat ik iedere dag een seintje krijg als er weer wat op staat?”
“Ja, maar dat is iedere dag om 19.00 uur, steeds hetzelfde.”
“Klopt, maar ik denk er niet aan, dus lees ik het niet.”

Aan mijn website-mentor Theo vroeg ik of zoiets kon op mijn website.
“Nou…”
Heel verhaal, maar echt lid worden kon niet.
“We kunnen wel de rss-feed-plug installeren, dan kunnen mensen die dat willen met een rss-feed-ondersteuner iedere dag een seintje krijgen.”
Voor mijn sprak hij in raadselen, maar hij ging de plug installeren.

Halverwege de zomer zei Harriët: “Het werkt! Ik heb die rss-feed op mijn telefoon; iedere dag komt er een melding en nu volg ik je iedere dag!”
Mooi.
Dat was de bedoeling.

Aan het eind van de zomer (afgelopen weekend dus) vroeg Harriët of ik wilde weten hoe dat werkte met die rss-feed.
“Misschien hebben andere lezers daar ook wel belang bij.”
Ja, daar zou ik wel een blog aan kunnen wijden, maar dan moet ik het eerst zelf snappen.
Op zaterdagmorgen gingen we samen aan tafel zitten en werd ik bijgepraat.
“Als jij die rss-feed-app zelf op je telefoon zet, dan weet je hoe het werkt en kun je het uitleggen aan de lezers.”

Eerst legde ze uit wat het is.
De RSS-reader is een app die je gebruikt om de rss-feed (die Theo had geinstalleerd) te kunnen lezen.
De feed is het seintje dat wordt gegeven vanaf mijn website.
De RSS-reader is, net als Word,  een soort leesprogramma.
Je moet die RSS-reader eerst downloaden.

Zo ga je te werk:
– zoek in je Google Play Store naar ‘rss-reader’.
– dan kies je voor het oranje vierkantje (het wifi-symbooltje erin).
– installeren
– openen
– bij rss feed toevoegen vul je in  adawaninge.nl  (zonder www.)
– klik op maak
– app afsluiten door op het kruisje te klikken.

Je krijgt nu om 19.00 uur boven in je scherm (waar ook de icoontjes van een nieuwe WhatsApp of email staan)  een melding in je RSS-app.
Als je daarop klikt komt het blog van die dag tevoorschijn; als je het hele blog wilt lezen moet je op het blog klikken.
Links bovenin zie je drie liggende streepjes, in dat menu zie je wat hebt gelezen en wat nog niet; het wijst zich verder vanzelf.
Hierboven heb ik één app beschreven, maar er zijn er veel meer.
Als je bijvoorbeeld een Apple-telefoon of tablet hebt staat deze app niet in de store, dan kun je voor een andere reader kiezen.

Dit blog is mede mogelijk gemaakt door Harriët en Theo: dank je wel!

Reageren

Pagina 107 van 353

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén