Zondagavond, weer thuis na een weekend Westerbork, bleef ik na Heel Holland Bakt hangen op NPO 1 en zag Carry ten Napel in gesprek met AB Oosterhaus en Gor Khatchikyan.
Gor is een Armeens-Nederlandse arts en daarbij ook schrijver en spreker.
Hij werd een bekende Nederlander omdat hij in 2012 het VPRO-programma ‘Premier gezocht’ won.
Dat had ik niet gezien, dus ik kende hem nog niet.
Tijdens de coronacrisis trad hij weer op de voorgrond door zijn vlogs in het programma #Frontberichten over zijn werk als ‘Spoedeisendehulp-arts’ in het Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein.

Het gesprek met Carry was ontspannen.
Een enthousiaste, bevlogen man.
Was met zijn ouders gevlucht uit Armenië.
Hij had het moeilijk gehad in Nederland.
Zo vaak afgewezen.
Altijd het gevoel gehad er niet bij te horen.
Hij had ook altijd de droom gehad om iets te kunnen betekenen voor Nederland.
Door zijn vlogs met verhalen uit de IC van het ziekenhuis sprak hij Nederlanders aan en gaf hij corona een gezicht.

“Mijn droom werd werkelijkheid in de nachtmerrie die corona heet.”

Die woorden bleven haken in mijn hoofd.
Wát een verhaal en wát een inspiratiebron, die Gor.
Niet stoppen met dromen dus als je een nachtmerrie hebt gehad.
Dan kun je van gelukszoeker geluksbrenger worden.